Pytanie: Jeśli człowiek nie ma chisaronu (pragnienia, potrzeby), jest martwy. Jak może nabyć to pragnienie w takim stanie?

Odpowiedź: Tylko poprzez przyjaciół. Musi przylgnąć do nich, otrzymać od nich pragnienie i pracować z nim.

Pytanie: A co może skłonić go do przylgnięcia do przyjaciół, jeśli nie ma uczuć?

Odpowiedź: To nie ważne, że nie ma żadnych uczuć. Musi zobaczyć, jak dalece nie jest w stanie być taki jak inni.

Zazdrość, honor i żądza wyciągają człowieka ze świata. Oznacza to, że musi koniecznie obserwować innych i zazdrościć im, a to go uratuje.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 29.10.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Kiedy doszło do rozbicia ogólnego systemu i jaka jest istota tego zjawiska?

Odpowiedź: Rozbicie kelim (naczyń) nastąpiło na samym początku tworzenia rzeczywistości. Po to aby ją stworzyć potrzebowaliśmy pragnień, które byłyby przeciwne jedynej sile natury – Stwórcy.

Stwórca jest pragnieniem obdarzania, nasycenia, miłości, połączenia. Aby powstało przeciwne do niego pragnienie, które w jakiś sposób różniłoby się od Stwórcy i które można by nazwać stworzeniem, pragnienie obdarzania zostało rozbite na wiele drobnych, egoistycznych pragnień.

Każde pragnienie myśli tylko o tym, jak siebie napełnić. W taki sposób powstała nasza natura, z której następnie rozwinęliśmy się. Powstanie egoistycznych pragnień jest procesem rozbicia. Pragnienia te stały się podstawą naszego świata: nieożywionej, roślinnej, zwierzęcej i ludzkiej natury.

Z programu TV „Wprowadzenie do nauki Kabały”, 10.10.2023

Kategorie: Struktura Wszechświata, Wspólna dusza "Adam"

Pytanie: Słuchamy lekcji, pracujemy w dziesiątce, bierzemy udział w rozpowszechnianiu, ale bywają momenty, kiedy egoizm chwyta mnie i mówi: „Odpocznij, popracowałeś trochę i wystarczy”. Jak w takim momencie nie pójść za przykładem egoizmu, przecież muszę się wzmocnić, a egoizm ciągnie mnie wstecz. Proszę o poradę co zrobić?

Odpowiedź: Popatrzcie na siebie nawzajem, a zobaczycie, jak należy pracować. Patrzę na was, mężczyźni i kobiety, wszyscy jesteście na tym samym, moim ekranie i widzę, czuję, jak bardzo każdy, oczywiście w różnym stopniu, stara się być bliżej Stwórcy. A wszystko to osiąga się poprzez bliskość do przyjaciół.

W taki sposób razem zmierzamy do celu stworzenia, i łącząc się coraz bardziej, osiągamy jedno serce, jedną opinię, jedno pragnienie, wewnętrzną jedność. To jest właśnie koniec naszej naprawy.

Człowiek na tym świecie nie potrzebuje niczego więcej. Niczego. Powinien zajmować się sprawami ziemskimi tylko w takim stopniu, w jakim jego ciało potrzebuje do istnienia, a wszystko inne kierować tylko w stronę zbliżenia się ze wszystkimi w duszy, a potem, w tej wspólnej duszy, ze Stwórcą.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 30.10.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie