Pytanie: Studiujemy, że aniołami nazywają się siły. Kiedy człowiek zaczyna je wyraźnie w sobie czuć?

Odpowiedź: W naszym świecie czujemy różne siły, które należą do nieożywionej, roślinnej, zwierzęcej i ludzkiej natury. Jest to między innymi siła ciążenia (grawitacja), jak i zjawiska klimatyczne, i cały otaczający nas świat.

Biorą one udział w życiu człowieka, swoim pozytywnym lub negatywnym wpływem włączone są w niego. Te siły nazywają się aniołami.

Dlatego gdy czytamy, że do Abrahama przychodzi trzech „ludzi” (są to aniołowie Rafał, Michał i Gabriel), oznacza to, że on rozróżnia w sobie te siły. Anioły to są siły naszej duszy, a nie ktoś z zewnątrz. Niektóre z tych sił pojawiają się, inne znikają, ich wpływ ciągle się zmienia.

W rzeczywistości nie ma nic poza aniołami na różnych poziomach pragnienia. Człowiek je postrzega i określa, z którymi może posuwać się naprzód, a z którymi nie może.

Tak samo jest w naszym świecie, tyle że  rozróżniamy zewnętrzne formy sił: wiatr, deszcz, dźwięki, ludzie, zwierzęta, wewnętrzne odczucia. Wszystko to anioły.

W naszym świecie kabalista nie patrzy na zewnętrzną formę zjawiska. Przez nie on widzi, co Stwórca chce mu przekazać, za pomocą czego oddziałuje na niego.

Dlatego ważna jest dla niego wewnętrzna istota zjawiska – jego przeznaczenie, ponieważ poprzez te oddziaływania Stwórca mówi do nas. Co chce On  tym nam powiedzieć?

Chce, abyśmy połączyli oddziaływania wszystkich poziomów – nieożywionego, roślinnego, zwierzęcego i ludzkiego – i włączyli je do naszego serca tak, abyśmy poczuli za nimi tylko Jego. Wówczas  nie będą one przeszkodą zasłaniającą Stwórcę.

Z programu „Rozdział tygodnia”, 22.10.2010

Kategorie: Natura, Nauka, Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa, Świat, Tora, ZOHAR

Pytanie: Dlaczego nauka kabały ogranicza się do jednego, jedynego działania – połączenia?

Odpowiedź: Kabała nie ogranicza siebie, wręcz przeciwnie, rozszerzyła się, obejmując cały świat, całą rzeczywistość: wyższe światy i niższe, aby powiedzieć nam, że nie ma nic innego poza połączeniem.

Kabała nie zajmuje się selektywnymi działaniami, lecz syntezą wszystkiego, co istnieje. Ona prowadzi nas do jednej zasady obejmującej i łączącej w sobie wszystko. Ona mówi do ciebie, żebyś nie patrzył wąskim spojrzeniem na problem w oddzielności, gdziekolwiek by to się nie wydarzyło.

Przyczyną wszystkich wydarzeń jest tylko jedno – brak połączenia. Jeśli chcesz wznieść się ponad nimi – dąż do większego połączenia. Jeżeli idziesz w tym kierunku, to jesteś na właściwej drodze.

U podstaw każdej nauki leży jakaś jedna główna zasada, tak jak na przykład w fizyce wszystko jest spostrzegane przez osnowę materii – przez kilka elementarnych cząstek, z których zostało wszystko stworzone.

Kiedyś wydawało się to proste: elektron, proton, neutron – plus, minus i neutralna cząstka między nimi. I to wszystko. Ale nagle zostało odkryte, że istnieją setki elementarnych cząstek i cała teoria znalazła się w chaosie. Przecież naukowiec trzyma się jednej zasady i to odpowiada prawdzie istniejącej w naturze.

Nauka zawsze dąży do jednolitego obrazu. Prosta interpretacja (pszat) – to ostatni, najwyższy stopień badań i pojmowania.

Gdy osiągamy świat nieskończoności, wszystko staje się bardzo proste, ponieważ proste wyższe światło wypełnia całą rzeczywistość, naprawione pragnienie. To się nazywa realizacją jedynej zasady.

Jeżeli natomiast wydaje się nam, że wszystkie nasze problemy nie są ze sobą powiązane, to właśnie to musimy naprawić. Powinniśmy przyciągnąć wyższe światło, które połączy wszystko razem.

Na razie panuje duży nieład w naszych umysłach i sercach, we wszystkich naszych działaniach. Nie rozumiemy, co się dzieje z nami, z tym światem, rodziną, przyjaciółmi, z naszym życiem i śmiercią. Każdy chciałby zamknąć oczy, żeby tylko nic nie widzieć i nie myśleć o tym.

Ale kabała idzie inną drogą. Jej celem jest przyjąć to wszystko jako ujawnienie rozbicia i doprowadzić do jedności. Dlatego mądrość kabały nie ujawnia się dopóki, dopóty nie budzi się w człowieku duchowa iskra, będąca wzywaniem do połączenia przekazywanym nam od Stwórcy.

W nas musi odezwać się ten duchowy gen – iskra z ekranu, który kiedyś posiadaliśmy. Jest to początek narodzin Człowieka.

Z lekcji do artykułu „Miłość do Stwórcy i do stworzeń”, 05.10.2010

Kategorie: KABAŁA, Kabała i inne nauki, Nauka, Ogólne, Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Im więcej czytam Zohar, tym bardziej rozumiem jego moc. Czy Zohar naprawdę jest taki głęboki?

Odpowiedź: Powiem jedno: trudno jest bez Zoharu. Przekonasz się, że kilka razy dziennie będziesz czuł potrzebę powrotu do niego. Jest to źródło siły.

Początkowo, gdy dopiero odkrywamy Zohar, nie wiemy, dlaczego ta księga tak przyciąga i fascynuje nas, dlaczego trudno jest bez niej żyć.

Ktoś zaczyna odczuwać to wcześniej, a ktoś później i potrzebuje więcej czasu, aby docenić ukrytą w tej księdze moc.

Ale po pewnym czasie każdy zaczyna czuć, że brakuje mu Zoharu. To tak jak woda, której potrzebujemy bardziej niż jedzenia.

Z lekcji do księgi Zohar, 30.08.2010

Kategorie: KABAŁA, Nauka, Ogólne, Postrzeganie rzeczywistości, ZOHAR

Pytanie: Jeśli ARI był Mesjaszem synem Józefa (Masziach ben-Josef), to kto będzie drugim Mesjaszem synem Dawida (Masziach ben-Dawid) i kiedy on przyjdzie?

Odpowiedź: Baal ha-Sulam nazywa rozpowszechnianie nauki kabały wśród wszystkich narodów jako „zew rogu (szofaru) Masziacha”. Masziach – jest to siła, która naprawia dusze.

Czy będzie ona przejawiać się w działaniu jakiejś osoby, czy tylko na poziomie sił zarządzania?  To nie ma znaczenia, ponieważ jako „Masziach ben-Dawid” nazywa się cały ten proces.

Żyjemy w czasach, kiedy nauka kabały rozpowszechnia się na całym świecie, co prowadzi do powszechnej naprawy. Dlatego ten okres może być określany jako czasy Masziacha. On już się zaczął.

Świat musi zrozumieć, że wszystkie problemy, katastrofy, żywioły spowodowane są tylko tym, że nie jesteśmy naprawieni.

Zrozumienie przyczyny negatywnych wydarzeń jest już ujawnieniem zła, które nam się odkrywa pod wpływem wyższego światła. I dlatego odnosi się to do czasów Masziacha.

Duchowe wyzwolenie (geula) oznacza objawienie powszechnej siły emanacji, obdarowywania. Jest napisane, że „Masziach zaprowadzi cały świat do Jerozolimy, aby nauczać Tory”.

„Tora” – jest to siła, która tworzy w nas właściwość emanacji, a Jerozolima – jest to pragnienie, wewnątrz którego osiągniemy kontakt ze Stwórcą.

Ujawienie światła dla naprawy pragnień następuje z pomocą siły Masziacha – siły światła, które stopniowo objawia się nam,dopóki nie osiągniemy pełnego wyzwolenia.

Jednak Masziach nie nadejdzie, póki nauka kabały nie będzie rozpowszechniona na świecie w wystarczającym stopniu. On nie może przyjść, dopóki cały świat nie uświadomi sobie konieczność naprawy.

Z lekcji do artykułu “Wprowadzenie do Panim Meirot”, 05. 08.2010

Kategorie: KABAŁA, Nauka, Rozpowszechnianie metody, Świat, Tora

Pytanie: Dlaczego bez względu na to, jak bardzo krzyczę, Stwórca nie odpowiada na wszystkie moje prośby?

Odpowiedź: Ponieważ na razie jest to nieprawidłowa prośba – po prostu krzyk „kapryśnego dziecka”, na który nikt nie zwraca uwagi.

Krzykiem nazywa się pragnienie. Jeśli krzyczy i płacze dorosły człowiek, prawdopodobnie zdarzyło się coś poważnego. „Dorosły” oznacza osobę, która ma wyjaśnione pragnienie i wie, co chce.

Musimy wyjaśnić sobie swoje pragnienie i jeśli nasz wewnętrzny krzyk, wewnętrzne pragnienie będzie odpowiadać światłu, to światło odkryje się w nim i da człowiekowi poczucie duchowej rzeczywistości.

W istocie studiujemy fizykę świata duchowego – ścisłe prawa wzajemnego związku pomiędzy światłem i pragnieniem.

Światło zbudowało pragnienie z pięciu części i każda część dzieli się jeszcze przez pięć i ponownie przez pięć. Razem to 125 stopni, przez które pragnienie może upodobnić się do światła, czyli wznieść się po duchowej drabinie do światła, dopóki nie stanie się dokładnie takie same, jak ono.

Co to znaczy krzyk? Jest to pragnienie osiągnięcia większego podobieństwa do światła niż teraz, nad którym pracuję. Jeśli wykonałem poprawne działania i upodobniłem się do światła, to ono ujawni się! A jeśli nie – to nie.

Dlatego nie ma potrzeby krzyczeć. Należy zmienić swoje pragnienie, póki nie osiągniesz światła.

Być może dla przejścia z jednego stanu na następny będziesz potrzebował na przygotowania kilka miesięcy, a może kilka lat, a nawet kilka cyklów życia, póki nie osiągniesz takiej zmiany, że wzniesiesz się na następny stopień.

Wszystko zależy od środowiska, twojej wytrwałości i nacisku – od tego, jak bardzo się starasz, aby przyśpieszyć czas. Nie ma żadnej protekcji dla nikogo ze strony światła, ani możliwości zakrzyczeć w szczególny sposób, aby On pomógł.

Są to ścisłe prawa, jak w fizyce: albo odpowiadasz  następnemu stopniowi, albo nie. Jeśli masz wystarczająco dużo siły, aby ruszyć siebie, to ruszasz się, a jeśli nie – to nie.

Jeśli potrzebuję ruszyć z miejsca tonę ładunku, to będę w stanie to zrobić tylko wtedy, gdy moja siła będzie co najmniej o jeden gram większa niż ta tona. Ale nie wcześniej!

Dlatego nauka kabały nas uczy, jak przyciągnąć światło, które doda nam siły, abyśmy się upodobnili do niego.

Z tego stanu, do którego chcę się wznieść, mogę przyciągnąć do siebie światło, które nazywa się „otaczającym”, „powracającym do swojego źródła”. To światło będzie oddziaływać na moje pragnienie i wzniesie mnie, upodobniając do tego wyższego stopnia, z którego zstępuje światło. Sam siebie nie jestem w stanie zmienić.

Cała mądrość kabały polega na tym, jak przyciągnąć do siebie to światło z góry, znajdując się na dole. Powiedziano o tym: „Ja stworzyłem zły, egoistyczny początek i Torę jako środek dla jego naprawy, ponieważ zawarte w niej światło powraca do swojego źródła”.

Z lekcji do artykułu z księgi „Szamati”, 16.07.2010

Kategorie: KABAŁA, Modlitwa, Intencja, Nauka, Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa, Pragnienie

Stwórca czerpie przyjemność, bawiąc się z człowiekiem, tak jak ojciec ze swoim dzieckiem.

W naszym świecie materialnym natura wyposażyła rodziców w pragnienie obdarowywania swoich dzieci, które pochodzi z duchowych korzeni. Na tym przykładzie ze świata materialnego można coś zrozumieć o świecie duchowym.

Podobnie jak ja się cieszę z zajęć ze swoimi dziećmi, tak samo duchowy rodzic – wyższy system – cieszy się, zajmując się swoimi duchowymi dziećmi. My też jesteśmy dziećmi, tylko tego nie widzimy.

Kiedy bawisz się z dzieckiem, to nie ma znaczenia w co grasz, najważniejszym jest twój stosunek do dziecka i jego odwzajemniony stosunek do ciebie. Jeżeli dziecko kompletnie nie reaguje, to ta zabawa nie sprawia ci przyjemności.

Czerpiesz przyjemność tylko wtedy, gdy dziecko rozkoszuje się, jeśli rozumie, co robisz dla niego i może docenić to, co otrzymuje od ciebie. Wymaga to podobieństwa waszych pragnień i właściwości.

Nie rozumiemy tego w naszym świecie, ponieważ im starsze stają się dzieci, tym bardziej oddalają się od rodziców.

W świecie duchowym jest odwrotnie! Im starsze jest dziecko, tym bardziej zbliża się do rodzica i lgnie do niego.

Jednak nie oznacza to, że staje się uzależniony. Zależność dziecka mija tak samo, jak w naszym świecie, lecz związek między nimi wzmacnia się.

Podobne jest to do rodziców i dzieci, którzy mają wspólne zajęcia, wspólny cel i wtedy łączą się ze sobą.

Stwórcę i stworzenie łączy wspólny cel, ponieważ pragną napełnić siebie nawzajem, oddać jeden drugiemu przyjemność, aby jeden zrozumiał, jak bardzo drugi ceni to, co otrzymuje od niego i żeby odkrył w tym otrzymywaniu miłość.

W przeciwnym razie nigdy Go nie poczuje i nie zrozumie…

Z lekcji na temat „Wprowadzenie do Księgi Zohar”, 09.02.2010

Kategorie: Integralne wychowanie, Kobieta, Mężczyzna i kobieta, Natura, Nauka, Ogólne, Praca duchowa

Pytanie: Kabała opiera część swoich argumentów na określonym chronologicznym porządku, podzielonym przez tysiące lat istnienia imperium królestwa babilońskiego i na danych z życia Adama w Babilonie. Lecz praca nowoczesnego matematyka (Anatolija Fomenko, profesora matematyki na Uniwersytecie Moskiewskim i członka Rosyjskiej Akademii Nauk) w zakresie chronologii historycznej, budzi jednak wątpliwości co do ogólnie przyjętych sekwencji i danych dotyczących wydarzeń.

Na przykład, datuje egipskie piramidy, od 11 do 14 wieku przed naszą erą, według datowania znaków zodiaku, które zostały w niej znalezione. Oznacza to, że egoizm nie wzrastał przez 2000 lat. Dane z ksiąg mogą się mylić, przez błędnie datowane wcześniej rękopisy, kiedy zostały w rzeczywistości później zapisane.

Kabała, która stanowi rozszerzenie nauki poza naszym światem, w świat duchowy, opiera się na naukach tego świata, w tym historii i chronologii. Co byłoby, jeśli rzeczywista chronologia zostałaby radykalnie zrewidowana: Czy może się okazać, że też kabaliści popełnili błąd (w opisie wydarzeń historycznych z lat życia Adama i innych kabalistów)?

Odpowiedź: Do dzisiejszego dnia, wszelkie wątpliwości co do prawdziwości Biblii, z historycznego punktu widzenia, okazały się fałszywe, co potwierdza autentyczność historii Biblii. Kalendarz Biblijny zaczyna się od Adama – początku ludzkiej naprawy w tym świecie, i kończy się na ostatecznej naprawie wszystkich ludzi po 6000 latach.

W ostatnich 5769 latach, wszystko okazało się prawdą, jak zostało przepowiedziane w Biblii (jak wiemy my kabaliści). Księga Zohar, która została napisana 2000 lat temu, mówi, że nasz czas (począwszy od 1995) jest czasem odsłonięcia tej księgi i to jest właśnie teraz, w tej chwili, obecnie prawda! Jest wiele rzeczy na niebie i na ziemi, o których nie śniło się nawet filozofom.

Każdy jednak ma prawo mieć swoje wątpliwości dotyczące tego świata. To jest prawo nie tylko każdego naukowca!

Kategorie: Egoizm, Historia, KABAŁA, Kabała i inne nauki, Naprawa, Nauka, Wspólna dusza "Adam", ZOHAR

Pytanie: Pochodzę z Brazylii, gdzie terror psychiczny jest szeroko rozpowszechniony. Obecnie jest świńska grypa, której ludzie bardzo się obawiają. Ale jest coś szczególnego, dziwnego w niektórych aspektach tej epidemii. H1N1 jest „nazwą” wirusa, teraz ( numer 11 stoi w środku nazwy) i popularną jej nazwą jest świńska grypa. Miałem kontakt z zakażonymi ludźmi, ale sam nie miałem żadnych symptomów. Co może Pan powiedzieć na ten temat ?

Odpowiedź: Nie są to jeszcze wszystkie plagi „egipskie”, które zmuszą nas do zastanowienia się i tym samym rozpoczęcia wyrywania się z egoizmu. Doszliśmy w naszym świecie obecnie do takiego stanu, który poprzedza wyjście z „Egiptu”.

Kategorie: Egoizm, Nauka, Ogólne, Zdrowie

Pytanie: Pochodzę z Brazylii, gdzie terror psychiczny jest szeroko rozpowszechniony. Obecnie jest świńska grypa, której ludzie bardzo się obawiają. Ale jest coś szczególnego, dziwnego w niektórych aspektach tej epidemii. H1N1 jest „nazwą” wirusa, teraz ( numer 11 stoi w środku nazwy) i popularną jej nazwą jest świńska grypa. Miałem kontakt z zakażonymi ludźmi, ale sam nie miałem żadnych symptomów. Co może Pan powiedzieć na temat świńskiej grypy?

Odpowiedź: Nie są to jeszcze wszystkie plagi „egipskie”, które zmuszą nas do zastanowienia się i tym samym rozpoczęcia wyrywania się z egoizmu. Doszliśmy w naszym świecie obecnie do takiego stanu, który poprzedza wyjście z „Egiptu”.

Kategorie: Egoizm, Nauka, Ogólne, Pytania&Odpowiedzi, Rozwój, Zdrowie

W wiadomościach (z CBS News): “Super rezystentne, Super odporne, Super bakterie” – Naukowcy alarmują z powodu naszego nadmiernego stosowania antybiotyków – ponieważ bakterie znalazły sposoby, aby stać się odporne. ” Era antybiotyków nie jest faktycznie starsza niż 60 lat, “, mówi Dr. Robert Daum, kierownik kliniki chorób zakaźnych na Uniwersytecie w Chicago Children’s Hospital.

Mój komentarz: To zjawisko, fenomen jest zaprogramowany: Nie będziemy w stanie uniknąć cierpienia, ponieważ to doprowadzi naszą egoistyczną naturę do zrozumienia i rozpoznania zła w nas. Dzieje się to dlatego, abyśmy zatęsknili za zamianą naszej egoistycznej natury na naturę miłości i obdarzania.

Kategorie: Cierpienie, Egoizm, Natura, Nauka, Rozwój egoizmu, Zdrowie