Pytanie: Baal HaSulam pisze, że u ludzi konieczne jest pobudzić pragnienie duchowości. On interpretuje: człowiek, dla którego życie społeczeństwa jest ważniejsze niż własne życie, nazywana się duchowym.

Ale jak można wychować egoistę, żeby nagle zaczął w ten sposób odnosić się do innych?

Odpowiedź: Chodzi o to, że wszyscy jesteśmy wychowywani w polu wyższego światła. I dlatego, jeśli ludzie zbierają się razem, to dzięki temu, że wpływają na siebie nawzajem, tworzą pole, które ich utrzymuje.

Jak magnes trzyma kawałek żelaza nad powierzchnią, tak i to pole stworzone przez społeczeństwo może powstrzymać egoistyczną jednostkę by nie popadła we własny egoizm, a istniała ponad nim. To jest właśnie wzajemne poręczenie.

Z lekcji w języku rosyjskim, 24.12.2017

Kategorie: Edukacja, Praca duchowa, Wzajemne poręczenie

  Komentarz: Twierdzi Pan, że do studiowania Kabały człowiek nie potrzebuje żadnych zdolności umysłowych, tylko przyciągania wyższego światła. Myślę, że Panu odpowiada mieć niewykształconych uczniów.

Odpowiedź: Rzecz w tym, że ty mówisz o zwierzęcym, egoistycznym umyśle, który pomaga człowiekowi na tym świecie. Zakres jego umysłu może być od głupca do Einsteina, ale nie będzie miał nic wspólnego z Kabałą.

Dlatego najważniejsze dla człowieka to – pragnienie poznania Stwórcy, a ono nie zależy od żadnych zdolności umysłowych.

Niemniej jednak większość moich studentów ma wyższe wykształcenie.

Pytanie: Ale jeśli oni nie mieliby wykształcenia, czy to w ogóle nie ma dla Pana znaczenia?

Odpowiedź: Absolutnie! Ważne jest tylko pytanie o sens życia i bardzo wielkie pragnienie, by je zrealizować.

Z lekcji w języku rosyjskim, 24.09.2017

Kategorie: Studia Kabały

  Pytanie: Kto jest bardziej odpowiedzialny za przyszłość świata: kabaliści, czy ludzkość? Którzy są teraz bardziej bezradni?

Odpowiedź: Bardziej bezradna jest ludzkość, mniej – kabaliści. Jednak bardziej odpowiedzialni są kabaliści a mniej – ludzkość.

Z lekcji w języku rosyjskim, 24.12.2017

Kategorie: Praca duchowa, Rozpowszechnianie metody

  Pytanie: Czy zmienia się psychologia człowieka studiującego Kabałę?

Odpowiedź: Oczywiście, że się zmienia. Po pierwsze zaczyna rozumieć, że wszystko, co mu się przydarza pochodzi z góry.

Po drugie to wszystko dzieje się tylko po to, aby wprowadził w swój świat Stwórcę, aby próbował usprawiedliwiać Go zawsze, niezależnie od odczuć i oddziaływań. Jak jest napisane: „Z tyłu i z przodu Ty obejmujesz mnie”, to znaczy wszędzie działa Stwórca albo bezpośrednio lub pośrednio – albo w ukryciu, albo w odkryciu.

Musimy starać się, aby Stwórca zawsze był odkryty dla nas i żeby nawet najgorsze okoliczności nie zasłaniały Go przed nami. Wszakże w rzeczywistości nie są to okoliczności a nasze egoistyczne pragnienia.

Jeśli te pragnienia są małe, zerowego lub pierwszego poziomu, wtedy Stwórca jest słabo ukryty i możemy znajdować się w tak zwanym świetle Hasadim.

A są jeszcze pragnienia drugiego, trzeciego i czwartego poziomu – bardzo ciężkie pragnienia, które przeprowadzają nas przez ciężkie egoistyczne stany, ale w nich możemy być połączeni ze Stwórcą. Wszakże, kiedy Stwórca pogrąża nas w ciężkim egoizmie, a my mimo wszystko nie odrywamy się od Niego, nie poddajemy się żadnym egoistycznym pokusom, wtedy już znajdujemy się w stanie otrzymywania ze względu na obdarzanie.

Musimy zrozumieć, że zanim cokolwiek będzie naprawione, konieczne jest najpierw zanurzenie się w to. Jak jest powiedziane; nie ma sprawiedliwego, który nie naruszyłby czegoś, a następnie w naprawionej formie osiągnął sprawiedliwość. Oznacza to, że zawsze najpierw ma miejsce pogrążenie w egoizm, powstaje problematyczna sytuacja, a potem następuje jej naprawa.

Dlatego kabalista – jest to człowiek, który doświadcza absolutnie wszystkich stanów, które mogą mieć miejsce w naszym świecie.

Komentarz: W tych słowach jest mało reklamy…

Odpowiedź: Ja tutaj niczego nie reklamuję. Najważniejszą rzeczą jest, aby człowiek znał prawdę. Żyjemy w takich czasach, kiedy nastąpiła pora, aby o tym wszystkim wiedzieć. Nie mamy czasu na wszelkiego rodzaju piękne metody, teorie czy filozofie.

Dzisiaj znajdujemy się w stanie, kiedy musimy absolutnie wszystko przekazywać ludziom, a później oni sobie poradzą. Przecież zamieszanie, w którym teraz znajduje się ludzkość, nie jest już tym, co było kiedyś. Wcześniej świat był spokojny, a dzisiaj przeżywa poważne stresy. Mam nadzieję, że rozpowszechnienie kabalistycznej wiedzy pomoże nam odkryć prawdziwy świat tak szybko, jak to możliwe.

Z lekcji w języku rosyjskim, 03.09.2017

Kategorie: Praca duchowa

  Pytanie: Było wiele gatunków w procesie ewolucji, które po prostu zniknęły. Kula ziemska przechodziła przez różne okresy: rozwój przebiegał bardzo powoli, przez długi czas prawie bez zmian, nagle nastąpiły burzliwe zmiany i wiele gatunków zniknęło z powierzchni Ziemi.

Jeśli ewolucja jest założona w naturze, jako zaplanowany postęp w kierunku celu to, dlaczego następuje równoczesne niszczenie całych gatunków i równolegle zachodzą procesy rozwoju i  niszczenia?

Odpowiedź: Nie może być jedno bez drugiego – nie ma życia bez śmierci. Znajdujemy się w procesie ewolucji, która obejmuje zarówno rozwój, jak i unicestwienie. W naturze wszystko odbywa się zgodnie z precyzyjnym, deterministycznym prawem, które popycha ją do ostatecznego celu rozwoju, jak jest napisane: „Ostateczny cel założony jest w jego początkowym zamyśle”.

Bez tego rozwój byłby niemożliwy, ponieważ konieczne jest wstępne określenie, dokąd zmierza ten rozwój i co decyduje o każdej następnej formie. Ona musi być potencjalnie założona już w poprzedniej formie i tylko się z niej realizować w praktyce. Wszystko jest o wiele bardziej skomplikowane, niż widać to w naszym świecie, że mężczyzna i kobieta po prostu spotkali się i  wydali na świat potomstwo.

Ale skąd oni sami się wzięli? Co sprawiło, żeby nagle się spotkali i urodzili właśnie takie dzieci? To wszystko było już pierwotnie założone w potencjale, ale ta informacja jest przed nami ukryta. Chociaż istnieją tacy „jasnowidze”, którzy są w stanie przewidzieć i ujawnić przyszłe wydarzenia.

Przecież przyszłe formy już istnieją i można je odkryć. Ale są one ukryte przed ludźmi, aby nie pozbawiać nas wolności wyboru. Wiedza o przyszłości zamieniłaby nas w roboty. I abyśmy nie wykonywali swoich działań automatycznie, przyszłość jest przed nami ukryta.

Ewolucja nie może poprawnie iść naprzód, jeśli jej nie jest znana następna forma. Ewolucja nie kieruje się jakimiś tymczasowymi warunkami, co jest lepsze a co gorsze w konkretnej sytuacji, jak przypuszczają naukowcy. Wszakże nauka ma możliwość odkrywać tylko mechaniczny, biologiczny rozwój, to znaczy to, co już zawarte jest w materiale – ale nie w potencjale, który spowodował te zmiany.

Kabała natomiast odkrywa te potencjalne przyczyny i wyjaśnia nam, dokąd będzie zmierzał rozwój i jaka będzie jego przyszła forma. A zatem, aby zrozumieć wewnętrzne mechanizmy ewolucji, konieczne jest studiowanie nauki Kabały.

I wtedy dowiemy się, dlaczego została stworzona materia tego świata, jakie formy musi przejść, materializując się z pierwotnie założonego potencjału. Kabała pozwala nam zrozumieć wszystko, co dzieje się z naszym światem i z nami: wszystko, co było i co będzie.

Zanikanie gatunków – to nie jest unicestwienie, a zmiana form. Jedne formy rodzą się, istnieją jakiś czas, żeby wygenerować z siebie bardziej rozwinięte formy. A następnie poprzednia forma kontynuuje życie wewnątrz zaawansowanej formy, która się z niej zrodziła.

I wewnątrz nas także istnieją maleńkie dinozaury. Nie ma znaczenia, że one wymarły 66 milionów lat temu, przecież w naszej pamięci zachowuje się informacja od początku pojawienia się Wszechświata, miliardy lat przed naszą erą.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z rozmowy o nowym życiu, 12.12.2017

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Rozwój egoizmu

  Przed nami cudowny rok – rok dalszego przebudzania ludzi.

Proszę was bądźcie gotowi być ich nauczycielami. To zależy od was.

Będziecie obserwatorami, nauczycie się, jak prawidłowo podejść do ludzi, jak prawidłowo wyjaśniać im, do czego prowadzi nas natura, co musimy zrobić, aby podnieść się, – właściwie wykorzystać ten moment, ten stan – aby wznieść się na następny, wyższy, wieczny poziom stanu natury.

Wychodząc z ram życia materialnego, zaczynamy odczuwać wieczne, doskonałe życie i istnieć w tej duchowej warstwie, gdzie nasze życie już nie ocenia się według tego stanu, który odczuwa nasze ciało.

Do tego musimy dojść i wyjaśnić wszystkim ludziom: „To oferuje nam nauka Kabały. Połączmy się razem w takim stanie. Nie musimy niczego zmieniać, niczego ograniczać. Potrzebujemy tylko jednej rzeczy: ustanowić prawidłowe połączenia między sobą, a następnie w nich, właśnie w przerwach między nami, zaczniemy ujawniać wyższy stan“.

Życzę wam zdrowia i wzajemnej, prawdziwej miłości między nami, abyśmy rozpromienili nasze ciepło na cały świat i aby cały świat zgromadził się wokół nas, i byśmy wszyscy razem wznieśli się do następnego poziomu, jak na magicznym dywanie.

Powodzenia dla wszystkich!

Z lekcji w języku rosyjskim, 24.12.2017

Kategorie: Rozpowszechnianie metody

  Pytanie: Jaka jest różnica między miłością i szacunkiem?

Odpowiedź: Szacunek – to podziw poziomu innego człowieka, a miłość – to uczucie zbliżenia z nim. To są różne rzeczy.

Pytanie: Jakie uczucia wywołuje w człowieku przebudzenie punktu w sercu?

Odpowiedź: Punkt w sercu budzi się w człowieku po tym, jak przeszedł on wszystkie etapy swojego poprzedniego rozwoju, w wielu inkarnacjach życia, to znaczy nieożywione, roślinne i zwierzęce stany.

Pytanie: Z czym można porównać pierwsze odczucie Stwórcy? Co to jest za uczucie?

Odpowiedź: Uczucie dobrego obłoku, który cię otacza.

Pytanie: Czy u początkującego może pojawić się uczucie obojętności na to, co kiedyś było interesujące i ekscytujące?

Odpowiedź: Oczywiście i to jest dość często. Dlatego zawsze mówię, że wytrwałość i cierpliwość są najbardziej niezbędnymi cechami w duchowej pracy.

Pytanie: Jak związana jest intencja i miłość?

Odpowiedź: Miłość osiąga się tylko przy prawidłowej intencji.

Z lekcji w języku rosyjskim, 13.08.2012

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

 Pytanie: Co oznacza „miłość do Stwórcy”?

Odpowiedź: Kochać Stwórcę, z punktu widzenia Kabały oznacza osiągnąć właściwość obdarzania bliźniego na takim poziomie, gdy ty naprawdę postrzegasz doskonałość tej właściwości, która podnosi cię na najwyższy poziom napełniania twoich pragnień.

Mówiąc nawet o duchowym napełnieniu, o duchowej miłości, mówimy mimo wszystko o tym, co dzieje się w pragnieniach, dlatego że cała nasza natura jest pragnieniem rozkoszowania się.

Ale prawidłowe, absolutnie pełne napełnienie tego pragnienia może być tylko wtedy, gdy zjednoczysz w sobie wszystkie inne pragnienia, dodasz je do siebie pomimo swojego egoizmu, tj.  praktycznie osiągniesz największy, ogromny egoizm. Ale to już nie nazywa się egoizmem, dlatego że ty postępujesz wbrew tym pragnieniom, które są w każdym stanie.

Istnieją różne pragnienia. Każde z nich czuje tylko siebie. Jeśli te pragnienia będą w stanie wyjść „z siebie“ i zaczną łączyć się ze sobą nawzajem, to zaczną budować między sobą sieć sił i czuć ją jak wspólne dążenie do wspólnego napełniania. Ta sieć nazywa się właśnie „Stwórca” lub „miłość”.

Dlaczego tak się dzieje? – Dlatego, że każdy z nosicieli tych pragnień wewnątrz jest egoistą (minus). On wychodzi „z siebie“, aby napełnić wszystkich innych.

Przy tym minus pozostaje, a między sobą oni budują jeden wielki plus. A zatem w konfrontacji plusa i minusa między nimi pojawia się różnica potencjałów, nazywająca się miłością, z manifestacją całej sieci połączeń między nimi. Właśnie ona będzie w stosunku do nich manifestować się, jako Stwórca.

Innymi słowy załóżmy, że ja jestem plusem. Potrzebuję kogoś, z jakością minusa: przyjaciel, świat – nieważne kto.

Wtedy między plusem i minusem musimy stworzyć następny stan: wzajemną naturalną sprzeczność, oddalenie, nienawiść i jednocześnie siłę przyciągania, miłość. To w ujawnieniu minusa i plusa stworzonego przez nas pola, my właśnie istniejemy.

Odczuwamy go na kilku poziomach. To właśnie jest Wyższy świat, a jego napełnienie –  Stwórca.

Nauka Kabały mówi tylko o tym, dlatego że w naszym rozwoju, od stworzenia pierwszego punktu (minusa w nas), cały czas poruszamy się naprzód, aż nie osiągniemy ostatniego punktu – plusa. Ale ten plus istnieje jednocześnie z dużym minusem.

Rozwój egoizmu ma miejsce w trakcie sześciu tysięcy lat. Zaczynając od określonego stanu i dalej, coraz bardziej i bardziej jesteśmy go świadomi i zaczynamy wbrew niemu rozwijać miłość i związek między nami. Okazuje się, że z jednej strony rozwijamy egoizm w dół (niebieska linia na rys.) z drugiej strony zgodnie z tym rozwijamy plus (czerwona linia na rys.).

W rezultacie osiągamy bardzo poważne przeciwieństwo pomiędzy plusem i minusem (zielona linia na rys.), które daje nam właśnie efekt ogromnej miłości.

Przy czym, w każdnym momencie nie możemy rozwijać się w plusie, jeśli nie idziemy w minusie. Dlatego nasze postępy naprzód zawsze odbywają się, jako wzloty i upadki.

Z lekcji w języku rosyjskim, 06.08.2017

Kategorie: Praca duchowa

 Pytanie: Jeśli celem studiowania nauki Kabały jest odkrycie Stwórcy to, dzięki jakim instrumentom chcemy Go odkryć? Mikroorganizmy zobaczyć można przez mikroskop, gwiazdy – przez teleskop. A czym można odkryć wyższą siłę?

Odpowiedź: Wyższa siła odkrywa się wewnątrz moich relacji z przyjaciółmi, z którymi razem studiuję w jednej grupie. W takim stopniu, w jakim odnoszę się do innych z miłością, troską, życzliwością, przypisując im najważniejsze miejsce w swoim życiu, i rozwijam w sobie siłę obdarzania w stosunku do nich, odkrywam między nami sieć połączenia.

Ta sieć istnieje od samego początku. Nie tworzymy jej, a jedynie budujemy narzędzia do jej odkrycia.

Nasze połączenie już istnieje i zawsze istniało, my tylko ujawniamy je, aby wewnątrz niego poczuć przepływ sił emanacji, obdarzania i miłości, tworzących w nas odczucie Stwórcy.

Pytanie: Gdzie odkrywa się wyższa siła: w odczuciu czy w umyśle?

Odpowiedź: Najpierw wyższa siła odkrywa się w odczuciu, a następnie w umyśle.

Studia prowadzone są w oparciu o pierwotne źródła kabalistyczne i obejmują dwie części. Jedna część jest poświęcona studiowaniu struktury wszechświata, rozprzestrzenianiu się światów, parcufim, sfirot, dusz, jak wszystko było stworzone zanim człowiek znalazł się tu, w tym świecie, istniejąc w biologicznym ciele i odczuwając pragnienie odkrycia swoich korzeni, swojego źródła.

A kiedy człowiek dokonuje tego odkrycia, zaczyna je studiować, wznosząc się z dołu do góry: od samego siebie, istniejącego dzisiaj, poprzez przyjaciół w dziesiątce, aż do poznania całej drabiny duchowych stopni, to znaczy wszystkich sił, które zeszły do niego, stopniowo poznając je coraz bardziej i bardziej.

Obie części studiów: poznanie struktury wszechświata i jego stworzenia z góry w dół, a także wzniesienie z powrotem na górę z tej rzeczywistości, w której znajdujemy się dzisiaj, mają tylko jeden cel: odkryć wyższą emanującą siłę, która nazywa się – Stwórca.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z rozmowy o nowym życiu, 20.07.2017

Kategorie: Studia Kabały

 Pytanie: Czy każdy człowiek ma punkt w sercu, czy nie?

Odpowiedź: Tak. Ale są ludzie, którzy odkryją ten punkt w sercu dopiero za 200 lat, a są tacy, którzy już dzisiaj mogą to odkryć.

Nie wiemy, kiedy punkt odkryje się, dlatego rozpowszechniamy naszą metodę, nie narzucając jej, bez żadnej presji. Kto chce, w kim to odzywa się, ten przychodzi i studiuje.

Z lekcji w języku rosyjskim, 28.08.2016

Kategorie: Praca duchowa