Odkrycie wspólnego Stwórcy w dziesiątce jest otwarciem serc, kiedy wszyscy jednoczymy się razem i odkrywamy, że jesteśmy absolutnie podobni, równi, identyczni – wszyscy we wszystkich. Odkrycie takiej wspólnoty daje nam poczucie Stwórcy.

Dlatego jest powiedziane, że Stwórca jako taki nie istnieje, ale istnieje wspólne odczucie wszystkich serc razem w jednym sercu. To bardzo szczególne uczucie, które wypełnia absolutnie wszystko. Taki stan musimy osiągnąć i nie ma od niego nic lepszego.

Z lekcji na temat „Zjednoczenie świata w ostatnim pokoleniu”, 13.03.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Wyobraź sobie, że masz przed sobą kamienną ścianę, w której jest jeden pusty otwór, w którym musisz umieścić brakujący kamień. Tym kamieniem jesteś ty i musisz przybrać formę, ze wszystkich stron taką, aby dopasować się do pustego otworu w ścianie.

Takiej naprawy trzeba dokonać na sobie, łącząc się z przyjaciółmi, otaczającymi cię z sześciu stron. Musisz otrzymać od nich twoją duchową formę. Teraz nie masz duchowej formy, powstaje ona tylko w takim stopniu, w jakim dostosujesz się do przyjaciół i przyłączysz się do nich, jak jedna sfira wśród dziesięciu sfirot.

Przyjaciele określają, jak powinieneś wyglądać, jak powinieneś oddawać i zachowywać się w stosunku do nich. W taki sposób wchodzisz w swoją pracę duchową, zaczynając rozumieć, że jest to praca Stwórcy. Stwórca nieustannie zmienia twoich przyjaciół, którzy cię szlifują i dzięki nim uzyskujesz swoją właściwą, prawdziwą duchową formę.

Forma duchowa każdego zależy od wszystkich i tak wszyscy wspólnie budujemy obraz Stwórcy. Sam Stwórca nie ma formy, to my ją tworzymy, jak jest powiedziane: „Wy stworzyliście Mnie”. Poprzez to, że każdy dopasowuje się do innych, tworzymy Stwórcę, który wcześniej nie istniał. Działa tu tylko prawo zgodności właściwości każdego z pozostałymi.

Niemożliwe jest osiągnięcie kontaktu ze Stwórcą, jeśli nie nawiązałeś kontaktu ze wszystkimi przyjaciółmi. Im twardsze masz serce, czyli z większą gotowością do duchowej pracy, tym trudniej jest ci odczuć innych i zacząć właściwie odnosić się do tego, że to w związku z nimi musisz sformować miejsce dla odkrycia Stwórcy.

Każdy powinien postarać się poprzez minimalne odcięcie swoich właściwości, dostosować się w jak największym stopniu do miejsca, zapewnionego przez innych. Dzięki uzyskanym w ten sposób właściwościom, budujemy duchowe naczynie, ścianę, dom.

Odcięte ode mnie kawałki, to moje kamienne serce, które opierało się zjednoczeniu z przyjaciółmi. A odcinając te kawałki, mogłem połączyć się z przyjaciółmi i w taki sposób zbudować duże kli, Świątynię. Okazuje się, że odciąłem tylko to, co zbędne, to, co przeszkadzało mi w dążeniu do znacznie wyższego celu. Widzę, że warto odciąć od siebie te właściwości i pragnienia, aby razem z przyjaciółmi wznieść się na wyższy stopień, i zbudować znacznie wyższe kli.

Z lekcji na temat „Przygotowanie do otwarcia serca na kongresie”, 21.02.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Wydarzenia

Próbuję włożyć mój kamień w ścianę, a wszystkie kamienie wokół tego otworu to moi przyjaciele, którzy określają tę formę, którą ostatecznie muszę przyjąć. Powiedzmy, że jestem sfirą Chod duchowego kli w dziesięciu sfirotach. Nie wiem, jaka powinna być sfira Chod w duchowym kli: Chesed, Gwura, Tiferet, Necach, Chod.

Ale jeśli dostosuję się do poprzedniej sfiry Necach i do następnej sfiry Jesod, to ja Chod rozumiem, czym muszę być, aby wypełnić przestrzeń między nimi. Gdy w taki sposób budujemy kli z dziesięciu sfirot, to otrzymamy główny konstrukcyjny blok całego stworzenia, w którym odkrywamy wewnętrzne życie, Stwórcę. A następnie rozbudowujemy ten budynek, podłączając nowe bloki i zaczynamy dostrzegać doskonałą rzeczywistość, która odkrywa się przed nami we wszystkich jej postaciach, ponad czasem i przestrzenią.

Musimy stać się mądrymi i wytrwałymi uczestnikami tej budowli w całości, a wtedy będzie ona lekka i radosna. A jeśli jest to trudne, oznacza że nieprawidłowo pracujemy. Teoretycznie, gdybym mógł uwolnić się od całego swojego egoizmu, to zamieniłbym się w miękką glinę, która jak w masło wchodzi między wszystkie kamienie i betonowe bloki w ścianie. To jest idealna forma, kiedy nie ma we mnie chęci pragnienia otrzymywania, a jest tylko pragnienie obdarzania, pragnienie dostosowania się do wszystkich.

Dzieje się tak, kiedy człowiek wchodzi do nowej grupy i chce nawiązać relacje ze wszystkimi, bo chce zostać zaakceptowany. Kiedy jednak pracujemy ze swoim pragnieniem otrzymywania przyjemności, to odkrywamy swój egoizm i odczuwamy presję ze strony wszystkich, dopóki nie zmiękniemy. Ale jeśli dostosuję się do dziesiątki, to mogę być pewny, że znalazłam właściwe miejsce i prawidłowo rozwijam się i zmierzam do przodu: od miłości do stworzeń do miłości do Stwórcy.

Najważniejsza – jest gotowość do połączenia. Podstawową zasadą jest być razem, jak jedna ściana, jedna budowla. A jeśli nikt nie chce się zmienić dla połączenia z innymi, to nie jest to duchowe. Duchowość jest wtedy, gdy dopasowuję się do wszystkich i w taki sposób odnajduję swoje prawdziwe miejsce w strukturze Adama Riszon, we wspólnej duszy. Bardzo ważne jest aby zrozumieć, że anuluję się nie po prostu przed przyjacielem, ale przed naszym wzajemnym połączeniem, przed formą naszej wspólnej granicy, która nas dzieli. Okazuje się, że dzięki takiej pracy anuluję siebie przed Stwórcą.

Trzeba tylko wiedzieć, jak naprawić siebie w najbardziej zewnętrznej formie, dostosowując się do przyjaciół, aby im nie przeszkadzać, i łącząc nasze siły, razem zrobić krok do przodu. Robiąc ten krok czujemy, że działamy w imię jednego celu, w imię wspólnego zjednoczenia, i jeden Stwórca będzie mógł się w nas obłóczyć. A potem robimy jeszcze krok i kolejny, i tak budujemy Świątynię.

Z lekcji na temat „Przygotowanie do otwarcia serca na kongresie”, 21.02.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Wydarzenia

Pytanie: Dlaczego konieczne jest, nawet na poziomie fizycznym, podzielenie grupy na dziesiątki – dziesięciu ludzi? Dlaczego właśnie takie połączenie działa najlepiej?

Odpowiedź: Zebranie ludzi działa najlepiej, gdy składa się z dziesięciu osób, ponieważ taka liczba dusz, odpowiada strukturze duchowej. Dlatego staramy się być podobni do niej w naszych działaniach.

Pytanie: A jeśli jest mniej lub więcej osób?

Odpowiedź: Pożądane jest dzielenie się na dziesiątki. Ale jeśli nie ma innego wyjścia, to oczywiście zbieramy się w takiej liczbie, jaką mamy. Chodzi o to, żeby każdy z nas mógł objąć dziesięć osób, jak dziesięć palców na rękach, mających przed sobą. To jest nasze maksymalnie poprawne wrażenie – poprzez dziesiątki.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Dziesięciu ludzi”

Kategorie: Dziesiątki, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Na Kongresie Arawa nasza dziesiątka rozdzieli się na trzy części: niektórzy przyjadą bezpośrednio na pustynię, niektórzy wezmą udział w lokalnym, lustrzanym kongresie, a część podłączy się do kongresu wirtualnie, z domu. Czy w takiej sytuacji możliwe jest połączenie się jako jeden człowiek z jednym sercem?

Jeśli naprawdę pragniemy zjednoczenia między nami i Stwórcą, to będziemy w jednym sercu, którym jest Stwórca. On jedyny panuje na całym świecie, bez żadnych granic i podziałów. I jeśli ja przyłączę się do Niego, to łączę się z każdym przyjacielem, który również jest połączony ze Stwórcą. To wszystko, więc postarajmy się to zrealizować.

Z lekcji według Przedmowy do Księgi Zohar, 31.01.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Wydarzenia

Jak przygotować się do nadchodzącego kongresu w Arawie, aby być razem ze wszystkimi, w samym jego epicentrum i nie przegapić czegoś bardzo ważnego, co potem będzie cierniem w sercu przez wiele lat?

Jeśli będziecie nieprzerwanie podążać za kongresem, nieważne skąd, to włączycie się w niego i wszyscy razem będziemy w jednym kli, w tych samych wyjaśnieniach, takich samych ćwiczeniach. I w taki sposób będziemy się razem wznosić.

Oczywiście każdy zrozumie to w miarę swojego przygotowania. Ale przed nami jeszcze prawie miesiąc i możemy się przygotować tak, żeby wszyscy byli praktycznie na jednym poziomie. A to bardzo wiele znaczy.

Lepiej być na niższym poziomie, ale wszyscy razem, niż na znacznie wysokich poziomach, ale każdy na swoim. Mam nadzieję, że zintegrujemy się tak, że wszyscy razem będziemy na małym poziomie, ale przynajmniej zrozumiemy się wzajemnie i postaramy się wznieść razem. To właśnie jest ważne dla kongresu.

Tak więc najważniejsze dla tego kongresu – jest bycie razem! Nie fizyczne, ale psychiczne i duchowo. Lepiej być na niższym stopniu razem, niż na znacznie wyższym poziomie samemu, dlatego że kiedy jestem na stopniu razem z dziesiątką, to znajduję się w duchowym kli. A kiedy jestem na duchowym stopniu sam, bez duchowego kli, to nie ma gwarancji, że będę mógł tam pozostać. W każdej chwili mogę stamtąd upaść.

Musimy osiągnąć koniec naprawy przynajmniej w dziesiątce, a następnie przyłączą się wszystkie pozostałe dziesiątki. Na razie na stopniu końca naprawy jest niewielka liczba dziesiątek: dziesiątka rabbiego Szymona i jeszcze kilka. My też chcemy to osiągnąć, dlatego nie liczymy na sukces jednego człowieka, ale co najmniej dziesiątki.

Z lekcji według artykułu „Przedmowa do Księgi Zohar”, 26.01.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Wydarzenia

„Laska”, na której opieramy się w duchowej pracy w dziesiątce, jest połączeniem Malchut z Biną, jest siłą, której trzymamy się i która nie pozwala nam popełniać błędów i chroni przed upadkiem. Jednocząc się ze sobą w dziesiątce budujemy taką „laskę”, czyli więź między nami. A dzięki połączeniu ze sobą, łączymy się z Biną.

Każdy w jakiś sposób anuluje swoje egoistyczne pragnienie i przyłącza się do maleńkiego pragnienia przyjemności, które mu przyświeca. Tak też, wszyscy razem, możemy uchwycić się za tę siłę, tę koncepcję, która nazywa się „laską” (mate). Oznacza to, że pragnienie otrzymywania przyjemności staje się dla nas niższe (mata) w znaczeniu.

Każdy z nas stara się pokazać przykład przyjaciołom, jak możemy wspólnie trzymać się laski.

Z lekcji według artykułu „Przedmowa do Księgi Zohar”, 12.01.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

W naszym połączeniu z przyjaciółmi szukamy i chcemy złapać Stwórcę, tak jak radar łapie potrzebną falę. Dlatego musimy stworzyć takie połączenie, które będzie miało właściwości Stwórcy, czyli wzajemne obdarzanie między nami. Jeśli wszyscy osiągnęliśmy wzajemne obdarzanie, to z pewnością, jesteśmy dokładnie skierowani do Stwórcy.

Wszyscy widzieli, jak kręci się radar w poszukiwaniu potrzebnej fali – właśnie tak musimy nastroić swoje zjednoczenie. Sami nie wiemy, jak to zrobić, ale prosimy Stwórcę, aby nas zmienił, aby z nas wszystkich razem powstał talerz – antena, skierowana do Stwórcy, zgodnie z podobieństwem naszych właściwości. Zgodnie z tym każdy się zmienia, dopasowując się do przyjaciół tak, aby wszyscy razem odpowiadali Stwórcy.

Dzięki takiej pracy jednoczymy się w jedną duszę i zaczynamy otrzymywać wskazówki od Stwórcy wewnątrz naszego lokalizatora, wewnątrz dziesiątki, jak możemy się zmienić, aby jeszcze lepiej i poprawniej uchwycić wysyłany przez Niego promień światła. A ten promień swoim oddziaływaniem zaczyna nas zmieniać, obracać, naprawiać tak, aby połączyć nas ze Stwórcą.

Na wszystkich kolejnych stopniach, gdzie budujemy połączenie ze Stwórcą, coraz dokładniej nastrajamy się na Niego, łącząc się z Nim na coraz wyższych częstotliwościach, z większą siłą. Dla doskonałej modlitwy od dziesiątki, konieczne jest zrozumienie, czego chce każdy z przyjaciół. Dlatego, czytając artykuły Rabasza o grupie, staramy się połączyć w taki sposób, aby każdy fragment łączył nas ze Stwórcą.

W taki sposób zbliżamy się coraz bardziej, budując wszelkiego rodzaju formy połączenia, aż zaczynamy odczuwać oddziałujące na nas źródło i odczuwać swoje odpowiedzi na ten wpływ. Oznacza to, być połączonym ze Stwórcą poprzez proste światło i odbite światło oraz zbudować z siebie duchowe kli.

A następnie odkrywamy wewnątrz połączeń między nami reszimot, duchowe działania, wejście i wyjście światła, wznoszenie ekranu ze stopnia na stopień. Wszystkie zjawiska w duchowym parcufie opisane w kabalistycznych księgach, będziemy studiować na sobie, zgodnie z nauką Baal HaSulama, Ari i innych kabalistów.

Z lekcji na temat „Jom Kipur”, 03.10.2022

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Intencja, Modlitwa, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Nie rozumiemy jeszcze w pełni, jak ważne jest otwarcie naszych serc na miłość do przyjaciół. Ale dzięki niej dochodzimy do miłości do Stwórcy, inaczej jest to niemożliwe. Odpycha nas to i wydaje się bardzo dziwne, nieznajome, ale w istocie, w tym przejawia się zła skłonność, stworzona przez Stwórcę po to, aby pomóc nam przybliżyć się do Jego właściwości.

Okazuje się, że kiedy siłą przebijam się do serca przyjaciela, tym samym przebijam się do Stwórcy. Serce przyjaciela – jest tą Świątynią, tym miejscem, w którym spotykam się ze Stwórcę. Ale na razie tego nie czujemy, i wymaga to dużo czasu, by dojść do tej świadomości. Przecież cały zawarty we mnie egoizm protestuje przeciwko mojemu połączeniu z przyjacielem, dlatego że to jest miejsce mojego połączenia ze Stwórcą.

Serce przyjaciela zamienia się dla mnie w dom Stwórcy. Jeśli uda mi się przeniknąć do serca przyjaciela, to znaczy, że wchodzę do Świątyni, w której znajduje się Stwórca. To ja zbudowałem tę świętą budowlę i w taki sposób zbliżyłem się do Stwórcy.

Dlatego najważniejsze jest rozbicie swojego egoizmu i przebicie się siłą do serc przyjaciół. Mam wielką nadzieję, że będziemy to odczuwać coraz mocniej, aż to wewnętrzne uczucie nie osiądzie w samej głębi naszego serca i w taki sposób wszyscy będziemy godni zjednoczenia w jednego człowieka z jednym sercem.

Z rozmowy przy posiłku, 28.10.2022

Kategorie: Dziesiątki, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Sukka – to konstrukcja składająca się z czterech ścian i specjalnego pokrycia (schach). Nawet wystarczą trzy ściany, dlatego że jeśli w kli są pierwsze trzy etapy, to czwarty etap „dalet“ już buduje się wewnątrz nich. Najważniejsze, żeby były trzy ściany i pokrycie. Sukka odzwierciedla konstrukcję duchowego kli, które nazywa się „neszama“, dusza. Musimy zbudować tę duszę z naszych wspólnych pragnień w grupie i wtedy wewnątrz naszego prawidłowego połączenia odkryjemy wewnętrzne światło – Stwórcę.

Człowiek buduje Sukkę na ziemi, czyli na podstawie gotowego materiału, ponieważ ziemia jest zawsze pod nogami. Na niej buduje Sukkę: cztery ściany i pokrycie z odpadów „gumna i winnicy” – tego, co pozostało z produkcji chleba i wina, czyli z pożywienia człowieka. Konstrukcja Sukki podobna jest do tego, jak zorganizowane są właściwości człowieka, jeśli chce związać je i skierować do Stwórcy. Wtedy widzi, jak łączą się w nim jego właściwości: Chochma, Bina, Daat, Chesed, Gwura, Tiferet, Necach, Chod, Jesod po to, aby powstała konstrukcja, wewnątrz której człowiek zacznie odczuwać Stwórcę.

Nie odkrywamy najwyższego światła ani samego Stwórcy, a tylko wrażenie w naszych pragnieniach z ich napełnienia. Kiedy te właściwości łączą się w różnych formach, zaczynamy odczuwać to, co znajduje się wewnątrz nich, i w taki sposób odkrywamy Stwórcę. Każda sfira zaczyna świecić. Jeśli spróbujemy zbliżyć pragnienia między przyjaciółmi w dziesiątce, aby połączyć je ze sobą, to zaczniemy dostrzegać w ich połączeniu, że nie jest to tylko nasz egoizm, a pragnienia, zdolne do obdarzania, jedności, miłości. Może na nie wpływać wyższa siła, tworząc z nich takie formy i rodzaje związków i właściwości, które były nam wcześniej nieznane.

Widzimy, jaki jest związek pomiędzy naszym zjednoczeniem i właściwościami, które możemy odkryć między nami, żeby zgodnie z podobieństwem ich formy odczuć i poznać siłę, która jest od nas wyższa. Ściany i pokrycie sukki – to różne pragnienia, połączone między sobą na różne sposoby. Jeśli udało nam się złożyć z naszych pragnień ściany sukki i każdy jest gotowy zrobić z siebie filar lub fundament dla wspólnej konstrukcji, czyli naszego zjednoczenia, to nad nimi już można zbudować dach.

Być filarem oznacza być podporą dla tej konstrukcji, wspierać ją z całych swoich sił, aby stała i służyła wszystkim. Razem budujemy nasz wspólny dom tak, aby ani jeden ruch nie przyniósł korzyści nikomu osobiście, a tylko nam wszystkich razem.

Z lekcji na temat „Sukkot”, 09.10.2022

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Święta i specjalne daty