To było wzruszające zobaczyć w zeszłą środę tysiące nowych uczniów, którzy wzięli udział online w transmitowanej na żywo, tłumaczonej symultanicznie pierwszej lekcji Globalnego Kursu Kabały.

Widok ludzi z całego świata – 140 narodów i 30 języków – zbierających się razem, aby studiować mądrość Kabały, było jak obserwowanie urzeczywistnienia tego, o czym prorocy i kabaliści pisali przez wieki, że „tylko poprzez szerzenie mądrości Kabały wśród mas osiągniemy całkowite odkupienie” (Kabalista Jehuda Aszlag).

Rzeczywiście, kiedy ponad 7000 osób z różnych środowisk, religii i tradycji łączy się, aby odsłonić prawa i tajemnice głębi natury, zdajemy sobie sprawę, że ludzkość usłyszała róg Mesjasza (Szofar).

Po raz pierwszy oferujemy również tłumaczenie symultaniczne wprowadzającego kursu Kabały na język indonezyjski, tagalski i arabski, a także na kilka innych języków, takich jak japoński, chiński, norweski, holenderski, polski, chorwacki, serbski i wiele innych. To jest naprawdę cudowne.

Rejestracja na bezpłatny Globalny Kurs Kabały jest nadal otwarta. Zapraszam wszystkich, którzy chcą dołączyć do tej nieskończonej podróży, ponieważ ma ona moc pozytywnego wpływania, jak nic innego, na nasze życie, świat i ogólnie rzeczywistość.

Link do rejestracji: https://kabbalah.academy/en/course-2023/

Źródło: https://michaellaitman.medium.com/unity-beyond-borders-1-000s-join-a-new-global-kabbalah-course-6cbac493a20d

Kategorie: Duchowość, Jedność, KABAŁA, Nowe publikacje, Nowości, Prasa i my, Studia Kabały, Wiadomości

Pytanie: Czy może Pan podać przykłady świata duchowego lub go opisać?

Odpowiedź: Nie da się tego opisać! Brak mi słów, żeby opisać duchowy świat! Dlatego kabaliści wymyślili swój własny język lub przyjęli język naszego świata, aby opisać duchowe korzenie.

Ale wtedy nadal wyobrażasz sobie, jakby w świecie duchowym istniały przedmioty naszego świata. Kiedy mówię: „Mężczyzna, kobieta, dzieci, drzewa”, wyobrażasz ich sobie w świecie duchowym tak samo, jak są w naszym świecie. Przede wszystkim trzeba oderwać się od ziemskich obrazów, tak jak to zrobił Abraham, rozbił swoich bożków.

Dlatego nie powinienem opisywać tego, co dzieje się w wyższym świecie. Tak istotnie powiedziano: „To, co pojmiesz, poczujesz ty i nikt inny”. Tego nie da się przekazać! Musisz sam do tego dotrzeć i to osiągnąć. A wtedy ty i ja, czując ten sam obraz, będziemy mogli wymienić się naszymi wrażeniami. Z naszego wspólnego języka zrozumiemy, o czym mówimy.

Musimy zacząć pracować nad sobą, aby poszerzyć zakres swoich doznań. Bo wcześniej, nic nie da się zrobić. Będziesz patrzeć na innych i myśleć: „Jacy są mali! Jacy są głupi! Jak bardzo są ograniczeni! Jak doprowadzają siebie do jeszcze większych cierpień!” – i też nie można nic zrobić.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Ograniczenie wzroku i słuchu”

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa

Pytanie: Jak prawidłowo pracować z negatywnymi przykładami w otoczeniu, które czasem mają większy wpływ niż przykłady pozytywne i oddalają od źródła?

Odpowiedź: Staramy się ich nie dostrzegać zgodnie z regułą: wszystkie przestępstwa pokryje miłość.

Pytanie: Jaka jest różnica pomiędzy przykazaniami większymi i mniejszymi?

Odpowiedź: Nie ma między nimi żadnej różnicy, wszystkie przykazania są jednakowe. Istnieją jednak przykazania w stosunku do wszystkich ludzi i są to przykazania główne. Są też przykazania dotyczące poszczególnego człowieka lub czegoś innego i te przykazania są drugorzędne.

Pytanie: Możemy uniknąć stanu zapomnienia, tylko poprzez pracę dla obdarzania i pomnażając dobre uczynki w dziesiątce. Dlaczego więc wciąż powstają, mimo że staram się pracować dla obdarzania?

Odpowiedź: Ponieważ nie możemy utrzymać się w dobrym stanie, wzrasta w nas egoizm i ponownie w niego popadamy.

Pytanie: Czy na górze bierze się pod uwagę to, jak człowiek ocenia sam siebie, czy raczej jak ocenia go grupa?

Odpowiedź: Pod uwagę brana jest ocena grupy.

Pytanie: Aby poczuć Dającego w dziesiątce, musimy przebudzać punkt w sercu, aby nas połączył, i nieustannie otrzymując przyjemność, moglibyśmy poczuć Jego?

Odpowiedź: Nie, nie możesz ciągle odczuwać przyjemności i Dającego. Możesz osiągnąć te stany w takim stopniu, w jakim sam staniesz się dającym.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 25.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Przykazania

Komentarz: Gdy chcę zadać pytanie, natychmiast otrzymuję na nie odpowiedź poprzez przyjaciół i poprzez Pana. I taka wielka radość pojawia się wewnątrz. Chcę podziękować Panu i przyjaciołom za pytania, i Stwórcy za ten dialog.

Odpowiedź: Zuch! W zasadzie wszyscy, którzy zadają pytania, powinni zajrzeć głęboko w siebie i znaleźć odpowiedzi.

Chodzi o to, że na wszystkie pytania, które pojawiają się w moich uczniach, ja udzielam odpowiedzi. Nie na te pytania, które omawiamy w Internecie, ale te, które już krążą w naszym wspólnym kli.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 28.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Komentarz: Dostałem uczucie, że w moim sercu nie ma miłości a to, co wcześniej wydawało się miłością, okazało się jakimś wymyślonym egoizmem.

Odpowiedź: To prawda, faktycznie tak jest. Skąd mamy mieć miłość do innym? Mamy tylko do siebie. Dlatego musisz pracować nad sobą, jednoczyć się z przyjaciółmi, prosić Stwórcę, żeby dał ci siłę obdarzania, a wtedy w tobie pojawi się przyciąganie do innych.

Pytanie: Co jest prawdziwą oznaką czystej miłości do przyjaciół?

Odpowiedź: To, że myślisz tylko o nich.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 29.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Co to jest intencja, aby zadowolić Stwórcę?

Odpowiedź: Sprawić tak, aby Stwórcy było przyjemnie. Może to być modlitwa, prośba lub działanie duchowe.

Pytanie: Jakie są warunki naprawy, aby nie czuć wstydu, ale światło, które chce nam Pan przekazać?

Odpowiedź: Tylko zjednoczenie między nami. Nic więcej. Porozmawiajcie ze sobą o tym, jak jeszcze bardziej się do siebie zbliżyć.

Pytanie: Jaka modlitwa powinna być główną modlitwą Ostatniego Pokolenia w zgodzie z miejscem i działaniem?

Odpowiedź: Zjednoczenie z przyjaciółmi, a następnie wspólne scalenie ze Stwórcą. Nic więcej.

Pytanie: Jest powiedziane, że istnieje duża różnica pomiędzy modlitwą dzisiaj i modlitwą jutro. Co to znaczy?

Odpowiedź: Każdego dnia musimy myśleć o nowych połączeniach i o nowych dążeniach do Stwórcy.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 25.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Jeśli w wyniku naszych powiązań w grupie i we wspólnocie, odczuwamy coraz większą presję ze strony Wyższego, jak możemy to właściwie zaakceptować, aby wejść na nowy stopień?

Odpowiedź: To zależy tylko od tego, jak bardzo człowiek jest połączony ze swoimi przyjaciółmi.

Pytanie: A jeśli podejmujemy wysiłki, aby się zjednoczyć, czy można powiedzieć, że wszystko inne „samo przeminie i podciągnie się”?

Odpowiedź: Samo nic nie przechodzi, za wszystko trzeba prosić i płacić. Ceną jest wielkość twojego egoizmu, którą trzeba przezwyciężyć, aby połączyć się z innymi.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 29.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

W grupie istnieje możliwość kierowania sobą – w takiej mierze w jakiej grupa jest zdolna do połączenia się. Grupa jest jak skupiająca soczewka magnetyczna. Gdy ludzie są bliżej to wzmacniają przechodzącą przez nich wiązkę światła. Gdy oddalają się, rozpraszają światło. Dlatego niezbędne jest wzajemne poręczenie.

W naszym świecie musimy pracować nad walką z egoizmem, pokonać go i osiągnąć jego całkowitą naprawę. Następnie będziemy istnieć w innym stanie, wymiarze, do którego przechodzą kabaliści. Do tego zmierza świat. Nasz świat z jego prawami fizycznymi będzie istniał tylko do tej pory, dopóki pozostajemy w egoizmie. Nie będzie egoizmu – świat zniknie. Tak naprawdę nie istnieje. Istnieje tylko w naszym egoizmie.

Ile może wyjść z pragnienia przez odbite światło, tworzy przez to duchowy sensor, w którym czujemy wyższy świat. W pragnieniu istnieje możliwość wchłonięcia w siebie informacji o wszystkich światach. Ale nie ma odbitego światła, abyśmy uchwycili te informacje.

Faraon daje nam miarę zmierzenia wielkości i siły Stwórcy. Jeśli faraon przygniótł cię 20-kilogramowym ciężarem, a Stwórca wyzwolił cię z tego, to oceniasz siłę Stwórcy na 20 kg – dokładnie w stosunku do faraona. Stwórca nie ma formy. Twoje pragnienie („kli”) nadaje Mu formę. Tak rozwijasz się, podnosisz!

W puzzle układanki mają wypukłe i wklęsłe części. Jeśli nieprawidłowo je ułożysz, nie uzyskasz pełnego obrazu. Nie można odciąć kawałków, a pustego miejsca zalepić. Wniosek: wszystkie właściwości w każdym z nas wymagają tylko wzajemnego uzupełnienia. Na tym polega naprawa!

Jeśli kawałek drutu przemieszczać w polu magnetycznym, zostanie naładowany prądem elektrycznym. To samo dzieje się, gdy poruszamy się w polu Stwórcy (miłości i obdarzania) w kierunku wzajemnego obdarzania i miłości między nami. W jakim stopniu przezwyciężamy egoizm, na tyle jest w nas indukowana siła tego pola.

Człowiek powinien cały czas sprawdzać, czy nie jest przegrodą w morzu światła. Jeśli całkowicie się anuluje, to tak włącza się w światło. W każdej chwili należy sprawdzać siebie tak w stosunku do przyjaciół i grupy, którzy służą jako prawdziwa ocena miejsca, w którym się znajdujesz.

Nie uda się nam przyciągnąć Stwórcy, aby nas napełnił i by było nam dobrze. Stwórca chce, abyśmy wznieśli się do Niego. Prawdziwym pragnieniem nie jest krzyk do Stwórcy: „Gdzie się podziałeś?”, a wołanie do Niego o pomoc: „Daj mi siłę, abym mógł wznieść się do Ciebie!”

Jeśli pojawia się uczucie pustki, rozczarowania, jeśli wydaje ci się, że Stwórca nie napełnia wszystkiego tak jak wcześniej, ale gdzieś zniknął, jest to wezwanie Stwórcy do ciebie, abyś wypełnił brakującą pustkę dążeniem do przyciągnięcia Go z powrotem, pragnieniem działania tak, jakby Stwórca był obecny.

Czego chce Stwórca? – chce zjednoczenia między tobą a innymi, chce jedności. Czy powinienem to stworzyć, czy Stwórca? – On, zgodnie z twoim zaproszeniem. Dlaczego jest to dla Niego ważne? – ponieważ Stwórca odkryje się tylko w jedności. Nie może odkryć się wcześniej? – Stwórca jest jedyną siłą i odkrywa się w jedności.

@Michael_Laitman

Kategorie: Myśli na Twitterze, Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa

Pytanie: Powiedział Pan, że powinienem dążyć do Stwórcy nie z pragnienia połączenia się, ale z pragnienia obdarzania Go. Jak wewnętrznie przeprowadzić taką granicę, aby naprawdę starać się obdarzać Stwórcę?

Odpowiedź: Możesz zbudować i rozwinąć w sobie to pragnienie tylko wtedy, gdy będziesz pracować razem z grupą. Zazdrość, miłość i szacunek są właśnie tym co powinno tam być.

Pytanie: Co to znaczy, że pojawia się we mnie właśnie pragnienie obdarzania Stwórcy, a nie scalania z Nim?

Odpowiedź: Obdarzać oznacza, być w kontakcie ze Stwórcą. Jak On tobie, tak i ty Stwórcy. Scalenie – jest działaniem pasywnym, podczas gdy wzajemne obdarzanie jest działaniem aktywnym.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 28.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Pytanie: Czy konieczne jest wzbudzanie duchowego głodu, aby połączyć się ze Stwórcą?

Odpowiedź: Zdecydowanie! Ale to można otrzymać tylko od przyjaciół, dlatego że patrzysz na nich, słuchasz ich i zazdrościsz im.

Pytanie: Zakłada się, że powinniśmy pracować w radości i wdzięczności. Dlaczego zatem w pierwotnych źródłach mówi się, że za cierpienia – jest zapłata? Dlaczego musimy ciągle na nowo przechodzić przez stany cierpienia?

Odpowiedź: To zależy od tego, co uważamy za cierpienie. Jeśli oddalenie od Stwórcy nawet na jedną minutę jest postrzegane przez nas jako cierpienie, to szybko powraca nasze myśli z powrotem do Stwórcy.

Pytanie: Jak spożywać posiłek, by nie mieć przyjemności samemu, ale sprawić tym przyjemność Gospodarzowi?

Odpowiedź: Pokazujesz Gospodarzowi, jak bardzo jesteś zadowolony z Jego poczęstunku, jak bardzo cenisz posiłek, jak bardzo czujesz smak każdego dania – tak, żeby naprawdę Gospodarz miał zadowolenie z twojej przyjemności.

Pytanie: Wykonujemy tyle pracy w dziesiątce. Dlaczego cały czas tracimy to, co daje nam Stwórca?

Odpowiedź: Nie udaje nam się ustanowić prawidłowego połączenia między sobą i utrzymać tego, co otrzymujemy od Stwórcy. Dlatego to znika.

Pytanie: Mówi nam Pan, abyśmy nie mieli złych myśli. A jeśli te myśli są bardzo natrętne, niczym irytująca mucha, aż do stanu wyjścia z dziesiątki? Co można zrobić w takim stanie?

Odpowiedź: Pracować nad sobą. Uważać siebie za swojego wroga.

Pytanie: Mówi Pan, że należy być blisko siebie, ale bez otwierania naszych serc. Co to jest za bliskość między nami?

Odpowiedź: Nie otwierać serca, żeby sobie nawzajem nie przeszkadzać. Zastanówcie się, jak można być blisko siebie tak, aby nie przeszkadzać sobie nawzajem.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 24.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie