To było wzruszające zobaczyć w zeszłą środę tysiące nowych uczniów, którzy wzięli udział online w transmitowanej na żywo, tłumaczonej symultanicznie pierwszej lekcji Globalnego Kursu Kabały.

Widok ludzi z całego świata – 140 narodów i 30 języków – zbierających się razem, aby studiować mądrość Kabały, było jak obserwowanie urzeczywistnienia tego, o czym prorocy i kabaliści pisali przez wieki, że „tylko poprzez szerzenie mądrości Kabały wśród mas osiągniemy całkowite odkupienie” (Kabalista Jehuda Aszlag).

Rzeczywiście, kiedy ponad 7000 osób z różnych środowisk, religii i tradycji łączy się, aby odsłonić prawa i tajemnice głębi natury, zdajemy sobie sprawę, że ludzkość usłyszała róg Mesjasza (Szofar).

Po raz pierwszy oferujemy również tłumaczenie symultaniczne wprowadzającego kursu Kabały na język indonezyjski, tagalski i arabski, a także na kilka innych języków, takich jak japoński, chiński, norweski, holenderski, polski, chorwacki, serbski i wiele innych. To jest naprawdę cudowne.

Rejestracja na bezpłatny Globalny Kurs Kabały jest nadal otwarta. Zapraszam wszystkich, którzy chcą dołączyć do tej nieskończonej podróży, ponieważ ma ona moc pozytywnego wpływania, jak nic innego, na nasze życie, świat i ogólnie rzeczywistość.

Link do rejestracji: https://kabbalah.academy/en/course-2023/

Źródło: https://michaellaitman.medium.com/unity-beyond-borders-1-000s-join-a-new-global-kabbalah-course-6cbac493a20d

Kategorie: Duchowość, Jedność, KABAŁA, Nowe publikacje, Nowości, Prasa i my, Studia Kabały, Wiadomości

Pytanie: Dlaczego kabaliści przez tysiące lat nie opisali tak ważnego procesu, jak rozbicie naczyń (kelim)?

Odpowiedź: W zasadzie nauka Kabały nie jest aż tak starożytna, chociaż jest za taką uważana. Nie trwa dziesiątki tysięcy lat, ponieważ opisuje się w niej rozwój człowieka, począwszy od Adama. Nawet nie tyle od Adama, ale od pokoleń, które w konsekwencji rozwinęły się od niego.

Zatem ta nauka nie jest aż tak starożytna i nawet niezbyt ukryta. Tak naprawdę nikt nie był nią zainteresowany. Dlatego ktokolwiek był zainteresowany Kabałą, znajdował i studiował ją. Ale generalnie, Kabała nijak nie reklamowała się.

Z programu TV „Wprowadzenie do nauki Kabały”, 10.10.2023

Kategorie: KABAŁA

Stopniowo narody świata zgodzą się, że musimy żyć w przyjaźni i współpracy, w zbliżeniu między nami. Ponieważ w przeciwnym razie nie będzie żadnego postępu w rozwoju ludzkości. Dlatego przybliżamy się do takiego stanu, w którym część ludzkości zacznie rozumieć, że zbliżenie między narodami jest konieczne nie tylko w celu uniknięcia wojen, ale jest koniecznością wynikającą z samej natury, z jej źródła, Stwórcy.

Trudna sytuacja w kraju zmusi ludzi do zainteresowania się nauką Kabały. Chociaż przyzwyczaili się kojarzyć Kabałę z pewnego rodzaju cudami,    mistycyzmem, rytuałami, to tak naprawdę Kabała uczy struktury rzeczywistości, która obejmuje cały wszechświat, wszystkich ludzi, całą nieożywioną materię, rośliny i zwierzęta, czyli całą naturę wszechświata, bez wyjątku.

Musimy zrozumieć, że żyjemy w świecie, który wymaga naprawy poprzez jedność. Przed nami wiele pracy, aby zobowiązać wszystkich mieszkańców świata do zastanowienia się nad tym. Nie ma innej możliwości, na naprawienie świata i osiągnięcie pokoju i spokoju, na dobre życie, by więcej nie powracać na ten świat, spadając do najniższego punktu rzeczywistości – jeśli nie zjednoczymy się w jednego człowieka z jednym sercem.

Człowiek powinien to dokładnie uświadomić sobie, aby w zamieszaniu tego życia, bez względu na to, jak bardzo jest zagubiony każdego dnia miliardami ludzi będących wokół niego, jednak nie odłączył się od celu życia i nie popadł we władzę pragnienia bogactwa, władzy, wiedzy lub wyłącznej troski o jedzenie, seks, rodzinę.

Z lekcji według artykułu „Przedmowa do Księgi Zohar”, 13.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Izrael dzisiaj, Izrael i narody świata, KABAŁA, Kryzys, globalizacja, Praca duchowa, Rozpowszechnianie metody

Obecnie jesteśmy w trakcie Światowego Kongresu Kabały w Petah Tikva w Izraelu, który odbywa się z udziałem ponad 2000 uczestników z ponad 30 krajów, oraz z udziałem tysięcy wirtualnych uczestników z całego świata.

Tematem kongresu jest otwarcie naszych serc. Jak możemy otworzyć serca dla wszystkich, tak szeroko jak to tylko możliwe? Aby jak najszerzej dla wszystkich otworzyć nasze serca, musimy uznać, że takie spotkanie jak to, ma miejsce w każdym z nas.

Na kongresie koncentrujemy się na nakierowaniu siebie, do zjednoczenia serc, a czyniąc to, zbliżamy się do Stwórcy, wyższej siły miłości i obdarzania, która objawia się tam, gdzie jednoczą się nasze serca. Jeśli naszym celem jest odkrycie Stwórcy, to jest to właściwy sposób.

Dlatego ci, którzy pragną odkryć i osiągnąć Stwórcę, nie mają alternatywy. Ostatecznie ludzkość musi przejść drogę naznaczoną cierpieniem, wyzwaniami, myślami i pragnieniami, aż osiągniemy stan, w którym znikną bariery naszych serc i zjednoczymy się jako jedno serce. To jest ostateczny cel.

Ludzkość konsekwentnie rozwija się z roku na rok i z dnia na dzień, napotykając różne wyzwania, dopóki nie zda sobie sprawy, że jedyną drogą naprzód jest walka z egoistyczną naturą, która nieustannie stara się nas od siebie oddzielić. Z mądrości Kabały dowiadujemy się, w jaki sposób Stwórca utrzymuje stan oddzielenia między ludźmi, aby zrobić miejsce dla naszych wysiłków na rzecz pokonania podziałów, a czyniąc to możemy wzmocnić nasze połączenie ze Stwórcą, i znacznie głębiej doświadczyć Jego obecności.

Dlatego początkowo obserwujemy, że każda osoba koncentruje się przede wszystkim na swoich egoistycznych pragnieniach i nie ma innego wyjścia, jak tylko dążyć do bliskości i połączenia między sobą, jednocząc się we wspólnym pragnieniu. To właśnie nazywamy „jednym sercem” – cel, o którym pisał nam kabalista Baruch Aszlag (Rabasz).

Pamiętam, że po kilku latach nauki u Rabasza, prowadziłem wykłady wprowadzające do Kabały w różnych miejscach w Tel Awiwie, w wyniku czego pojawiło się kilku nowych uczniów. Zaprosiłem ich na spotkanie, przed którym podczas jednego z moich codziennych spacerów po parku z Rabaszem, zapytałem go: „O czym powinniśmy z nimi porozmawiać?

Poprosił o kawałek papieru, z paczki papierosów, którą miałem. Dałem mu ją.

Wtedy przystąpił do pisania swojego pierwszego artykułu zatytułowanego „Cel grupy – 1” ze słowami: „Zebraliśmy się tutaj, aby położyć fundament pod budowę grupy dla wszystkich, którzy chcą podążać drogą i metodą Baal HaSulama, drogą, którą można wspiąć się po stopniach na poziom człowieka i nie pozostać zwierzęciem…”

Od tamtego dnia minęło prawie 40 lat, ale temat się nie zmienił. Chociaż wielu o tym słyszało, proces i metoda naprawy pozostają niezmienne, tak jak starożytni kabaliści wyjaśnili to tysiące lat temu.

Tysiące ludzi podejmuje obecnie szczególne wysiłki, aby połączyć się w jedność, aby połączyć swoje indywidualne serca w jedno zbiorowe serce. To serce składa się z wielu różnych części, a ich połączenie tworzy naczynie do objawienia Stwórcy, które jest jedno dla wszystkich. Innymi słowy, wszystko, czego potrzebujemy, aby objawić Stwórcę, to aby każdy otworzył swoje serce dla wszystkich, aby każdy miał miejsce w sercu każdego a następnie czyniąc to, otwieramy nasze zbiorowe serce. O to właśnie chodzi na tym kongresie.

Na podstawie lekcji 1 ze Światowego Kongresu Kabały z 30 września 2023 r. Napisane/zredagowane przez uczniów kabalisty dr Michaela Laitmana.

Źródło: https://michaellaitman.medium.com/1-000s-of-people-open-their-hearts-into-one-giant-heart-f267b15614e0

Kategorie: Artykuły w mediach, Baal HaSulam, Duchowość, KABAŁA, Kongresy, wydarzenia, Nowe publikacje, Prasa i my, Rabasz, Rozwój

Cała nauka Kabały przyszła do nas z Księgi Zohar i dzieł Ari. Ale gdyby nie Baal HaSulam, nie moglibyśmy jej studiować. W końcu księga Zohar jest pełna alegorii, opowieści zrozumiałych tylko dla człowieka, który jest na tym samym poziomie duchowym i może rozszyfrować te wskazówki.

Jeśli chodzi o Ari, to sam niczego nie napisał – tylko mówił. Wszystkie prace Ari zostały napisane przez jego ucznia, Chaima Vitala, i cały ten wielotomowy zbiór dzieł opiera się na tym, co Ari powiedział przez półtora roku. Tak krótko istniała jego grupa, w której nauczał, a potem zmarł.

Materiał ten trafił do różnych ludzi, którzy w różny sposób opracowali z niego książki. Jedną część zapisów przechowywano w jakimś tajnym miejscu, drugą zakopano w grobie Chaima Vitala, została odzyskana później, gdy grób został otwarty. Trzecia część natomiast była odziedziczona i przekazywana przez wielu ludzi i kto wie, co z nią zrobili.

Ari mówił ogólnie o całym systemie, a jeśli człowiek nie ma kompletnego materiału i nie jest w stanie go dobrze zrozumieć, to nie jest w stanie właściwie go zorganizować. Dlatego, chociaż te zapisy były również zebrane przez kabalistów, ale tam brakowało wielu rzeczy i nie została zachowana prawidłowa kolejność.

Dlatego Baal HaSulam dodał swój komentarz do dzieł Ari, abyśmy mogli podążać za takim naturalnym nurtem, od lekkiego do coraz bardziej złożonego i ucząc się w prawidłowej formie, moglibyśmy zrozumieć, co napisał Ari. Bez tego nie bylibyśmy w stanie niczego zrozumieć. A w nauce Kabały jest to bardzo niebezpieczne, dlatego że jeśli nie rozumiesz, o czym się mówi, to możesz fantazjować sobie cokolwiek chcesz.

Dlatego musimy zrozumieć, jaką ogromną pracę wykonał Baal HaSulam, bez której niczego byśmy nie osiągnęli. Czasami ludzie pytają mnie: jest tak wielu innych kabalistów – dlaczego nie studiujemy ich dzieł?

Ale nie ma nikogo innego, od kogo moglibyśmy się uczyć, bo wszyscy pisali na swoim wysokim poziomie – tacy, jak AGRA, Ramhal. Nie da się uczyć z tych dzieł, ponieważ nie rozszyfrowali tego dla zwykłych ludzi, takich jak my, aby można było to zrozumieć, wykorzystać i realizować na sobie.

Z lekcji według artykułu „Wprowadzenie ogólne (Pticha Kolelet)”

Kategorie: Baal HaSulam, Fragmenty z porannych lekcji, KABAŁA, Praca duchowa, Studia Kabały, ZOHAR

Jeden z moich studentów zapytał mnie o możliwość globalnego głodu, powołując się na raport, w którym prawie 90% ankietowanych międzynarodowych ekspertów ds. bezpieczeństwa żywności i żywienia przewidziało, że „bez innowacji i odważnych działań głód na świecie będzie nadal wzrastał w ciągu następnej dekady”.

Jest to rzeczywiście możliwe, a starożytne źródła kabalistyczne mówią również, że w naszej erze możemy osiągnąć stany tak straszne, jak matki zjadające własne dzieci. Może się to stać bardzo dotkliwe.

Nie powinniśmy jednak odnosić się do idei zbliżającego się głodu tylko po to, by zapełnić nasze magazyny i stodoły zapasami. Fakt, że możemy rozważać takie straszne scenariusze, jest po to, abyśmy poważnie zastanowili się, jak uniknąć takich sytuacji z wyprzedzeniem oraz poznać i poradzić sobie z podstawową przyczyną, która powoduje takie kryzysy.

Jeśli zbadamy główną przyczynę nie tylko głodu, ale każdego kryzysu, który nas spotyka, to okaże się, że wszystko to wynika z braku równowagi w relacjach międzyludzkich, z faktu, że nie zachowujemy się wobec siebie tak, jak powinniśmy.

Jak powinniśmy zachowywać się wobec siebie nawzajem?

Musimy osiągnąć wzajemne zrozumienie, nawiązać więzi, które pomogą nam osiągnąć równowagę. Dziś postępujemy wręcz przeciwnie, cofając się i tym samym kołysząc łodzią, którą wszyscy dzielimy. W ten sposób świat naturalnie zmierza ku okresom głodu i zniszczenia.

Zniszczenie, które możemy na siebie sprowadzić, powinno nas bardzo przerazić, abyśmy zmienili nasze wzajemne nastawienie do siebie, a tym samym zmienili świat.

Jest to jedyny powód, dla którego możemy rozważać zbliżający się głód i inne kryzysy, a także powód, dla którego doświadczamy kryzysów i cierpienia w ogóle: aby doprowadzić do zmiany w naszych wzajemnych relacjach, z negatywnych na pozytywne, egoistycznych na altruistyczne i apatycznych na współodpowiedzialne.

Co może być katalizatorem takiej transformacji?

Uważam, że powinien istnieć przywódca, który by to inicjował i promował. Nasz świat jest trudny bez kogoś, kogo ludzkie społeczeństwo zaakceptowałoby jako swojego przywódcę i podążało za nim, kogoś, kto dyskutowałby o zjednoczeniu i o tym, jak moglibyśmy przezwyciężyć głód i inne kryzysy.

Oczywiście zadziałałoby to tylko wtedy, gdyby ludzie słuchali takiego przywódcy, a głód otworzyłby nasze uszy na taką osobę.

Wtedy, po okresie głodu, bylibyśmy inni. Mielibyśmy inne podejście do życia i jego wartości. Nie lekceważylibyśmy już ogromnego znaczenia naszego przetrwania i tego, co oznacza dla nas przetrwanie w dzisiejszych trudnych czasach.

Chociaż w przeszłości zdarzały się okresy wielkiego głodu, wojen i innych kryzysów, dziś jest zasadniczo inaczej, ponieważ obecna era przygotowuje nas do masowego uświadomienia sobie zła naszych egoistycznych relacji, które pobudzą w nas pragnienie zmiany samych siebie.

W mądrości Kabały takie przebudzenie nazywane jest „rozpoznaniem zła”.

Potrzeba ogromnej ilości cierpienia, abyśmy osiągnęli stan, w którym możemy poczuć naszą własną naturę jako zło, zdefiniować ją jako taką i wyciągnąć niezbędne wnioski: że musimy położyć kres wyścigowi szczurów, jednostek konkurujących ze sobą o dobrobyt materialny i przejść do nowych, pozytywnie powiązanych relacji, w których staramy się przynosić korzyści sobie nawzajem i naturze, czując się częścią współzależnej i wzajemnie połączonej całości, w której każdy z nas wpływa na siebie nawzajem.

Jeszcze do tego nie doszliśmy, ale ten czas się zbliża.

Źródło:https://www.newsmax.com/michaellaitman/global-famine-human-relations-transformation/2023/01/11/id/1104002/

Kategorie: Artykuły w mediach, Egoizm, KABAŁA, Kryzys, globalizacja, Nowe publikacje, Prasa i my, Społeczeństwo, Wiadomości

Pytanie: Na poziomie materialnym Stwórca daje nam wszelkiego rodzaju przyjemności: pieniądze, władzę, zaszczyty i wiedzę. A jakie przyjemności daje nam na poziomie duchowym?

Odpowiedź: Przyjemności duchowe są absolutne. Trwają praktycznie cały czas i nie są niczym ograniczone. W takim stopniu, w jakim masz pragnienie, możesz wchłonąć w siebie te przyjemności i poczuć, że się napełniasz.

Jeśli w naszym świecie światło, wchodząc w pragnienie, stopniowo je gasi, i pragnienie znika, w świecie duchowym zależy to tylko od tego, w jakim stopniu twoje pragnienia będą się pokrywać z twoimi możliwościami. Na ile możesz być podobny do światła, na tyle możesz je przyjąć.

Pytanie: Zasadniczo nauka Kabały jest rodzajem patentu na doskonałą, niekończącą się przyjemność? Czyli patent polega na otrzymywaniu przyjemności ze względu na Stwórcę?

Odpowiedź: Tak, w przeciwnym razie nie będziesz mógł zostać napełniony, ponieważ jeśli przyjemność będzie dla samej przyjemności, światło natychmiast zniknie. Na tym polega cały sens nauki Kabały – dojść do uczucia nieskończonej przyjemności.

Z programu telewizyjnego „Wprowadzenie do nauki Kabały”, 30.07.2023

Kategorie: KABAŁA, Praca duchowa, Struktura Wszechświata

Pytanie: „Wprowadzenie do nauki Kabały” Baal HaSulam napisał już po drugiej wojnie światowej jako jeden z czterech wstępów do Księgi Zohar.

Odpowiedź: Tak, ten materiał jest bardzo trudny do wyrażenia, tym bardziej w taki dostępny dla wszystkich sposób, jak to zrobił Baal HaSulam.

Pytanie: Dlaczego ludzie nie studiują tych informacji? Przecież opisał to pod koniec lat 40. XX wieku. Od tego czasu minęło już wiele lat.

Odpowiedź: Tej informacji nie można praktycznie nigdzie zastosować, tylko wewnątrz człowieka. A tego nikt nie chce zrobić. Jeśliby można było ją wykorzystać, do tego żeby zarobić…

Pytanie: Pomimo wszystko nie rozumiem. Ludzie studiują różne rzeczy i nie daje im to żadnych dochodów. Nie mówię o tym, żeby się zmienić, ponieważ zmienić swoją naturę jest bardzo trudno. Jedynie poczytać jako źródło informacji, jako coś ważnego. W końcu Baal HaSulam po raz pierwszy opisał stworzenie pragnienia, i to nawet prostym językiem! Dlaczego nigdzie nie studiuje się jego dzieł?

Odpowiedź: Dlatego że ludzie uważają, że ich nie potrzebują. Są od tego bardzo daleko. Jakby było to gdzieś na niebie, a nie na ziemi.

Pytanie: Ale na przykład materiały o mumiach egipskich studiowane są na uniwersytetach i różne rzeczy z nimi robią. A tutaj konkretnie człowiek wyjaśnia takim językiem…

Odpowiedź: Tak jest zrobione celowo, aby ludzie nie mieli specjalnie ochoty, aby każdy, kto chce, nie chwytał się tego i nie kombinował. Natura specjalnie strzeże tej nauki.

Kabała jest nauką o podstawach natury. Dlatego natura chroni ją tak bardzo, aby odkryła się tylko wtedy, kiedy ludzkość będzie chciała wyrzec się obrazu natury, który dzisiaj wyobrażamy sobie, kiedy naprawdę zrozumie, że musi się zmienić, aby ocalić siebie i świat.

Z programu telewizyjnego „Wprowadzenie do nauki Kabały”, 16.07.2023

Kategorie: KABAŁA, Kabała i inne nauki, Rozpowszechnianie metody

Pytanie: Jak można przezwyciężyć egoizm na poziomie światowym?

Odpowiedź: Egoizm – to siła natury, która istnieje i panuje w nas, i nie możemy jej pokonać ani w sobie, ani między nami. Jest to jedyna siła, która zarządza wszystkim, od atomów, cząsteczek, organizmów elementarnych po coraz większe asocjacje połączeniowe, aż do zarządzania ludźmi i ich wzajemnymi relacjami.

Jedyne, co możemy zrobić, to odkryć z pomocą nauki Kabały w naturze, drugą siłę, przeciwną do egoizmu, która może ją zrównoważyć. To właśnie dzięki równowadze sił między nimi możemy istnieć. Co więcej, ta równowaga czyni człowieka wiecznym i doskonałym. Może to osiągnąć każdy, ale nie poprzez wierzenia czy jakiekolwiek duchowe nauki, ale tylko naukową metodą kabalistyczną, którą w zasadzie może opanować każdy. Ale przede wszystkim Kabała jest przeznaczona dla Żydów.

Misja naszego narodu polega na tym, aby najpierw doprowadzić do wzajemnej równowagi, wzajemnej miłości i jedności, a następnie pokazać tę drogę całej ludzkości. Ale my o tym zapomnieliśmy i dlatego cierpimy z powodu antysemityzmu i nienawiści pochodzącej od absolutnie wszystkich narodów, nawet od tych, które nigdy nie miały z nami w kontaktu.

Znani antysemici, przeważnie Żydzi, tacy jak Wielki Inkwizytor Hiszpanii, Torquemada itp., doskonale rozumieli, że Żydzi posiadają metodę zjednoczenia, której tak bardzo brakuje światu, zwłaszcza w naszych czasach. Pisali o tym, wylewając nie tylko swoją nienawiść, ale jednocześnie ujawniając istotę Kabały.

Antysemici instynktownie czują, że mamy metodologię, która przynosi światu szczęście, równowagę i powszechne wywyższenie, ale nie przekazujemy jej światu. Sami jednak jej nie znamy. Ta metoda istnieje tylko w nauce Kabały, i obecnie zajmują się nią tylko setki ludzi spośród narodu żydowskiego. Dlatego nasz problem i wszystko, co odnosi się do 9-tego Awa i innych dat żałoby w historii naszego narodu polega na tym, że nie wypełniamy swojego przeznaczenia: zjednoczenia się i przekazania tej metody całemu światu.

Jesteśmy dumni z tego, że jest wśród nas wielu wielkich naukowców, lekarzy, muzyków. Ale świat nie potrzebuje tych osiągnięć, nie bierze ich pod uwagę. Ludzkość czeka na to, co jest w nauce Kabały – czeka na metodę zjednoczenia. A my ją straciliśmy. W Torze jest powiedziane, że „kochaj bliźniego jak siebie samego – to jest główne przykazanie Tory”, ale my nawet o tym nie myślimy i nie pamiętamy. Można zapytać każdego wierzącego człowieka, co trzeba zrobić? – To nie wie. Ten stan nazywa się wygnaniem (galut), w którym jesteśmy już od dwóch tysięcy lat.

A wcześniej byliśmy w jedności. W tym szczególnym stanie ludzi zjednoczonych ponad swoim egoizmem istnieje możliwość, aby poczuć wyższy świat i żyć nie wewnątrz egoistycznego pragnienia i właściwości, w którym istnieje cała nieożywiona, roślinna, zwierzęca materia i człowiek ale ponad tym stanem materii, w równowadze między wzajemnym przyciąganiem i odrzuceniem

Tego uczy nas nauka Kabały. W praktyce uczy nas metody Abrahama, który zgromadził ludzi z całego Babilonu i wyjaśnił im, że rozwiązanie kryzysu polega właśnie na zjednoczeniu ponad egoizmem. Jest to specjalna, bardzo złożona metoda.

Faktem jest, że cały nasz świat zbudowany jest na negatywnej sile – sile pochłaniania, gdy każdy chce wszystkiego tylko dla siebie. To jest nasz naturalny stan. I nie tylko nasz. Jest to także charakterystyczne dla atomów, molekuł, wszelkich żywych organizmów. Wszystko istnieje tylko dla maksymalnego komfortu w sobie i między sobą. Aby nawiązać dobre wzajemne relacje, człowiek musi opanować przeciwstawny, dopełniający system komunikacji między ludźmi i wszystkimi częściami natury i przy jego pomocy prawidłowo wykorzystywać egoizm.

Dlatego nauka Kabały nazywa się nauką otrzymywania (Kabała – od słowa „otrzymywać”), ponieważ w tym przypadku, tak naprawdę otrzymujemy, po pierwsze, wiedzę o tym systemie zarządzania, który istnieje wokół naszego świata, i zaczynamy rozumieć, dlaczego wszystko tak dzieje się z nami, między nami, wokół nas.

Zaczynamy nie tylko odkrywać system zarządzania, ale także aktywnie w nim uczestniczyć, rozumiejąc, co powinno się stać w wyniku tych czy innych naszych działań. W takim przypadku postępujemy właściwie. Po drugie, ujawnienie wyższego systemu zarządzania pozwala nam jasno widzieć, przestać popełniać błędy i istnieć w naszym świecie, włączając i zamykając w niego wyższe zarządzanie. Taki udział w wyższym zarządzaniu doprowadza człowieka do stanu, kiedy tworzy się w nim wewnętrzny system powiązań między obiema częściami wszechświata, który nazywa się „duszą”.

W tym systemie zaczynamy istnieć niezależnie od naszego ciała, ponieważ ciało w tym procesie może umrzeć, a my już przeszliśmy do odczucia pełnego systemu – nie tylko egoistycznego, w którym istnieje nasze białkowo-materialne ciało, ale do następnego poziomu.

Kabaliści opisują to wszystko w swoich książkach. Nie tak łatwo jest je zrozumieć. Ale generalnie, kiedy zaczynamy pracować ze sobą w grupie kabalistycznej – w małym społeczeństwie, które budujemy między sobą, stwarzamy warunki do wzajemnego uzupełniania się, włączania, połączenia, aż do miłości, o której mówi się: „Kochaj bliźniego swego jak siebie samego”. – to jest główne prawo Tory”.

To nie są tylko piękne słowa. Ponieważ w wyniku realizacji tego prawa, właśnie w zjednoczeniu zaczyna być odczuwana druga, pozytywna siła natury, i między obiema siłami powstaje uwarunkowanie do zrozumienia wyższego świata. Do tego powinniśmy dążyć. Wówczas tragiczne wydarzenia związane z 9-tym Awa już nie będą miały miejsca. Do tego czasu będziemy coraz bardziej znienawidzeni na świecie. W mierze rozwoju ludzkości, rozwoju egoizmu, rozwoju kryzysu, narody świata będą coraz bardziej rozwijać podświadome przeświadczenie, że Żydzi są winni wszystkim kłopotom.

I nie możemy od tego nigdzie uciec. Będziemy zobowiązani, albo dobrą drogą, jak wzywa Kabała, albo poprzez presję ze strony nienawidzących nas, mimo wszystko dojść do zrozumienia w czym tkwi przyczyna odwiecznej nienawiści, założonej w naturze, a nie tylko spławiać problem i próbować jakoś obejść albo odkupić się. To nam nie pomoże, dlatego że jedyne prawo natury jest niezmienne. Jeśli będziemy je wypełniać, to wręcz przeciwnie, staniemy się narodem-nauczycielem dla całej ludzkości.

Wielki kabalista Baal Szem Tow powiedział, że zapytał Mesjasza: „Kiedy przyjdziesz?” Mesjasz odpowiedział mu: „Przyjdę, kiedy moje źródła rozprzestrzenią się na zewnątrz”, czyli kiedy nauka Kabały zostanie ujawniona całemu światu. O konieczności jej rozpowszechniania jest napisane we wszystkich dziełach kabalistycznych.

W ramach naszej globalnej ogólnoświatowej organizacji robimy to. Widzimy, jak zmieniają się postawy ludzi wobec Kabały, wobec narodu żydowskiego, jak stają się naprawdę bardzo blisko nas, i to we wszystkich krajach świata. Mamy w rękach metodę, która zbliża ludzi, a świat dzisiaj tylko na to czeka. Dlatego, aby nie popaść ponownie w tragiczne wydarzenia 9 Awa i wypełnić naszą wspólną misję, musimy dojść do wzajemnego zbliżenia z pomocą nauki Kabały. A wtedy świat będzie chciał się do nas zbliżyć.

Miejmy nadzieję, że to już ostatni raz, kiedy przeżywamy tę tragiczną datę. Powiedziano, że 9 Awa stanie się najpiękniejszym dniem ludzkości, dlatego że anioł zła stanie się aniołem życia, ponieważ ten egoizm, który został ujawniony 9 Awa, zostanie zrównoważony przy pomocy dobrej siły i przekształci się w ogromną pozytywną siłę, która zjednoczy nas ze sobą.

Z wykładu publicznego w Nowym Jorku

Kategorie: Izrael i narody świata, KABAŁA, Rozpowszechnianie metody

Do czego doprowadziło nas tysiące lat rozwoju ewolucyjnego, i co na dzień dzisiejszy można nazwać sukcesem człowieka w tej wędrówce?

Czy jest nim uzyskanie takiego komfortu życiowego, który zapewnia nam dostęp do większości dóbr materialnych i zaspakaja nasze pożądania w zakresie takim jak jedzenie, seks, rodzina, pieniądze, honor, kontrola czy wiedza?

Jeżeli tak, to dlaczego kiedy już osiągniemy materialne cele, nasze zadowolenie z tego szybko się ulatnia i znowu znajdujemy się w punkcie wyjścia, czyli obcujemy ze znaną nam dobrze pustką wewnętrzną, która domaga się napełnienia?

Niedostatek ten, wyzwala w nas bardzo niepożądane uczucie dokuczliwego braku, który zmusza nas do pogoni za wyimaginowanymi pokusami, obiecującymi nam osiągnięcie wewnętrznej harmonii.

Takie flirtowanie z nieokiełznanym i nienasyconym egoizmem zawsze kończy się dla nas rozczarowaniem, ponieważ dajemy się zwodzić przeświadczeniu, że osiągnięcie jeszcze tylko tej jednej rzeczy doprowadzi nas do upragnionego szczęścia.

I znowu udajemy się w pogoń za trendami dyktowanymi przez ogół, i pędząc na oślep w nieświadomej niczego gromadzie w stronę złudnych celów, uzyskujemy chwilowe odprężenie wynikające z przekonania, że przecież większość nie może się mylić.

Jednym słowem, robimy wszystko, aby szczelnie odgrodzić się od czającego się w nas pytania, które, jak przeczuwamy, wymusiłoby na nas radykalne zmiany w dotychczasowym stylu życia, a nie jesteśmy jeszcze na to gotowi.

Perspektywa wielkich zmian na tyle jeszcze nas przeraża, że pomimo coraz częściej odczuwanego bezsensu naszej egzystencji biegniemy nadal w nadziei, że kiedyś zatrzyma się ten kołowrotek.

Jednak prędzej czy później kwestia celu naszej egzystencji obudzi się w nas na tyle mocno, że nie będziemy mogli już ignorować zakiełkowanego w nas pytania – „Jaki jest sens życia?”

Usłyszymy go po mimo jazgocącego krzyku zewnętrznych pokus, za wszelką cenę próbujących zatrzymać naszą uwagę na zabawkach tego świata. I tak stopniowo zauważymy, że nie bierzemy już udziału w bezsensownym wyścigu szczurów i bez żalu pożegnamy się z materialnymi pragnieniami, robiąc miejsce dla pielęgnowania nowego pragnienia nazywanego „punktem w sercu”.

Pozwolimy wtedy prowadzić się wyższej sile, która nakieruje nas do Kabały, a jej mądrość odkryje przed nami nieograniczone możliwości rozwoju nowego pragnienia, zwanego miłością.

I to stanie się remedium na chorobę tego świata.

Źródło:https://blogs.timesofisrael.com/how-can-i-cope-with-the-general-dissatisfaction-i-feel-about-my-life/

Kategorie: Artykuły w mediach, Ewolucja, KABAŁA, Kryzys, globalizacja, Miłość, Nowe publikacje, Postrzeganie rzeczywistości, Prasa i my, Rozwój, Sens życia