NIESAMOWITA HISTORIA o leczniczym działaniu miłości
Opublikowano dnia 20 października 2022
Komentarz: Kabaliści napisali, że człowiek znajdujący się na tym właśnie świecie, w ciele biologicznym, a nie po śmierci, może pojąć stan, w którym zmienia swoją naturę.
Odpowiedź: Po śmierci praktycznie nic się nie dzieje. Ponieważ śmierć ciała fizycznego ma bardzo mały wpływ, jeśli w ogóle ma, na stan ciała duchowego – tego, co nazywamy „duszą”.
Pytanie: Mimo to człowiek przechodzi przez różne stany na tym świecie. Czy pozostaje jakiś zapis? Czy coś pozostaje?
Odpowiedź: Pozostaje tyle, ile człowiek daje światu.
Pytanie: A jeśli człowiek żyje po prostu zwyczajnym życiem? Ma rodzinę na jakiejś wyspie, mieszka tam przez swoje kilkadziesiąt lat i tyle. Czy coś po nim pozostanie?
Odpowiedź: A co może pozostać?
Komentarz: Ale przecież martwił się, kochał, cierpiał.
Odpowiedź: Tak, kochał pieniądze i cierpiał z powodu ich braku. To wszystko. Tyle po nim pozostało.
Komentarz: Ale mimo wszystko człowiek nie żyje tylko w taki sposób, natura nie stwarza byle jakich okoliczności.
Odpowiedź: Nie ma niczego, co byłoby godne pozostawienia.
Pytanie: Czy chce Pan powiedzieć, że godne jest tylko dbanie o bliźniego? Czy to jest godność?
Odpowiedź: Tak, gdyby to zrobił, byłoby to wbrew jego naturze. W tym byłby podobny do Stwórcy, który działa tylko w kluczu obdarzania i miłości do innych. Jeśli człowiek działa wbrew swojej egoistycznej naturze, w jakimś celu, na przykład w imię poznania Stwórcy, to te działania odciskają się i niejako rozwijają duszę, nasze pragnienia.
A jeśli człowiek wykonuje działania zgodnie ze swoją naturą, w której wszystko już jest z góry ustalone, to nie pozostaje nic, ponieważ nie ma w tym nic z siebie.
Ciąg dalszy nastąpi…
Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 09.10.2022
Pytanie: Żyć jednym dniem – co to dla Pana znaczy?
Odpowiedź: Słusznie – żyj jednym dniem. Ale w tym sensie, że dzisiaj – to jest mój dzień, ja go tworzę, w pełni odbieram swoje wrażenia z tego, co mi daje Stwórca, przetwarzam je w sobie. Nieustannie naprawiam siebie, swoje wrażenie, swoje odbicia świata w sobie, a robię to wszystko po to, aby usprawiedliwiać Stwórcę na wszystkich poziomach swojego postrzegania.
Pytanie: Czy to nazywa się, żyć jednym dniem?
Odpowiedź: Tak, to bardzo trudny warunek. Czyli pokazuje, że świat jest taki jaki jest, a ty musisz go w sobie przetworzyć tak, jakby był idealny. Wydaje się to niemożliwe.
Komentarz: Dostajesz takie zło, i obracasz je jakby to było dobro. Jakby przyszło do ciebie dobro, chociaż jest to totalne, absolutne zło?
Odpowiedź: Tak. I musisz doprowadzić do takiego stanu, że nawet nie zobaczysz i nie poczujesz, że na świecie jest tyle zła, a wszystko to jest absolutnym złem.
Ponieważ każdy twój krok do przodu, gdy zaangażujesz się w naprawę swojego postrzegania świata, pokaże ci świat znacznie straszniejszy, i jeszcze bardziej, ale to bardziej przerażający. Obrazy będą okropne. Stwórca ma taką fabrykę filmów, że najstraszniejsze taśmy będą się przed tobą kręcić, a ty będziesz musiał to wszystko usprawiedliwić.
Z programu telewizyjnego „Wiadomości z Michaelem Laitmanem”, 17.02.2022
Tora nie wyróżnia zbytnio Aarona. Aaron cały czas towarzyszy Mojżeszowi, jakby kryjąc się w jego cieniu. Mojżesz pełni rolę łącznika między Stwórcą a narodem, a Aaron stoi obok niego jako jego pomocnik, brat. Z tej historii wynika że rola Aarona nie jest zbyt zrozumiała. Ale właśnie dlatego, że nie jest zbyt jasna, jest najwyraźniej bardziej ukryta, co znaczy, że jest bliższa człowiekowi, bliższa dla ciebie i dla mnie, dotyczy naszej pracy.
Aaron przygotowuje naczynia, połączenie narodu ze Stwórcą. Mojżesz przychodzi z góry, a Aaron – z dołu, z narodu, ze wszystkich właściwości człowieka, z całej grupy, z dziesiątki odnoszącej się do Stwórcy. Dlatego rola Aarona nie wyróżnia się tak bardzo, ponieważ człowiek musi dodać do niej swoją pracę. Mojżesz występuje jako przedstawiciel Stwórcy przed narodem, a Aaron – jako przedstawiciel narodu przed Stwórcą.
Jeżeli jestem we władzy Stwórcy, poza którym nie ma nikogo innego, powinienem zawsze być zadowolony, w jakimkolwiek stanie jestem. A jeśli jestem z czegoś niezadowolony, to znaczy, że jestem oddzielony od Stwórcy. W związku z tym muszę powrócić do mojej więzi z Nim, a znakiem tego, że mam to połączenie, będzie moja radość z każdego stanu, w jakim będę.
Właściwość Aarona – to najważniejsza jakość w człowieku. Właściwości Abraham, Izaak, Jakub, Mojżesz – to tylko przygotowanie z góry. A właściwość Aarona – to nasza praca z dołu, którą realizujemy, kiedy osiągamy wiarę ponad wiedzę, to znaczy miłosierdzie (Chesed), które jest ponad wszystkim, to obdarzanie, które jest ponad wszelkim pragnieniem przyjemności.
Studiowanie właściwości Aarona oznacza przyjęcie go jako gościa do naszej sukki. Chcemy, aby jego właściwość zbudowała naszą duszę, właściwy związek między nami. Obłóczyć właściwość Chesed we wszystkie swoje wewnętrzne właściwości, które nazywają się „naród Izraela”, oznacza wypełnić pracę Aarona – przejąć jego właściwość na siebie, na wszystkie swoje pragnienia przyjemności.
Z lekcji na święto Sukkot
Komentarz: Jeśli rozpowszechnianie naszej metody przebiega dobrze, to czy nie jest to dobry znak?
Odpowiedź: Nie. Rozpowszechnianie musi przebiegać prawidłowo. Jednocześnie z tym odkrywasz, że brakuje Ci w tym schemacie jeszcze jednego parametru – Stwórcy.
Nie oznacza to, że spotkała cię porażka. Wręcz przeciwnie, ponieważ zrobiłeś to dobrze i z sukcesem, odkryłeś, czego jeszcze brakuje. To jest to, co będzie potrzebne w następnym stopniu. W taki sposób idziesz do przodu.
A jak my odkrywamy wszystkie rzeczy, jak usprawniamy wszystkie urządzenia? Zrobiliśmy coś z powodzeniem i nagle odkrywamy: dobrze byłoby dodać do tego coś jeszcze.
Dlatego naszym obowiązkiem jest dotarcie z prawdą do wszystkich. To jaki będzie wynik naszej pracy nie jest naszą sprawą, ale musimy ją wykonać jak najlepiej. A to oznacza rozpowszechnianie, gdzie tylko można, na ile się da zrozumiale i jak najszerzej globalnie.
Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Ukryte informacje”.
Każdy z nas posiada tylko maleńką siłę, ale tak właśnie powinno być przed samym końcem naprawy. Pragnienie (kli) zobowiązane jest do przejawienia się, jako całkowicie rozdrobnione, podzielone, rozbite na najdrobniejsze fragmenty. A jeśli wszyscy się zjednoczą i połączą razem, to będą włączeni w jedno wielkie kli Adama Riszon. To właśnie się z nami dzieje.
Mam nadzieję, że jeszcze zobaczymy, jak do nas przyłączy się wiele tysięcy ludzi. Choć tak naprawdę nie ma potrzeby, aby była to bardzo duża liczba, to i tak będzie. A my ich zbierzemy, zgromadzimy wokół siebie, połączymy i pokażemy im drogę do Stwórcy, aby On był zadowolony z naszej pracy.
Dziękuję wszystkim moim uczniom za wszystko, co robicie, za wasz udział w naprawie świata. W naszym świecie, w którym na razie znajdujemy się, nie ma bardziej wzniosłej i szczególnej pracy niż ta, którą wykonujemy. Życzę nam wszystkim, w tym roku, sukcesów w naszym zjednoczeniu pod jednym namiotem pokoju i jedności, namiotem powodzenia, pod wspólnym wielkim ekranem nad naszymi głowami.
Z rozmowy na wieczorze połączenia „Szałas jedności”, 13.10.2022
Pytanie: Co oznacza „reinkarnacja” człowieka? Co się reinkarnuje? Jaka część w człowieku znika, jaka pozostaje?
Odpowiedź: Nic nie pozostaje. Jeśli człowiek w tym życiu dąży do osiągnięcia wyższego celu, wyższego świata, wyższego życia, to powinien, wykorzystując wszystko, co ma na tym świecie, zrobić tak, aby wejść w wyższy świat, czyli we właściwość obdarzania i miłości, stać się dającym dobro, jak Stwórca.
Wtedy ma możliwość w pewnym stopniu upodobnić się do Stwórcy i istnieć już w innym wymiarze – we właściwości obdarzania i miłości do wszystkiego co go otacza.
Komentarz: Wszyscy rozumiemy, że ciało człowieka pozostaje w ziemi, że nie ma żadnych reinkarnacji ciał.
Odpowiedź: Dlaczego? Ciało rozkłada się na części składowe, które również biorą udział w jakimś cyklu obiegu materiału w naturze.
Pytanie: Człowiek – to jego myśli, pragnienia, świadomość. Co przechodzi w kolejny cykl? Co pozostaje z człowieka?
Odpowiedź: Świadomość zapewne pozostanie. Pozostają pragnienia, pozostają dążenia.
Komentarz: Tak, one nie znikają, ponieważ nie są materialne.
Odpowiedź: Ale są rozmieszczone na materialnym nośniku. Te właściwości człowieka nie znikają tylko jeśli nie były podobne do właściwości naszego świata – nie właściwości otrzymywania, a obdarzania. Właściwości obdarzania są nie tylko w tym, kto je nosi, ale w tym, do kogo są skierowane. Dlatego jeśli człowiek ma pragnienie obdarzania, to jakby znajduje się w innych, jak to zwykle mówimy: „Żyje w innych”. Wówczas naprawdę istnieje niezależnie od swojego materialnego nośnika.
Ciąg dalszy nastąpi…
Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 09.10.2022
Doprowadzić człowieka do poziomu całkowicie sprawiedliwego – oznacza, pokazanie mu najstraszniejszych rzeczy na świecie, niesprawiedliwych, strasznych, a jednak, pomimo tego, wiąże on wszystko ze Stwórcą jako jedyną siłą, jedynym Stworzycielem, wszystko usprawiedliwia.
To jest niemożliwe. Po prostu niemożliwe! Ale do tego trzeba dojść.
Z programu telewizyjnego „Wiadomości z Michaelem Laitmanem”, 17.02.2022
Sukka – to konstrukcja składająca się z czterech ścian i specjalnego pokrycia (schach). Nawet wystarczą trzy ściany, dlatego że jeśli w kli są pierwsze trzy etapy, to czwarty etap „dalet“ już buduje się wewnątrz nich. Najważniejsze, żeby były trzy ściany i pokrycie. Sukka odzwierciedla konstrukcję duchowego kli, które nazywa się „neszama“, dusza. Musimy zbudować tę duszę z naszych wspólnych pragnień w grupie i wtedy wewnątrz naszego prawidłowego połączenia odkryjemy wewnętrzne światło – Stwórcę.
Człowiek buduje Sukkę na ziemi, czyli na podstawie gotowego materiału, ponieważ ziemia jest zawsze pod nogami. Na niej buduje Sukkę: cztery ściany i pokrycie z odpadów „gumna i winnicy” – tego, co pozostało z produkcji chleba i wina, czyli z pożywienia człowieka. Konstrukcja Sukki podobna jest do tego, jak zorganizowane są właściwości człowieka, jeśli chce związać je i skierować do Stwórcy. Wtedy widzi, jak łączą się w nim jego właściwości: Chochma, Bina, Daat, Chesed, Gwura, Tiferet, Necach, Chod, Jesod po to, aby powstała konstrukcja, wewnątrz której człowiek zacznie odczuwać Stwórcę.
Nie odkrywamy najwyższego światła ani samego Stwórcy, a tylko wrażenie w naszych pragnieniach z ich napełnienia. Kiedy te właściwości łączą się w różnych formach, zaczynamy odczuwać to, co znajduje się wewnątrz nich, i w taki sposób odkrywamy Stwórcę. Każda sfira zaczyna świecić. Jeśli spróbujemy zbliżyć pragnienia między przyjaciółmi w dziesiątce, aby połączyć je ze sobą, to zaczniemy dostrzegać w ich połączeniu, że nie jest to tylko nasz egoizm, a pragnienia, zdolne do obdarzania, jedności, miłości. Może na nie wpływać wyższa siła, tworząc z nich takie formy i rodzaje związków i właściwości, które były nam wcześniej nieznane.
Widzimy, jaki jest związek pomiędzy naszym zjednoczeniem i właściwościami, które możemy odkryć między nami, żeby zgodnie z podobieństwem ich formy odczuć i poznać siłę, która jest od nas wyższa. Ściany i pokrycie sukki – to różne pragnienia, połączone między sobą na różne sposoby. Jeśli udało nam się złożyć z naszych pragnień ściany sukki i każdy jest gotowy zrobić z siebie filar lub fundament dla wspólnej konstrukcji, czyli naszego zjednoczenia, to nad nimi już można zbudować dach.
Być filarem oznacza być podporą dla tej konstrukcji, wspierać ją z całych swoich sił, aby stała i służyła wszystkim. Razem budujemy nasz wspólny dom tak, aby ani jeden ruch nie przyniósł korzyści nikomu osobiście, a tylko nam wszystkich razem.
Z lekcji na temat „Sukkot”, 09.10.2022
Pytanie: Jeśli człowiek w poprzednim życiu zajmował się Kabałą, co mu to da w następnej reinkarnacji?
Odpowiedź: Jeśli człowiek w swoim materialnym życiu był już na pewnym poziomie duchowym, oznacza to że nie powinien już wracać do ziemskiego stanu. Jednak w przypadku, gdy ma określoną misję w stosunku do innych ludzi, może tu powrócić. Ale to już sprawa wyższego zarządzania. Człowiek, który znajduje się na duchowym poziomie, powracając do tego świata lub nawet nie powracając, z reguły kontynuuje swoje wznoszenie się, łącząc się z innymi częściami wspólnej duszy – wspólnym systemem.
Pytanie: Czy człowiek może zadbać o to, żeby nie wracać tu z powrotem?
Odpowiedź: Nie. Zrozumcie mnie dobrze, kiedy widzimy prawdziwy system zarządzania, całkowicie się z nim zgadzamy, nie mamy możliwości targowania się. Widzimy, że wszystko dzieje się według absolutnie prawidłowych i sprawiedliwych praw. Ziemskie życie ma sens tylko po to, aby przejść na następny poziom istnienia, wznieść się na niego i osiągnąć wieczność, doskonałość jeszcze za tego życia.
Po pierwsze, tego stanu nie można porównać z naszymi obecnymi odczuciami. Po drugie, nasz świat („olam” – od słowa „alama” ukrycie) – jest iluzoryczny, istnieje tylko dzięki ukryciu. To dosłownie tak jakby prawdziwy obraz wszechświata był przed nami zasłonięty, a pokazywano nam coś co jest w cieniu. W rzeczywistości nasz świat nie istnieje. Jak tylko naprawimy się, nie będziemy już potrzebować stanu zwanego „ziemskie życie”.
Co więcej zmieniamy swój ziemski stan podczas tego życia, nie ograniczając się w niczym, nie ryzykując niczym, i osiągając jednocześnie kolejny wyższy stopień. Dopóki nasze ciało żyje, istniejemy w obu światach. A gdy ciało umrze, zareagujemy na to zupełnie spokojnie, ponieważ będziemy już w innym świecie. Jak mawiał mój nauczyciel Rabasz: „Jak zdejmujesz wieczorem swoja koszulę i wrzucasz ją do prania, tak samo wrzucasz swoje ciało do prania”.
Pytanie: Co będzie ze światem materialnym po tym, jak wszystkie dusze zjednoczą się ze Stwórcą? Jak będzie wyglądała nasza planeta? Czy będą istniały pieniądze, banki, wieżowce?
Odpowiedź: Niczego takiego nie będzie, dlatego że nasz świat istnieje tylko w naszej wyobraźni. Jest to iluzoryczna rzeczywistość, która jest nam dana w obecnych organach zmysłów i odtwarzana tylko w naszym pragnieniu. A poza pragnieniami nie istnieje. Jest tylko jedno ogólne światło, które może być odbierane tylko w odpowiednio rozwiniętych nowych narządach zmysłów.
Z lekcji w języku rosyjskim, 01.11.2015