Wzajemne poręczenie jest naprawą, którą cała ludzkość musi otrzymać z góry. Ostatecznie wszyscy będą musieli przyjść do formy Adama Riszona, czyli stać się jak jeden człowiek o wspólnym umyśle i sercu. Nie będziemy widzieć między sobą żadnych podziałów, ale poczujemy że istniejemy w jednym ciele: zarówno w sensie duchowym, jak i w materialnym, które obejmuje w sobie wszystkie nasze pragnienia, myśli, właściwości, nadzieje.

Nie będzie między nami żadnego podziału. Będziemy szukać tego, co może nas rozdzielić, abyśmy mogli wyeliminować różnice i stać się jedną całością. Wówczas przybierzemy kształt człowieka, Adama, podobnego do Stwórcy.

Ten wzniosły cel musi być zrealizowany przez wszystkich ludzi, przez wszystkie narody i jest naszą przyszłością. Miejmy nadzieję, że nadejdzie jak najszybciej. Wszystko to zależy od tego, w jaki sposób możemy zburzyć dzielące nas mury, aby nic nas od siebie nie oddzielało, a wszystkie różnice, które teraz odkrywamy, zamieniły się w siły zjednoczenia. A wtedy ciemność będzie świecić jak światło.

Im mocniej zjednoczymy się, tym bardziej odczujemy, wyższe światło, Stwórcę, wypełniającego wszystkie luki między nami. A wszystkie bariery, które przeszkadzają w połączeniu, staną się odwrotnie, źródłami sił jedności. Dlatego odczujemy 620 razy większą jedność, zrozumienie, poczucie odkrycia Stwórcy, razem jako jedno duchowe kli. A wszystko dzięki wzajemnemu poręczeniu.

Powiedziano, że „ciemność zaświeci jak światło”. To oznacza że różnice, siły przeciwstawne, których na razie nie możemy przezwyciężyć, zamienią się w ich przeciwieństwo – w potężne połączenie i tak silne więzi, że poczujemy się jak jedna całość, w jednym sercu, w jednym systemie, gdzie każdy wspiera wszystkich jako jedno.

Przeciwieństwo zamieni się w siły wsparcia. Poprzez naprawę oddzielenia, różnic, wewnętrznego oporu, odrzucenia człowieka przez człowieka, to niewielkie, prawie nieodczuwalne światło, które jest między nami, zostanie 620 razy wzmocnione. Wówczas wszyscy wyraźnie odczują cały świat, jako jednego człowieka, wypełnionego siłą Stwórcy bez żadnych różnic i barier. W taki sposób osiągamy pełne poręczenie.

Z lekcji według artykułu „Poręczenie”, 23.05.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Społeczeństwo przyszłości, Wspólna dusza "Adam", Wzajemne poręczenie

Pytanie: W przeddzień święta „Szawuot“, który symbolizuje darowanie Tory, proszę wyjaśnić znaczenie dziesięciu przykazań – powiedzeń ogłoszonych na górze Synaj, które powinny być powtarzane każdego dnia?

Odpowiedź: Dla nas dziesięć przykazań oznacza przede wszystkim sprawdzanie naszych pragnień dotyczących połączenia. Chodzi tylko o połączenie.

Darowanie Tory następuje tylko po tym, jak naród przyjmie warunki wzajemnego poręczenia, jako jeden człowiek z jednym sercem u podnóża góry. Czyli gdy zrozumiemy, że nad nami wznosi się góra naszego egoizmu i że możemy wspiąć się na tę górę tylko jedynie z punktem w sercu. Ten punkt nazywa się Mojżesz, dlatego że wyciąga (moszech) nas z naszego egoizmu.

Góra Synaj jest ogromna, jak Wieża Babel, a nawet jeszcze większa. Zebraliśmy się u jej podnóża i jesteśmy gotowi stanąć wokół tej góry naszego egoizmu. To znaczy że zgadzamy się zebrać wszystkie swoje osobiste egoizmy razem w jedną górę i nie bać się ich, pomimo tej góry nienawiści dążyć do jedności. Chociaż ogólny cel naszego egoizmu polega na tym, żeby protestować przeciwko połączeniu.

Kiedy jednoczymy się w taki sposób, to żądamy odkrycia siły obdarzania wewnątrz naszej jedności. Ponieważ dążenie do zjednoczenia – to duchowe naczynie, pragnienie do wzajemnego obdarzania, jak jest powiedziane: „Od miłości do stworzeń – do miłości do Stwórcy”. Tak właśnie akceptujemy warunek miłości do bliźniego jak do siebie samego.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Wzajemne poręczenie

Wszystkie problemy i nieszczęścia na tym świecie – są konsekwencją ujawnienia braku wzajemnego poręczenia, który coraz bardziej narasta. Dlatego musimy naszym właściwym zachowaniem przywrócić połączenie wzajemnego poręczenia nawet zwykłą materię.  Wszystkie choroby wynikają z powodu naruszenia prawa poręczenia na poziomie biologicznym, zoologicznym, botanicznym lub na poziomie relacji społecznych.

Istnieje wiele poziomów przestrzegania prawa poręczenia, ale najwyższym jest miłość do bliźniego jak do siebie samego. W fizycznej i chemicznej formie łącza się ze sobą substancje, a na znacznie wyższych poziomach – myśli i pragnienia ludzi. W tym doskonałym systemie, jakim jest Wszechświat, wszystkie galaktyki są ze sobą połączone, czyli wszystko zależy od poręczenia.

Piramida poręczenia obejmuje w swojej podstawie nieożywiony poziom, następnie roślinny, zwierzęcy i ponad wszystkim – ludzki. Jeśli my, będąc ponad całą naturą, na szczycie piramidy, wypełnimy warunek poręczenia w swoich pragnieniach i myślach, w rozumie i sercu, to wpłynie to na wszystkie poziomy, które znajdują się poniżej nas. W taki sposób uspokoimy całą naturę i przywrócimy jej integralną formę.

Natura zacznie zachowywać się zgodnie z prawem poręczenia między wszystkimi jej częściami, we wszystkich sferach. Wówczas oczywiście nie będziemy mieć żadnych problemów ze zdrowiem, w rodzinie, w ludzkim społeczeństwie a nawet związanych z ekologią. Nie jest możliwa naprawa ekologii, poprzez spalanie mniejszej ilości ropy czy stosując inne środki ochronne, ale tylko wypełniając prawo poręczenia na szczycie piramidy, tam gdzie się znajdujemy. W taki sposób zobowiążemy całą znajdującą się pod nami naturę do powrotu równowagi, wzajemności i harmonii.

Działanie sił fizycznych lub wzajemne oddziaływanie substancji chemicznych zgodnie z ich walencyjnością, według liczby elektronów wokół atomu, które wiążą się między sobą i budują nowe substancje – wszystko to są prawa poręczenia, które ujawniają się w różnych formach. Wszystkie prawa natury są przejawami jednego ogólnego prawa.

Nawet prawa relacji ludzkich, psychologii, życia społeczeństwa są częściami szczegółowego wyjaśnienia tego samego ogólnego prawa poręczenia, które musimy wypełnić w całej jego pełni, aby wewnątrz tego prawa ujawnić nasz związek ze Stwórcą. Tym sposobem dodajemy swoją część Stwórcy, On dodaje nam a my osiągamy stan „On i Jego Imię są jednym”.

Z lekcji według artykułu Baal HaSulama „Poręczenie”

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Globalizacja, Kryzys, Wzajemne poręczenie, Zdrowie

Wszystkie siły połączenia, które istniały w Adamie Riszon przed rozbiciem, muszą zostać ujawnione w naszych czasach w negatywnej formie: w postaci braku jedności, sprzeciwu, nienawiści i odrzucenia. A my musimy to wszystko stopniowo naprawić.

Ludzie, którzy mają skłonność do naprawy świata, przychodzą studiować naukę Kabały, dlatego że budzi się w nich „punkt w sercu” – iskra jedności. Zaczynają więc uczyć się tego, jak można naprawić rozbicie. To długa i wymagająca praca, chociaż jesteśmy już na jej końcowych etapach. Zobaczymy jeszcze, jak dzień po dniu zacznie się odkrywać dążenie do naprawy i zjednoczenia, dla wszystkich na świecie będzie zrozumiałe, że jest pilnie potrzebne.

Ta świadomość nastąpi kosztem wojen i wszelkiego rodzaju problemów, światowego kryzysu, który zbliża się teraz we wszystkich formach. Wszystko po to, abyśmy zrozumieli, że połączenie między nami – to panaceum na wszystkie bolączki świata. Znajdujemy się w zamkniętym okrągłym systemie, w którym wszyscy są połączeni ze wszystkimi. Dlatego poprzez nasze dobre i złe działania, naprawy lub zepsucia, powodujemy zmiany w całym systemie, w odniesieniu do każdego jego elementu.

Dlatego powinienem widzieć w poręczeniu zbawienie: osobiste, ogólne, globalne i we wszystkich sferach: w gospodarce, ochronie zdrowia, w równowadze w przyrodzie, ekologii – absolutnie we wszystkim. Nie musimy czekać na silniejsze wstrząsy – te, które są dzisiaj, wystarczą, by zobaczyć, że zbliża się do nas tsunami, które może zmyć nas wszystkich z powierzchni ziemi.

Siłą naszego zjednoczenia możemy zatrzymać tę falę tsunami i zapobiec jej zbliżaniu się. Tylko nasza jedność może posłużyć jako tarcza przed tymi wszystkimi falami burzowymi, które grożą nam swoim nadejściem. Natura, czyli wyższa siła, Stwórca, szykuje już dla nas najrozmaitsze argumenty, które udowadniają, że warto pokłonić się i przyjąć władzę wyższego zarządzania.

W rzeczywistości, nie jest to takie trudne do wypełnienia. Ponieważ siły połączenia, integralnej natury, są najpotężniejszymi i powszechnymi siłami, które naprawdę są w stanie uratować nas od wszelkich problemów. Musimy tylko postarać się postrzegać naturę jako jedną siłę – jedyną, która działa.

Widzimy, że na tym świecie wszystko zależy od człowieka. A w światach duchowych wszystko zależy od duchowego człowieka, to znaczy od dziesiątki, od grupy kabalistów, którzy wnikają w problemy świata, wchłaniają wszystkich mieszkańców tego świata i stają się tym łonem matki, z którego narodzą się już na nowym, duchowym poziomie, i narodzi się nowy naprawiony świat.

Z lekcji na temat „Poręczenie na drodze do liszma”, 11.11.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Globalizacja, Kryzys, Praca duchowa, Wzajemne poręczenie

Życie w świecie materialnym nieustannie stawia przed nami trudne problemy, odpychając nas od tego co duchowe i umniejszając znaczenie zjednoczenia się z bliźnimi. Ale pewnego dnia odkryjemy, jak bardzo cały ten podział przyczynia się do naprawy sytuacji.

Wszystkie stany, które są nam objawione, są dane tylko ze względu na te działania, które muszą być uporządkowane, połączone i naprawione. W ten sposób stawiamy siebie w samym centrum stworzenia jako siłę, która wznosi modlitwę i prowadzi do naprawy.

Im wyższe było kli przed rozbiciem, tym niżej ono potem upadało. Tak więc, kiedy my naprawiamy kelim, zaczynając od najlżejszego a kończąc na najcięższym, zawracamy całe stworzenie, poruszając się w przeciwnym kierunku: to, co upadło, wznosi się ku górze. Naprawiając siebie w ten sposób, naprawiamy całe stworzenie.

Okazuje się, że my ludzie, obejmujemy w sobie całą istniejącą w stworzeniu przyrodę nieożywioną, roślinną i zwierzęcą, a także wszystkie istoty ludzkie. Jeśli my, najwięksi egoiści, naprawimy siebie, to dzięki temu wszyscy inni ludzie też zostaną naprawieni.

Ludzie, którzy otrzymali aspirację do naprawy swojego egoistycznego pragnienia, są odpowiedzialni za naprawę całego świata. Wszakże jeśli my się naprawimy, wówczas owo pragnienie naprawy zostanie przekazane wszystkim innym. Jesteśmy w posiadaniu klucza do naprawy świata. Ustanawiając między nami gwarancję wzajemnego poręczenia, przyczynimy się do ustanowienia pokoju na całym świecie.

Rzeczywiście, nasze pragnienie połączenia się w naszym stanie, na etapie ostatniego pokolenia, wpływa na całą rzeczywistość, na całą ludzkość, na cały wszechświat, na wszystkie galaktyki. To równoważy siły natury na wszystkich etapach i poziomach, i oczywiście musimy zobaczyć konsekwencje tej równowagi w przyrodzie. Jeśli zjednoczymy się na naszym poziomie, oznacza to, że wszystkie poziomy poniżej nas również zjednoczą się poprzez te same siły i te same relacje, jak my.

Z lekcji na temat „Poręczenie na drodze do liszma”, 11.11.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Wzajemne poręczenie

Nie ma znaczenia z której części i z jakiego punktu zaczynamy czytać księgę Zohar. Nawet jeśli człowiek słyszy lekcję po raz pierwszy, nie ma to żadnego znaczenia. Ponieważ „W Torze nie ma czasu”, mówi o duchowych stanach, wszystko to dzieje się wewnątrz nas, ale na razie tego nie czujemy. Ale to nie ma znaczenia. Ważne jest dla nas, przebudzenie światła, które znajduje się w Księdze Zohar – najwyższego, prawdziwego i silnego źródła. Żadna księga nie może się nawet równać z księgą Zohar pod względem jej wpływu na duszę.

Aby wywołać na siebie jej światło, aby na nas oddziaływało, można tylko upodabniając się do Jego właściwości. Dlatego Księgę Zohar czytamy wspólnie, czyli najpierw, zanim jeszcze otworzymy tę Księgę, każdy musi przygotować się na połączenie z innymi.

Jest również napisane o darowaniu Tory: jeśli zgadzacie się (jasne, że nie jesteście w stanie, ale tylko zgadzacie się!) stać się „jak jeden człowiek z jednym sercem”, osiągnąć braterską miłość (w przyszłości), to otrzymacie Torę, czyli metodę naprawy światłem, które powraca do Źródła/Stwórcy. Wtedy to światło wpłynie na was i powróci do Źródła, do dobra, do podobieństwa ze Stwórcą.

Dlatego, podczas czytania Księgi Zohar, musimy cały czas starać się odpowiadać temu warunkowi – być gotowym do zjednoczenia, aby światło na nas oddziaływało, połączyło nas – a w naszej jedności, jak w jednej duszy, odkryjemy światło/Stwórcę. Ponieważ oddzielna dusza może poczuć naszą obecną rzeczywistość, tylko tak, jak ją teraz postrzegamy.

Z lekcji według Księgi Zohar

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Wzajemne poręczenie, ZOHAR

Kongres „Arawa” w Europie – Litwa 2022. Lekcja nr 2

Do tej pory, dopóki nie dojdziemy do wzajemnego poręczenia na zasadzie „kochaj bliźniego jak siebie samego”, nie otrzymamy Tory. A Tora – to światło, które obłóczone jest w pragnienie, stworzone przez Stwórcę. W zasadzie ogólne prawo „kochaj bliźniego jak siebie samego” jest głównym prawem wszechświata, wypełniając je, każdy odkrywa w sobie cały wszechświat.

Postaramy się nie zapominać o tym i stopniowo do tego przyłączyć się.

Z lekcji nr 2 Kongresu „Arawa“ w Europie – Litwa 2022, 24.07.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, Praca duchowa, Wydarzenia, Wzajemne poręczenie

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 6

Dlatego, aby osiągnąć większą wielkość poręczenia, być przepojonym miłością do przyjaciół, musimy poczuć, jak bardzo jesteśmy ze sobą wzajemnie powiązani, współzależni, odpowiedzialni za siebie nawzajem, jak stajemy się coraz bliżej ze sobą nawzajem.

Jestem ja i Stwórca, a wszyscy ludzie na ziemi łączą mnie z Nim. W zasadzie to moja grupa, to dziesiątka, która jak centralna nić, łączy mnie ze Stwórcą. Wszyscy pozostali włączają się coraz bardziej. W taki sposób moje połączenie ze Stwórcą staje się szerokie, nieskończone, nieograniczone.

Stwórca dał nam tylko jeden mały punkt połączenia z grupą, tym inspiruje każdego z nas do połączenia się z Nim. Całą resztę powinniśmy zrobić sami. Na tym polega znaczenie wzajemnego poręczenia: zaczynamy czuć, że wszyscy jesteśmy związani razem jednym duchowym działaniem – zjednoczeniem między nami i od „między nami” ze Stwórcą.

Z lekcji nr 6 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 09.01.2022

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Wydarzenia, Wzajemne poręczenie

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 6

Pytanie: Jakie są duchowe potrzeby, dla których konieczne jest poręczenie?

Odpowiedź: Musimy zbudować duchowe kli, w którym możemy poczuć Wyższy Świat i Stwórcę. Aby to zrobić, musimy być ze sobą połączeni.

Właściwe połączenie nazywa się poręczeniem. Wzniesienie się indiwidualnie każdego ponad swoim egoizmem nazywa się „wiarą ponad wiedzą”.

Być może, należy kilka razy posłuchać tej samej lekcji, spróbować zebrać to, co jest powiedziane w jej różnych punktach. I wtedy powstanie wewnętrzne zrozumienie, wiedza, odczucie.

Z lekcji nr 6 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 09.01.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Wydarzenia, Wzajemne poręczenie

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 6

Pytanie: Jeśli widzę wkład przyjaciół, ich pracę, czy to oznacza, że jest to poręczenie? Czy moim zadaniem jest je zobaczyć?

Odpowiedź: Jeśli jest już poręczenie, to znaczy że realizujecie je. Jeśli znajdujecie się we wzajemnym wsparciu, anulujcie każdy siebie w odniesieniu do wspólnego celu, formujecie ten wspólny cel, to jest właściwość wzajemnego obdarzania, wzajemnego połączenia, zaczniecie w nim stopniowo odczuwać Stwórcę.

Wzajemne poręczenie – to kli/naczynie, w którym rozwijamy się, możemy poczuć Stwórcę w stopniu naszego wzajemnego zjednoczenia. Dlatego Stwórca mówi: „Wy budujecie Mnie”.

Pytanie: Jakie są praktyczne warunki budowy naczynia poręczenia?

Odpowiedź: Gdy w swojej grupie, fizycznej lub wirtualnej, próbujecie stworzyć takie warunki, które istnieją w duchowym naczyniu (kli) pomiędzy pragnieniami, intencjami, to tym tworzycie kli, to znaczy duszę.

Powinniście więcej myśleć o tym, omawiać między sobą, aby przybliżyć ten temat.

Poręczenie jest konieczne właśnie po to, aby każdy pokazywał drugiemu wielkość właściwości obdarzania, na ile jest to ważne, potrzebne, i jak bardzo trzeba się bać upadku w egoizm.

Z lekcji nr 6 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 09.01.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Wydarzenia, Wzajemne poręczenie