Pytanie: Jak w Kabale rozumiana jest śmierć? Jak odnosić się prawidłowo do tego, gdy umiera ukochany, bliski człowiek? Na czym polega ta filozofia? 

Odpowiedź: Nie ma tu żadnej filozofii, dlatego że nasze ciało jest organizmem zwierzęcym, który umiera, jak ciało każdego zwierzęcia. Ciało ma określoną długość życia, umiera i rozkłada się, powracając do swoich pierwotnych elementów.

A nasza wewnętrzna część, wewnętrzne właściwości pozostają. One nigdzie nie odchodzą i nazywają się „duszą”. Te właściwości kontynuują swoje istnienie, tylko już nie na poziomie naszego świata, dlatego że nie mają w co się odziać, ale istnieją poza światem fizycznym.

Następuje kolejna inkarnacja w nowe ciało i powrót. Dusza nie znika jak ciało, ona wciela się w nowe i nowe ciała. Ta teoria i praktyka była przetestowana od stuleci i istnieje od prawie 6000 lat. Ponadto na to istnieją poważne dowody i wiele literatury jest poświęcone temu tematowi. Nauka Kabały analizuje tę kwestię na poziomie fizyczno-matematycznym. Tutaj nie ma żadnych problemów.

Problem jest inny: możemy zacząć czuć świat dusz nie umierając, będąc w naszym ciele. Jeśli ciało nie przeszkadza, a ciałem w Kabale nazywa się nie mięso człowieka, a nasz egoizm, jeśli go zneutralizujemy, wtedy zaczniemy odczuwać Wyższy Świat, świat dusz, tak jakbyśmy umarli i istniejemy już poza naszym ciałem fizycznym.

Dlatego cały problem polega na zneutralizowaniu egoizmu. A to pozwala nam zrobić nauka Kabały.

Pytanie: Czy w związku z tym jest jakiś ból po tych, którzy odeszli, tęsknota za nimi?

Odpowiedź: Żaden ból i tęsknota nie zostaje. Ci, którzy studiują naukę Kabały, doskonale czują i rozumieją, że to wszystko jest reinkarnacją dusz i tutaj nie ma miejsca na jakieś przeżywania.

Wchodząc w wewnętrzny stan i zaczynając odczuwać dusze, odnosimy się w zupełnie w inny sposób do naszego zwierzęcego ciała. W nim nie ma nic szczególnego. Dane jest nam na krótki czas, tylko po to, abyśmy mogli przejść do odczucia dusz. 

Z lekcji w języku rosyjskim, 26.01.2020 

Kategorie: Dusza i ciało, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie: Jeśli na przykład osiągnąłem już wyższy korzeń, czy nadal mam pragnienie zmienić coś w gałęziach?

Odpowiedź: Oczywiście! Dlatego, że będąc w naszym świecie powinniśmy osiągnąć pełne podobieństwo do Wyższego Świata, aby zjednoczyć oba światy. Po to właśnie istniejemy.

Pytanie: Jeśli kobieta jest lojalna wobec swojego nauczyciela, czy kabalista może przekazać jej swoją wiedzę? Czy dotyczy to jedynie mężczyzn?

Odpowiedź: Nie ma żadnego znaczenia czy jest to kobieta, czy mężczyzna. Lojalność nie powinna być w stosunku do nauczyciela-kabalisty, ale do metody naprawy.

Pytanie: Dlaczego nauczyciel przekazuje informacje głównie w przypowieściach?

Odpowiedź: A jak jeszcze inaczej można opowiedzieć o duchowym świecie, jeśli nie na przykładzie albo opowieści? Przecież trzeba przedstawić jakieś odbicie w naszym świecie, coś podobnego, by uczeń zrozumiał, że w ten właśnie sposób wygląda to w wyższym świecie. Inaczej nie można tego przekazać. Dlatego w Kabale mają miejsce przypowieści i wszelkiego rodzaju przykłady.

Pytanie: W jaki sposób pojawia się w człowieku pragnienie znalezienia jakiegoś przewodnika, nauczyciela i iść za kimś?

Odpowiedź: To nie zależy od człowieka. On zostaje przyciągnięty do nauczyciela, a poprzez nauczyciela do wyższego celu, do korzenia jego duszy.

Pytanie: Jak pracować ze źródłami zewnętrznymi, które potwierdzają prawdy kabalistyczne?

Odpowiedź: Nie akceptować żadnych innych źródeł! Odpowiedź jest ostateczna i nieodwracalna. Jeśli człowiek korzysta z zewnętrznych źródeł, to znaczy że myli się i nie ma żadnej nadziei na właściwe zrozumienie czegokolwiek.

Pytanie: Czy w przyszłości będzie nowy nauczyciel? Czy dziesiątka stanie na czele organizacji „Bnei Baruch“?

Odpowiedź: Co to znaczy „w przyszłości”? Również dzisiaj mamy innych wykładowców oprócz mnie. To dziesiątki moich uczniów. Każdy kto jest powołany, jako wykładowca naszej organizacji, jest nauczycielem, którego mogę polecić. Jak w każdej innej nauce, każdy wykłada trochę we własnym stylu. Można wybierać samemu.

Pytanie: Co uczeń powinien kopiować od nauczyciela?

Odpowiedź: Od nauczyciela nie należy niczego kopiować, poza tym, jak nauczyciel pokazuje , jak bardzo należy chcieć zrozumieć ten przedmiot, odkryć go. Można zazdrościć nauczycielowi, że chociaż jest w Kabale od wielu lat ma wielkie pragnienie. Na przykład ja faktycznie znajduję się już 40 lat w Kabale i pomimo wszystko moje pragnienie nie gaśnie.

Pytanie: Czy nauczyciel powinien świadomie wytrącać ucznia z drogi, aby go rozwinąć? Czy nauczyciel prowadzi go tylko prostą ścieżką?

Odpowiedź: Nauczyciel nie wytrąca ucznia z drogi. To naturalny egoizm ucznia nie daje mu możliwości, aby całkowicie zgodził się z nauczycielem i zbija go z tej drogi. Ale właśnie takie metamorfozy jednocześnie pomagają.

Z lekcji w języku rosyjskim, 27.10.2019

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie: Kabała mówi o tym, że celem naszego życia jest odkrycie Wyższej Siły. Odkrywając ją, otrzymam możliwość zarządzania swoim życiem, i pozbawienia się wszystkich zmartwień. Brzmi to bardzo przyciągająco. Więc dlaczego ludzie stronią od Kabały? 

Dlaczego preferują religię, która obiecuje nagrodę dopiero po śmierci, w przyszłym świecie, z którego nikt jeszcze nie wrócił? I ludzie są gotowi poświęcić całe swoje życie religii. Kabała oferuje im osiągnięcie tego samego jeszcze w tym życiu, w tym świecie. Jednak oni odrzucają Kabałę – nie rozumiem dlaczego? 

Odpowiedź: W religii człowiek oszukuje samego siebie – w rzeczywistości nic nie otrzyma. Po śmierci nie ma nic! Człowiek umiera, jak każde zwierzę, ciało rozkłada się i nie pozostaje nic.

Dlaczego podejście religijne tak rozkwita? Dlatego, że religia w zamian za wypełnienie niezbyt złożonych działań obiecuje nagrodę nie tylko w tym świecie, ale i życie w raju po śmierci, a człowiek też już teraz, podczas wykonywania rytuałów otrzymuje zadowolenie. Nawet kiedy cierpi, religia daje mu egoistyczną kompensacje za te cierpienia. Tam nie trzeba anulować swojego egoizmu, jak w nauce Kabały.

I dlatego ludzie gotowi są do wykonywania religijnych nakazów, torturowania się, poszczenia, poddawania się wszelkiego rodzaju ograniczeniom. Tym rozkoszują się jeszcze bardziej. Im więcej cierpień dostarczają religijne przykazania, tym bardziej człowiek docenia przyszły świat i jest bardziej oddany religii.

Nauka Kabały nie nawołuje człowieka do zamęczania się i wykonywania innych działań. Wymaga się od niego tylko jednego: wznieść się ponad swój egoizm, swoją naturę. I to jest problem!

Okazuje się, że kiedy człowiek wypełnia religijne przykazania na tym świecie, zdobywa nagrodę dla siebie i swojej rodziny na tym świecie i w przyszłym świecie. Czuje się tak, jakby otrzymał polisę ubezpieczeniową i Wyższa Siła będzie troszczyć się o niego i chronić przed wszystkimi kłopotami, a po śmierci gwarantowane ma życie w raju.

Kabała natomiast mówi, że nic takiego nie istnieje! Wychodzi, że jest przeciwna religii, dlatego że ją obala. I dlatego religijni ludzie są przeciwni Kabale i nie chcą jej znać. Widzą w niej zagrożenie, przecież ona może odwieść ich od religii. Dlatego kabaliści sami ukrywali Kabałę i nie mówili prawdy, jak powiedziano: „Nie stawiaj przeszkody przed ślepym”.

W Kabale zawsze działa reguła: „Tysiąc wchodzi do klasy i tylko jeden wychodzi do Światła”. To jest 999 z tych, którzy przyszli – odejdą i odchodząc znienawidzą Kabałę, dlatego że jest ona przeciwstawna naszej naturze.

Wielu staje się religijnymi. Na razie nie mają jeszcze wystarczająco dużego, płonącego, silnego „punktu w sercu”, który jest w stanie utrzymać ich, pomimo wszelkich trudności, problemów i rozczarowań, przez które muszą przejść podczas praktycznego studiowania Kabały. 

Z programu na temat „Przyczyny negatywnego stosunku do Kabały”, 19.07.2017 

Kategorie: Kabała i religia, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Komentarz: Jeśli dawniej dla rozwoju duchowego obowiązkowo musiał być nauczyciel, pierwotne źródła i grupa podobnie myślących ludzi, to dzisiaj dodaje się jeszcze jedną kluczową zasadę – rozpowszechnianie.

Odpowiedź: W dzisiejszych czasach możemy zrobić Stwórcy wielki prezent – rozpowszechniać wśród wszystkich ludzi metodę Jego poznania, Jego natury.

Pytanie: Czy celem ludzkiego życia jest odkrycie Stwórcy samemu, czy pomoc innym w tym odkryciu? Czy jedno zastępuje drugie, czy działa równolegle?

Odpowiedź: Najlepiej i jedno i drugie. Gdy człowiek, który nie robi postępów w osobistym poznaniu Stwórcy, to przynajmniej niech promuje, rozpowszechnia taką możliwość innym, bo przy tym wykonuje bardzo ważną pracę duchową.

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 08.01.2019

Kategorie: Różne, Rozpowszechnianie metody

Komentarz: Przyczyn zakazu ujawnienia Kabały, Baal HaSulam doszukiwał się w tym, że nie niemożliwe jest jej odkrycie, ponieważ w naszym słowniku nie ma odpowiednich słów, które mogłyby dokładnie wyrazić duchowe właściwości i istnieje prawdopodobieństwo że można zdezorientować czytelnika.

Odpowiedź: Problem polega na tym, że Kabała naucza w specyficznym języku. Niemożliwe jest przekazanie człowiekowi tego języka, jeśli tylko w zmysłowy sposób wchodzi w niego.

Przecież gdy rozmawiam z tobą biorę pod uwagę to, że masz adekwatne uczucia co do mnie. Ja mówię „gorące“ i ty rozumiesz co to znaczy „gorące“, „zimne“, „ostre“ itd. Posiadamy wspólnotę odczuć.

Ale jeśli ty znajdujesz się w odczuciu Wyższego Świata, a ja znajduję się w odczuciu niższego świata, to między nami nie ma komunikacji. Możemy jedynie mówić tym samym językiem, ale ja mam na myśli jedną rzecz, a ty drugą. Dlatego pojawia się duży problem, ponieważ możemy tylko zdezorientować jeden drugiego. 

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 08.01.2019

Kategorie: Język Kabały, Różne, Rozpowszechnianie metody

Pytanie: Pewnego razu, studiując „Nowy Testament“ i „Ewangelię“ zauważyłem, że istnieje tam wiele zbieżności z książkami kabalistycznymi.

Czy dobrze rozumiem, że Jezus posiadał również wiedzę o Kabale? Uczył miłości do bliźniego, obdarzania, służenia: „Bądźcie doskonali jak wasz Ojciec niebiański…”. I za to, że posiadał tę wiedzę, został ukrzyżowany jak kabalista?

Odpowiedź: Nic nie mogę powiedzieć odnośnie tej wiedzy. Zgodnie z posiadanymi przeze mnie informacjami Jezus rzeczywiście uczył się w Sanhedrynie, w tym i Kabały.

W tym czasie Sanhedryn był najwyższym duchowym organem Jerozolimy. Wówczas pojawił się tam problem z uczniami, którzy zostali usunięci z Sanhedrynu.

Zostali jak to się dzisiaj nazywa wydaleni, w taki sposób jak dzisiaj wydala się studentów z uniwersytetu. Ale ci uczniowie nadal głosili miłość i wzajemne połączenie ludzi.

W zasadzie taka postawa pochodzi jeszcze od Abrahama. Wszystkie religie abrahamiczne – żydowska, chrześcijańska i muzułmańska – zbudowane są na jego naukach. Dlatego widzimy podobne nurty również na Wschodzie.

Niedawno byłem w Bombaju i tam spotkałem się z jednym z największych indyjskich guru. W naszych rozmowach znaleźliśmy wzajemne zrozumienie w bardzo wyraźnych konkretnych kwestiach. I nie było to pierwsze spotkanie z nim i z sufitami. Sufizm to muzułmańska Kabała. Podobne kierunki istnieją w wielu wierzeniach. Nie ma w tym nic szczególnego.

Wiemy, że jeszcze 3000 lat temu za czasów proroków – najwyższych mędrców tamtych czasów – kabaliści, którzy byli na bardzo wysokim poziomie, przyjmowali przedstawicieli wszystkich narodów świata na swoich uczniów. Kto chciał się uczyć – temu nie broniono.

Nie ma tu nic zabronionego. Kabała to nauka o miłości do bliźniego. Dlaczego miałaby być ukryta, ograniczona? Kabała nigdy nie ukrywała się. Ukrywali ją i ograniczali tylko ci, którzy nie chcieli jej ujawnienia. A sama Kabała zawsze była za tym, by ją wszędzie rozpowszechniać.

Średniowieczni filozofowie, w szczególności wielki niemiecki filozof Reichlin, napisali że filozofia, którą otrzymali starożytni Grecy, została zaczerpnięta przez nich z Kabały, kiedy uczyli się u proroków.

Można o tym przeczytać nie tylko w naszych oryginalnych źródłach, ale także w starożytnych germańskich i innych.

W zasadzie, mówimy nawet nie tyle o religiach i wierzeniach, ale o ich wspólnej istocie – o tym, aby połączyć wszystkie narody w jedną całość. A to jest powyżej wszystkich religii, wierzeń i podziałów. O tym jest nauka Kabały.

Jeśli myślisz że jesteś ważniejszy, ponad innymi albo masz absolutną rację, to znaczy, że już nie jesteś w Kabale a nawet nie we właściwej religii, a w ich niewłaściwej interpretacji. Dlatego, że w istocie, one wszystkie mówią wyłącznie o dobrym połączeniu między ludźmi.

Oczywiste jest, że wiele zmieniło się w ciągu ostatnich tysiecy lat, i wszystko co zostało przyjęte i ujawnione w starożytnym Babilonie, uległo wielkim zmianom. Dziś widzimy jak religie, wiary i ludzie walczą między sobą, ponieważ na ludzkie społeczeństwo nawarstwił się ogromny egoizm.

Dlatego spokojnie studiujcie Kabałę, a potem zobaczycie w jakim stopniu możecie zastosować ją do zrozumienia wszystkiego, co jest w innych wiarach, religiach. Niczego nikomu nie zabraniam. Wręcz przeciwnie, sami zrozumiecie jak bardzo jest to wszystko uniwersalne.

Z lekcji w języku rosyjskim, 06.10.2019

Kategorie: Kabała i religia, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie: Dlaczego ludzi tak pociąga seks?

Odpowiedź: W świecie duchowym dusza znajduje się w „ziwug” (fuzja) ze światłem.

Jest to połączenie dwóch części stworzenia: męskiej i żeńskiej części, które daje największą z istniejących przyjemności – napełnienie duszy światłem.

Pierwowzór duchowej fuzji w świecie materialnym – to stosunek fizyczny. Dlatego seks (pociąg do płci przeciwnej) jest uważany za podstawę, za korzeń wszystkich pragnień i przyjemności naszego świata, dlatego nas tak bardzo zajmuje.

Rozkosz z seksu w naszym świecie doskonale demonstruje różnicę między duchową i fizyczną fuzją.

Czlowiek (mężczyzna) tak wiele myśli o seksie i wyobraża sobie nieziemską rozkosz, która na niego czeka, ale po nastapieniu kulminacyjnego momentu przyjemność natychmiast znika. I znów zaczyna się pogoń za kolejną przyjemnością …

Dlatego że światło – przyjemność anuluje pragnienie. To znaczy, przyjemność, napełniająca pragnienie, neutralizuje uczucie przyjemności, w taki sposób jak plus i minus anulują się nawzajem.

I po zniknięciu obu powstaje podwójna pustka! Dlatego powiedziane jest: „Umierając, człowiek nie otrzymuje nawet połowy pożądanego”.

Jednak duchowa przyjemność działa w nas inaczej: znajdować się w świecie duchowym oznacza posiadać intencję (ekran) – zdolność do otrzymywania przyjemności (światła) w pragnienie (naczynie, kli), ze względu na przyjemność drugiego (przyjaciela, Stwórcy).

Dlatego należy nabyć właściwość Stwórcy – właściwość miłości i obdarzania. I wówczas otrzymujemy duchowy stosunek, nieustanną fuzję, która nieustannie trwa i umacnia się, dając człowiekowi poczucie wiecznego życia.

W istocie, gdzieś głęboko wewnatrz nas, w duszy, wszyscy podświadomie dążymy do tej właśnie fuzji, dla której zostaliśmy stworzeni.

Kategorie: Mężczyzna i kobieta, Pytania&Odpowiedzi, Różne, Seks

Pytanie: Kabaliści piszą, że serca władców są w rękach Stwórcy. Co oznacza to stwierdzenie? Czy naprawdę nie mają oni wolnej woli?

Odpowiedź: Władcy częściowo mają wolną wolę, ale nie w 100%, dlatego że przez nich Stwórca zarządza innymi ludźmi.

I chociaż oni tego nie rozumieją, ale Stwórca w taki sposób przez nich działa. W rzeczywistości są marionetkami.

Będziemy uczyć się tego jeszcze, w jaki sposób Stwórca poprzez pewne osobowości, które w zasadzie nie są osobowościami, a marionetkami, zarządza nami. To jest specjalny system.

W rzeczywistości wolną wolę posiada zwykły człowiek. A im człowiek w społeczeństwie znajduje się wyżej na hierarchicznej drabinie, tym mniej wolnej woli posiada.

Z lekcji w języku rosyjskim, 21.07.2019

Kategorie: Pytania&Odpowiedzi, Różne, Wolna wola

Hebrajski jest językiem światów duchowych, duchowych sił, które zarządzają naszym światem.

Hebrajski to wielowarstwowy kod. Może przedstawiać określone siły i ich zgodności, może być przedstawieniem intonacji w języku, a może być zmysłowym kodem, zmysłowym zapisem.

Ponadto w języku hebrajskim istnieje TaNTA: taamim (smaki), nekudot (samogłoski), tagin (korony), otijot (litery) i każdy z tych składników jest jak wrota, drzwi do ogromnego świata.

Wyobraźmy sobie, że kiedy wchodzimy w świat dźwięków przez „taamim”, to odkrywa się on w pięciu częściach sfery ust, w pięciu częściach płuc – są to zębowe, podniebienne, krtaniowe, wargowe i językowe litery.

I wszystko to musi zostać zapisane.

To znaczy w zasadzie, jeśli nie wiesz, czym jest „człowiek”, i dostajesz prawidłowy literowy opis, to według niego możesz zlepić tego człowieka z atomów.

Pytanie: Załóżmy, że muzyk patrząc na zapis nut, śpiewa wewnętrznie to ta muzyka brzmi w nim. A co brzmi w człowieku, który wewnętrznie patrzy na hebrajskie litery, na słowa?

Odpowiedź: Brzmi Boskie objawienie. Jeśli człowiek może odtworzyć wewnątrz siebie to, co widzi nawet w zapisie tekstowym, ale przez każdy symbol przenika do wnętrza, to ujawnia się mu nowa rzeczywistość, przy czym w każdej perspektywie w nowy sposób. Widzi kombinację światów.

Pytanie: Dlaczego nazywa Pan hebrajski uniwersalnym jezykiem, a nie żydowskim?

Odpowiedź: Ponieważ chodzi o siły, które wpływają na nasz świat, organizują go. Ich wzajemne połączenie musi zostać w jakiś sposób przedstawione, odtworzone, przekazane. Dlatego właśnie istnieje wielowarstwowy zapis: poziome i pionowe linie, punkty, połączenia.

Jest to podobne do tego, jak naucza się dzieci. Ale w rzeczywistości wewnętrznie wszystko jest znacznie bardziej złożone. Na przykład, co oznacza punkt, sam w sobie? Jest to przejaw właściwości otrzymywania w ogromnym świetle Stwórcy – właściwości obdarzania.

Pozioma linia od lewej do prawej lub od prawej do lewej, symbolizuje światło Chasadim, pionowa linia od góry do dołu lub od dołu do góry – światło Chochma. Każda litera reprezentuje określony świat.

Z lekcji w języku rosyjskim, 06.01.2019

Kategorie: Język Kabały, Pytania&Odpowiedzi, Różne, Struktura Wszechświata

Pytanie: Dlaczego niewolnik pragnie wolności? Czy niewolnik (pragnienie) chce stać się niewolnik przyjemności?

Odpowiedź: W naszym świecie jesteśmy we wszystkim ciągłymi niewolnikami. Nasz egoizm cały czas trzyma nas w ryzach pragnienia maksymalnej przyjemności, w każdej chwili. A to oznacza, że ​​jesteśmy całkowicie podporządkowani tej sile.

Jak zrobić tak, aby podnieść się nad nią? W tym celu nie powinno być dla mnie ważne, czy sprawia mi to przyjemność czy nie, najważniejsze jest, żeby to była prawda.

Chcę prawdy, a nie „pożywki” – to pierwszy krok do wolności. Na tym polega wybór. Zgadzam się dosłownie głodować, ale osiągnąć prawdę.

Z lekcji w języku rosyjskim, 12.05.2019

Kategorie: Pytania&Odpowiedzi, Różne, Wolna wola