Szawuot oznacza dzień darowania Tory, który jest największym wydarzeniem, jakie kiedykolwiek mogło mieć miejsce.

Dlaczego jest to największe wydarzenie w historii?

Ponieważ oznacza stan, w którym pewni ludzie, którzy żyli swoim zwykłym życiem, otrzymali instrukcje – metodę – jak optymalnie żyć w naszym świecie, jak odkryć kim naprawdę są i że jeśli zechcą, mogą wyjść z wąskich ram odczuwania tego świata pięcioma zmysłami ciała, rozszerzając swoją percepcję i odczuwanie, aby poczuć nowy świat.

Metodę, którą otrzymali, nazwali „Torą”. Dzięki tej metodzie mogli odkryć znacznie bogatszą i szerszą rzeczywistość – wieczną rzeczywistość – z którą mogli się połączyć i ją poczuć. To właśnie daje nam Tora. Jest to metoda poszerzania naszej percepcji, która pozwala nam odkryć prawdziwą rzeczywistość, w której obecne są siły miłości, obdarowania i połączenia.

Szawuot jest zatem bardzo szczególnym świętem. Oznacza ono transformację w nas, żyjących na tym świecie jako zwierzęta do stania się istotami ludzkimi w najpełniejszym tego słowa znaczeniu, tj. tymi, którzy wznoszą się ponad swoje odczuwanie tego wąskiego i przemijającego świata i wkraczają w osiągnięcie prawdziwej, wiecznej i doskonałej rzeczywistości poza cielesnymi zmysłami.

Powinniśmy zatem szanować to święto i starać się osiągnąć to, co mówią nam o nim ci, którzy osiągnęli te stany – kabaliści: że jest to stan połączenia „jako jeden człowiek z jednym sercem”, stan wzajemnego wsparcia i zrozumienia, z miłością i troską o siebie nawzajem. Dzięki różnym wyjątkowym osobom, które przeszły już drogę naprawy i zostawiły nam bezcenne wskazówki, możemy wspierając się na nich podążać taką samą drogą, która doprowadzi nas do takich samych rezultatów.

W wyniku tej pracy, rozwijamy w sobie zmysł odczuwania jakości miłości i obdarzania i stajemy się świadomi istnienia siły, która jest wszechobecna i daje życie wszystkiemu. Każdy z nas posiada ten zmysł, ale u większości ludzi jest on jeszcze uśpiony. Ale metoda, którą otrzymaliśmy w Szawuot, pozwala nam go rozwijać i poprzez to wpływać na innych ludzi powiększając krąg obudzonych zmierzających do stania się „jak jeden człowiek o jednym sercu”.

Czym jest ten zmysł? Ogólnie rzecz biorąc, jest to – miłość.

Miłość która przeprowadza nas przez różne stany odczuwania naszego rozłączenia z różnymi jego negatywnymi skutkami do stanu absolutnego zjednoczenia. W efekcie jej działania stajemy się nowym narodem opartym na wspólnym pragnieniu połączenia się w miłości ponad naszymi dzielącymi nas cechami, tj. narodem, który wcześniej nie istniał w naturalny i biologiczny sposób.

Mam nadzieję, że rzeczywiście rozwiniemy to poczucie miłości, obdarzania za pomocą metody połączenia, którą otrzymaliśmy i że osiągniemy to już niedługo. Kiedy to zrobimy, poczujemy, że otwiera się przed nami nowa, integrująca, wieczna i doskonała rzeczywistość, uczucie harmonii i pokoju, którego nie możemy sobie nawet wyobrazić w naszych obecnych ziemskich zmysłach.

Źródło: https://blogs.timesofisrael.com/what-does-shavuot-signify/

Kategorie: Artykuły w mediach, Integralna metoda, Nauka kabały, Nowe publikacje, Prasa i my, Rozwój, Święta i specjalne daty, Tora

Istotą Tory jest danie człowiekowi możliwości osiągnięcia stanu, w którym znajduje się Stwórca. Gdy już człowiek otrzymuje zdolność zrozumienia, zgadzania się i podejmowania wysiłków, zaczyna odczuwać prawdziwy świat, w którym istniejemy, na razie ukryty przed innymi mieszkańcami tego świata.

Darowanie Tory jest naprawdę darem, danym człowiekowi, który wiedzie na tym świecie zwierzęcą egzystencję, ale ma możliwość stania się człowiekiem. Może podnieść się ponad nieożywiony, roślinny i zwierzęcy poziom, na poziom Adama, podobnego do Stwórcy, dzięki zmianom dokonanym w nim przez Stwórcę pod pewnym warunkiem.

Człowiek musi zgodzić się z tym planem, zaakceptować go dla siebie i realizować. Program stworzenia polega na podniesieniu wszystkich ludzi tego świata na stopień Stwórcy, czyli doprowadzeniu ich do całkowitego zjednoczenia z Nim.

Każdy powinien poczuć i zrozumieć, że istnieje jedna centralna siła w naturze, czyli Stwórca. I tylko On jeden wszystkim zarządza, wszystkim porusza, wszystko podtrzymuje, a my jesteśmy całkowicie od Niego zależni w stu procentach. Ale z drugiej strony też wpływamy na nasz rozwój. Nie możemy zmienić kierunku rozwoju, jednak możemy określić jego prędkość.

Ostatecznie wszyscy dojdą do końca naprawy, ale na każdym kroku wymaga się od nas, aby zatrzymać się, wyjaśnić swój stan i wszystko, co do niego doprowadziło, oraz zdecydować w jaki sposób możemy zrobić kolejny krok naprzód od tego punktu. Cała praca człowieka polega na dotarciu do ostatecznej naprawy.

Z lekcji według artykułu „Darowanie Tory”, 19.05.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Tora

Przy prawidłowym połączeniu wszystkich części jednej duszy, powinny być połączone i włączone w jedną całość, aby krążyła w niej wspólna wiedza, wspólna opinia, wspólna wiara, wspólne ,,zasilanie’’: wzajemne obdarzanie i otrzymywanie, aby ten jednolity system serc (pragnień) i intencji (umysłu) prawidłowo funkcjonował między sobą i każdy odczuwał cały system.

Kiedy wspólnie łączymy się z tym systemem, to każdy łączy się ze wszystkimi poprzez każdego i każdy czuje się nie tylko jego częścią, ale samym systemem – Adamem. Oznacza to, że wszystko, co jest zawarte w systemie, i wszystko, co zostało stworzone, jest mną.

Czuję, że Stwórca stworzył mnie osobiście, ponieważ łącząc się z każdą cząstką duszy, zasilam ją i otrzymuję od niej. Okazuje się, że moje zaangażowanie w „obdarzanie i otrzymywanie” jest absolutnie wyjątkowe i indywidualne, ponieważ ja to robię. Tak jest z twojej strony i tak jest ze strony każdego.

Każdy czuje się jedną jedyną całością. Jeden Stwórca, mający w pełni otwarty kontakt z jednym stworzeniem – każdą z 600 000 części, składających się na duszę. Odczuwanie pełnego kontaktu ze Stwórcą jest istotnie duchowym stopniem człowieka.

W naszym świecie wygląda to tak, gdy kobieta żąda od mężczyzny, by należał do niej całkowicie, nie pozostawiając sobie niczego: ani życia, ani pracy, ani myśli, ani umysłu. Instynktownie pragnie go pochłonąć.

W zasadzie takie pragnienie ujawnia się człowiekowi w odniesieniu do Stwórcy, gdyż człowiek uważany jest za żeńską (otrzymującą) część odnoszącą się do Niego. Tak to działa i musimy osiągnąć taki stan. Jest on realizowany tylko na poziomie duchowym – na innych stopniach nie będzie działał.

Z programu telewizyjnego „Tajemnice Wiecznej Księgi”

Kategorie: Praca duchowa, Tora, Wspólna dusza "Adam"

W każdym wierszu Tory jest taka głębia… Tora jest nieskończona, jakby w jednej kropli było całe morze. Jak naucza Kabała, w każdym punkcie wszechświata istnieje cały wszechświat.

Pytanie: Jak to możliwe?

Odpowiedź: Jak w obrazie holograficznym, dlatego że wszystko składa się ze wszystkiego. Nasz świat dopiero teraz zaczyna to rozumieć, bazując na holografii. W zasadzie, jeśli istnieje doskonałość, to każda jej część powinna być doskonała. A jak może być niedoskonała, skoro musi być równa, podobna i absolutnie powtarzać całość we wszystkim?

Okazuje się więc, że całość i część są absolutnie równoważne. Każdy człowiek i cały świat są absolutnie sobie równi.

Pytanie: Zatem jak z doskonałego Stwórcy powstało coś niedoskonałego?

Odpowiedź: Stwórca nie stworzył stworzenia z Siebie, ale z niczego. Pragnienie otrzymywania przyjemności jest Jego odciskiem. Oznacza to, że jesteśmy Mu całkowicie przeciwni. Nasz ostateczny stan jest równy Stwórcy i doskonały. Ten stan musimy osiągnąć sami. Wracając do swoich korzeni, stajemy się coraz doskonalsi. Tym zajmuje się Kabała i Tora.

Z programu telewizyjnego „Tajemnice wiecznej Księgi”, 12.02.2010

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa, Tora

Księga Zohar. Przedmowa. Poganiacz osłów, p. 85: … Rabin Elazar i Rabbi Aba zeszli ze swoich osłów i pocałowali go. Powiedzieli: „Jaka w tobie mądrość, a ty poganiasz osły za nami! Kim jesteś?” Odpowiedział im: „Nie pytajcie mnie, kim jestem, ale pójdziemy dalej i będziemy zajmować się Torą. Każdy powie mądrość swoją, aby oświetlić naszą drogę”.

Poganiacz osłów – to otaczające światło, które powraca do źródła. Jaka jest różnica między nim i światłem, które odkryje się w konsekwencji? – Otaczające światło obróci się w wewnętrzne. Kiedy odkrywa się, wtedy staje się jasne, że jest to na przykład światło Jechida. A do tego czasu nie wiemy, do jakiego stopnia się zbliżamy, kto jest naszym przewodnikiem.

Poganiacz osłów – to jest to samo otaczające światło, które przenosi nas, nasze awjut/grubość pragnienia, naszych „osłów” ze stopnia na stopień.

Z lekcji według Księgi Zohar. Przedmowa

Kategorie: Praca duchowa, Tora

Pytanie: Na czym polega kolosalna różnica między Torą i Księgą Zohar?

Odpowiedź: Jest tylko w stylu, w formie przedstawienia i w absolutności Tory. To, co jest w niej napisane, – jest absolutne. W Księdze Zohar jest bardzo dużo wyrażeń, które mogą być błędnie zinterpretowane.

Zohar sam w sobie jest niekompletny. Pierwotnie zawierał około trzydziestu tomów. Do tej pory odnaleziono tylko niewielką jego część. Oznacza to, że jest niekompletny, fragmentaryczny i nie może rościć sobie prawa do bycia tym samym co Tora. Jednak w sile swojego przekazu Zohar wpływa na nas znacznie silniej niż Tora.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Zohar kontra Tora”

Kategorie: Pytania&Odpowiedzi, Studia Kabały, Tora, ZOHAR

Pytanie: Powiedziano, że Stwórca przygotował dla nas na tym świecie włożenie naszych wysiłków w Torze i przykazaniach, aby zamienić pragnienie otrzymywania na pragnienie obdarzania. Jak to zrozumieć?

Odpowiedź: Istnieje narzędzie, za pomocą którego możemy zmienić siebie z otrzymujących na obdarzających tak, abyśmy starali się oddawać drugiemu, a nie otrzymywać od niego. Wynika to z oddziaływania na nas Tory i przykazań. Tora i przykazania są mechanizmem, który wpływa na nas i zmienia nas z otrzymujących na obdarzających.

Z programu telewizyjnego „Nauka Dziesięciu Sfirot (TES)”, 04.12.2022

Kategorie: Praca duchowa, Przykazania, Struktura Wszechświata, Tora

Pytanie: W jaki sposób tacy mali, jak my ludzie mogą nagle poruszyć światy? Powiedział Pan, że kiedy małe dziecko mówi „Pip”, jego matka natychmiast biegnie do niego i robi wszystko, co chce.

Odpowiedź: Tak, najmniejszy – jest najsilniejszy.

Pytanie: Nawet ci, którzy dopiero rozpoczynają swój ruch?

Odpowiedź: Ale zaczynają! Pragną nawiązać kontakt ze Stwórcą. Tak, tacy są najsilniejsi. Niech nic nie rozumieją, jak dziecko, które leży w kołysce i krzyczy. Dziecko nawet nie zdaje sobie sprawy, że krzyczy, po prostu odczuwa ból, i to jest naturalny krzyk. Nie wyobraża sobie, że w taki sposób można wezwać matkę, która przyjdzie i coś mu da. Nie rozumie łańcucha działań, które powoduje. Krzyczy, bo to jest naturalna reakcja na to, co się z nim dzieje.

Pytanie: Czy można powiedzieć, że ktoś, kto w ciszy próbuje czytać np. Torę lub źródła kabalistyczne, zaczyna wypowiadać to dziecięce „pip”?

Odpowiedź: Tak, oczywiście. Ale nie tylko czytanie, tym bardziej Tory. Tora tu nie pomoże. Potrzebna jest albo Księga Zohar, albo inne kabalistyczne księgi.

Komentarz: Nie mam na myśli zewnętrznej zasady czytania, ale wewnętrzną – poszukiwanie siebie, poszukiwanie tego, co jest we mnie.

Odpowiedź: No nie, oprócz tego potrzebna jest też książka, która w największym stopniu potrafi wywołać wyższe światło. Najbardziej skuteczna jest Księga Zohar.

Pytanie: Czyli Pana rada brzmi: czytać bez zrozumienia?

Odpowiedź: Taka jest moja rada, dlatego że przechodziłem przez to z Rabaszem. Moja rada, tylko dlatego że tak jest. Zazwyczaj czytaliśmy Zohar zaledwie przez pół godziny wieczorem przed snem. I to było tylko czytanie bez żadnych komentarzy. Wokół stołu siedziało 20 osób na czele z Rabaszem i przez pół godziny czytaliśmy po kolei: najpierw jeden, potem drugi, trzeci i tak dalej. Tak czytaliśmy stronę lub dwie i szliśmy do domu. Na tym kończył się dzień.

Ale gdy razem z Rabaszem uczyliśmy się na wyjazdach, to w osobistych rozmowach lub nauce, było inne podejście. Przychodziliśmy do parku, robiliśmy okrążenie pieszo, potem siadaliśmy na ławce, wyciągałem książkę i z książki, lub bez niej rozmawialiśmy przykładowo dwie godziny. Następnie znowu robiliśmy krąg pieszo i jechaliśmy do domu. I tak przez 12 lat.

Z programu telewizyjnego „Tajemnice Wiecznej Księgi”, 12.02.2010

Kategorie: Praca duchowa, Studia Kabały, Tora, ZOHAR

Nie można zrozumieć Tory, jeśli nie studiuje się nauki Kabały. Wszyscy znają tę księgę, która zdaje się opowiadać historię pewnych ludzi: Abrahama, Izaaka, Jakuba, o wydarzeniach, które w czasach starożytnych spotkały naród Izraela. Tora jest napisana w taki sposób, że wszyscy myślą, że jest to historyczna opowieść, którą mogą zrozumieć nawet dzieci.

Ale mędrcy twierdzą, że ta historia zawiera tajny kod i nie ma w niej ani słowa o tym świecie. W rzeczywistości zaszyfrowana jest w niej opowieść o zarządzaniu całym wszechświatem, kosmosem, wszystkimi siłami natury, które były, są i będą, widzialne i niewidzialne dla nas, odczuwane przez nas i nieodczuwane – jest o wszystkim.

Mówi się przecież o Stwórcy, o wyższej sile, która znajduje się ponad naszym światem, wraz ze wszystkimi wyższymi światami, których jeszcze nie odkryliśmy, o Jego stosunku do całego stworzenia, i najważniejsze, jak to stworzenie może poprawnie reagować na to, co czuje w związku ze swoim istnieniem.

Oznacza to, że stworzeniu dana jest możliwość zmiany siebie tak, aby poprzez wszystkie te ukrycia, poprzez wszystkie światy i przestrzenie, mogło ujawnić wyższą siłę, która nim zarządza, i w taki sposób zmienić swoją rzeczywistość, co jest głównym celem.

Kabaliści twierdzą, że wszystko jest w naszych rękach – należy tylko zrozumieć kod Tory. Tak jak za pomocą znanego języka programowania można obsługiwać komputer, tak też przy pomocy Tory, z pomocą specjalnego kodu, poprawnie czytając tę ​​księgę, można wejść do komputera, który zarządza całą rzeczywistością i zacząć zarządzać nią i całym swoim życiem za pośrednictwem tego kodu.

Dlatego potrzebujemy nauki Kabały, aby zmienić swoje przeznaczenie.

Z lekcji według Przedmowy do książki „Panim meirot u masbirot”, 20.07.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Tora

Opowiadanie wyjścia z Egiptu obejmuje całą historię ludzkości, jeszcze niedopowiedzianą, na obecny czas praktycznie jeszcze nie rozpoczętą.

W Torze to tylko krótka historia. Ale sama Tora – to instrukcja. Należy zrozumieć, jak jest napisana.

To jest wyjście z niewoli swoich egocentrycznych uczuć – to najbardziej podstawowe działanie z całej Tory, które powinien zrobić człowiek.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 19.04.2022

Kategorie: Praca duchowa, Święta i specjalne daty, Tora