Pytanie: Pewnego razu zapytano mędrca: „Nie nudzisz się będąc cały czas sam?” A on odpowiedział: „Mam mnóstwo rzeczy do zrobienia. Muszę wytresować dwa jastrzębie, dwa orły, uspokoić dwa króliki, wytresować węża, zmotywować osła, poskromić lwa“.

„Ale gdzie są te zwierzęta?” – zapytano go. Mędrzec odpowiedział: „One są we mnie. Dwa jastrzębie – to moje oczy, dwa orły – to moje ręce, króliki – to moje nogi. Najtrudniejszy jest wąż. Zawsze gotowy do ataku, ukąszenia, zatrucia – to jest mój język. Osioł jest uparty – to moje ciało. Lew chce rozkazywać, jest dumny, próżny i myśli, że cały świat powinien kręcić się wokół niego. Mam dużo pracy“.

Pytanie takie: czy słusznie jest – właśnie tak patrzeć na świat, a przynajmniej w przybliżeniu w taki sposób?

Odpowiedź: W przybliżeniu, tak. To, co widzę, kogo widzę, to wszystko widzę w sobie. I to jest cała moja praca.

Pytanie: Jego pracą, jak mówi ten mędrzec – jest oswajanie, powstrzymywanie, poskromienie swojego języka, swojego lwa i tak dalej. To prawidłowo, być cały czas w takiej grze?

Odpowiedź: W takim stanie. Tak.

Pytanie: W odniesieniu do czego powinno się to odbywać?

Odpowiedź: Odnośnie swojego egoizmu i wszechświatowego miłosierdzia.

Pytanie: Więc miłosierdzie powinno stać przede mną? I w odniesieniu do niego to wszystko przechodzę. Okazuje się, że wszystko wokół istnieje dla mnie. Wszystko. Czy tak powinien myśleć każdy człowiek?

Odpowiedź: Oczywiście!

Pytanie: Czy może Pan powiedzieć, dlaczego tak to zrobiono? Przecież człowiek nie ma takiego wrażenia.

Odpowiedź: Abyś mógł zebrać te wrażenia w swoim życiu, a następnie znaleźć rozwiązanie.

Pytanie: Zebrałem takie wrażenia: i tam mnie pobili, tutaj mnie biją, tam jestem obrażany, tutaj moje „ja” zrównali z ziemią, wręcz je zdeptali! I ja mam powiedzieć, że to wszystko jest we mnie?

Odpowiedź: Tak to wszystko to ty. A wszystko po to, abyś zrozumiał zamysł.

Pytanie: Powiedział Pan, że naprzeciwko człowieka stoi miłosierdzie. Więc taki jest zamysł? Przybliżyć się do tego miłosierdzia?

Odpowiedź: Tak.

Pytanie: Naprawdę muszę poskromić wszystko to, co jest we mnie?

Odpowiedź: Tak. Tak, spokojnie poskramiaj.

Pytanie: Okazuje się, że mamy ciągłą pracę? I nie może być odpoczynku.

Odpowiedź: Tak, tak jest napisane.

Pytanie: Nawet kiedy człowiek starzeje się, w naszym świecie przechodzi na emeryturę, czy nadal kontynuuje tę pracę?

Odpowiedź: Tak, do ostatniej chwili.

Pytanie: Jak utrzymać to miłosierdzie przed sobą, żyć i pracować w odniesieniu do niego?

Odpowiedź: Pamiętaj, że stoisz przed Stwórcą, który jest absolutnie dobry, czyniący dobro, mądry i nieustannie troszczy się o ciebie!

Pytanie: Najgorszy ból – myślę, właśnie tak? Najgorsze upokorzenie – mówię: „To troska o mnie”?

Odpowiedź: Tak.

Z programu telewizyjnego „Wiadomości z Michaelem Laitmanem”, 26.10.2023

Kategorie: Praca duchowa, Wiadomości

Pytanie: Słowo „świat” („olam”) pochodzi od słowa „alama” („ukrycie”). Co jest przed nami ukryte w światach duchowych?

Odpowiedź: Każdy kolejny świat po świecie Nieskończoności – Acilut, Brija, Jecira i Asija – jest bardziej ukryty, mniej odsłania istotę Boskości, która znajduje się w świecie Nieskończoności.

Ukrycie było konieczne po to, aby stopniowo stworzyć wokół nas taki system, dzięki opanowaniu którego moglibyśmy wznieść się z naszego najniższego świata, w którym zupełnie nie odczuwamy wyższej natury, coraz wyżej, aż do poznania Stwórcy.

Istota ukrycia polega na tym, abyśmy sami swoją wolną wolą odkryli istotę Boskości i sukcesywnie wznosili się z naszego świata do świata Asija, następnie Jecira, Brija, Acilut i na koniec, do świata Nieskończoności (Ejn Sof).

Z programu TV „Wprowadzenie do nauki Kabały”, 07.11.2023

Kategorie: Praca duchowa, Struktura Wszechświata

Komentarz: W artykule Rabasza „Czym jest pokój w pracy duchowej” jest napisane, że punktem naszego sojuszu, do którego wszyscy dążymy, jest osiągnięcie pokoju ze Stwórcą, zawarcie z Nim sojuszu, aby pomógł nam anulować naszą naturę otrzymywania ze względu na siebie.

Odpowiedź: Tak, to jest właśnie punkt naszej jedności.

Aby zbudować taki krąg w dziesiątce i z jego centrum zwrócić się do Stwórcy, musimy cały czas starać się być razem, zjednoczyć się w jedną całość, jak jest powiedziane, w jednego człowieka z jednym pragnieniem do jednego celu.

I tak stopniowo pojawi się nam wspólne pragnienie do tego. To oznacza, że będziemy żądać od Stwórcy, aby pomógł nam zjednoczyć się, stać się jedną całością i w takiej formie dotrzeć do celu.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 12.11.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Kiedy człowiek opuszcza się na dno swojego egoizmu, odkrywa, że jest nikim, ponieważ nie może niczego naprawić i nie może nikogo za to winić. Pojawia się taka dziura, pustka. Jak można uwierzyć w to, że to się może zmienić?

Odpowiedź: Należy zapełnić tę pustkę właściwością obdarzania, zbliżenia, miłości.

Pytanie: Nienawidzimy zła w sobie, czyli pragnienia otrzymywania. Ale nie możemy nienawidzić siebie nawzajem, ponieważ odkrywamy zło w sobie. Jak to możliwe, że dwoje ludzi nienawidzi się nawzajem? To jest pytanie.

Odpowiedź: To nie jest pytanie, to jest rzeczywistość. Jeśli dwie osoby nienawidzą się nawzajem, to nienawidzą tej samej właściwości, tylko w różnych ludziach – każdy w drugim.

Pytanie: Czy zły początek powinien wiedzieć, że go nienawidzimy?

Odpowiedź: Oczywiście. Nie ma potrzeby tego ukrywać.

Pytanie: Co powinniśmy zrobić, jeśli w dziesiątce nie czujemy ani przedniej, ani odwrotnej strony Stwórcy?

Odpowiedź: Kochajcie się wzajemnie, a znajdziecie między sobą Stwórcę.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 09.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie