Najważniejszą właściwością wymaganą na ścieżce duchowej jest cierpliwość, gotowość cierpieć, pewność sukcesu. Mieć cierpliwość oznacza być gotowym do przejścia przez wszystkie etapy, które spotykam na mojej drodze, aby ani moje dzisiejsze ziemskie uczucia, ani mój umysł nie mogły mnie zbić z tropu i nie ustalały dla mnie prawdy.

Początkowo akceptuję wiarę w mędrców-kabalistów, którzy już przeszli tę drogę i doradzają mi, jak mam się zachować. I postępuję zgodnie z tymi wytycznymi i realizuję je.

Nie ma tu żadnego umniejszania siebie, jak wydaje się zewnętrznemu obserwatorowi. Wręcz przeciwnie, w taki sposób zamierzam wszystko pojąć zmysłami i rozumem, na każdym etapie drogi.

Rozumiem, że z oddalenia muszę osiągnąć bliskość, i ponad tymi dwoma stanami zawsze otrzymuję wyższy stan – nowe doznanie i zrozumienie, i tak idę do przodu. Konsekwencją wszystkich tych wahań w przód i w tył jest wyjaśnienie, które robię w odczuciu i umyśle, uzyskując nowy stan i cały czas tylko dodając.

Z drugiej strony proces, przez który przechodzę, jest zawsze poskromieniem mojego egoizmu. Oddalam się i wtedy czuję ciemność, nicość. I tutaj powinienem właśnie wyjąć swoją dumę i powiedzieć, że czuję się oddalony właśnie dlatego, że uzyskałem niezależność. Dlatego mogę być dumny z tego, że jestem temu przeciwny i nie chcę być dumny z takiego oddalenia od Stwórcy. Przecież nawet jeśli czuję się źle i jestem zdezorientowany, to dzięki temu zyskuję nowe pragnienie.

A teraz zaczynam pracować nad tym nowym pragnieniem i przybliżam się do Stwórcy, i tę różnicę dystansu, dezorientacji i ciemności, nieprzyjemnego uczucia zaczynam napełniać światłem i zrozumieniem, nowymi definicjami – nie egoistycznymi, ale ponad egoizmem. I tak osiągam nowy poziom.

Z lekcji według artykułu z książki „Szamati”, 29.08.2011

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Kongres w New Jersey. Lekcja nr 1

Pytanie: Co daje człowiekowi odkrycie Stwórcy?

Odpowiedź: Odkrywając Stwórcę, człowiek poznaje jedyną Wyższą Siłę działającą w całym wszechświecie. Wszystko staje się dla niego jasne i zrozumiałe. Człowiek widzi całą rzeczywistość, w której nie ma początku i końca, a jest tylko jeden statyczny stan. Ten jeden stan wyjaśnia człowiekowi wszystko, osiąga wyższy wymiar i nie ma już żadnych pytań.

Żyje ponad czasem, ruchem, przestrzenią, nie ma dla niego podziału na przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. To jest rzeczywistość, która istnieje poza naszym ciałem fizycznym.

Nasze ciało żyje, gdy bije w nim puls – w taki sposób postrzega rzeczywistość, czuje w czasie: w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Ale kiedy wychodzimy poza granice naszego ciała, to wszystko znika. I wtedy znajdujemy się w stanie Stwórcy.

Pytasz teraz: i co wtedy? Nie ma takiego pytania, dlatego ze wszystkie nasze pytania wynikają z braku, z chęci otrzymania przyjemności, którą staramy się napełnić. A kiedy włączamy się w pragnienie obdarzania, wszystkie pytania znikają. Łączymy się z jedną wspólną siłą. Należy to poczuć i to da ci odpowiedzi na wszystkie twoje pytania, słowami nie można tego wyrazić.

Kiedy wszedłem w duchowe doznanie, dostałem odpowiedź na wszystko. To pytanie nie wynika z pustej ciekawości, a z dobrego pragnienia. Odkryj duchowość i zobaczysz wszystko. Jest o tym napisane: „Skosztujcie i zobaczycie, jak dobry jest Stwórca”. A do tego jak zasmakujemy tego doznania, niemożliwe jest to żeby Go zobaczyć i nie można tego wytłumaczyć. Kiedy do niego dotrzemy, wszystko samo się wyjaśni.

Z 1 lekcji kongresu w New Jersey „Od Ja do My i razem do jedności”, 10.05.2013

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa

Pytanie: Jak można maksymalnie przybliżyć Kabałę do ludzi?

Odpowiedź: Chodzi o to, że nasze podstawowe pragnienia to jedzenie, seks, rodzina, pieniądze, honor, sława, wiedza. To one najbardziej zajmują ludzi na tym świecie.

Kabała nie dotyczy tych pragnień i nie zamierza ich napełniać.

Pytanie: Ale pojęcie „człowiek” (Adam) pochodzi od słowa „dome” – podobny do Stwórcy. Jak można przybliżyć Kabałę do takich ludzi?

Odpowiedź: To już inna sprawa! Mamy na myśli zupełnie innych ludzi, u których zaczyna się rozwijać to, co nazywa się Człowiekiem – podobieństwo do Stwórcy.

To jest wewnętrzny obraz podobieństwa do Stwórcy, który może przejawić się zarówno w mężczyźnie, jak i w kobiecie, w każdym człowieku na tym świecie. Ostatecznie musi rozwinąć się w każdym z nas.

To jest właśnie zadanie Kabały – pomóc człowiekowi stać się podobnym do Stwórcy.

Z programu telewizyjnego „Siła Księgi Zohar” nr 10

Kategorie: KABAŁA, Rozpowszechnianie metody

Pytanie: W księdze Baal HaSulama „Szamati” („Usłyszane”) powiedziane jest, że człowiek, który znajduje się jakby w odczuciu piekła, rozumie, że jedyna rzecz, która może go stamtąd wyciągnąć – to wyższa siła, z której wszystko pochodzi.

Ale czy musi w tym celu odczuwać tę wyższą siłę, przecież tylko wtedy może naprawdę poprosić?

Odpowiedź: Oczywiście. Dopóki człowiek nie poczuje jej, wszystko jest bezcelowe.

Dlatego Kabała nie wymaga od nas żadnych warunków wstępnych. Po prostu słuchaj, czytaj, oglądaj wszystko, o czym mówi ta nauka. Ona odkrywa siłę, która zmienia cię w taki sam sposób, jak w naszym świecie zmienia się dziecko, uzyskując nowe właściwości w miarę wzrostu, i z każdym dniem staje się inne.

Dorosły człowiek nie staje się innym. Napełnia się różnego rodzaju nowymi wrażeniami i przyjemnościami. A dziecko, zyskując coraz więcej, zmienia się.

Właśnie w taki sposób Kabała, działając na nas, na dorosłych, rozwija w nas nowego człowieka. Dzięki temu zyskujemy nowe właściwości, nowy umysł i każdego dnia czujemy nowe. Na tym polega szczególna właściwość, dzięki której stajemy się „Adamem” – równymi, podobnymi do Stwórcy.

To na pewno się wydarzy. Należy tylko otworzyć książkę i systematycznie się nią zajmować. Do tego mamy wszystkie możliwości w Internecie.

Zapraszam wszystkich. Ludzie zobaczą, jakie zmiany zachodzą z nimi dosłownie z dnia na dzień lub przynajmniej z tygodnia na tydzień.

Kabała zachęca nas, abyśmy stali się tak naiwni jak dzieci, aby zbliżyć się do postrzegania tej nowej rzeczywistości, która powinna odkryć się nam. A jeśli będziemy się w ten sposób zachowywać, to staniemy się naprawdę dorośli.

Z programu telewizyjnego „Siła Księgi Zohar” nr 9

Kategorie: Nauka Kabały, Pytania&Odpowiedzi, Studia Kabały

Pytanie: Powiedział Pan, że każdy człowiek jest zobowiązany do odkrycia swojej duszy. Czy może Pan wyjaśnić, jak będę się zachowywać po tym, jak odkryję duszę?

Odpowiedź: Człowiek, który odkrywa swoją duszę, zaczyna widzieć świat duchowy, wyższy system, który nami zarządza. On zaczyna widzieć wszystko ponad czasem, ruchem i przestrzenią.

Dla niego perspektywa nie jest od narodzin do śmierci ciała fizycznego, a od zera do Nieskończoności, na wysokości całej duchowej drabiny, po której wznosi się w swojej duszy.

On będzie się zachowywał tylko dla dobra duszy – tak jak teraz całe zachowanie człowieka  podyktowane jest jedynie przyjemnością swojego ciała, swojego egoistycznego pragnienia.

A ten, kto odkrywa swoją duszę, czuje, że jest to zupełnie inne życie, jak jest powiedziane: „Zobaczyłem odwrotny świat”, i wtedy zaczyna żyć dla duszy. Wszakże jest to jego wieczna część, największa. Przede wszystkim on odczuwa przyjemność w zupełnie inny sposób. Światło, które napełnia duszę, daje człowiekowi przyjemność 620 razy większą niż wszystkie przyjemności tego świata.

Z programu w radiostacji 103FM, 10.05.2015

Kategorie: Dusza i ciało, Postrzeganie rzeczywistości, Pytania&Odpowiedzi

Gdzie znajduje się punkt w sercu? Czy jest to jakaś fizyczna, zmysłowa czy duchowa właściwość?

Punkt w sercu jest cząstką boskości z góry, iskrą pragnienia przyjemności Stwórcy, osadzoną wewnątrz pragnienia przyjemności stworzenia.

Całe nasze serce to egoistyczne pragnienie otrzymania przyjemności, a punkt w sercu jest pragnieniem obdarzania. Razem istnieją dzięki Wyższej Sile.

Musimy rozwinąć zarówno serce, jak i punkt w sercu i zacząć z nimi pracować, aby całe serce, to znaczy pragnienie rozkoszowania się, wykonywało czynności zgodnie z nakazami punktu w sercu. Takie działanie nazywa się naprawą.

Z lekcji według artykułu „Wolna wola”, 28.07.2020

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Dlaczego u ludzi, którzy mieli odrobinę kontaktu z Kabałą w przeciągu kilku miesięcy życie zaczyna zmieniać się na lepsze? Wychodzą z depresji, lepiej wchodzą w interakcje z otaczającym ich światem, godzą się ze swoimi wrogami itd.

Odpowiedź: Chodzi o to, że daje im to nadzieję, pokazuje światło na końcu tunelu, że życie ma sens, ma kontynuację.

To znaczy że otwiera im się szeroki obraz całej natury interakcji międzyludzkich, odkrywają jak to wszystko podnosi się w górę, do następnego wymiaru.

Z programu telewizyjnego „Integralny świat”, 13.07.2018

Kategorie: Nauka Kabały, Pytania&Odpowiedzi

Grupa (dziesiątka) – to mój jedyny kapitał! Wszystko, co mogę w niej zgromadzić, jest na zawsze moje! Nawet więcej, i Stwórca odkrywający się w niej!

Dołączcie do nas!

@Michael_Laitman

Kategorie: Dziesiątki, Myśli na Twitterze, Praca duchowa

Nie możemy wprowadzać porządku w społeczeństwie, wyjaśniając „kto ma rację, a kto jej nie ma”. Ma rację ten, kto chce zjednoczyć się z tymi, którzy są przeciwko niemu. W ten sposób zapewniamy Stwórcy miejsce dla odkrycia i zarządzania. Mamy tylko jednego szefa rządu – „na górze”.

W sieci sił połączeń między nami, w opozycji do siebie nawzajem i jednocześnie wzniesieniu się ponad odrzucenie, ujawniamy Wyższą Siłę. Tylko gdy znajdujemy się w zjednoczeniu ponad wszystkimi różnicami, Wyższa Siła odkrywa się i panuje nad nami.

Stwórca stworzył nas przeciwnymi do siebie – wszyscy znajdujemy się w nienawiści i wzajemnym odrzuceniu jeden od drugiego. Ale nie musimy brać pod uwagę rozbicia. Wręcz przeciwnie: „Miłość pokryje wszystkie grzechy”. Bez względu na to, ile grzechów zostało ujawnionych, musimy odkryć miłość ponad nimi.

@Michael_Laitman

Kategorie: Izrael dzisiaj, Myśli na Twitterze, Praca duchowa

Zawsze znajdujemy się we władzy Stwórcy, chociaż nie uświadamiamy sobie tego i nie czujemy, to znaczy nie akceptujemy tego ani umysłem, ani sercem. Przychodzimy na ten świat i rośniemy, całkowicie pogrążeni w swoim egoizmie, czyli zniewoleni przez szczególną siłę, która maluje nam iluzoryczny obraz, jakby nie było nad nami żadnej władzy, sami zarządzamy światem.

Niemowlę wyrasta na dziecko, potem na dorosłego człowieka, ale nie przestaje myśleć, że światem zarządzają tacy sami ludzie jak on. Trzeba tylko pokonać innych w tej walce o władzę.

Ale jeśli chcemy odkryć Stwórcę, musimy sami zrezygnować z naszej władzy, zdecydować, że nie chcemy panować, nie chcemy rządzić światem, chcemy ugasić w sobie takie egoistyczne dążenie.

I wtedy odkryjemy, że egoizm również nie należy do nas, ale odnosi się do Wyższej Siły. Jakie zaskoczenie… Wcześniej myślałem, że egoizm – to ja: to ja chcę zarządzać i podejmować decyzje, wszystko ja-ja-ja!

Okazuje się, że nie. Jeśli próbuję trochę wyjść z poczucia mojego „ja”, to czuję, że to nie ja, a Stwórca. To nie jest do końca to, co sobie wyobrażałem wcześniej. Dlatego zmienia się mój stosunek do mojego egoizmu i Stwórcy. Muszę zacząć budować siebie, anulując swój egoizm, jedną wyższą siłę, i życząc sobie, aby w to miejsce panowała druga siła, Stwórca. Między nimi dwoma, w ich opozycji, odnajduję siebie.

Jeśli chcę anulować się z pomocą grupy, studiowania, to coraz bardziej włączam się w dziesiątkę i w Stwórcę. Te dwie siły są przeznaczone do tego, aby pomóc mi zmienić władzę egoistycznej siły na władzę siły obdarzania i miłości.

Żyjemy w czasach „ostatniego pokolenia”, dlatego musimy odkryć wszystkie te siły w świecie i zamienić w nim władzę egoizmu na inną, na razie jeszcze nieznaną nam. Cały świat wokół nas zmienia się zgodnie z naszymi wewnętrznymi zmianami, których już dokonaliśmy lub lada chwila dokonamy.

Ostatnie pokolenie jest szczególne w tym, że te zmiany zachodzą w dużej masie ludzi, w światowej grupie Bnei Baruch. A świat także przechodzi analogiczne zmiany, choć na niższym poziomie. Podobnie gdy rodzice zajęci są różnego rodzaju problemami dorosłych: w pracy, w społeczeństwie, to one również wpływają na dzieci, zmieniając ich świat, atmosferę w domu.

Dlatego w ostatnim pokoleniu wszyscy doświadczają zmian jakościowych – każdy zgodnie ze swoim poziomem. Świat przechodzi ogromne zmiany, nawet media przekształcają się w środki separacji. Obecnie zachodzi ogólne uświadomienie zła, które przybliża nas do duchowych narodzin.

Z lekcji na temat „Ibur (narodziny)”, 13.01.2021

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kryzys, globalizacja, Praca duchowa