Pytanie: Czy działania obdarzania mogą być odczuwane jako słodycz? Czy w naszej pracy właśnie gorycz jest wskaźnikiem obdarzania?

Odpowiedź: W naszej pracy wskaźnikiem obdarzania jest nasze dążenie do połączenia między sobą i ujawnienia Stwórcy w tym zjednoczeniu. Chcemy ofiarować Stwórcy nasze połączenie jak potrawę, jako prezent, jak miejsce, w którym może odkryć Siebie.

Pytanie: Im cięższa praca dla Stwórcy, tym lepszy jest jej wynik. A gdzie jest radość z otrzymywania pracy dla Stwórcy? Jak to współgra ze sobą?

Odpowiedź: Bardzo prosto: im cięższa praca, tym więcej możemy w nią włożyć i tym więcej otrzymać. To stąd bierze się radość.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 11.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Co można nazwać miłosierdziem Stwórcy w stosunku do stworzenia?

Odpowiedź: Miłosierdzie Stwórcy polega na tym, że On daje nam możliwość wyjścia z tak niskiego stanu, w którym jesteśmy oderwani od połączenia z Nim i z przyjaciółmi, aby osiągnąć zespolenie z przyjaciółmi i ze Stwórcą.

A można to sprawdzić według następującego kryterium: nie myślimy o niczym i o nikim innym jak tylko o Stwórcy, i wszelkie nasze działania skierowane są wyłącznie na to aby napełnić i sprawić zadowolenie Stwórcy.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 11.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Pytanie: Kiedy człowiek jest w stanie upadku, jak właściwe prosić o pomoc grupę, aby przejść to razem z nią? A jak już przezwycięży wszystko i wzniesie się do Stwórcy, jak powinien przekazać ten stan grupie i nie zaczynać otrzymywać dla siebie?

Odpowiedź: Człowiek musi anulować się przed grupą i wykonywać z nią wszystkie działania, których grupa pragnie, aby zostać do niej włączonym. Tylko włączając się w grupę, poczuje, w czym jeszcze może pomóc przyjaciołom i nadal będzie to robić zgodnie ze swoimi osobistymi właściwościami. Oznacza to, że całą siłę, którą otrzymuje, kieruje aby napełnić pragnienia grupy, w które włączone jest także jego pragnienie.

Pytanie: Kiedyś zadał nam Pan takie ćwiczenie: wszystko, co robimy w życiu, robić z intencją dla Stwórcy. Czy taki nawyk nam pomaga? Jak szybko wyprowadza nas z intencji otrzymywania dla siebie, czy jest to tylko oszukiwanie?

Odpowiedź: Być może, jest to oszustwo, ale jednak prowadzi nas na nowy poziom, dlatego że nawyk staje się drugą naturą.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 07.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

I spotkał się z nim pewien człowiek, który był wyjątkowo brzydki. Powiedział mu: „Pozdrawiam Cię, Rabbi!”. Ale on mu nie odpowiedział. Rzekł mu: „Nieszczęśnik! Jakiż brzydki jest ten człowiek! Czy wszyscy mieszkańcy twojego miasta są brzydcy jak ty?” Odpowiedział mu: „Nie wiem, ale idź i powiedz Mistrzowi, który mnie stworzył, jak brzydkie jest naczynie, które Ty stworzyłeś”. (Baal HaSulam. Szamati 56. Tora nazywana jest pouczającą”)

Chodzi tu nie o zewnętrzne przejawy człowieka, a o jego wewnętrzne właściwości. Brzydota – to jedno z wyrażeń ludzkiego egoizmu. Tora nigdy nie mówi o brzydocie zewnętrznej, tylko o wewnętrznej, którą należy naprawiać.

Komentarz: Kiedy widzę na zewnątrz brzydotę, to chcę ją naprawić, łapię się na tym, że bardziej usprawiedliwiam w tym siebie, niż dążę do własnej naprawy.

Odpowiedź: W ten sposób przejawia się nasz egoizm. Dlatego ucz się dalej a stopniowo będziesz coraz mniej akceptował to, że postrzegasz świat jako zły. Wręcz przeciwnie, będziesz postrzegał siebie jako złego, a świat jako mniej lub bardziej naprawiony, normalny, dobry, przyjazny.

Inwestuj w dziesiątkę, zbliż się do niej, i wtedy szybko otrzymasz od Stwórcy zupełnie inne odpowiedzi. Prawdziwa naprawa polega na tym, że czujesz ze coraz bardziej przywiązujesz się do grupy i jesteś gotowy pracować i żyć dla dobra przyjaciół.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 06.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie