Pytanie: Czego dokładnie chce od nas natura? Co każdy z nas powinien zmienić dla lepszej przyszłości?

Odpowiedź: Jesteśmy w integralnej, globalnej naturze, jakby wewnątrz jakiegoś balonu. Cały system natury jest wzajemnie powiązany i znajduje się w pewnej wewnętrznej równowadze. A my, ludzie, jesteśmy specjalnie stworzeni egoistami i nieustannie naruszamy tę równowagę w nas samych i w otaczającej nas przestrzeni: nieożywionej, roślinnej, zwierzęcej i ludzkiej. Problem polega na tym, że mimo ciągłego rozwoju i pracy naszego egoizmu musimy osiągnąć stan, kiedy całkowicie zrównoważymy egoizm, dokonamy na niego skrócenia tzw. cimcum, a następnie będziemy używać go odwrotnie – dla obdarzania, dla prawidłowego połączenia między sobą, gdzie każdy konsumuje tylko to, czego najbardziej potrzebuje.

Dzisiaj każdy normalny człowiek w społeczeństwie zarabia, ma rodzinę, dzieci, dom, pracę i ma normalną egzystencję. Nie potrzebuje więcej. Nie może swoimi działaniami szkodzić środowisku, ale planować je w taki sposób, aby być w równowadze z otaczającym światem – nie w stałej, sztywnej, a w dynamicznej równowadze. Jeśli człowiek tak się zachowuje, wówczas jest mu dobrze i dobrze jest światu. Zaczyna wczuwać się w ten świat i poznawać system przyrody: według jakiej formuły działa, co to jest za siła, która jest w naturze i wszystkim zarządza. Ta wyższa siła nazywa się „Stwórcą”.

W zasadzie natura stworzyła nas tak przeciwnie do swojej równowagi, celowo, żebyśmy zaczęli odczuwać w swoim rozwoju, jak bardzo jesteśmy niedostosowani do niej czyli do Stwórcy, jak bardzo możemy się zmienić i jak być bliżej do natury/Stwórcy. Do tego stopnia, że zaczniemy poznawać tę siłę, która nami zarządza i cały czas chce być z nami w równowadze, w połączeniu.

Na tym polega ludzka egzystencja: na osiągnięciu poziomu połączenia z ogólną siłą natury, zwaną Stwórcą. Osiągając to czujemy, że znajdujemy się w stanie najwyższego komfortu, wiedzy, wieczności, doskonałości. Do tego musimy dojść. Dlatego wirus, który teraz pobudzamy i który z kolei pobudza nas, istnieje właśnie po to, abyśmy mogli znaleźć właściwą interakcję z naturą, abyśmy doszli z nią do równowagi, do odkrycia Stwórcy, do połączenia z Nim.

Pytanie: W jaki sposób prawidłowo poczuć i realizować równowagę z naturą? W końcu każdy ma na to własną wizję.

Odpowiedź: Odnoś się do wszystkich tak jak traktujesz siebie. To jest najlepsze. Jeśli tak będziemy odnosić się do siebie, wtedy na wszystkich poziomach – nieożywionym, roślinnym i zwierzęcym – wszystko będzie w porządku. Będziemy w dynamicznej równowadze z otaczającym światem i zaczniemy odczuwać poprzez niego wyższy system zarządzania – program, który nazywa się „Stwórcą”.

Z lekcji w języku rosyjskim, 05.04.2020

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Zdrowie

Ostatni dzień Sukkot poświęcony jest honorowemu gościowi Dawidowi, naprawie sfiry Malchut. Rozumiemy, że wszystkie naprawy koncentrują się i kończą w Malchut. Malchut – to kwintesencja i wynik wszystkich napraw. Dlatego król Dawid, Malchut, oznacza koniec napraw naszej duszy, kiedy wszyscy zbieramy się razem pod dachem Sukki, pod jednym ekranem i otrzymujemy z góry wyższe światło, które odkrywa się w naprawionym kli.

W taki sposób osiągamy stan, w którym całe wyższe światło wchodzi w nasze kli. Potem przychodzi święto radości Tory (Simchat Tora), kiedy otrzymujemy wyższe światło już nie wewnątrz sukki, ale na zewnątrz, nie pod dachem i wyższe światło napełnia całą rzeczywistość. Dawid symbolizuje całe wspólne kli, wszystkie stworzenia. Z jednej strony jest to stan całkowitego oddalenia od Stwórcy, od wyższego światła. Ale z drugiej strony w tym stanie jest doskonała praca, która prowadzi nas do połączenia z wyższą siłą.

Dlatego król Dawid jest utkany z przeciwstawnych sił, sprzecznych właściwości. I takie było całe jego życie, cały czas walczył, jeśli chodzi o jego pracę duchową. Ale jednocześnie był władcą – królem Izraela.

Król Dawid otrzymuje z właściwości obdarzania: Abrahama, Jakuba, Józefa. A od właściwości otrzymywania, Izaaka, czyli przezwyciężenia, bierze tylko kelim, aby wykorzystać je w takim stopniu, w jakim mogą odcisnąć się właściwości Abrahama, Jakuba i Józefa. Ta kombinacja sił odbywa się w Dawidzie i dlatego nazywany jest królem Izraela. Malchut przecież gromadzi, zbiera w sobie wszystkie siły i łączy je we właściwej formie.

Dlatego Dawid miał takie trudne życie, jak to opisano w Torze. Stale wplątywał się w różne wojny i problemy, zmuszony był ukrywać się przed wrogami i prześladowcami. Jego życie nie było łatwe, ale przez to naprawił całą Malchut. A Mesjasz (Masziach) nazywa się „synem Dawida”, ponieważ wychodzi z tej właściwości. Dopóki naród Izraela nie ma króla – oznacza to, że nie może zbudować Malchut, czyli nie może w pełni upodobnić się Stwórcy. Król Izraela – jest bowiem tą właściwością podobieństwa do Stwórcy, którą stworzenia tworzą w sobie, w swoim zjednoczeniu.

Z lekcji na temat „Uszpizin Dawid jako sfira Malchut”, 16.10.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Święta i specjalne daty

Komentarz: Mówi Pan cały czas o jedności całej ludzkości, miłości do bliźniego.

Odpowiedź: To jest najważniejsza rzecz.

Pytanie: Ale kto to czuje i rozumie we właściwej formie?

Odpowiedź: Każdy powinien do tego dążyć. A dusze absolutnie nie są przez nas odczuwane. Jest tak wiele błędnych przekonań na ten temat, wobec czego nie można o tym dużo mówić. To zdezorientuje ludzi, da im błędne zrozumienie tego, gdzie się znajdują, po co istnieją i w imię czego. Ale jeśli ci ludzie sami staną się kabalistami, to w miarę osiągniętego przez nich poziomu, wszystko to zobaczą, poczują i zrozumieją. Powodzenia dla nich.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 09.10.2022

Kategorie: Dusza i ciało, Praca duchowa

Historia zna wiele kobiet, które były pionierkami torującymi drogę i dokonały zmian na świecie, kładąc podwaliny pod bardziej postępowe społeczeństwo. Zwykle trzeba było heroicznego wysiłku ze strony kobiet, dlatego, by przełamać panujące stereotypy, przeciwstawić się przyjętym normom i tradycjom kulturowym. Jednak historia była pisana przeważnie przez mężczyzn i bardzo mało jest w niej nazwisk żeńskich. Kobiety zawsze były na dalszym planie. Ponieważ historia rozwija się zgodnie z ogólną strukturą społeczeństwa, wszechświata, całego kosmosu, który składa się z dziesięciu sfirot.

Ta struktura rozwija się z góry w dół, od Sfiry Keter do Malchut. I choć wszystko jest przeznaczone dla Malchut, dla żeńskiej części struktury, ale dopóki nie dojdzie do niej kolej, dopóki cały system rozwija się, rola kobiety jest ukryta. Widać to na przestrzeni całej historii, we wszystkich narodach i we wszystkich czasach. Tylko w narodzie Izraela rola kobiety zawsze była bardziej wyrazista, niż u innych, o czym świadczą takie imiona z Tanachu: Chawa, żona Adama, wielkie kobiety prorokinie, przykładem Batja, córka faraona, która wychowała Mojżesza.

Batja oznacza „córka Stwórcy” (bat-jud-hej), co mówi o jej wyższym przeznaczeniu. Tanach opowiada o wielu kobietach, które odegrały szczególną rolę w historii i zawsze pozytywną. A podczas ostatniego wygnania, trwającego dwa tysiące lat, rola kobiety odeszła w jeszcze większe ukrycie. Jak długie i głębokie było wygnanie, tak również rola kobiety pozostawała w cieniu. A teraz, gdy wychodzimy z tego wygnania, kobiety otrzymują coraz więcej wolności i coraz bardziej ważniejszą rolę. Szczególnie wielkie zmiany zaszły w ostatnim, dwudziestym wieku, a jeszcze większe w obecnym dwudziestym pierwszym wieku, gdzie kobieta staje się dominującą częścią w rozwoju.

Jest to bardzo widoczne we współczesnym świecie, gdzie tak wiele kobiet zajmuje kierownicze stanowiska w przedsiębiorstwach, a nawet jako głowy państw. Nie tylko rośnie kobieca siła, ale sam obraz kobiety przybiera coraz większą ważność. W rezultacie widzimy, że cały świat istnieje po to, aby wznieść ponad wszystko Malchut, żeńską część w modelu świata.

Wprawdzie Malchut cały czas znajdowała się w ukryciu, dlatego że jest to ostatnia sfira, ale na ostatnim etapie staje się najważniejsza, wychodząc z ukrycia i ujawniając się w odbitym świetle do samej Keter. Okazuje się, że rola kobiety jest najważniejsza. Chociaż powiedziane jest, że „cała godność królewskiej córki jest wewnątrz”, tak jak ona na przestrzeni wszystkich czasów pozostawała w ukryciu, ale teraz wychodzi na pierwszy plan i zaczyna się odkrywać jako najważniejsza część.

Myślę, że XXI wiek zapewni kobiecie więcej czasu i przestrzeni, żeby mogla rozwijać się, poznać swoją rolę w naprawie świata. Takie kobiety będą mogły doprowadzić świat do wysokiego celu, który stoi przed nami. We wcześniejszych czasach rozwój kobiet zawsze pozostawał w tyle w stosunku do ogólnego rozwoju. Faktem jest, że kobieta odnosi się do dziesiątej części ogólnej struktury: Keter, Chochma, Bina, Chesed, Gwura, Tiferet, Necach, Chod, Jesod, i ostatnia, Malchut – to żeńska część duszy. Ale kiedy Malchut zaczyna otrzymywać, kiedy jest już skrócenie, ekran i odbite światło, w którym Malchut osiąga Keter, wtedy przychodzi światło i oświetla wszystkie sfirot. Proste i odbite światło łączą się razem.

Wcześniej ludzkość lekceważyła rolę kobiety i nie doceniała jej prawdziwej godności. Ale wszystko to musi zostać naprawione w naszych czasach, ponieważ dochodzimy do ostatniego etapu, w którym kobieta musi rozwinąć się i pokazać siebie. Już w XIX wieku nastąpiła jakościowa zmiana i żeńska siła zaczęła przebijać się do przodu. Kobiety otrzymały prawo do głosowania w wyborach, dostęp do wyższego wykształcenia. To rozwinęło nie tylko same kobiety, ale także całe społeczeństwo, jego niższe społeczne warstwy. Kobiety nie tylko wchodziły na historyczną, społeczną, państwową scenę, ale pociągały za sobą słabsze warstwy społeczne, które inaczej nie byłyby w stanie się podnieść.

Kobieta zmienia wszystko. Wystarczy tylko dać miejsce jednej kobiecie, pozwalając jej wyrazić siebie, a całe życie się zmienia. A nasze czasy, szczególnie, zbliżamy się do końca naprawy świata. Jest jeszcze wiele spraw, które wymagają naprawy, ale jesteśmy już na finiszowym odcinku. Dlatego rola kobiety z dnia na dzień staje się coraz bardziej znacząca. Kobieta będzie wymagała coraz więcej, ponieważ siły natury ją do tego popychają. A z drugiej strony męska połowa ludzkości będzie coraz bardziej skłaniać się przed kobietą. Dlatego konieczne jest wytłumaczenie kobiecie jej roli i obowiązku wypełniania, a nie lekceważenia jej.

Jeśli kobiety nie wypełniają swojej wiodącej roli, to niejako pozostawią ją mężczyznom. Ale mężczyźni nie mogą już działać tak, jak wcześniej. Okazuje się, że mężczyźni już nie działają, a kobiety jeszcze nie działają, i wpadamy między dwa krzesła, co jest bardzo niebezpieczne. W taki czas, wchodzimy dzisiaj.

Ciąg dalszy nastąpi…

Z programu „Kobiety w nowym świecie”

Kategorie: Duchowość kobiety, Mężczyzna i kobieta

Pytanie: Jak na danym etapie prawidłowo wyobrazić sobie duszę? Gdzie mogę znaleźć ten organ wewnątrz siebie?

Odpowiedź: Dusza – jest właściwością podobieństwa do Stwórcy. Jeśli będę starał się obdarzać, napełniać, być dobrym dla innych, czyli będę dążył w jakiś sposób do przejawienia w sobie względem innych, wszystkich znanych mi właściwości Stwórcy, to będę czuł, że coraz bardziej przybliżam się do Stwórcy, aż zacznę coraz wyraźniej Go odczuwać.

Dążenie odkrycia we mnie skłonności do obdarzania i miłości do innych ludzi, będzie nazywane duszą we mnie.

Pytanie: A dlaczego tak jest? To niezrozumiałe.

Odpowiedź: Ale poza tym nie ma nic innego.

Komentarz: Znowu miłość, jedność…

Odpowiedź: Tak, to jest właściwość Stwórcy. To jest Jego manifestacja w stosunku do nas. A w nas przejawia się jako właściwość, przeciwna do Stwórcy.

Pytanie: Czy nie można było wymyślić czegoś innego?

Odpowiedź: Nie podoba ci się to, dlatego że jest zbyt daleko od ciebie, jest po przeciwnej stronie. Dlatego zostało tak stworzone, aby z przeciwieństwa można było pojąć Stwórcę.

Z programu telewizyjnego „Nauka Dziesięciu Sfirot (TES)”

Kategorie: Dusza i ciało, Praca duchowa

Pytanie: Słowo – to siła. A czy milczenie można nazwać siłą?

Odpowiedź: Oczywiście. Szczególnie przejawia się to w rodzinie, gdy powiedzmy żona, milczy. Mąż próbuje ją nakłonić do rozmowy, jednak milczy. Czy to nie jest siła? 🙂

Pytanie: Nie wiem, nie próbowałem, ale trudno się nie zgodzić. Czyli żona chce coś powiedzieć tym milczeniem?

Odpowiedź: Tak. To bardzo silna forma przekazywania informacji. Albo gdy ludzie nie chcą z tobą rozmawiać i ogłaszają ci bojkot.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 23.10.2022

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: Pan jako kabalista, oprócz materialnego umysłu, posiada jeszcze dopełniającą część. Czy na tej podstawie rozumie Pan, jak to mówi, zwierzęce umysły ludzi?

Odpowiedź: Naturalnie, ponieważ też w nich istnieję.

Pytanie: A jak Pan może porównać te dwa całkowicie przeciwstawne zjawiska?

Odpowiedź: Ale moje ciało funkcjonuje na tym świecie. Przez niego rozumiem ludzi, dlatego istnieję w nim. Ciało – jest adapterem mojego wewnętrznego wyższego „ja“ do tego świata. Poprzez ciało rozumie się mój rozum, serce, uczucia, zrozumienie, nagromadzone informacje i wszystko inne. To wszystko jest adaptacją do tego świata, do tego, co teraz mówię, co robię i tak dalej.

A oprócz tego mam jeszcze drugi poziom, wyższy umysł. Każdy powinien go posiadać, do tego doprowadzi nas Natura.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Umysł następnego wymiaru”

Kategorie: Dusza i ciało, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

I o to zadbałem w mojej interpretacji, aby wyjaśnić dziesięć sfirot zgodnie z tym, co przekazał nam boski mędrzec Ari, w ich duchowej czystości, kiedy są wyabstrahowane ze wszystkich wyobrażeń zmysłowych tak, aby każdy początkujący mógł przystąpić do tej nauki i nie popaść w żadną materializację i złudzenie.

A wraz ze zrozumieniem tych dziesięciu sfirot odkryje się również możliwość przyjrzenia się i dowiedzenia, jak zrozumieć pozostałe zagadnienia tej nauki. (Baal HaSulam, Nauka dziesięciu Sfirot (TES), cz. 1, „Skrócenie i linia”, Wewnętrzna kontemplacja)

Baal HaSulam mówi o tym, że kabaliści specjalnie przyjęli język sfirot, aby nie materializować obiektów duchowych. Studiując teksty kabalistyczne, człowiek stopniowo zacznie za każdym słowem naszego świata postrzegać duchowe pojęcia i działania.

Baal HaSulam poleca początkującym studiowanie świata duchowego w języku kabalistycznym, a nie w języku gałęzi, w którym napisane są księgi w poprzednich pokoleniach, aby nie być zdezorientowanym przez te wszystkie historie.

Chodzi o to, że kabaliści, którzy odkrywali wyższy świat i mniej więcej rozumieli wewnętrzną istotę Kabały, jednak nie mogli niczego precyzyjnie sformułować, dlatego że brakowało im tego języka. Baal HaSulam był właśnie tym, który ujawnił jego prawidłowe zastosowanie. Dlatego od tego czasu możemy już być pewni, że generalnie nie pomylimy się i będziemy prawidłowo wszystko formułować i rozumieć.

Z programu telewizyjnego „Nauka Dziesięciu Sfirot (TES)”, 16.10.2022

Kategorie: Język Kabały, Praca duchowa, Struktura Wszechświata, Studia Kabały

Stan „lo liszma“ – nie jest zwykłym ziemskim egoizmem. Być w „lo liszma” – oznacza starać się być w „liszma”, wykonywać działania obdarzania i odkryć, że na razie wykonujesz je dla samego siebie. Ten czas, w którym podejmuję wysiłki, aby wznieść się ponad swój egoizm i osiągnąć obdarzanie, ale jeszcze nie jestem w stanie tego zrobić, nazywa się okresem „lo liszma”.

Pytanie: Z pewnością nie wystarczy jeden raz, aby zmienić swoją naturę z „lo liszma” na „liszma”?

Odpowiedź: Oczywiście nie dzieje się to wszystko na raz. Istnieje 125 stopni, z których każdy jest podzielony na jeszcze wiele stanów. Baal HaSulam powiedział, że nie rozumiemy, jak wielki jest stan „lo liszma“. Jest nawet jeszcze wyższy niż nasze wyobrażenie o stanie „liszma“.

Przecież prawdziwe „lo liszma” oznacza, że z całych sił staram się dokonać obdarzania, ale w końcu zostaje mi odkryte, że mimo wszystko działałem ze względu na swoje pragnienia przyjemności, egoistycznych korzyści.

Pytanie: Czy istnieje taka struktura lub środowisko, gdzie można by było wejść, aby koniecznie dokonać takiego przewrotu?

Odpowiedź: Tak, na tym polega rola grupy.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Nie rozumiemy jeszcze w pełni, jak ważne jest otwarcie naszych serc na miłość do przyjaciół. Ale dzięki niej dochodzimy do miłości do Stwórcy, inaczej jest to niemożliwe. Odpycha nas to i wydaje się bardzo dziwne, nieznajome, ale w istocie, w tym przejawia się zła skłonność, stworzona przez Stwórcę po to, aby pomóc nam przybliżyć się do Jego właściwości.

Okazuje się, że kiedy siłą przebijam się do serca przyjaciela, tym samym przebijam się do Stwórcy. Serce przyjaciela – jest tą Świątynią, tym miejscem, w którym spotykam się ze Stwórcę. Ale na razie tego nie czujemy, i wymaga to dużo czasu, by dojść do tej świadomości. Przecież cały zawarty we mnie egoizm protestuje przeciwko mojemu połączeniu z przyjacielem, dlatego że to jest miejsce mojego połączenia ze Stwórcą.

Serce przyjaciela zamienia się dla mnie w dom Stwórcy. Jeśli uda mi się przeniknąć do serca przyjaciela, to znaczy, że wchodzę do Świątyni, w której znajduje się Stwórca. To ja zbudowałem tę świętą budowlę i w taki sposób zbliżyłem się do Stwórcy.

Dlatego najważniejsze jest rozbicie swojego egoizmu i przebicie się siłą do serc przyjaciół. Mam wielką nadzieję, że będziemy to odczuwać coraz mocniej, aż to wewnętrzne uczucie nie osiądzie w samej głębi naszego serca i w taki sposób wszyscy będziemy godni zjednoczenia w jednego człowieka z jednym sercem.

Z rozmowy przy posiłku, 28.10.2022

Kategorie: Dziesiątki, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie