Nastolatki i młodzi dorośli spędzają dużo (zbyt dużo) czasu na TikToku, Instagramie i innych platformach mediów społecznościowych, gdzie niezliczona ilość filmów z atrakcyjnymi młodymi ludźmi kształtuje ich poglądy o tym jak powinni wyglądać. Obraz ciała ukształtowany i wyrzeźbiony na kształt modelek i modeli jest dla naszych dzieci miażdżącą falą komunikatów, które mówią: „Nie wyglądasz wystarczająco dobrze! Musisz więcej schudnąć! Musisz podnosić więcej ciężarów!”. A ponieważ ich obraz ciała nigdy nie sprosta standardom wyznaczonym przez media społecznościowe, skazują się na nieuleczalną frustrację i brak poczucia bezpieczeństwa.

Gdybyśmy nie byli istotami społecznymi, nie przejmowalibyśmy się naszym wyglądem. Zwierzęta nie przejmują się swoim wyglądem. Dbają tylko o swoją siłę fizyczną. Dla nas wygląd jest wszystkim. Nie możemy nigdzie pójść ani niczego osiągnąć, jeśli nie spełniamy wymaganych standardów wizualnych. Musimy przyjąć to, co narzuca nam społeczeństwo, w którym żyjemy. W przeciwnym razie zostaniemy z niego wykluczeni. Dlatego właśnie jesteśmy tak niepewni swojego wyglądu.

Standardy społeczne są tworzone przez nierealistyczne filmy, seriale telewizyjne i zdjęcia photoshopa. My, którzy nie możemy sprostać nieosiągalnym wzorcom, czujemy się niepewnie i jesteśmy sfrustrowani. Gdyby nie wpływ mediów, bylibyśmy o wiele bardziej zrelaksowani i w mniejszym stopniu przejmowalibyśmy się wyglądem. Bez wpływu otoczenia umylibyśmy rano twarz i ręce i na tym zakończyłaby się nasza „pielęgnacja”. Ale nie możemy się tym zadowolić; musimy brać prysznic, golić się, robić makijaż, wybierać garderobę i robić wszystko inne, co robimy rano, aby czuć się wystarczająco dobrze, by stawić czoła dniu.

W dzisiejszych czasach dotyczy to w takim samym stopniu kobiet jak i mężczyzn. W pokoleniu, w którym wygląd znaczy wszystko, a treść nic, nie mamy innego wyboru, jak tylko się do tego dostosować.

Mój nauczyciel, RABASZ, zwykł mawiać, że gdyby miał wybór, nigdy nie przebierałby się z piżamy, w której spał. Była ciepła, przytulna, z dużymi kieszeniami i kto mógłby chcieć więcej?

Ludzie na odludnych wyspach zawsze wyglądają niechlujnie. Nie dzieje się tak dlatego, że są biedni i nie stać ich na golenie, prysznic czy kupno ubrań. Ponieważ są sami, nie muszą nikomu imponować i nie muszą przestrzegać żadnych zasad ubioru. Dlatego nie przywiązują wagi do swojego wyglądu. Mogą być silni i zdrowi, ale wyglądać fatalnie, ponieważ wygląd jest tylko dla gapiów.

Znaczenie wyglądu nie zaczyna się w wieku dojrzewania. Czują to nawet trzylatki. W tym wieku mogą tego nie rozumieć, ale są już pod wpływem kodów społecznych. Tak jak z dorosłymi, tak samo jest z dziećmi. Jeśli chcemy, aby wzrastało u nich znaczenie treści nad wyglądem, osobowości nad wyglądem, musimy zaszczepić te wartości w ich społecznościach. W rezultacie wszyscy, których to obejmie przyjmą ten sposób myślenia.

I odwrotnie, jeśli chcemy, aby nasze dzieci pasowały do obowiązującego kodu wyglądu, aby były popularne w swojej grupie wiekowej, musimy to robić bardzo ostrożnie. Jeśli na przykład dziewczynka ma nadwagę, ale nie potrafi utrzymać diety, nie wolno nam komentować jej wagi. Wręcz przeciwnie, powinniśmy pomóc jej zaakceptować to, kim jest, taką, jaka jest. Jeśli natomiast wiemy, że możemy pomóc jej schudnąć i poprawić jej wizerunek wśród przyjaciół, powinniśmy ją do tego zachęcić.

Tak czy inaczej, osoba pewna siebie nie będzie poniżana. Ludzie nie wyśmiewają się z wyglądu osób, które wydają się z nim dobrze czuć.

Co do estetyki wyglądu, to już inna historia. Nie uważam, że w społeczeństwie powinniśmy wyglądać na nieuporządkowanych, w zmiętym okryciu czy niedomytych. Nie powinniśmy wyglądać odpychająco, ale utrzymywać nasz wizerunek w taki sposób, aby był przyjemny dla otoczenia. Nie ma to nic wspólnego z wyglądem, ale z wzajemnym szacunkiem i przyzwoitością wobec ludzi wokół nas. Dotyczy to nie tylko mnie, ale także moich dzieci, które także muszą się odpowiednio prezentować.

Podsumowując, jeśli chcemy uniknąć niepotrzebnej frustracji i braku poczucia bezpieczeństwa, musimy wprowadzić w społeczeństwie bardziej zrównoważony obraz ciała, taki, który nie wymaga od ludzi głodzenia się i ćwiczeń fizycznych aż do wyczerpania.

Źródło: https://bit.ly/3BjhCQN

Kategorie: Artykuły w mediach, Nowe publikacje, Prasa i my, Społeczeństwo, Szczęście, Wychowanie, dzieci, Zdrowie

Kongres „Arawa” w Europie – Litwa 2022. Lekcja nr 1

Pytanie: Jakie nasze działanie będzie tą igłą, która przebije ścianę między nami a Stwórcą?

Odpowiedź: Tylko w połączeniu między sobą, stopniowo będziecie mogli poczuć, co znajduje się między wami a Stwórcą. Powinniście pracować nad zjednoczeniem i wtedy poczujecie, co jeszcze oddziela was od Stwórcy. Dlatego jest powiedziane: „Od miłości do bliźniego, do miłości do Stwórcy”. W takiej kolejności odbywa się naprawa.

Z lekcji nr 1 Kongresu „Arawa“ w Europie – Litwa 2022, 22.07.2022

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Kongres „Arawa” w Europie – Litwa 2022. Lekcja nr 1

Pytanie: Istnieją dwa rodzaje pracy duchowej: kiedy jednoczę przyjaciół w swoim sercu i kiedy wychodzę i jakby rozpływam się wśród przyjaciół. Czy istnieje w tej pracy kolejność, zależność i która praca poprzedza którą?

Odpowiedź: To nie ma znaczenia. Potem dowiesz się jaka jest kolejność i zmienność między nimi. Ale najważniejsze jest to, kiedy czujesz siebie bliżej przyjaciela. Ponieważ na drodze do Stwórcy stoi przyjaciel. Jeśli łączysz się z nim, zbliżasz się do niego, a tym zbliżasz się do Stwórcy. Kontakt ze Stwórcą możliwy jest tylko wewnątrz przyjaciela. Kiedy w pełni włączasz się w niego, tam możesz znaleźć swój kontakt ze Stwórcą.

Z lekcji nr 1 Kongresu „Arawa“ w Europie – Litwa 2022, 22.07.2022

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Kongres „Arawa” w Europie – Litwa 2022. Lekcja nr 1

Pytanie: Jaką modlitwę Stwórca już włożył w nasze usta?

Odpowiedź: To co poczujesz do Stwórcy, gdy stwierdzisz, że to właśnie ta modlitwa jest tą którą On włożył w ciebie. Na początku będzie ci się wydawało, że ta modlitwa jest twoja, prośba jest twoja, wszystko twoje. A w rzeczywistości – tak nie jest. To jest wszystko co On włożył w ciebie od samego początku.

Z lekcji nr 1 Kongresu „Arawa“ w Europie – Litwa 2022, 22.07.2022

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa

Czujemy, jak daleko jesteśmy od siebie nawzajem i nic nie przyciąga nas do zjednoczenia, ponieważ czujemy w tym połączeniu smak prochu. Ale jeśli spróbujemy wprowadzić w ten stan nowy smak, to bardzo nas to do siebie zbliży.

Jak ożywić to połączenie, aby zamiast smaku prochu wnieść do niego duch życia? Trzeba dodać do niego wody, Chasadim, i proch zamieni się w ziemię. Skąd można wziąć tę wodę? A chociażby z łez! Płaczcie o to, że czujecie smak prochu w waszych połączeniach. Te połączenia muszą zostać ożywione, i wtedy w nich odkryje się Stwórca.

Płaczemy z żalu, że nie jesteśmy w stanie zbliżyć się do siebie. Egoistyczne pragnienia nie pozwalają nam zjednoczyć się w jedno serce i odkryć wyższego świata, wiecznego życia i Stwórcy. Oczywiście sami nie jesteśmy w stanie tego zrobić, ale należy prosić! Wówczas wyższe światło wpłynie na nas i zjednoczy nas.

Trzeba konieczne poczuć smak prochu, bo to jest prawda – i wspólnie pracować, aby ten proch, tę pustynię, zamienić w Rajski Ogród.

Z lekcji na temat „Rozbicie jako możliwość do naprawy”, 26.07.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Kongres „Arawa” w Europie – Litwa 2022. Lekcja nr 2

Musimy wiedzieć, że dana jest nam przyjacielska miłość, abyśmy dzięki niej nauczyli się nie obrażać Króla. Innymi słowy, jeśli człowiek nie ma tylko jednego pragnienia „sprawić Królowi zadowolenie”, to on z pewnością obrazi Króla, – innymi słowy, odda duchowość w ręce zewnętrznych egoistycznych sił.

I dlatego nie należy lekceważyć ważności pracy nad przyjacielską miłością. Ponieważ dzięki niej człowiek nauczy się tego, jak może wyjść z miłości własnej i wejść na drogę miłości do bliźniego. Kiedy człowiek zakończy pracę nad przyjacielską miłością, tylko wtedy będzie mógł zdobyć miłość do Stwórcy. (RABASZ, Artykuł 13 1986 rok, „Pójdziemy do faraona (2)”)

Komentarz: W tym artykule jest pewna kategoryczność, że nie ma stopniowej manifestacji Stwórcy. Rabasz bezwzględnie powiedział: „Kiedy człowiek zakończy pracę nad przyjacielską miłością, wtedy będzie mógł zdobyć miłość do Stwórcy”.

Odpowiedź: Dzieje się tak dlatego, ponieważ nie ma połowicznych decyzji dotyczących Stwórcy, nie ma możliwości zrobienia czegoś na kilka procent. W stosunku do Stwórcy można działać tylko z pełnym naprawionym kli (pragnieniem). Dlatego jest tak powiedziane: „Od miłości do przyjaciół – do miłości do Stwórcy”.

Im bardziej kochasz przyjaciół lub łączysz się z nimi, tym bardziej zbliżasz się do Stwórcy. Ale rzecz w tym, że można tego nie poczuć. Przecież mamy też etapy połączenia między sobą, ale na razie jeszcze nie odkrywamy Stwórcy. Aby to zrobić, wymagane jest pełne kli. Dlatego będziemy starać się, pójdziemy dalej tą drogą, aż do momentu jej ujawnienia.

Z lekcji nr 2 Kongresu „Arawa“ w Europie – Litwa 2022, 24.07.2022

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Kongres „Arawa” w Europie – Litwa 2022. Lekcja nr 1

Pytanie: Zawsze czułyśmy się zależne od męskiej grupy a teraz z ogromną trwogą ujawniamy, że męska grupa w jakiś sposób zależy również od nas. Chcemy znaleźć to miejsce, w którym jest nasze dokładanie wysiłków – to, co zależy wyłącznie od nas.

Jak możemy dojść do takiej modlitwy? Jak dojść do tego punktu, który zależy tylko od kobiet? Chciałybyśmy podać pomocną dłoń mężczyznom, którzy nas teraz potrzebują, czujemy to.

Odpowiedź: Nie ma potrzeby wyciągania ręki do mężczyzn. Powinnyście po prostu się za nich modlić. Kobiety, jak powiedziałem, wiedzą jak to robić. Módlcie się za nich, a odniesiecie sukces.

Z lekcji nr 1 Kongresu „Arawa“ w Europie – Litwa 2022, 22.07.2022

Kategorie: Duchowość kobiety, Kongresy, wydarzenia, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa

Kongres „Arawa” w Europie – Litwa 2022. Lekcja nr 1

Pytanie: Powiedział Pan, że należy zatracić się w przyjaciołach. Jak to zrealizować?

Odpowiedź: Zatracenie siebie między przyjaciółmi – nie jest oczywiście łatwe, ale to jest to, co powinniśmy zrobić: kiedy twój egoizm znika, i czujesz tylko przyjaciół, a siebie – nie. Rabasz napisał o tym w liście 8: „Tak bardzo staram się włączyć w przyjaciół, że wszystko znika, a potem ja też znikam i pozostają tylko przyjaciele”. Jest taki list Rabasza, który warto przeczytać.

Z lekcji nr 1 Kongresu „Arawa“ w Europie – Litwa 2022, 22.07.2022

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Kongres „Arawa” w Europie – Litwa 2022. Lekcja nr 1

Pytanie: Dlaczego zawsze tak trudno jest trwać w nieustannej modlitwie przez całą lekcję? Dlaczego cały czas wyrzuca nas z tego? Jaka jest konieczność tych wejść i wyjść w modlitwie?

Odpowiedź: Dzieje się tak, ponieważ nie przygotowujesz się do tego wystarczająco. Gdybyś przygotował się bardziej do tego, prosił Stwórcę, żeby się nie wyłączać, cały czas poprawnie myśleć, to wtedy byłoby to inaczej. A tak wpadasz na lekcję i dopiero teraz zaczynasz myśleć o tym, co powinieneś robić. Powinieneś myśleć o tym przez wszystkie godziny przed lekcją lub przed takim spotkaniem, jak teraz.

Z lekcji nr1 Kongresu „Arawa“ w Europie – Litwa 2022, 22.07.2022

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

I oto przeciągnął się z nieskończonego światła promień prosty,

Z góry w dół opuścił się wewnątrz tej pustej przestrzeni.

Przeciągnęło się, schodząc po promieniu, światło nieskończone w dół,

I w tej przestrzeni pustej stworzyło wszystkie absolutne światy. (Ari, Drzewo Życia)

Promień wchodzący w pustą przestrzeń – to oddziaływanie Stwórcy, który wpływa na stworzone przez Niego pragnienie znajdujące się w tej pustce. A zatem to pragnienie zaczyna reagować na wpływ Stwórcy (na promień światła) i stopniowo przekształca się w tej pustce.

Promień światła – to nie jest sam Stwórca, ale ta myśl, ten zamysł, który istnieje przed jakimkolwiek działaniem. Wszystko co zostało opisane w księdze „Drzewo Życia” zrozumiał sam jej autora – wielki kabalista XVI wieku Ari. Obowiązkiem każdego człowieka jest to osiągnąć.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 05.07.2022

Kategorie: Praca duchowa, Struktura Wszechświata