Pytanie: W procesie studiowania Kabały konieczne są trzy czynniki: nauczyciel, książki kabalistyczne i kolektyw ludzi podobnie myślących. Oznacza to, że musi istnieć grupa. Wychodzi, że niemożliwe jest studiowanie Kabały samemu?

Odpowiedź: To jest bardzo trudne. Co więcej, nie jest to wystarczające do osiągnięcia celu, dlatego że musisz rozwinąć w sobie właściwość, która wychodzi poza ramy twojego egoizmu. A można to zrobić tylko ćwicząc w grupie.

W procesie ćwiczenia na waszych wzajemnych odczuciach, na odkryciu sił, związków, relacji, rozwijasz w sobie właściwość obdarzania, aż do właściwości miłości do innych. Tak stopniowo przybliżasz się do Stwórcy, zaczynasz odczuwać Go na miarę podobieństwa twoich właściwości do Jego właściwości. A Jego właściwość – to obdarzanie i napełnienie.

Pytanie: Oznacza to, że jeśli nie ma interakcji z innymi ludźmi, niemożliwe jest ujawnienie egoizmu w sobie? Ale każdy człowiek znajduje się przecież w kręgu swojej rodziny, w pracy …

Odpowiedź: To nie wystarczy. Tutaj muszą być ludzie, którzy razem z tobą  idą do tego samego celu, abyście pomagali sobie nawzajem.

Grupa uczniów – to ludzie, którzy rozumieją, dlaczego są razem i wypracowują między sobą specjalny system wzajemnego oddziaływania, który ostatecznie przejawia się w nich jak Stwórca.

A potem będziemy zabowiązani przenieść to na całą ludzkość.

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 20.11.2018

Kategorie: Nauka Kabały, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Wynik rozwoju ludzkości

Pytanie: Jeśli mamy wierzyć naukowcom, to człowiek jako homo sapiens (człowiek rozumny), żyje na Ziemi około 70 000 lat. Ale kabaliści twierdzą, że człowiekiem jest ten – kto odkrył Stwórcę. Czy to znaczy że byli już tacy ludzie na przestrzeni ostatnich sześciu tysięcy lat?

Odpowiedź: Można tak powiedzieć, ale były to tylko pojedyncze jednostki. Pierwszy człowiek który poznał Stwórcę nazywał się Adam, od słowa „podobny do Stwórcy”. W całej historii ludzkości takich ludzi nie było dużo, nie więcej niż jakieś dziesiątki tysięcy.

Według nauki Kabały stwierdza się, że zgodnie z zamysłem stworzenia cała ludzkość musi dojść do odkrycia Stwórcy. Każdy człowiek, który ciągle pojawia się na Ziemi w ciele fizycznym, musi w końcu poznać Stwórcę.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 12.11.2018

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie: Zdarzają się takie stany u człowieka, kiedy to uczucie podpowiada mu coś innego, a następnie włącza się umysł i koryguje to. Co mamy na myśli „przysłuchiwać się‘‘ w pracy dla Stwórcy?

Odpowiedź: Na duchowej drodze rzuca nas ze strony na stronę. Przechodzimy wówczas przez różne stany: rozczarowanie, zachwyt, napełnienie, pustkę, różne interakcje z przyjaciółmi, nawet odłączenie się od przyjaciół w kierunku samotności itd.

To wszystko jest konieczne, aby człowiek sam to odczuł. Specjalnie przechodzi przez takie stany, aby wybrać z nich punkt – kontaktu ze Stwórcą. Najważniejszą rzeczą jest to, aby nie pozostawać w tych stanach.

Wszelkie stany, które ludzie przechodzą w grupie są dobre. Prowadzą do rozwoju duchowego, nawet jeśli wydaje nam się, że są puste i niepotrzebne. Ale w rzeczywistości tak nie jest. Dlatego starajmy się w miarę możliwości jak najwięcej czasu poświęcać połączeniu między przyjaciółmi.

Na przykład ja, od wielu lat każdego dnia nauczam, piszę na twitterze, odpowiadam na pytania, sporządzam blogi itd. A wszystko to dlatego, że bardziej rozwijam się duchowo.

Chociaż w zasadzie, to nic takiego szczególengo nie robię. Odpowiadam na łatwe pytania zadawane przez początkujących itd. Ale dzięki połączeniu z innymi duszami pomagam im wzrastać, przyłączać się – to właśnie na tym polega rozwój każdego człowieka.

Z lekcji w języku rosyjskim, 25.11.2018

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Stwórca i Acmuto

Pytanie: Jeśli budujemy sieć prawidłowych relacji pomiędzy sobą, to taka komunikacja doprowadza nas do stanu, podobnego do systemu zwanego „Stwórcą”?

Odpowiedź: W świecie materialnym nasz wzrok lub słuch wychwytują tylko pewien zakres fal. Ponieważ istnieją fale powyżej i poniżej 20 herców, lub fale dźwiękowe. Jednak my ich nie czujemy. Wiemy jednak, że istnieją. Wynajdujemy odpowiednie przyrządy, które pozwalają nam poszerzyć zakres naszych wrażeń.

A w Kabale nie tylko rozszerzamy, ale tworzymy w sobie kardynalnie nowy organ zmysłów, który działa nie na odbiór, a na obdarzanie.

Siła którą odczuwamy w nowym organie zmysłu na podobieństwo którego budujemy siebie, nazywa się „Bore”, od słowa „bo-i-re” – „przyjdź i ujrzyj”.

Jest jeszcze coś „ponad tym‘‘ czego nie wychwytujemy, zwane „Acmuto” (On Sam w Sobie). Istnieje określona granica do której „coś wychwytujemy‘‘ a powyżej tej granicy – nie. Tę granicę wyraźnie odczuwamy.

Pytanie: Czy istnieją jakieś informacje o Acmuto?

Odpowiedź: W przeciagu wielu pokoleń, a trwa to już ponad 6000 lat, znajdujemy się tylko w poznaniu Stwórcy. Ale kiedy cała ludzkość dojdzie do Jego pełnego poznania i przejdzie w organ zmysłu poza sobą, tj. oprócz pięciu materialnych organów zmysłów, poczuje jeszcze także pięć duchowych organów zmysłów budując je na obdarzaniu. To wtedy dopiero przejdziemy w jeszcze wyższy wymiar, zwany „Acmuto”.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 12.11.2018

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Pytania&Odpowiedzi, Różne, Stwórca

Stwórca pokazuje człowiekowi to, że sam nie jest w stanie nic zrobić przeciwko naturze, egoizmowi. I trwa to tak dalej, dopóki nie uświadomi sobie, że jest całkowicie bezbronny wobec egoizmu. Jednak zainwestowane wysiłki nie pozwalają mu pozostawić duchowej pracy. Pozostaje tylko jedna droga, to znaczy zwrócić się do Stwórcy – i wtedy wyratuje go!

Człowiek zdaje sobie sprawę z tego, że nie porusza się w kierunku – do celu, ale uświadamia sobie też, że staje się coraz gorszy i oddalony od tego celu. Taki jest proces korekty: przechodzi od lekkiej korekty do coraz trudniejszej. Oznacza to, że obciążenia stawiane na drodze człowieka – są oznaką postępu!

@Michael_Laitman

Kategorie: Myśli na Twitterze, Praca duchowa

Opinia: Z punktu widzenia nauki, miłość którą człowiek odczuwa do drugiego, jest po prostu procesem chemicznym zachodzącym w jego organizmie.

Odpowiedź: Oczywiście to wszystko są – procesy chemiczne.

Pytanie: A co to jest miłość z punktu widzenia Kabały?

Odpowiedź: Jest to miłość na innym poziomie. Ale w rezultacie realizuje się w nas w tych samych fizycznych i chemicznych procesach. Tylko w Kabale studiowana jest z wyższego źródła, skąd się w nas pojawia.

W rzeczywistości wszystko jest określane, to co nazywa się pokrewieństwem duszy. Na ile nasze dusze, nasze duchowe komponenty, znajdują się w bliskim stanie do siebie nawzajem we wspólnym systemie wszystkich dusz na świecie. Zgodnie z tym przyciągamy się i odnajdujemy się nawzajem.

Wydaje się nam, że jest to przypadek, że są to jakieś okoliczności. Nic podobnego na świecie nie ma przypadków! Tylko wyższy korzeń wprowadza nas w jakiś ruch ku sobie nawzajem. To on zobowiązuje nas do zwracania na siebie wzajemnej uwagi i zbliżania się. A na jakim poziomie zbliżyć się, w jakim sensie zbliżyć się? – to już zależy od jakości naszych duchowych korzeni.

Pytanie: W jaki sposób zachodzi to duchowe zbliżenie?

Odpowiedź: Człowiek w naszym świecie tego nie wie. Tak jak się to mówi, „obwąchujemy” siebie nawzajem, badamy siebie nawzajem. Wydaje się nam, że odpowiadamy sobie albo nie. Wydaje nam się też, że do tego doprowadzają nas okoliczności, wszyscy nam mówią: „Jesteście tacy podobni” – i tak dalej. To wszystko jest światem kukiełek, światem gry. A w rzeczywistości wszystko determinują właśnie duchowe siły, duchowe korzenie.

Pytanie: Jak osiągnąć poszukiwanie partnera duchowego?

Odpowiedź: Ludzie tego nie mogą osiągnąć. Ludzie tego nie rozumieją. Studiujemy to w nauce Kabały i rozumiemy w jaki sposób to działa. Ale w naszym świecie na razie nie możemy tego realizować.

Pytanie: Miłość – to pokrewieństwo dusz?

Odpowiedź: Miłość – to przyciąganie pokrewnych dusz. Ale to jest właśnie duchowa, idealna miłość.

Pytanie: Co to jest „bratnia dusza“?

Odpowiedź: Bratnie dusze – to te, które znajdują się w bardzo bliskim połączeniu w świecie duchowym.

Istnieje jedna wspólna dusza. W niej – mnóstwo, miliardy indiwidualnych dusz które współistnieją ze sobą, w różnego rodzaju kombinacjach. Ich kombinatoryka determinuje właśnie zbliżenie, separacje, ruch w tym również fizyczny – ogólnie rzecz biorąc, wszystko to są ruchy prawa Browna między nami, w naszym świecie.

Pytanie: Czyli nazwa „moja druga połówka” oznacza bratnią duszę?

Odpowiedź: Tak w idealnym przypadku.

Pytanie: Co oznaczają cierpienia miłości?

Odpowiedź: Cierpienia miłości w naszym świecie – to czysto egoistyczne cierpienie przez to, że potrzebuję napełnienia i nie mogę go znaleźć. „Gdzie jest moja druga połówka która mnie napełni?” To tak samo jakby powiedzieć: „Gdzie jest mój obiad, który chcę zjeść bo mi się należy?” Absolutnie jest tak samo. I tak też jest z seksem i ze wszystkimi innymi napełnieniami.

Pytanie: Jaka powinna być zasada relacji w miłości z punktu widzenia Kabały?

Odpowiedź: Jest to obopólne zrozumienie, dążenie do wspólnego celu, w którym jednoczymy się razem w jedną całość. Ale tylko we wspólnym celu.

Pytanie: Czy ten cel może być jakikolwiek?

Odpowiedź: Nie. Powinien być tylko duchowy cel! Duchowy cel – to zjednoczenie naszych dusz. Jak napisał wielki angielski poeta Geoffrey Chaucer: „Osiągnąć połączenia dusz w spleceniu naszych ciał”. To znaczy śmiał się z tego – czego my chcemy.

Pytanie: Co to oznacza „cierpienie miłości” z punktu widzenia Kabały?

Odpowiedź: Cierpienie miłości – jest wtedy, kiedy chcę znaleźć swoją połówkę i w tym wszystkie inne dusze na świecie tak, aby w duchowym połączeniu między nami osiągnąć stan, kiedy sam oddaję wszystko i przez nich wszystkich oddaję Stwórcy. To właśnie nazywa się prawdziwą miłością. Wieczną.

Pytanie: A czy mogą istnieć rozstawania między bratnimi duszami, zerwanie więzi? I dlaczego one mają miejsce?

Odpowiedź: Nie zaobserwowałem takich skutków w naszym świecie. Jeszcze znajdujemy się w stanie, w którym nasz świat jest rozbitym światem. Nasz świat zaczyna swoje przybliżenie do duchowego, naprawionego świata.

Mam nadzieję że na pewno to osiągniemy, ale kiedy? – to jest pytanie. Osiągniemy taki stan, w którym będziemy równolegle wykonywać działania w naszym świecie na podstawie duchowych działań. I wtedy bedziemy zakochiwać się w duszy i jednoczyć się jak to mówią „dusza z duszą”. Wtedy wszystko będzie współistnieć w ten sposób.

Nie wyobrażam sobie, że w takim stanie możliwe jest rozstanie.

Pytanie: Wtedy separacji nie będzie?

Odpowiedź: Nie. To jest wieczna miłość!

Z programu TV „Nowości z Michaelem Laitmanem”, 28.02.2018

Kategorie: Dusza i ciało, Mężczyzna i kobieta, Nowości, Pytania&Odpowiedzi, Wspólna dusza "Adam"

Pytanie: Jeśli dziesiątka pracuje razem, to czy efekt pojawia się wtedy, kiedy przynajmniej jeden myśli o pozostałych dziewięciu? Czy może wtedy, kiedy cała dziesiątka jednocześnie wykonuje podobne działanie?

Odpowiedź: Wystarczy, żeby myślało kilka osób z dziesiątki, tak kolejno zmieniają się. Przypominają o tym z góry, ponieważ wszystko dzieje się nie dlatego że tego chcą, ale dlatego że tak zarządza nimi wyższy system sterowania. Ludzie mieszają się między sobą w ciągłej intencji do połączenia ze sobą i z wyższą siłą.

Absolutnie niczym nie zarządzają, po prostu starają się myśleć o dziesiątce. Potrzebują tylko wzbudzać w sobie nawzajem wielkość siły zarządzania i możliwość ich wspólnego wpływu na nią.

Z programu TV „Ostatnie pokolenie”, 16.08.2017

Kategorie: Dziesiątki, Praca duchowa

Nauka Kabały stopniowo odkrywa się ludzkości. Pierwszym kabalistą który ją odkrył był Adam – kabalista żyjący 5779 lat temu. Ale w bardziej wyraźnej formie odkryła się Abrahamowi około 3600 lat temu.

Dzisiaj przechodzi bardzo interesujący etap zaznajomienia z nią ludzkości, kiedy od odosobnionych kabalistów-samotników zaczyna rozprzestrzeniać się po całym świecie.

Dlatego jesteśmy zarówno uczestnikami jak i świadkami wyjątkowego fenomenu, kiedy ludzkości stopniowo odkrywa się istota świata, w którym żyjemy, przyczyny i konsekwencje istnienia, program rozwoju ludzkości.

Pod względem swojego poziomu rozwoju i stopnia uczestnictwa w życiu, ludzie tak samo jak wspólne pragnienie, dzielą się na pięć stopni.

Są ludzie których nie obchodzi nic prócz nich samych. Są tacy którzy zainteresowani są rodziną i społeczeństwem w którym żyją itp. Następną kategorię ludzi interesuje ziemia, planety, kosmos, ale mimo wszystko nie odczuwają pragnienia przedarcia się za ramy tego świata.

Są też tacy którzy chcą wiedzieć, co wydarzyło się w czasach starożytnych, co będzie w przyszłości.

I są ludzie których interesuje ogólny systemem stworzenia. W jakim stopniu sami w nim uczestniczą. W jakim stopniu stworzenie istnieje samodzielnie: skąd pochodzi, jak funkcjonuje i jeszcze inne jak…? Starają się zrozumieć ogólny obraz współdziałania wszystkich części.

To właśnie ta globalna, integralna zasada komunikacji całej natury przyciąga ich najbardziej: w jaki sposób i dlaczego wszystko jest ze sobą powiązane, jak jedno reaguje i zarządza drugim, jak wpływa na wszystkich. Mają tak wielkie pragnienie poznania ogólnego systemu, ogólnego schematu, ogólnej struktury wszystkiego, co nie tylko istnieje w naszym świecie, ale także poza jego granicami, że nie znajdują dla siebie spokoju w zwykłym życiu.

Starając upodobnić się do innych, próbują radzić sobie z różnego rodzaju ziemskimi problemami. Ale nie na długo. Przy najmniejszej okazji, jaką los im daje, natychmiast gdzieś „odlatują“, tzn. nie mogą zajmować się codziennymi sprawami.

Interesują ich bardziej kwestie, nawet nie w skali kosmicznej, a więcej to znaczy wszystko, co tylko może zawierać w sobie słowo „wszystko”. To nie jest kosmos, nie nasz świat, to coś „ogólne”. Do Kabały przychodzą tacy ludzie, którym nie daje to spokoju, gryzie, zżera ich wewnątrz.

Niekoniecznie w każdym z nich to pytanie osiąga tak maksymalny poziom, ale mimo wszystko chociaż w małym stopniu jest powyżej naszego świata. Są pytania niższego rzędu, kiedy ludzie są zainteresowani tym od czego zależy ich zdrowie oraz ich los. Pasjonują się mistycyzmem lub zaczynają zajmować się medycyną ludową. I tak dalej.

W ten sposób zaczynamy interesować się Kabałą z dołu, najbardziej minimalnego zwierzecego poziomu i do najbardziej maksymalnego, na którym człowiek odczuwa potrzebę zrozumienia, poznania całej rzeczywistości, całego systemu, jego zarządzania.

Istnieją różnego rodzaju gradacje pragnień. Dlatego wielu ludzi przychodzi, ale słysząc że mówimy o najwyższych poziomach, uważają że to nie jest dla nich. Ich interesuje bardziej przyziemne zastosowanie zarówno człowieka jak i Kabały. Zdobywają trochę wiedzy i odchodzą na swój poziom.

W rzeczywistości tak powinno być. Dlatego nikogo nie zatrzymujemy. Kto przychodzi lub odchodzi – jest to sprawą indywidualną każdego człowieka. Każdy powinien znależć równowagę w tym systemie, na wszystkich poziomach poznania wszechświata zgodnie z zapotrzebowaniami swojej duszy tj. swojego wewnętrznego, pierwotnego, indywidualnego pragnienia.

W ten sposób istniejemy.

Z lekcji w języku rosyjskim, 05.02.2019

Kategorie: Nauka Kabały, Pytania&Odpowiedzi, Różne, Rozpowszechnianie metody, Rozwój egoizmu

Pytanie: Jak długo i w jaki sposób pisana była Księga Zohar?

Odpowiedź: Dziesięciu kabalistów autorów Księgi Zohar pisało ją w jaskini która nazywa się „Idra Raba”. Ta jaskinia nadal istnieje.

Napisane jest w samej Księdze Zohar o tym że jeden z nich mówił, drugi objaśniał, a trzeci zapisywał omówione przez nich treści. Między nimi nie było żadnych problemów i nieporozumień, ponieważ byli jak jedno jedyne pragnienie, jedna dusza. W stu tomach opisali absolutnie wszystkie możliwe stany wszystkich indiwidualnych dusz, które podnoszą i łączą się w jedną duszę zwaną „Adam”.

Przez długi czas Księga była ukryta, a odkryła się zupełnie przez przypadek. Kartki z niej trafiły na rynek. Okazało się że w nie zawijało się różne produkty. To co udało się znaleźć stało się dostępne dla wielu ludzi. Próby aby odnaleźć resztę tomów nie powiodły się. W połowie lat 40-tych XX wieku księga odkryła się Baal HaSulamowi, napisał wtedy do niej komentarze.

Księga sama w sobie jest bardzo szczególna i według jej pochodzenia, i według jej losu, i po tych komplikacjach które są z nią związane, i według tego co działo się z tymi ludźmi którzy ją przechowywali – ponieważ była napisana w jednym egzemplarzu.

Od tego czasu minęło już 2000 lat, dlatego wszystko co jest związane z Księgą Zohar czeka na swojego badacza który wyjaśni: gdzie zostały ukryte jej części, co się z nimi stało – to wszystko jeszcze zostanie wyjaśnione i odkryte. Jestem przekonany że czas przyniesie zmiany i odkrycia.

Z lekcji w języku rosyjskim, 05.02.2017

Kategorie: Pytania&Odpowiedzi, Różne, ZOHAR

Religia ułatwia życie pozwalając zamiast wewnętrznych działań naprawy ego, wykonywać zewnętrzne działania za nagrodę w tym i przyszłym świecie. Pomaga nam to wyjaśnić jak działa egoizm przeciwko właściwości obdarzania Stwórcy. Dlatego religie i metody są niezbędne dla wyjaśnienia Stwórcy.

Egoizm człowieka upewnia go w tym że droga nie powinna być bezkompromisowa jak wskazuje Kabała. Nie należy męczyć się walcząc z egoizmem to jest pragnieniem rozkoszować się. Dlatego równolegle do Kabały rozwinęły się egoistyczne religie tak zwane ego-metody „dary Abrahama”.

Powiedziane jest: „Ja, a nie posłaniec”, tj. Sam Stwórca wyprowadza nas z egoizmu z Egiptu. Oznacza to że ja znajduję się w kontakcie ze Stwórcą bez pośrednich właściwości. Czuję się naprzeciw Stwórcy w swoim żądaniu, łączę zbawienie tylko z Nim.

Przed wyjściem z egoizmu człowiek odkrywa brak siły do walki z rosnącym ego. Wydaje się nawet że cofa się wstecz. Powstaje rozpacz, pokusa religii tj. nagrody za mechaniczne działania. Jeśli człowiek odchodzi, staje się wtedy przeciwnikiem Kabały. Tak było we wszystkich czasach…

Stwórca – to właściwość obdarzania i miłości. Znajduje się we wszystkich stworzeniach. W twoim odniesieniu do nich i w żadnym wypadku nie oddzielnie od nich. Kiedy będziesz odnosić się do nich tak jak Stwórca to znajdziesz właśnie w nich Stwórcę w miarę twojego podobieństwa do Niego.

Stwórca – właściwość obdarzania i miłości – reprezentuje wszystko co istnieje, naturę wszystkich poziomów, światów. Nie ma niczego oprócz Niego! Człowiek jest stworzony jako przeciwstawny do właściwości Stwórcy, aby móc stać się podobnym do Niego i w tej mierze odkrywać Go.

Kabała nie popiera rezygnacji z egoizmu. Egoizm – to materia stworzona przez Stwórcę. Im jest większy tym bardziej możemy go naprawić i upodobnić się do Stwórcy, podnosząc się do Jego poziomu. Miara podobieństwa do Stwórcy w obdarzaniu i miłości nazywa sie ekranem. O ekran należy prosić Stwórcę.

Nie jest możliwe poprzez studiowanie Kabały zaszkodzić sobie lub innym. Dlatego że duchowy świat jest chroniony, ukryty przed twoim egoizmem przez twój ekran. Jeśli nie możesz podnieść się więcej niż jest to w twoich siłach, to nie zobaczysz tego czego nie jesteś w stanie użyć ze względu na obdarzanie i miłość.

Kabała umożliwia naukowcom użycie siły z następnego etapu rozwoju, aby móc się podnieść, tj. poznać kolejny poziom w uczuciach i rozumie. Kabała – to nauka która wymaga od badacza nabycia właściwości badanego obiektu.

Jeśli właściwość światła, obdarzanie – porównamy z właściwością egoizmu, otrzymywaniem, to na różnych poziomach porównania otrzymamy fizyczne, biologiczne, chemiczne, psychologiczne itp. poziomy zależności – prawa. „Swiatło – pragnienie”. Taka jest natura wszystkich światów!

@Michael_Laitman

Kategorie: Myśli na Twitterze, Praca duchowa, Różne