Pytanie: Po rozbiciu ogólnego systemu Adama Riszon zostały stworzone światy – filtry przeznaczone do dalszej naprawy, czyli światy Acilut, Brija, Jecira i Asija.

Co jest szczególnego w świecie Acilut? Co to jest za stan?

Odpowiedź: Świat Acilut jest najwyższym światem, najbliższym do Stwórcy.

W nim zaczyna się proces rozłożenia elementów wyższej siły na jej składniki: dziesięć sfirot, parcufim i pozostałe prawa zależności, pomiędzy wszystkimi częściami tego świata, które następnie w znacznie niższych od nas światach przekształcają się w niezależne systemy.

Po świecie Acilut następuje świat Brija, który jest zupełnie niezwiązany z wyższą siłą (Elokut). Następnie przychodzą światy Jecira, Asija i na koniec, najniższy ze światów – nasz świat.

Z programu TV „Wprowadzenie do nauki Kabały”, 07.11.2023

Kategorie: Struktura Wszechświata

Pytanie: Nastrajamy się na Stwórcę poprzez światło, emanujące od Niego. A jak możemy poczuć punkt, w którym musimy zrobić skrócenie na pragnienie otrzymywania i podjąć pracę ze względu na obdarzanie Stwórcy?

Odpowiedź: Powinniśmy cały czas starać się czuć wzajemnie związani w jednym kręgu, w centrum którego pragniemy odkryć Stwórcę. Krąg – to dziesiątka. Wszystko, co otrzymujemy z naszego wzajemnego połączenia, chcemy przekazać Stwórcy.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 11.11.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Czy działania obdarzania mogą być odczuwane jako słodycz? Czy w naszej pracy właśnie gorycz jest wskaźnikiem obdarzania?

Odpowiedź: W naszej pracy wskaźnikiem obdarzania jest nasze dążenie do połączenia między sobą i ujawnienia Stwórcy w tym zjednoczeniu. Chcemy ofiarować Stwórcy nasze połączenie jak potrawę, jako prezent, jak miejsce, w którym może odkryć Siebie.

Pytanie: Im cięższa praca dla Stwórcy, tym lepszy jest jej wynik. A gdzie jest radość z otrzymywania pracy dla Stwórcy? Jak to współgra ze sobą?

Odpowiedź: Bardzo prosto: im cięższa praca, tym więcej możemy w nią włożyć i tym więcej otrzymać. To stąd bierze się radość.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 11.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Co można nazwać miłosierdziem Stwórcy w stosunku do stworzenia?

Odpowiedź: Miłosierdzie Stwórcy polega na tym, że On daje nam możliwość wyjścia z tak niskiego stanu, w którym jesteśmy oderwani od połączenia z Nim i z przyjaciółmi, aby osiągnąć zespolenie z przyjaciółmi i ze Stwórcą.

A można to sprawdzić według następującego kryterium: nie myślimy o niczym i o nikim innym jak tylko o Stwórcy, i wszelkie nasze działania skierowane są wyłącznie na to aby napełnić i sprawić zadowolenie Stwórcy.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 11.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Pytanie: Kiedy człowiek jest w stanie upadku, jak właściwe prosić o pomoc grupę, aby przejść to razem z nią? A jak już przezwycięży wszystko i wzniesie się do Stwórcy, jak powinien przekazać ten stan grupie i nie zaczynać otrzymywać dla siebie?

Odpowiedź: Człowiek musi anulować się przed grupą i wykonywać z nią wszystkie działania, których grupa pragnie, aby zostać do niej włączonym. Tylko włączając się w grupę, poczuje, w czym jeszcze może pomóc przyjaciołom i nadal będzie to robić zgodnie ze swoimi osobistymi właściwościami. Oznacza to, że całą siłę, którą otrzymuje, kieruje aby napełnić pragnienia grupy, w które włączone jest także jego pragnienie.

Pytanie: Kiedyś zadał nam Pan takie ćwiczenie: wszystko, co robimy w życiu, robić z intencją dla Stwórcy. Czy taki nawyk nam pomaga? Jak szybko wyprowadza nas z intencji otrzymywania dla siebie, czy jest to tylko oszukiwanie?

Odpowiedź: Być może, jest to oszustwo, ale jednak prowadzi nas na nowy poziom, dlatego że nawyk staje się drugą naturą.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 07.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

I spotkał się z nim pewien człowiek, który był wyjątkowo brzydki. Powiedział mu: „Pozdrawiam Cię, Rabbi!”. Ale on mu nie odpowiedział. Rzekł mu: „Nieszczęśnik! Jakiż brzydki jest ten człowiek! Czy wszyscy mieszkańcy twojego miasta są brzydcy jak ty?” Odpowiedział mu: „Nie wiem, ale idź i powiedz Mistrzowi, który mnie stworzył, jak brzydkie jest naczynie, które Ty stworzyłeś”. (Baal HaSulam. Szamati 56. Tora nazywana jest pouczającą”)

Chodzi tu nie o zewnętrzne przejawy człowieka, a o jego wewnętrzne właściwości. Brzydota – to jedno z wyrażeń ludzkiego egoizmu. Tora nigdy nie mówi o brzydocie zewnętrznej, tylko o wewnętrznej, którą należy naprawiać.

Komentarz: Kiedy widzę na zewnątrz brzydotę, to chcę ją naprawić, łapię się na tym, że bardziej usprawiedliwiam w tym siebie, niż dążę do własnej naprawy.

Odpowiedź: W ten sposób przejawia się nasz egoizm. Dlatego ucz się dalej a stopniowo będziesz coraz mniej akceptował to, że postrzegasz świat jako zły. Wręcz przeciwnie, będziesz postrzegał siebie jako złego, a świat jako mniej lub bardziej naprawiony, normalny, dobry, przyjazny.

Inwestuj w dziesiątkę, zbliż się do niej, i wtedy szybko otrzymasz od Stwórcy zupełnie inne odpowiedzi. Prawdziwa naprawa polega na tym, że czujesz ze coraz bardziej przywiązujesz się do grupy i jesteś gotowy pracować i żyć dla dobra przyjaciół.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 06.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Czy powinno się w grupie rozwijać przedsmak przyjemności na przyszłych stopniach i odświeżać wspomnienia dobrych stanów, które były w przeszłości?

Odpowiedź: Tak, zdecydowanie. To wspiera człowieka na duchowej drodze.

Pytanie: Czym jest siła życiowa i jak możemy ją uzyskać z działania czasu? Przecież w duchowości nie ma czasu.

Odpowiedź: W takim stopniu, w jakim chcesz wznieść się ponad swoją naturę otrzymywania i dążyć, aby być w naturze obdarzania, zaczynasz zbliżać się do duchowości, otrzymywać nowe siły i odkrywać źródło tych sił – Stwórcę.

Pytanie: Co to jest życiodajna siła świętości? Czy jest w nas teraz?

Odpowiedź: Siła życiodajna to taka siła, która cię utrzymuje i daje siłę do nauki, słuchania, przychodzenia na lekcje, wzajemnego współdziałania z przyjaciółmi i tak dalej. Oczywiście, że masz ją w sobie. Gdyby tej siły nie było, byłbyś zupełnie osłabiony.

Pytanie: Jak przekonać ciało, że jest zobowiązane, do otrzymania życiowej siły od duchowości?

Odpowiedź: Nieustannie mówić mu o tym.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 08.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Co pomaga nam ujawnić formy zachowania Stwórcy w dziesiątce?

Odpowiedź: Nasze dążenie do zjednoczenia. Musimy starać się połączyć, a jeśli zrobimy to nieprawidłowo, wtedy Stwórca zacznie nas poprawiać.

Pytanie: Co pomoże mi uświadomić sobie różnicę pomiędzy moim codziennym dążeniem do zjednoczenia w dziesiątce a tym, jaką formę Stwórca najwyraźniej pokazuje mi? Na co powinienem zwrócić uwagę?

Odpowiedź: Na przyjaciół. Stwórca obleka się w przyjaciół. Powinieneś poczuć poprzez nich, jakie jeszcze niedokończone relacje masz z nimi, i w taki sposób otrzymasz formę zbliżenia się do Stwórcy.

Pytanie: Jak mam być szczery sercem wobec przyjaciół, aby ich nie odpychać?

Odpowiedź: Aby to zrobić, należy właściwie podnieść wielkość połączenia z przyjaciółmi ponad wszystko inne na świecie. Jak jest powiedziane: albo zjednoczenie, albo śmierć.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 03.11.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Czy można sobie wyobrazić, że mój egoizm to Stwórca, ale jest to zły Stwórca?

Odpowiedź: To nie jest Stwórca. To taka właściwość, specjalnie stworzona przez Stwórcę, aby pomóc nam skierować się w stronę Stwórcy, który jest Dobry i emanuje dobro.

Pytanie: Jakie powinny być działania, aby poczuć głębię jedności w dziesiątce?

Odpowiedź: Działania w kierunku połączenia. To właśnie one doprowadzają nas do poczucia jedności, jej wymiaru, głębi itd. Nie potrzebujemy niczego innego, jak tylko zjednoczenia między nami.

Pytanie: Kiedy w poznawaniu wiedzy ujawniamy brak podobieństwa właściwości, to metoda Kabały zaleca nam, abyśmy podążali wiarą ponad wiedzę. Jak wiara rekompensuje brak podobieństwa właściwości?

Odpowiedź: Wiara nie rekompensuje braku podobieństwa właściwości, a pomaga zbliżyć się do Stwórcy, chociaż nadal istnieje różnica we właściwościach między Stwórcą a człowiekiem. Następnie właściwości te wyrównują się w pewnym stopniu i człowiek zaczyna bardziej odczuwać Stwórcę i tak przechodzi od stopnia do stopnia.

Pytanie: W artykule „Szamati” jest powiedziane, że człowiek będąc w najgorszym stanie, już poniżej którego być nie może, nie powinien wychodzić spod zarządzania Stwórcy. Jak to jest możliwe?

Odpowiedź: Jeśli człowiek czuje że jest pod zarządzaniem Stwórcy, to znaczy, że powinien dołożyć jeszcze większych wysiłków, aby nie wyjść spod tej władzy.

Z lekcji na temat „Umacniamy się w tym, że „nie ma nikogo oprócz Niego”, 11.10.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Na tym kongresie często mówiono o wstydzie. Dlaczego po każdym działaniu, czy to modlitwie, czy dyżurze, pojawiają się wątpliwości i strach: czy zrobiłem to prawidłowo, czy nie?

Odpowiedź: Po to, by popychać was jeszcze dalej, bardziej prawidłową drogą i abyś właściwie ocenił siebie. Tak więc, jest to dobrze.

Pytanie: Na kongresie, na zebraniu przyjaciół, jeden z nas mówił i płakał, ja też, niespodziewanie rozpłakałem się, jak zresztą wielu innych. Potem, gdy przyjaciele rozmawiali na posiłku, nastąpiło natychmiastowe włączenie. Nigdy wcześniej nie widziałem takiego skupienia i otwarcia serc. Ale nie rozumieliśmy, co powinniśmy zrobić dalej z tym otwarciem serca?

Odpowiedź: Uchwyćcie Stwórcę, zmuście Go aby zniżył się i napełnił was. Oto, co należy zrobić. Ale to przyjdzie instynktownie. Wszystko się wam uda.

Pytanie: Jak możemy otworzyć serca nawzajem i przed całym kongresem a jednocześnie myśleć o przyszłości, aby nasza praca przyniosła korzyść przyszłym pokoleniom, tak jak my korzystamy z tego, co zostawili nam ci którzy przebyli tę drogę przed nami?

Odpowiedź: Jeśli staramy się iść do przodu w coraz lepszej więzi między nami, to niewątpliwie Stwórca nam pomoże, będzie nam towarzyszył i tak osiągniemy nasz cel.

Pytanie: Jest takie wrażenie, że w naszych przejawieniach miłości panuje jakieś zamieszanie, ponieważ napływają nieustanne wyjaśniania. Gdzie popełniamy błąd? Jak możemy dokładniej wykonać to, co radzi Pan i Rabasz?

Odpowiedź: Ciągle popełniacie błędy i potykacie się. Przez to cały czas powinniście wyjaśniać, o co się potykacie, gdzie upadliście, jak podnieść się i kontynuować drogę. Szukajcie!

Z lekcji nr 2 Międzynarodowego kongresu kabalistycznego „Odkrywamy serca”, 30.09.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie