Pytanie: Co to znaczy przyjść do świątyni i zapragnąć Stwórcy?

Odpowiedź: Oznacza to poznać się ze Stwórcą, czyli osiągnąć te same właściwości co Stwórca, zbliżyć się do Niego i wejść z Nim w kontakt.

Pytanie: Co to znaczy „jako pierwszy uderzyć lwa i pokonać go”? Co to za praca?

Odpowiedź: To jest praca, gdy nie boimy się żadnych przeszkód na naszej drodze, a odważnie idziemy do przodu.

Pytanie: Jak sobie poradzić z lenistwem, gdy jestem zbyt leniwy, aby podjąć wysiłek?

Odpowiedź: To podejmuj wysiłek przeciwko lenistwu. Poza tym masz jeszcze przyjaciół. Więc razem naciskajcie na wasze lenistwo, zduście je.

Pytanie: Wykonuję wysiłki, a Stwórca bierze wszystko i wywraca do góry nogami. A to, co wydawało się słuszne, okazuje się nieprawidłowe.

Odpowiedź: To nie ma znaczenia. Stwórca może zrobić, co uzna za potrzebne, a ty rób, co uznajesz za potrzebne. Tak osiągniecie wspólną decyzję.

Pytanie: Powinniśmy pracować z radością. Ale kiedy pracujemy w radości, wydaje się, że nie widzimy lwa (przeszkody) na drodze. Gdzie zatem wysiłki, które podejmujemy?

Odpowiedź: Powinieneś zobaczyć, że swoimi wysiłkami zbliżasz się do lwa, chwytasz go i chowasz do worka.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 15.01.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Tak chcemy, by wszyscy zjednoczyli się w jedno serce, zadowolili Stwórcę, i aby On się odkrył. A jak Pan to czuje?

Odpowiedź: Czuję, że każdy powinien wyobrazić sobie, jako siebie ostatniego w całej naszej ogromnej grupie. Każdy powinien pomagać innym i postrzegać przyjaciół, wyżej, ponad sobą. Każdy powinien być pewny tego, że zmierza naprzód drogą do Stwórcy.

W rezultacie w procesie kongresu powinniśmy poczuć siebie jak zjednoczone „ciało”. A wtedy będziemy mieli gwarancję sukcesu.

Z lekcji na temat „Przygotowanie do kongresu „Życie w dziesiątce””, 26.01.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Zarówno pragnienia, jak i myśli dane są przez Stwórcę. Jak można dogadać się z Nim, aby podążać w tym samym kierunku drogą przyspieszenia (achiszena), wyprzedzając uderzenia i zadowalając Go?

Odpowiedź: Prosić Stwórcę. Nic więcej nie potrzeba, tylko prośba i dziękowanie, trzeba dziękować i prosić. Musimy nieustannie czynić te dwa ruchy w kierunku Stwórcy.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 19.01.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa

Pytanie: Pewien południowoafrykański pisarz i filozof – Laurens Van der Post. Napisał o życiu wśród Buszmenów na pustyni Kalahari. Opisał, jak Buszmeni byli zszokowani tym, że nie słyszy gwiazd. W pierwszej chwili myśleli, że żartuje lub kłamie. Kiedy zdali sobie sprawę, że rzeczywiście nie słyszy gwiazd, założyli, że jest bardzo chory. Bo Buszmeni wierzą, że każdy, kto nie słyszy natury, musi być chory na najgorszą ze wszystkich chorób.

Pytanie jest takie: wszyscy na tym świecie mamy odwrotnie – ten, kto słyszy gwiazdy, jest wysyłany do lekarzy. Proszę niech Pan powie, kto w końcu jest chory – ten, który słyszy gwiazdy, czy ten, który nie słyszy gwiazd?

Odpowiedź: Na temat gwiazd nie mogę nic powiedzieć.

Komentarz: Prawdopodobnie ma się na myśli naturę.

Odpowiedź: Tak. Każdy, kto nie słyszy natury, jest oczywiście chory. Jest odcięty od natury i współczuję mu.

Pytanie: Co to znaczy „słyszeć naturę”?

Odpowiedź: Słyszeć naturę oznacza bycie blisko niej. Bliski naturze człowiek, postrzega wszystko wokół siebie jako postawę Stwórcy wobec niego. Dlatego nie widzi w tym nic złego. Aż do śmierci, w której też nie widzi nic złego: ona przychodzi, a ja odchodzę.

Pytanie: Czy można tak żyć: ciepło, spokojnie?

Odpowiedź: Oczywiście. To jest wewnętrzny głos w tobie, który po prostu musi zostać ujawniony.

Komentarz: Ale zostaliśmy pozbawieni tego słuchu, słyszenia natury.

Odpowiedź: To jest nasz egoizm, który nas zamyka i nie pozwala nigdzie się zwrócić.

Pytanie: Czyli lepiej dla niego, że nie słyszymy natury?

Odpowiedź: Jest to zła siła, która działa równolegle z dobrą siłą, ale dajemy przewagę tej złej sile.

Pytanie: Jak należy tęsknić za przyrodą, za tym słyszeniem?

Odpowiedź: Próbujcie przeniknąć w głąb natury, jest to połączenie ze Stwórcą. Musimy spróbować zbliżyć się do Niego. A wtedy odniesiemy sukces.

Pytanie: Wymaga to jednak wyjaśnienia. Kim jest Stwórca dla zwykłego człowieka?

Odpowiedź: Wszystkim, co nas otacza.

Pytanie: Czyli wszystko wokół jest Stwórcą?

Odpowiedź: Tak. I nawet wszystko, co jest w nas, jest Stwórcą. Zbliżyć się do Niego oznacza ujawnić swoje odczucia, aby nie było granic ani barier między tobą a Stwórcą. Wtedy poczujesz, że cały świat wypełnia subtelny śpiew. Tak bym powiedział.

Komentarz: Piękne! Proszę powiedzie, czy potrzebujemy tego, aby przetrwać?

Odpowiedź: Nie chodzi o przetrwanie na tym świecie. Chodzi o to aby być z nim w harmonii. W taki sposób to przychodzi.

Pytanie: Obecnie wielu ludzi opuszcza miasta, udaje się do zapomnianych wiosek, do opuszczonych domów, odnawia je, a nawet udaje się do lasów i tam zamieszkuje. Co to jest w większym stopniu? Ucieczka od cierpienia, czy jednak poszukiwanie?

Odpowiedź: To jest poszukiwanie harmonii, kiedy dobrze czuję się z tym, co mam. Jestem z tego zadowolony, usatysfakcjonowany. Nie potrzebuję niczego więcej, nie mam do nikogo pretensji. Tak żyję. Nie jest to złe podejście do świata.

Pytanie: Kiedyś Pan powiedział, że w przeszłości prawdziwi chasydzi, kabaliści, porzucali wszystko i wyruszali w świat na około rok. Bez niczego. Bez chleba, bez pieniędzy. Jakiego rodzaju było to odejście? To było poszukiwanie harmonii, o której Pan mówi?

Odpowiedź: Tak. Nazywa się to „wyruszeniem na wygnanie”. Ale w rzeczywistości było to wygnanie z siebie. Wiele osób to robiło. Było to nie tylko w Rosji, ale również w Azji Środkowej.

Pytanie: A więc nie jest to tylko judaizm? To także inne religie?

Odpowiedź: U wielu narodów, tak.

Pytanie: Więc ruszali w drogę, żeby usłyszeć ten subtelny dźwięk, o którym Pan mówił? Czy to ich kierowało?

Odpowiedź: Tak. Nie byli pustelnikami, poruszali się wśród ludzi, starali się jednak zachować jak największą niezależność. W taki sposób starali się poczuć Stwórcę.

Z programu telewizyjnego „Wiadomości z Michaelem Laitmanem”, 20.11.2023

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa

Pytanie: W jaki sposób nasz egoistyczny umysł przekształca się w umysł duchowy i jak te zmiany zachodzą w dziesiątce?

Odpowiedź: Egoistyczny umysł staje się duchowy stopniowo, pod wpływem światła Stwórcy. Im bardziej zbliżamy się do siebie nawzajem, im bardziej się jednoczymy, tym większy wpływ światła Stwórcy możemy wywołać na siebie. To światło nas zjednoczy i pod jego wpływem zbliżymy się do Stwórcy i upodobnimy do Niego.

Przejdziemy przez to wszystko w naszych doznaniach i zaczniemy odczuwać bliskość, połączenie między nami i w taki sposób stopniowo przybliżymy się do celu.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 24.01.2024

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Jakie ćwiczenie można wykonać w dziesiątce, aby prawidłowo pracować, łączyć nasze indywidualne i wspólne pragnienia?

Odpowiedź: Poprzez łączenie indywidualnych i wspólnych pragnień, musimy dążyć do stworzenia miejsca dla Stwórcy, zwanego Szchiną (Boskością), aby On zaczął się tam przejawiać.

Miejsce to nazywa się pragnieniem. Ale Szchina nie jest jedynie pragnieniem. Szchina jest zbiorem wszystkich naszych pragnień, w których chcemy się zjednoczyć, aby zrobić miejsce dla Stwórcy. W przeciwnym razie nie ma dla Niego miejsca.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 19.01.2024

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Artykuły kabalistyczne podają, że musimy dążyć do równości między sobą. Dlaczego właśnie do równości? Co otrzymuje człowiek, kiedy dochodzi do tego stanu?

Odpowiedź: W grupie należy dążyć do tego, aby można maksymalnie pomagać przyjaciołom. Na tym polega twój rozwój i postęp wszystkich przyjaciół. Kiedy dasz dobry przykład przyjaciołom, to każdy z nich zacznie pracować dokładnie w taki sam sposób. W rezultacie okaże się, że wszyscy osiągniecie cel.

Pytanie: Ale co to jest za stan – równość? Jaka jest z niego korzyść?  Kiedy jestem wyżej od przyjaciela, rozumiem, że mogę go zainspirować. A kiedy przyjaciel jest powyżej mnie, mogę się od niego czegoś nauczyć. A co otrzymuję, jeśli jesteśmy równi?

Odpowiedź: Nie może być ogólnie równości jako takiej, ponieważ wszyscy jesteśmy różni. Każdy ma swoje naturalne duchowe korzenie, inną duszę. Dlatego każdy może wzbogacić drugiego.

Kiedy uczniowie studiujący Kabałę jednoczą się ze sobą, to wszystkie ich duchowe korzenie łączą się, tworząc tak zwane Drzewo Życia. Czyli poprzez połączenie mogą wywołać z góry wielkie światło, które odkryje przed nimi cały system duchowej rzeczywistości.

Z programu telewizyjnego „Praktyczna Kabała”, 16.01.2024

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Rabasz napisał, że każdy powinien wyobrażać sobie swojego przyjaciela jako wielkiego, dlatego że tylko w taki sposób można otrzymać od niego pewne wartości. Tutaj wprowadza nowe pojęcie zwane „wiarą ponad wiedzę”.

Oznacza to, że nawet jeśli nie postrzegasz przyjaciela jako wielkiego, musisz postępować z tą wiarą. Jak to możliwe, przecież człowiek nie ma kontroli nad swoimi uczuciami?

Odpowiedź: Chodzi o to, że każdy z nas jest ukryty przed drugim. Nie możemy zobaczyć drugiego w stanie pełnego odkrycia. Dlatego rada jest tu tylko jedna – należy szanować, cenić przyjaciela za to, że jest z tobą na drodze duchowej i wywyższać go tak bardzo jak to tylko możliwe.

Tak powinniśmy odnosić się do przyjaciół w grupie. A grupa to pożądane dziesięć osób, którzy studiują razem i wymieniają się swoimi odczuciami.

W stopniu, w jakim człowiek może tak wywyższyć przyjaciela, podnieść go i utrzymać ponad sobą, sam wznosi się ponad siebie. Pojawiają się w nim siły, które bierze od innych, a jednocześnie sam oddaje swoją siłę do „wspólnej kasy”. Wtedy podnosi się razem ze wszystkimi.

Z programu telewizyjnego „Praktyczna Kabała”, 16.01.2024

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Co jest utratą w sercu, która prowadzi do poczucia prawdziwej niskości, prowadzącej do prawdziwej modlitwy?

Odpowiedź: Czasami bywa tak, że człowiek nie czuje żadnego związku z przyjaciółmi, ani ze Stwórcą. Czuje się całkowicie odcięty od duchowego i nie wie, co ma dalej robić. Taki stan z jednej strony jest bardzo dobry, dlatego ze wstrząsa człowiekiem, a z drugiej strony jest bardzo ostry. Ponieważ człowiek musi zebrać wszystkie swoje siły i krzyczeć do Stwórcy.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 23.01.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa

Pytanie: W przeddzień kongresu doświadczam dwóch stanów: podekscytowania i radości. Chciałbym zrozumieć, na które z nich należy zwrócić większą uwagę?

Odpowiedź: Radować się, że mamy możliwość przybliżenia się jeszcze trochę do Stwórcy, i wszyscy razem jesteśmy na tej drodze.

Pytanie: Czym jest wewnętrzna praca każdego na kongresie, która będzie emitowana na zewnątrz, aby ten, kto jest w pobliżu, mógł zobaczyć, usłyszeć od każdego coś na temat pracy Stwórcy?

Odpowiedź: Musimy tak poczuć nasze pragnienie, żeby pochodziło z serca i wpływało na pragnienia wszystkich. Przecież chcemy być tak związani ze sobą, aby wszystko, co mamy w sercu spełniło się.

Z lekcji na temat: Przygotowanie do kongresu „Życie w dziesiątce”, 25.01.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Połączenie, Praca duchowa