Pytanie: Jest powiedziane, że nie ma mądrzejszego od doświadczonego. Ale jednocześnie okazuje się, że stan mądrości z doświadczenia życiowego jest jednak sprzeczny z zaufaniem do Stwórcy i połączeniem z Nim?

Odpowiedź: Nie, to nieprawda. To właśnie mądrość życia doprowadza człowieka do właściwej postawy wobec życia, nawet jeśli zaczyna wątpić w swoje siły.

Źródła pierwotne podają, że kiedy będziesz miał siłę świętości, wtedy będzie co ci odpowiedzieć. Oznacza to, że będziesz miał możliwość, siłę, pewność i mądrość, aby prawidłowo odpowiedzieć swojemu ciału, swojemu umysłowi.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 28.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Pytanie: W artykule Rabasza „Co oznacza: Szchina zaświadcza o Izraelu“ w pracy duchowej” jest powiedziane: „I okazuje się, że najpierw pobłogosławili Izrael przy otrzymaniu wykupu, następnie obliczali wykup, a potem ponownie błogosławili Izrael.”

Co autor nazywa błogosławieństwem na początku i na końcu i jaki ma to związek ze strukturą modlitwy?

Odpowiedź: Błogosławimy Stwórcę za to, że stopniowo odkrywa wszystkie nasze błędy, wady, a następnie dziękujemy Stwórcy za to, że naprawia te błędy. W taki sposób przechodzimy przez wszystkie nasze pragnienia i przez wszystkie naprawy.

Dziękujemy Stwórcy zarówno za wady, które początkowo w nas stworzył, jak i za kroki, które podejmujemy aby naprawić te braki. W taki sposób idziemy do przodu. Kiedy błogosławimy Stwórcę, tym samym wywyższamy Go ponad nas coraz bardziej i w taki sposób możemy wywołać na siebie jeszcze większe światło.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 29.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa

Pytanie: Co pomaga nam doszlifować nasze pragnienie otrzymywania, aby było subtelne i abyśmy czuli, z kim walczymy?

Odpowiedź: Pomagają nam tylko nasze relacje w grupie. Im delikatniej będziemy odnosić się do siebie nawzajem, tym subtelniejsza będzie nasza relacja ze Stwórcą i odniesiemy sukces w tym połączeniu.

Pytanie: Jaką intencję należy zbudować przed czytaniem Psalmów? Jak się do tego przygotować?

Odpowiedź: Przed czytaniem Psalmów staramy się jedynie zbliżyć między sobą. Nie potrzebujemy niczego więcej. Z pomocą Psalmów pragniemy jeszcze bardziej połączyć się ze sobą. A w Psalmach są już takie życzenia i modlitwy, które na pewno zapewnią nam wszystko co najlepsze.

Z lekcji na temat „Prowadzić wojnę, jak król Dawid”, 28.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Historia Budowy wieży Babel przedstawia w formie metaforycznej rozwój pierwszego poziomu egoizmu ludzkości, co miało miejsce około 4000 lat temu. W wydarzeniu tym ukazane jest dążenie ludzkości do zapanowania nad siłami natury w celu podporządkowania ich sobie, czemu dało wyraz dążenie do zbudowania wieży sięgającej nieba.

Podjęte wysiłki nie mogły zostać uwieńczone sukcesem, ponieważ Stwórcy można doświadczyć, jedynie wznosząc się nad swoim egoizmem, a nie używania go jako broni przeciwko Stwórcy.

Dlatego też ich zwiększający się egoizm sprawił, że przestali odczuwać siebie nawzajem i swoje pozytywne powiązania. Konsekwencją tego rozdzielenia było oddalenie się od natury i od siebie nawzajem i ostatecznie całkowite rozproszenie.

Od tamtego czasu ludzkość podejmowała wysiłki zrekompensowania tego podziału w różnych formach osiągnięć naukowych, kulturowych i technologicznych, ale chociaż rozwinęliśmy więzi ze sobą na całym świecie, to są one powierzchowne, a nasza wewnętrzna dezintegracja wciąż rośnie z powodu narastającego egoizmu. Równolegle przekonujemy się również, że mnogość i atrakcyjność naukowych, kulturowych i technologicznych innowacji rozczarowuje nas coraz bardziej, nie dając naszym pragnieniom prawdziwej trwałej satysfakcji, co nie jest w stanie uchronić nas od narastającej ilości przypadków depresji, samotności i stresu.

Coraz wyraźniej dociera do ludzkiej świadomości fakt, że nie jesteśmy w stanie spełnić naszych egoistycznych pragnień, są one bowiem jak przysłowiowa „studnia bez dna”, która pochłania spełnienie jednego i natychmiast domaga się realizacji drugiego pragnienia.

Ślepy zaułek, w jakim tkwi obecnie ludzkość, kiedy to zamiast oczekiwanego postępu działającego dla dobra ogółu coraz mocniej odczuwamy rozczarowanie, cierpienie i pustkę, jest nową fazą Wieży Babel, która jest efektem działania z egoistycznymi intencjami tylko dla siebie i różni się od opisanego wydarzenia tylko tym, że obecnie jesteśmy bardziej świadomi przyczyn tego stanu rzeczy.

Wyższa świadomość stawia nas w dużo lepszej pozycji, wiemy bowiem, w jaki sposób nie dopuścić do globalnej katastrofy. Zgodnie z mądrością Kabały punkt spotkania naszego rosnącego światowego połączenia technologicznego, gospodarczego i handlowego wraz z naszym rosnącym wewnętrznym egoistycznym wzrostem i dystansem w naszych postawach wobec siebie nawzajem wyznacza początek połączenia ludzkości w nową zjednoczoną cywilizację. Możemy nauczyć się z naszych przeszłych doświadczeń i z historii Wieży Babel, że jeśli będziemy postępować zgodnie z podpowiedziami naszego rosnącego egoizmu, doprowadzi nas to do zniszczenia.

Aby do tego nie dopuścić, musimy się zjednoczyć i dojść do nowego harmonijnego stanu, jakiego nigdy wcześniej nie zaznaliśmy.

Mam nadzieję, że otworzymy się na to i wkroczymy na tą drogę jak najszybciej, czym oszczędzimy sobie i naszym przyszłym pokoleniom wielu niepotrzebnych cierpień.

Źródło: https://blogs.timesofisrael.com/what-does-the-tower-of-babel-represent/

Kategorie: Artykuły w mediach, Egoizm, Kryzys, globalizacja, Nauka Kabały, Nowe publikacje, Prasa i my, Starożytny Babilon

Pytanie: Jak sprawdzić siebie: czy podejmuję wystarczające wysiłki, czy nie?

Odpowiedź: Wysiłki zwykle podejmowane są ponad wiedzą, ponad rozumem. Chociaż człowiekowi wydaje się, że to wszystko jest niezwykle trudne i niemożliwe, i ma wszystkiego dość. Nie wierzy już ani w nauczyciela, ze wszystkimi jego „kaprysami”, ani w Stwórcę, który jest ukryty i nie wiadomo, czego ode mnie chce. Człowiek ma wiele pretensji do grupy – do każdego z osobna i do wszystkich razem.

Ale mimo wszystko trzeba powiedzieć, że jest to obraz, który postrzegam zgodnie z własnymi wadami, w moim egoizmie! A w rzeczywistości przebywam w świecie Nieskończoności. A grupa to te dusze, z którymi jestem w pełnym zjednoczeniu!

A nauczyciel jest tą częścią, która jest wyżej nad nami i prowadzi nas do zjednoczenia z innymi, już naprawionymi duszami, abyśmy razem z nimi naprawili te dusze, które na razie są jeszcze nie naprawione. A Stwórca odkryje się między nami, tylko na razie jest ukryty, dla naszego dobra.

Jeśli człowiek poprawnie wyobraża sobie ten stan i rozumie, że ten świat jest wyobrażony, i konieczne jest aby przez ten iluzoryczny obraz dokopać się w głąb, do bardziej wewnętrznej formy, aby tam odkryć łączące się nici, jak na odwrotnej stronie haftu – wtedy będzie mógł wszystko umieścić na swoim miejscu i zażądać swojej zmiany.

Odkryje doskonałość – w byciu w harmonii razem ze wszystkimi pragnieniami, czyli z grupą i ze Stwórcą – właściwością obdarzania. Poczuje, że dzięki temu osiągnął doskonałość i nie ma więcej nic innego, i nie potrzeba, i nie chce, ponieważ dla niego jest to najdoskonalszy stan!

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: W ciągu dnia często dziękuję Stwórcy za wszystko. Jak mogę zrozumieć, że jest to prawdziwa wdzięczność, która nie pochodzi z egoizmu?

Odpowiedź: Kontynuuj przybliżanie do Stwórcy, przyciągaj Go do siebie, podążaj coraz bardziej do przodu, a w końcu zobaczysz, że zaczynasz Go czuć, że Stwórca zajmuje coraz więcej miejsca w twoim świecie.

Komentarz: Ale kiedy zaczynam czegoś chcieć, rozumiem, że tego pragnie mój egoizm.

Odpowiedź: Nie, pragnienie odkrycia, napełnienia całego świata przez Stwórcę, niekoniecznie jest egoizmem. Chcesz Go odkryć dlatego, żeby twój egoizm odwrotnie, anulował się przed Stwórcą.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 25.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Dziś potrzebujemy pieniędzy, aby czuć się bezpiecznie, a w zasadzie pieniądze działają jak łącznik: Daję pieniądze tobie, ty dajesz pieniądze mi, każdy z nas zarabia na sobie nawzajem i wygrywamy kosztem siebie. Jest to kopia naszego wewnętrznego nastawienia do innych: to, czego każdy od siebie oczekuje, wyraża się w ilości banknotów, które wymieniamy między sobą.

Zwracamy się do pracodawcy, pracujemy dla niego i otrzymujemy wynagrodzenie. Takie relacje spotykamy nie tylko w sklepach, ale w całym społeczeństwie, także pomiędzy małżonkami. Wyrażamy nasze relacje w swego rodzaju ekwiwalencie pieniężnym, ponieważ nieustannie pragniemy coś otrzymywać od innych. Dlatego dzisiaj pieniądze są odpowiednikiem naszych egoistycznych wysiłków, którymi pragniemy cieszyć się kosztem innych i chcemy za te wysiłki otrzymać określoną zapłatę.

W końcu, pieniądze zaliczą swoją porażkę w łączeniu nas na poziomie egoistycznym i będą musiały przekształcić się w łącznik relacji altruistycznych. Rzeczywiście, na pewnym poziomie będziemy w stanie mierzyć wysiłki altruistyczne w kategoriach pieniężnych, czyli jako kwoty naszego wzajemnego obdarzania.

Innymi słowy, przejście od relacji egoistycznych do altruistycznych nie wymaga dokonywania żadnych większych rewolucji w zmianie naszych obecnych systemów. Musimy jedynie zmienić nasze podejście do tego, co zostało stworzone i przedyskutować, w jaki sposób podnieść jakość naszych relacji.

Jednak przejście od relacji egoistycznych do altruistycznych jest poważną zmianą, ponieważ zyskujemy wówczas część duszy, czyli właściwość obdarzania. W tej duszy, właściwości obdarzania, zaczynamy czuć, że żyjemy na kolejnym, wyższym poziomie istnienia: w świecie duchowym, gdzie odczuwamy wieczność i doskonałość.

Źródło: https://michaellaitman.medium.com/what-is-the-future-of-money-200440049558

Kategorie: Artykuły w mediach, Ekonomia i pieniądze, Kryzys, globalizacja, Nowe publikacje, Prasa i my, Społeczeństwo przyszłości

Pytanie: Kiedy czuję, że stoję przed Stwórcą, to chcę podzielić się swoim pragnieniem ze swoimi przyjaciółmi, z nauczycielem, z całym światem. Ale kiedy próbuję to sformułować w formie modlitwy, słowami albo napisać na papierze, wszystko wydaje się puste. Dlaczego tak się dzieje?

Odpowiedź: Oznacza to, że faktycznie nie możesz wyrazić swoich myśli. Nie ma potrzeby próbować – Stwórca wszystko rozumie i ma wszystko zapisane. Nie martw się o to, ale to, by mieć czyste myśli z serca.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 24.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Pytanie: W artykule „Porządek zebrania przyjaciół” Rabasz napisał, że lewa linia jest miejscem modlitwy. A jeśli pojawi się krytyka, co należy naprawić, aby krytyka zamieniła się w modlitwę?

Odpowiedź: Należy naprawić siebie. O co prosisz, z czym się zwracasz? Modlitwa jest prośbą a jeśli nie masz w sobie prośby o coś, nie masz o co zwracać się w modlitwie. Dlatego musimy wybierać te prośby, te pytania, na które chcemy otrzymać odpowiedzi od Stwórcy. Miejmy nadzieję, że to zrobimy.

Najważniejsze, abyśmy mieli wspólne pytania, wspólne odpowiedzi, i z nimi zwracamy się do Stwórcy, tak jakby cała grupa była jednym człowiekiem.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 24.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Jaka jest różnica pomiędzy światłem Stwórcy a wielkością Stwórcy? Jak to jest powiązane?

Odpowiedź: Jest to praktycznie to samo, tylko jest określane w odniesieniu do człowieka. To od człowieka zależy, jak bardzo chce naprawdę poczuć wielkość Stwórcy i poczuć, że Stwórca wypełnia sobą cały świat.

Komentarz: Ale światło jest tym, co znajduje się we władzy Stwórcy, a kli (pragnienie) to, co jest we władzy człowieka.

Odpowiedź: W tym należy się rozeznać. Kiedy to uczucie dociera do człowieka, zaczyna rozumieć, na czym polega różnica. A na razie należy wyobrażać sobie, że Stwórca wypełnia cały świat.

Pytanie: Kiedy po bardzo wielkich cierpieniach dochodzę do poczucia Stwórcy, i Stwórca mnie uzdrawia, staje się moim zbawieniem, pocieszeniem, szybko napełnia cały mój świat – jak z tego stanu ucieczki od cierpienia przejść do odkrycia Stwórcy, aby Mu służyć?

Odpowiedź: Musisz dojść do stanu, w którym będziesz gotowy całkowicie się anulować, aby poczuć Stwórcę. Poczuć, jak Stwórca wypełnia cały świat.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 25.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa