Kabała ujawniona część 14
Opublikowano dnia 11 maja 2015
Pytanie: Czy człowiek osiąga swoją duszę od razu czy stopniowo?
Odpowiedź: Istnieje 125 stopni osiągnięcia duszy. Ale już na pierwszym stopniu osiągnięcia człowiek czuje, że znajduje się w wyższym świecie, wewnątrz wyższej siły, podobnie do nasienia w łonie matki.
Jest on spowity tą wyższą siłą, ale jednocześnie zobowiązany stale utrzymywać podobieństwo do niej, inaczej będzie wyrzucony stamtąd, w odczucie tylko tego, materialnego życia.
Wyższa siła, Stwórca, za każdym razem nieco wznosi się. A człowiek powinien się starać, dostosować odpowiednio do niego, tj. również rozwijać w sobie właściwość oddawania i miłości do bliźniego. Jeśli tego nie zrobi, to wypada z duchowego łona, podobnie do poronienia. Dlatego musi być ostrożny i pracować nad sobą, żeby cały czas wzrastać we właściwości obdarzania i miłości.
Pytanie: Jaki jest związek między miłością do ludzi i ciałem duszy?
Odpowiedź: Pragnienie miłości bliźniego – jest to właśnie ciało duszy lub naczynie, wewnątrz którego czujemy napełnienie, zwane światłem. Naczynie i światło razem nazywane jest duszą, ponieważ dusza składa się z dwóch części: ciało duszy i jej napełnienie, światło. Tak jak wewnątrz ludzkiego ciała istnieje życie, tak wewnątrz ciała duszy istnieje światło.
Posiadaliśmy egoistyczne pragnienie miłości własnej i odwróciliśmy je w pragnienie miłości do bliźniego, i w ten sposób zbudowaliśmy naczynie duszy. W to naczynie natychmiast wchodzi napełnianie, jak herbata, wypełniająca pustą szklankę. Uczucie napełnienia, odkrycie Stwórcy nazwane jest światłem duszy.
Stwórca – jest to wyższa siła obdarzania i miłości, siła życia, którą odkrywamy w swoim naprawionym pragnieniu.
Z rozmowy o nowym życiu, 17.02.2015
Pytanie: Co to jest światło, które wypełnia duszę?
Odpowiedź: Odczucie światła – jest to napełnienie miłością. Tego nie da się wytłumaczyć słowami, tylko ten, który doświadczył, będzie wiedział, jakie cudowne jest to uczucie. Jest to większe niż wszystkie rozkosze, kiedykolwiek doświadczone przez wszystkich ludzi razem na tym świecie.
Jedna bardzo mała iskra światła, którą otrzymujemy w naczynie swojej duszy, jest większa od całego tego świata ze wszystkimi jego przyjemnościami, które on kiedykolwiek otrzymał, otrzymuje i otrzyma w przyszłości. Ponieważ jest to następny stopień, a on zawsze obejmuje w sobie poprzedni, jak małe ziarnko piasku w stosunku do ogromnego wszechświata.
Dlatego też, aby dać nam możliwość osiągnięcia tak ogromnych przyjemności, musimy zbudować w nas naczynie duszy, które nie wybuchnie od małego przedawkowania światła, podobnie do człowieka odurzonego przez narkotyki. Dopóki nie nabędziemy naczynia miłości i obdarzania, nie daje się nam spróbować światła, abyśmy nie eksplodowali, aby nas nie rozsadziło.
Otrzymując rozkosz w naczynie obdarzania, już nie wybuchniemy i będziemy w stanie wytrzymać takie ogromne napełnienie.
Jeśli już teraz dano by nam rozkosz, odpowiadającą pierwszemu duchowemu stopniu, to ona przekroczy wszystkie nasze granice i nas rozsadzi. Ani nasz układ nerwowy, ani mózg nie jest w stanie tego wytrzymać. Dlatego, aby mieć możliwość rozkoszować się duchowym światem, oswoić się z nim, zrozumieć, i jeszcze rozwijać to uczucie coraz bardziej, musimy przygotować inne naczynie.
To nowe naczynie nie powinno być pochłaniajace, ponieważ takie naczynie nie może dużo pomieścić i z pewnością wybuchnie. Przypuśćmy, że podaruję ci sto miliardów dolarów – oczywiście, że mógłbyś oszaleć od tego.
Dlatego, chcąc dać ci możliwość otrzymania tych pieniędzy prawidłowo, dobrze i aby rozwijać się dzięki nim, mówię Ci: „Dam ci sto miliardów dolarów, tylko pod warunkiem, że pokochasz ludzi i będziesz robił dla nich wszystko“.
I wtedy nie będziesz miał żadnych problemów z otrzymaniem ani stu miliardów, ani stu bilionów, bo na świecie można zrobić tyle przydatnych rzeczy za te pieniądze. I nie eksplodujesz od tego, bo przed tobą odkryją się nowe możliwości czynienia dobra.
Teraz zastanów się, czy chcesz otrzymać sto miliardów dolarów, aby następnie rozdawać je po dolarze całej reszcie, a dla siebie nie wziąć ani grosza?
Pytanie: Gdyby to były moje dzieci, to nie ma żadnych problemów. Ale jak mogę oddać wszystko obcym?
Odpowiedź: I właśnie to się nazywa miłość do bliźniego. Jeśli pokochałbyś wszystkich jak swoje własne dzieci, to otrzymałbyś ogromną rozkosz z tego, że rozdajesz im pieniądze. Cały świat zależałby od ciebie.
I wszystko to nazywa się zbudowaniem swojej duszy. Ale gdzie ona jest, ta twoja dusza? Cały świat – to twoja dusza, całe jego napełnienie – to napełnienie twojej duszy. Wyobrażasz sobie, co to jest? .. I w dodatku, ty jeszcze odnajdujesz wieczne, nieograniczone życie.
Z rozmowy o nowym życiu, 17.02.2015
Pytanie: Prawie wszyscy wierzą w istnienie duszy, tylko nie wiedzą, gdzie ona się znajduje i czym ona jest. Większość wierzy, że dusza obłócza się w ciało przy porodzie człowieka i opuszcza ciało, kiedy on umiera, kontynuuje swoją niezależną egzystencję – niewiadomo gdzie. Czym jest dusza?
Odpowiedź: Dusza – jest to część Stwórcy z góry. Stwórca – jest to wyższa siła przyrody, dobra i przynosząca dobro, siła obdarowywania i miłości. Wyższa siła miłości nieskończona i znajdująca się w bezgranicznej przestrzeni, to jest nie w naszym ograniczonym materialnym świecie, a w dużo wyższych wymiarach, których nie odczuwamy.
Cząstka tej ogólnej ogromnej, nieograniczonej siły miłości nazywa się duszą.
Pytanie: A w jaki sposób ta dusza jest związana z ciałem?
Odpowiedź: Nie ma żadnego związku między ciałem i duszą. Ciało należy do zwierzęcego poziomu i współczesna medycyna jest w stanie zastąpić prawie wszystkie jego części. Wkrótce będzie je można wydrukować na drukarce 3D. Jak to ciało może być związane z duszą?
Ciało – to jeszcze nie człowiek. Człowiek – jest to niejaka esencja, podobna do Stwórcy, siły obdarowywania i miłości. Właśnie dlatego nazywa się on „człowiek” (Adam), to jest „podobny” (dome). Altruistyczna właściwość, podobna do Stwórcy, nazywa się człowiekiem.
Człowiek sam musi doprowadzić swoje właściwości do podobieństwa ze Stwórcą i w ten sposób przygotowuje w sobie miejsce, gdzie obłóczy się część Stwórcy, nazwana duszą. Te właściwości, które on przygotował ze swojej strony, nazywają się ciałem duszy. A obłóczające się tam światło – jest to wewnętrzne napełnienie, sama dusza, światło.
Do tego stopnia, na ile przygotowałem „ciało duszy” podobne do Stwórcy, ono nazywa się człowiekiem. Moje właściwości obdarzania i miłość – to jest „ciało”, w które wchodzi dusza. Rzecz nie w tym, że dusza obłócza się w zwykłe fizyczne ciało, którym nie odróżniamy się w niczym od wszystkich zwierząt.
Z rozmowy o nowym życiu, 17.02.2015
Wiadomość: Genetyk B. Lipton twierdzi, że jedynie siłą myśli człowiek jest w stanie pozbyć się każdej choroby – ukierunkowane psychiczne oddziaływanie, może zmienić kod genetyczny organizmu.
Przez stulecia, lekarzom dobrze znany jest efekt placebo: za pomocą wiary w uzdrawiającą moc lekarstwa człowiek zmienia zachodzące procesy w jego organizmie, w tym na poziomie molekularnym, zmienia swój kod genetyczny.
Można to osiągnąć przez odpowiednią dietę, oddziaływanie silnego bioterapeuty, za pomocą określonych ćwiczeń fizycznych. Jednak największy wpływ, który jest zdolny do zmiany naszego stanu zdrowia, jak uważa Lipton, ma moc naszych myśli.
Ogromna różnica między człowiekiem a innymi istotami na świecie jest w tym, że on może zmieniać swoje ciało, wyleczyć się z chorób dziedzicznych i śmiertelnych poprzez psychiczne nastawienie organizmu.
Problem w tym, że bardzo niewielu z tych, co uwierzyli w możliwość samoleczenia poprzez myśli, naprawdę w to wierzy – a tym samym odnosi sukces. Większość podświadomie zaprzecza tej możliwości.
Zatem, żeby osiągnąć uzdrowienie, konieczne jest przełamanie bariery ustalonej przez podświadomość na oddziaływanie naszych myśli na procesy komórkowe i kod genetyczny.
Komentarz: Nie ma niczego silniejszego niż siłą myśli. Władać myślą mogą bioenergoterapeuci, którym jest to dane od urodzenia lub nabyli to dzięki treningom. Jednak najprościej odbywa się to w zespole, kiedy człowiek anuluje siebie, swoją psychiczną barierę i pozwala pozostałym oddziaływać na siebie.
Opinia: Nie ma żadnej nadziei dla starej Europy. Europa, kapitalizm europejski znajduje się w upadku i traci swoją dominującą pozycję.
USA próbują kolonizować Europę, ale tym samym niszczą siebie – one nie będą w stanie utrzymać swojej dominacji na całym świecie.
Świat rozpadł się na wpływowe kraje zachodniego kapitalizmu – USA, Wielka Brytania, Niemcy – i małe kraje, które zależą od nich, gdzie sprawuje rządy „kompradorska burżuazja“- ona chce skierowywać do własnego kraju zagraniczny kapitał i inwestycje, żeby zapewnić swoim obywatelom pracę, a także podtrzymać spokój w społeczeństwie.
Rząd troszczy się tylko o krótkoterminowe cele: kraj staje się zależny, a gromadzenie kapitału odbywa się poza jego granicami. W rezultacie kraj nie posiada własnej gospodarki i polityki gospodarczej.
Państwo reaguje na sytuację historyczną, odpowiada na wyzwanie i tworzy zerowy poziom ideologii – ramkę, w której można rozwinąć każdą ideologię. Żyjemy w społecznościach narodowej tożsamości – a one są bardziej represyjne niż państwa, bo jak tylko jesteś piętnowany, natychmiast wyrzucają cię ze społeczeństwa i zaczynają napadać.
Mój komentarz: Wszystko to jest prawidłowy rozwój, jako ostatni etap rozwoju egoizmu, na miejsce którego, z pożądania lub pod przymusem, nieuchronnie nadejdzie kolejny etap rozwoju człowieka – altruizm z zasadą „Kochaj bliźniego swego jak siebie samego”.
Osiągnąć ten stan jest możliwe tylko za pomocą właściwości darowania i miłości, tak zwanego „Wyższego Światła“.
Bóg – jest to połączenie miłości między ludźmi. Dokładniej połączenie – jest to działanie, a pojawiające się w nim uczucie, właściwość jest właśnie Bogiem. Nie możemy sobie wyobrazić tej właściwości w jej przejawie na zewnątrz nas. Dlatego zabrania się wyobrażać sobie Boga jako obraz.
„Zakazane“, „nie wolno“ – w kabale oznacza „niemożliwe“, aby wyobrazić sobie, przedstawić.
Jednak można go przedstawić w charakterze obłóczonej w nas właściwości miłości, darowania, połączenia, jak powiedziano: „W sobie rozpoznam Stwórcę“, „ Po Twoich czynach poznam Ciebie“.
Boga można poznać tylko w naszych wysiłkach ku zjednoczeniu. Nasze wezwania do jedności między nami są w istocie domaganiem się objawienia Boga.
Jak tylko ludzkość dochodzi do manifestacji w sobie wszechobejmującego i wszechpanującego egoizmu, ujawniając go jako kryzys we wszystkich swoich działaniach, który już nie może być kontrolowany – wiedz, że jest to pewny znak otwarcia punktu przejścia na następny etap jej rozwoju – etap rozwoju duchowego, to jest do stanu, od kiedy będą ją wiązać nie egoistyczne, a altruistyczne stosunki.
A do momentu tego przejścia przeciwstawny (odwrotny) przejaw Stwórcy – egoizm (Faraon, Haman itp.) w nas – popychają nas do rozwoju, do odkrycia Jego, a dokładniej to On sam swoją odwrotną stroną tak oddziałuje na nas.
Dlatego tak się mówi „ Nie ma nikogo oprócz Niego“, że całe kierowanie nami odbywa się przez jedną siłę, tylko od jej przedniej/prostej lub tylnej/ukrytej strony, jak powiedziano „Z tyłu i z przodu obejmujesz mnie.“
I tak rozwija nas na pierwszym etapie naszego rozwoju, do określenia przez nas egoizmu, jako zła.Ten końcowy rozwój egoizmu, odwrotnej właściwości Stwórcy (Faraona, Hamana itp.) odbywa się stopniowo, w 4 etapach (zgodnie z czterema stadiami rozprzestrzeniania prostego światła, aby doprowadzić stworzenie (pragnienie) do samodzielnej reakcji) – w 4 wygnaniach (zanurzeniach w egoizm) i 4 wyzwoleniach od jego władzy.
Dzisiaj my (grupa Abrahama, naród Izraela) znajdujemy się już w trakcie naszego 4-go wyzwolenia.
Dlatego, dopiero po 4 etapach uświadomienia sobie naszego egoizmu, odwrotnej strony Stwórcy, jako zła będziemy gotowi na to, aby wbrew egoizmowi, który pierwotnie został w nas wprowadzony celowo, sztucznie przez Stwórcę, woleć przednią stronę Stwórcy – miłość ponad egoizmem, wiarę ponad wiedzę.
Stąd zrozumiałe jest, że nie ma niczego szkodliwego, a wszystko, co się dzieje, odbywa się tylko dla nas, sami określamy swoimi reakcjami swój stan: jeśli reagujemy prawidłowo, ze zrozumieniem, że na nas działa Stwórca, to wtedy cierpienie od egoistycznej siły rozwoju, oddziaływanie odwrotnej strony Stwórcy zamienia się na pozytywne. I nie ma pośredniej strony Stwórcy – jest albo odwrotna Jego strona, albo przednia.
To znaczy zachodzi nie zmiana oddziaływania Stwórcy z negatywnego na pozytywne, a zmiana naszego stosunku do Jego oddziaływania, od niezrozumienia (niezgody) na zrozumienie (zgodę).
Różnica pomiędzy Bogiem a Stwórcą jest taka, że Bóg, to wyższa, daleka właściwość, a Stwórca – to właściwość działająca, zarządzająca, bliska, odczuwalna. Wszystkie te określnia są właściwe tylko dla odkrywającego (czującego) człowieka.
Pytanie: Czy istnieje dusza w ciele fizycznym?
Odpowiedź: W ciele fizycznym nie ma żadnej duszy, istnieje tylko witalna siła, która je ożywia, jak wszystkie zwierzęta. Jest to jakby obwód elektryczny, który działa wtedy, jak płynie w nim prąd. A gdy prąd zostanie wyłączony, życie się kończy.
W ciele nie ma nic duchowego, dlatego nauka nie może potwierdzić istnienia duszy, nie posiadąjac do tego jakichkolwiek narzędzi. Osiągnąć duszę – nie jest łatwo i wymaga to pracy, chociaż każdy człowiek w końcu jest zobowiązany to zrobić.
Właściwości duszy – są to obdarzanie i miłość bliźniego. Człowiek, który naprawdę nauczył się kochać innych, na miarę tej miłości zaczyna odczuwać Stwórcę, obłóczającego się w niego.
Cechy charakteru w żaden sposób nie są związane z duszą człowieka. Dusza ma tylko jedną właściwość – przeciwną do naszego egoizmu. Egoizm – jest to miłość własna, a właściwość duszy – jest to miłość bliźniego.
Pytanie: Czy każdy człowiek może uzyskać duszę?
Odpowiedź: On nie tylko może, ale jest zobowiązany uzyskać duszę. Każdy posiada swój własny egoizm, miłość do samego siebie i odpowiednio do tego istnieje możliwość zmienić ją w miłość do bliźniego. I na miarę tego człowiek otrzyma część wyższej siły i odkryje wewnątrz niej Stwórcę, wyższy świat.
Wszystko to zobaczy i poczuje w swojej altruistycznej właściwości i odkryje życie wieczne, które nazywa się rajskim ogrodem. Raj – jest to obdarzanie i miłość, a ogród – nasze naprawione właściwości.
Człowiek nie musi umierać dla tego, aby znaleźć się w rajskim ogrodzie. W ogóle, dusza nie zależy od życia i śmierci fizycznego ciała. Swoją duszę można uzyskać jeszcze do tego czasu, zanim ciało umrze. Powiedziano: „Swój świat zobaczysz w swoim życiu“.
Dosłownie podczas życia człowiek odkrywa swoją duszę. Ponieważ po śmierci jego egoizm znika, a w egoizmie odczuwał on swoje ciało, ten świat. Dlatego tylko na tym świecie jest zobowiązany uzyskać swoją duszę.
Z rozmowy o nowym życiu, 17.02.2015
Pytanie: Czy to możliwe, aby zjednoczyć się tak, aby inni stali się bardziej ważni ode mnie samego? Ponieważ człowiek przede wszystkim myśli o sobie.
Odpowiedź: Człowiek powinien wznieść się na taki poziom, gdzie w pierwszym rzędzie będzie myślał o innych.
Pytanie: Dlaczego Stwórca stawia przed nami zadania niemożliwe do wykonania? Najpierw On daje nam egoistyczną naturę, potem wymaga osiągnięcia miłości do bliźniego, jak siebie samego, a kiedy nam to się nie udaje, wysyła nam Holokaust?
Odpowiedź: Czy naprawdę staraliśmy się i nie udało nam się? My nawet nie próbowaliśmy tego zrobić. Jeśli zaczniemy próbować jednoczyć się, to zobaczymy, jak Stwórca przyjdzie i będzie walczył w nasze miejsce.
Nie wymaga się od nas niczego, oprócz starań osiągnięcia jedności. Oczywiste jest, że nie mamy odpowiedniego pragnienia, ani siły, ani zrozumienia. Ale trzeba tylko zacząć przykładać wysiłki, jak dziecko, które robi pierwsze kroki.
Oprócz tych wysiłków niczego się od nas nie wymaga, to jest wystarcząjace – resztę uczyni Stwórca. Wyższe prawo, działające we wszechświecie, zakończy za nas tę pracę.
We wszystkich pokoleniach naród Izraela narażony jest na ataki z zewnątrz. W ten sposób popychają nas do naprawy, do jedności, miłości bliźniego, jak siebie samego.
Jeśli inni są dla nas bliżsi od samych siebie, to w taki sposób tworzymy integralną sieć, w której cała ludzkość jest połączona, jak jedna kula. Wszyscy są połączeni i zależą od wszystkich. Nie ma bardziej lub mniej ważnych – wszyscy są absolutnie równi. I wtedy odkryje się nowy świat.
Dziś widzimy świat oczami swojego egoizmu, oceniając, na ile możemy wykorzystać go dla własnej korzyści. Jeśli osiągniemy jedność, to ujrzymy doskonałą i nieograniczoną rzeczywistość znajdującą się poza naszym egoizmem, poza interesem, aby wygrać, lub strachem przegrania. Będzie to życie w wiecznym i doskonałym świecie – rajskie życie.
Z rozmowy o nowym życiu, 12.04.2015