Pytanie: Jaka jest różnica pomiędzy odkryciem Stwórcy człowiekowi, kiedy widzimy Stwórcę za każdym przyjacielem, i tym, że patrzymy na świętą Szchinę (Boskość)?

Odpowiedź: Różnica polega na tym, że jeśli pragniemy zbliżyć się do Stwórcy, do Jego jakości, właściwości obdarzania, połączenia, miłości, to nie wolno nam myśleć o niczym innym. Musimy wszystko naprowadzić na te właśnie tory, z wyjątkiem tego, co niezbędne. Niezbędne – oznacza opiekę nad dziećmi i tak dalej. Wszystko co najważniejsze, jest w naszej duszy i powinno być skierowane do Stwórcy i związane z Nim.

Pytanie: Jaka jest różnica między nakierowaniem siebie na Stwórcę a skierowaniem się na rozmyślanie o Szchinie

Odpowiedź: Kierowanie się do Stwórcy oznacza przebywanie tylko na drodze do tego. A zobaczenie Szchiny lub połączenie się z nią oznacza osiągnięcie pełnego już połączenia ze Stwórcą.

Pytanie: Ale przecież połączenie dusz Izraela jest właśnie Szchiną. Czy nie do tego dążymy? Kiedy mówimy, że chcemy się zjednoczyć, to tak, jakbyśmy chcieli zobaczyć Szchinę między nami.

Odpowiedź: Tak, oczywiście. Ale to jest cel. Nie jest to jeszcze pragnienie, w którym powinniśmy być.

Pytanie: Jakie zatem powinno być pragnienie, jeśli ostatecznym celem jest zjednoczenie Szchiny ze względu na Stwórcę. Gdzie jest Stwórca?

Odpowiedź: Stwórcę osiąga się poprzez połączenie między nami, kiedy decydujemy się być połączeni z Nim i niczym innym. To jest droga do Stwórcy.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 01.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Rabasz napisał, że człowiek kilka razy dochodzi do stanu, kiedy widzi, że nie jest w stanie dać więcej sił i dlatego chce uciec od pracy duchowej. Dlaczego muszę wielokrotnie przechodzić przez stan pragnienia ucieczki?

Odpowiedź: Dlatego że nasz egoizm jest wielowarstwowy. Dopóki człowiek przekonuje sam siebie, że musi się zmienić, przechodzi wiele działań nad nim i mija dużo czasu.

Pytanie: Jak wytrzymać, aby nie uciec? Czy odbywa się to kosztem wzmacniania dziesiątki czy siebie?

Odpowiedź: I siebie, ale głównie dziesiątki.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 02.11.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

I w takim stopniu, w jakim człowiek pracuje, w takim samym stopniu mnożą się jego cierpienia. Dopóki cierpienia i wysiłki nie osiągną pewnej miary i dopóty Stwórca nie zlituje się nad nim i nie da mu poczuć smaku w służbie Stwórcy, jak jest powiedziane: „Dopóki duch z góry nie zostanie na nas zesłany”. (Baal HaSulam. Szamati 219. O poświęceniu się)

Pytanie: Co to znaczy „Dopóki duch z góry nie zostanie na nas zesłany” ?

Odpowiedź: Jeśli człowiek przeciwstawia się swoim pragnieniom, ponad swoją naturalną siłę i za wszelką cenę pragnie wypełniać polecenia Stwórcy, to po tej walce, którą toczy ze sobą, aby wypełnić pragnienie Wyższego, Stwórca okazuje mu miłosierdzie i daje mu dar obdarzania (liszma).

Pytanie: Na początku musimy postępować w ramach przymusu i strachu. Właściwość bojaźni nabywa się poprzez nasze wysiłki, czy też jest dana przez Stwórcę?

Odpowiedź: Bojaźń to strach, aby nie upaść z duchowej drogi, nie oddalić się od Stwórcy, a trzymać się Go wbrew wszelkim wątpliwościom i problemom.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 31.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Pytanie: Jeśli człowiek nie ma chisaronu (pragnienia, potrzeby), jest martwy. Jak może nabyć to pragnienie w takim stanie?

Odpowiedź: Tylko poprzez przyjaciół. Musi przylgnąć do nich, otrzymać od nich pragnienie i pracować z nim.

Pytanie: A co może skłonić go do przylgnięcia do przyjaciół, jeśli nie ma uczuć?

Odpowiedź: To nie ważne, że nie ma żadnych uczuć. Musi zobaczyć, jak dalece nie jest w stanie być taki jak inni.

Zazdrość, honor i żądza wyciągają człowieka ze świata. Oznacza to, że musi koniecznie obserwować innych i zazdrościć im, a to go uratuje.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 29.10.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Kiedy doszło do rozbicia ogólnego systemu i jaka jest istota tego zjawiska?

Odpowiedź: Rozbicie kelim (naczyń) nastąpiło na samym początku tworzenia rzeczywistości. Po to aby ją stworzyć potrzebowaliśmy pragnień, które byłyby przeciwne jedynej sile natury – Stwórcy.

Stwórca jest pragnieniem obdarzania, nasycenia, miłości, połączenia. Aby powstało przeciwne do niego pragnienie, które w jakiś sposób różniłoby się od Stwórcy i które można by nazwać stworzeniem, pragnienie obdarzania zostało rozbite na wiele drobnych, egoistycznych pragnień.

Każde pragnienie myśli tylko o tym, jak siebie napełnić. W taki sposób powstała nasza natura, z której następnie rozwinęliśmy się. Powstanie egoistycznych pragnień jest procesem rozbicia. Pragnienia te stały się podstawą naszego świata: nieożywionej, roślinnej, zwierzęcej i ludzkiej natury.

Z programu TV „Wprowadzenie do nauki Kabały”, 10.10.2023

Kategorie: Struktura Wszechświata, Wspólna dusza "Adam"

Pytanie: Słuchamy lekcji, pracujemy w dziesiątce, bierzemy udział w rozpowszechnianiu, ale bywają momenty, kiedy egoizm chwyta mnie i mówi: „Odpocznij, popracowałeś trochę i wystarczy”. Jak w takim momencie nie pójść za przykładem egoizmu, przecież muszę się wzmocnić, a egoizm ciągnie mnie wstecz. Proszę o poradę co zrobić?

Odpowiedź: Popatrzcie na siebie nawzajem, a zobaczycie, jak należy pracować. Patrzę na was, mężczyźni i kobiety, wszyscy jesteście na tym samym, moim ekranie i widzę, czuję, jak bardzo każdy, oczywiście w różnym stopniu, stara się być bliżej Stwórcy. A wszystko to osiąga się poprzez bliskość do przyjaciół.

W taki sposób razem zmierzamy do celu stworzenia, i łącząc się coraz bardziej, osiągamy jedno serce, jedną opinię, jedno pragnienie, wewnętrzną jedność. To jest właśnie koniec naszej naprawy.

Człowiek na tym świecie nie potrzebuje niczego więcej. Niczego. Powinien zajmować się sprawami ziemskimi tylko w takim stopniu, w jakim jego ciało potrzebuje do istnienia, a wszystko inne kierować tylko w stronę zbliżenia się ze wszystkimi w duszy, a potem, w tej wspólnej duszy, ze Stwórcą.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 30.10.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Jak każdy przyjaciel powinien odczuwać obdarzanie w centrum dziesiątki?

Odpowiedź: Każdy powinien czuć, że jest połączony ze wszystkimi członkami grupy i chce razem z nimi wznieść się i przylgnąć do Stwórcy. To jest prawidłowe dążenie, właściwe działanie i właściwe uczucie.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 01.11.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Co może mi pomóc ustalić, gdzie jest prawda, a gdzie kłamstwo?

Odpowiedź: Po pierwsze, nie trzeba dążyć do tego, co jest łatwo dane, co kryje się w pobliżu. To właśnie radzi nam zły początek. Najważniejsze jest być wewnątrz grupy. Nie bać się upadków, nie słuchać żadnych wniosków, ani tych które znajdują się z lewej, ani tych które znajdują się z prawej, ale jak najbardziej być skierowanym na Stwórcę.

A nakierowanie na Stwórcę powinno być takie, że powinieneś myśleć o tym, co najlepsze dla wszystkich. Jest to bardzo istotna różnica między prawidłowym wnioskiem a nie prawidłowym.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 30.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Jeśli rozpowszechniamy dla świata, to co otrzymujemy na lekcji, czy jest to działanie duchowe?

Odpowiedź: Generalnie jest to włączone w nasze obdarzanie świata, ale samo w sobie to działanie nie jest duchowe. Prowadzi nas do przodu, ale w rzeczywistości nie jest duchowe, dlatego że nie mamy jeszcze duchowych kelim (naczyń).

Pytanie: A kiedy zbieramy się w grupie i rozmawiamy o wielkości Stwórcy, czy jest to działanie duchowe?

Odpowiedź: To zależy od was. Ale jeśli zbieracie się razem w celu osiągnięcia wspólnego pragnienia, aby w jakiś sposób upodobnić się do Stwórcy, to jest już działanie duchowe.

Pytanie: W artykule Rabasza „Dwie właściwości w świętości” jest powiedziane: „Wznoszę się nad wami, jak gdybyście Mnie uświęcili, czyli przez to sprawiacie, że odkryłem się wszystkim, że Jestem święty”. Co oznacza „jak gdyby”?

Odpowiedź: Nie wiemy dokładnie, co to jest. Ale kiedy staramy się postępować jak dziecko, które próbuje coś zrobić i otrzymuje pomoc, to człowiek stopniowo zaczyna dostrzegać, że jego działania są sensowne, słuszne, ze względu na obdarzanie.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 31.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: W artykule Rabasza „Co oznacza: „Szchina świadczy o Izraelu“ w pracy duchowej“ jest napisane, że powinno być żądanie ze strony niższych, aby Stwórca dał zarówno światło, jak i kli (naczynie). Jaka jest różnica? Jak żądać światła i jak żądać kli?

Odpowiedź: To już zależy od człowieka. Kli – to nasze nienaprawione właściwości, które Stwórca ukazuje nam. Musimy je ocenić i wznieść do Stwórcy, żeby je naprawił. Tak przechodzimy naszą drogę: stopniowo od nienaprawionego stanu do naprawionego. A światło – to jest właśnie siła naprawy.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 29.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa