Pytanie: Jest taka przypowieść. Pewien uczeń zapytał mistrza: „Powiedziałeś, że jeśli dowiem się, kim jestem, stanę się mądry. Ale jak to zrobić?” Nauczyciel odpowiedział: „Najpierw odbierz ludziom prawo do decydowania o tym, kim jesteś. Jeden powie ci, że jesteś zły, uwierzysz mu i zasmucisz się. Inny powie ci, że jesteś dobry, ucieszysz się. Chwalą cię lub ganią, wierzą ci lub zdradzają, dopóki mają prawo decydować, kim jesteś, tak nie odnajdziesz siebie. Odbierz im to prawo i odbierz je także mnie”.

Pytanie: Czy można być wolnym od opinii innych ludzi?

Odpowiedź: Gdy widzę, co inni sądzą o świecie, o mnie, o moim Nauczycielu, o mojej nauce, to oczywiście, zasmuca mnie to pod wieloma względami. Ale w zasadzie to nie za bardzo i nie na długo. Znajduję na to całkowicie rozsądną odpowiedź.

Pytanie: Czy to nie nakłania Pana, aby coś zmienić?

Odpowiedź: Nie, w żadnym wypadku! Czegoś takiego już dawno nie mam!

Komentarz: Oznacza to, że nie może już Pana nikt zmienić.

Odpowiedź: Nikt.

Pytanie: Proszę wyjaśnić człowiekowi, który się martwi, że jakakolwiek opinia może go zmienić. Jak mądrze wytrwać i nie wpaść w żadne pułapki, krytykę i tak dalej, ale iść naprzód?

Odpowiedź: To jest dane, może zająć lata. Ale ja wziąłem to na siebie wiele lat temu, a potem już mi to nie przeszkadzało.

Pytanie: Czyli uchwycił się Pan celu, nauczyciela i to wszystko? Nie można było Pana już w żaden sposób oderwać?

Komentarz: W żaden.

Pytanie: Więc w rzeczywistości człowiek potrzebuje czegoś dobrze się uchwycić i trzymać?

Odpowiedź: Tak. Trzymać, oczywiście.

Pytanie: Nawet jeśli pojawią się wątpliwości?

Odpowiedź: To wszystko przychodzi specjalnie, żeby człowiek się tego trzymał.

Komentarz: A czy można odnaleźć siebie bez wpływu innych? Przecież miał Pan nauczyciela, przecież był jakiś wpływ.

Odpowiedź: Bez wpływu nauczyciela na mnie jestem nikim!

Pytanie: Ale przecież Pan szukał kogoś, kto będzie miał na Pana wpływ. A jak mam wiedzieć, że to jest ten wpływ, którego szukam?

Odpowiedź: Będąc z nim, z Rabaszem przez pierwsze kilka lat, wciąż jeździłem, odwiedzałem inne miejsca i próbowałem dowiedzieć się, co jest dla mnie odpowiednie.

Komentarz: Właściwie to teraz rozmawiamy o Panu.

Odpowiedź: Tak, o mnie i moim Nauczycielu! Rozmawiałem z nim o tym: „Skąd mam wiedzieć, że jest Pan prawdziwym Nauczycielem? W ciągu tych kilku tysięcy lat, odkąd istnieje Kabała, ilu ich było? Gdzie są i gdzie są ich uczniowie, i co się stało? A Rabasz odpowiedział: „Nie wiem”.

Pytanie: Czy to nazywa się „pomoc nauczyciela” – żeby odpowiedzieć w taki sposób: „Nie wiem”?

Odpowiedź: Tak. Musisz sam sprawdzać.

Pytanie: Więc on nie udowadnia czegoś, tylko mówi: „Sprawdź to sam”?

Odpowiedź: Oczywiście.

Komentarz: Oznacza to, że jego wpływ na Pana był taki: zobacz, czy ci to odpowiada, czy nie.

Odpowiedź: Usiądziemy tutaj, poczytamy, porozmawiamy, ale nie będziemy wyjaśniać nic osobistego.

Pytanie: Osobiste – oznacza, czy ​​to twoje miejsce, czy nie twoje?

Odpowiedź: Tak.

Pytanie: Czyli te wyjaśnienia trwają wystarczająco długo dla człowieka?

Odpowiedź: Stopniowo, powoli chwytasz coraz bardziej i więcej, odpuszczasz i upadasz, i podnosisz się, i chwytasz. W taki sposób idziesz do przodu.

Z programu telewizyjnego „Wiadomości z Michaelem Laitmanem”, 31.08.2023

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Rabasz, Wiadomości, Wolna wola

Pytanie: Ostatecznie wojny, strach za siebie, za swoje życie, wciąż wpędzają człowieka w ten sam ślepy zaułek, gdy chce chronić siebie, zamiast myśleć o innych. Jak poczuć przyjaciół i innych ludzi? Od czego zacząć, by poczuć, że podążamy właściwą drogą?

Odpowiedź: Aby to zrobić, musimy poprosić Stwórcę, aby pomógł nam zjednoczyć się z naszymi przyjaciółmi, abyśmy nie czuli siebie, ale nasze wspólne zjednoczenie i w taki sposób rozwijali się. Pierwszy krok w stronę zjednoczenia zaczyna się od tego, że chcemy wznieść się każdy ponad siebie i zjednoczyć się razem w jednym pragnieniu i jednej intencji ku Stwórcy.

Z lekcji na temat „Umacniamy się w tym, że „nie ma nikogo oprócz Niego”, 09.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Czy to, co się obecnie dzieje, jest celowo przeznaczone dla światowego „Bnei Baruch”,dla narodu Izraela, czy dla całego świata?

Odpowiedź: Dla wszystkich. Na miarę wszystkich uczestniczących w światowym ruchu, w rozwoju. Cała ludzkość jest zjednoczona w jednym pragnieniu otrzymywania, które stopniowo przechodzi swoją transformację – zmianę z pragnienia otrzymywania na pragnienie obdarzania pod wpływem Stwórcy.

Dlatego nie wyobrażam sobie innego stanu, niż bycie połączonymi ze sobą, zwrócenie się do Stwórcy, i przekonanie Go, aby zmienił nasze intencje na obdarzanie, na miłość, na połączenie.

Pytanie: Załóżmy więc, że my, „Bnei Baruch“, jak dobre dzieci, zachowujemy się właściwie i jednoczymy się w wymagany sposób. Jak możemy sobie wyobrazić to prawidłowe połączenie?

Odpowiedź: Jako stan włączenia całej światowej grupy w Stwórcę.

Z lekcji na temat „Umacniamy się w tym, że „nie ma nikogo oprócz Niego”, 09.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Izrael dzisiaj, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Stwórca nie daje jałmużny, daje prezent. Jak i o co powinniśmy prosić?

Odpowiedź: Nie mogę ci doradzić, o co możesz poprosić. To musi wypływać z serca.

Ale tak między nami, nie ma nic więcej, o co można bardziej prosić Stwórcę, z wyjątkiem miłości. Stwórca daje nam wszystko, a miłość tylko na prośbę.

Z lekcji nr 2 Międzynarodowego kabalistycznego kongresu „Otwieramy serca”, 30.09.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa

Pytanie: Obecnie stało się zauważalne, że niektórzy są już bardziej gotowi na wewnętrzne relacje w dziesiątce, a niektórzy są jeszcze na drodze do tego. Czy ci przyjaciele muszą w jakiś sposób pokazać innym, czy jest to ich wewnętrzne nastawienie?

Odpowiedź: W dziesiątce trzeba nieustannie kultywować bliskość między przyjaciółmi i nie ukrywać tego. Są przyjaciele, którzy w ogóle nie rozumieją, dlaczego potrzebne jest takie zbliżenie. Ale nawiasem mówiąc, ci, którzy mają wielki egoizm, pójdą dalej i wyżej, jak jest powiedziane: „Każdy, kto ma większy egoizm, jest większy od innych”.

Ponieważ, reformowanie siebie, zajmie im dużo więcej czasu i wysiłku, ale wzniosą się wyżej ponad pozostałych. Dlatego nie możemy kalkulować kto jest lepszy, a kto gorszy, a jedynie w porównaniu z tym, co istnieje w danym czasie. Wewnątrz dziesiątki każdy musi troszczyć się o wszystkich.

Z lekcji według artykułu „Wzajemne poręczenie”, 02.10.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Jak zrozumieć, że naprawdę inwestujemy w siebie, na tyle, na ile jesteśmy w stanie? Jak możemy zwiększyć wrażliwość na drugiego człowieka, aby poczuć to, czego potrzebuje w tym właśnie momencie?

Odpowiedź: To zależy od twojego stosunku do niego. Musisz postawić się na jego miejscu, sprawić tak, żeby go poczuć. W taki sposób stopniowo osiągniesz stan, w którym będziesz czuć to samo co przyjaciel.

Z lekcji nr 3 Międzynarodowego kabalistycznego kongresu „Otwieramy serca”, 01.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Żyjemy w czasie wojny z nadzieją, że każdy dzień będzie ostatnim dniem wojny. Musimy wzmacniać więź między nami, bo tylko poprzez nasze zjednoczenie możemy przybliżyć do nas Stwórcę, aby Jego siła nas chroniła i przyniosła wszystkim pokój.

Modlimy się za naszych przyjaciół, którzy są na froncie, i za innych żołnierzy oraz za tych, którzy zostali wzięci do niewoli, mamy nadzieję, że wszyscy szybko powrócą do domów w pokoju, żywi i zdrowi. Kontynuujmy studiowanie artykułów kabalistycznych, które pomagają nam zwrócić się do Stwórcy i poprosić Go o pomoc.

Należy wierzyć, że wszystko, co się dzieje, pochodzi wyłącznie od Stwórcy i On robi wszystko w najbardziej optymalny sposób, aby nas przybliżyć do Siebie. A jeśli wydaje nam się, że wpływ Stwórcy nie jest zbyt dobry, oznacza to że nie jesteśmy gotowi na inną drogę, i mamy jedyny sposób, aby połączyć się ze sobą i związać ze Stwórcą na tych warunkach, które On nam teraz przedstawia.

Prośmy Stwórcę, aby pomógł nam jak najszybciej osiągnąć zjednoczenie z Nim, abyśmy wszyscy poczuli władzę wyższego zarządzania nad nami i nad całym światem i abyśmy zrozumieli, że „Nie ma nikogo oprócz Niego”, dobrego i niosącego dobro. Pragnąc jedynie naszego dobra, Stwórca dokonuje nad nami takich działań. Jeśli zjednoczymy się jeszcze bardziej, to poczujemy, że Stwórca jest blisko i prowadzi nas drogą naprawy.

Za każdym przyjacielem stoi Stwórca, jedyna wyższa siła, poza którą nie ma nic. Ta siła zarządza nami i całym światem, w tym tych którzy nas nienawidzą i wrogów. Dlatego musimy zrozumieć wpływ Stwórcy i zrobić wszystko, aby Jego odnoszenie wobec nas zmieniło się na dobre.

Z lekcji na temat „Umacniamy się w tym, że „nie ma nikogo oprócz Niego”, 10.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Izrael dzisiaj, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Najważniejszą rzeczą, którą każdy powinien dzisiaj wiedzieć, jest to, że połączenie między nami, nawet ponad odległościami i granicami, powinno ocalić cały świat przed nienawiścią.

Jeśli z każdą spadającą rakietą rośnie w tobie nienawiść i pretensje do przyjaciół i do Stwórcy, powinieneś pamiętać, że wszystko przychodzi od Stwórcy: wszystkie twoje pragnienia i doznania. Dlatego należy zwrócić się do Niego i poprosić o naprawę, aby poczuć miłość zamiast nienawiści, zamiast oddalenia bliskość. To stanie się z nami wszystkimi.

Prosimy Stwórcę aby dał nam naprawdę poczuć, że nie ma nikogo oprócz Niego, i że otacza nas ze wszystkich stron, wspiera i przybliża nas do końca naprawy. Wygrać wojnę – oznacza, pomimo wszystkich przeszkód, trzymać się naszych przyjaciół i razem trzymać się Stwórcy.

Musimy prosić Stwórcę, aby dał nam właściwe myśli i uczucia w sercu każdego człowieka na świecie, mężczyznom i kobietom, aby wszystko się uspokoiło i aby wszyscy zrozumieli, jak się zjednoczyć i pozwolić Stwórcy odkryć się we wszystkich nas.

Nie ma znaczenia, kiedy zakończył się kongres, gdzie i kiedy będzie następny – cały czas musimy czuć się w stanie duchowego wzniesienia. Wówczas odniesiemy sukces. Najważniejsze jest, aby nie zapominać o sobie, o Stwórcy, o naszym połączeniu a od niego do Stwórcy.

Z lekcji na temat „Umacniamy się w tym, że „nie ma nikogo oprócz Niego”, 09.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Izrael dzisiaj, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Święto Sukkot i jego symbole

Pięć dni po Dniu Sądu (Jom Kipur) rozpoczyna się święto Sukkot, czyli człowiek otrzymuje pięć wyższych świateł NaRaNCha’J i osiąga stan, w którym znajduje się pod wpływem otaczającego wyższego światła.

Aby otrzymać otaczające światło, musi wykonać w sobie działanie, zwane budowaniem szałasu, Sukki. Jest to ograniczenie, które jakby zamyka dostęp wyższego światła do niego, ponieważ człowiek nie chce go otrzymać dla swojego napełnienia, a chce je otrzymywać jedynie w celu własnej naprawy. Oznacza to, że kontynuuje tę samą linię: od Nowego Roku przez Jom Kipur do Sukkot.

W taki sposób człowiek buduje ekran, tzw. „schach”, „dach” – symbol tego, że przez ten dach przenika bardzo małe światło. Człowiek siedzi w cieniu szałasu siedem dni, co uosabia naprawę wszystkich jego siedmiu egoistycznych części rozbitej duszy: Chesed, Gwura, Tiferet, Necach, Chod, Jesod, Malchut. Dopiero po tym wychodzi z Sukki naprawiony i w ósmym dniu, Szmini Aceret, świętuje Darowanie Tory, czyli zaczyna otrzymywać Wyższe Światło już w formie obdarzania.

Pytanie: Czy dach, czyli „schach” lub „ekran”, jest wykonany z odpadów?

Odpowiedź: Tak, z gałęzi różnych drzew i łodyg wszelkiego rodzaju zbóż.

Pytanie: Odpady symbolizują rzeczy, które nie są dla nas ważne, a my je podnosimy, aby stały się ważne. Co dokładnie jest dla nas ważne?

Odpowiedź: To, co wcześniej uważaliśmy za nie istotne dla nas samych, ignorowaliśmy obdarzanie, miłość, bliskość z innymi ludźmi, „kochaj bliźniego jak siebie samego” – te właściwości, które musimy rozwijać – teraz wręcz przeciwnie, podnosimy je ponad swoją głowę. Czyli koniecznie chcemy je zrealizować.

Pytanie: W święto Sukkot używamy atrybutów czterech rodzajów roślin – wierzby, mirtu, palmowych gałązek i cytrusów. Co one symbolizują?

Odpowiedź: Uosabiają cztery etapy naszego egoizmu, które naprawiamy, jednoczymy się razem i wtedy możemy przyciągnąć na siebie Wyższe Światło.

Ciąg dalszy nastąpi…

Z programu telewizyjnego „Podstawy Kabały”

Kategorie: Praca duchowa, Święta i specjalne daty

W tych trudnych dniach, kiedy naród Izraela znajduje się w strasznym kryzysie, z rozbitym sercem, możemy mieć tylko jedno dążenie, aby zapomnieć o wszystkich różnicach między nami i zjednoczyć się ponad wszystkimi różnicami, właśnie na przekór nim. To rzeczywiście doprowadzi wszystko do naprawy.

Wciąż można usłyszeć wzajemne oskarżenia o to, kto jest winien temu, co się dzieje i od czego to wszystko się zaczęło. Ale wina leży w nas wszystkich – każdy powinien poczuć, że ta katastrofa wydarzyła się i nadal trwa właśnie z jego winy. Każdy ma obowiązek tak czuć i nie obwiniać innych, a tylko siebie, ponieważ jest winny tego, że nie pracował z całych sił, aby odkryć połączenie między nami.

Dlatego my, naród Izraela, musimy zjednoczyć się jako jeden człowiek z jednym sercem. Aby zmienić sytuację na lepsze, możliwy jest tylko jeden sposób – poprzez nasze zjednoczenie. Ostatecznie cała ludzkość musi zjednoczyć się w jeden system, który nazywa się „Adam”, jeden człowiek.

Wydaje się, że nie ma mowy o zjednoczeniu, gdy panuje taka wrogość i niezgoda partii i poglądów. Ale w każdym człowieku żyją wrogowie, różne partie i opinie. Wszyscy zawieramy w sobie wszystkich, a każdy człowiek zawiera w sobie wszystko, co istnieje na świecie. Mimo to, wszyscy musimy się zjednoczyć i każdy z nas powinien czuć się odpowiedzialny za pokój na świecie.

W końcu musimy osiągnąć taki stan, w którym nasze zjednoczenie będzie ponad wszelkimi ograniczeniami, ponad wszelkimi przeszkodami.

Z lekcji na temat „Umacniamy się w tym, że „nie ma nikogo oprócz Niego”, 09.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Izrael dzisiaj, Izrael i narody świata, Praca duchowa