Pytanie: Mówią, że dzięki medytacji niektórzy odczuwają  pobudzenie i oświecenie, poczucie wspólnej wdzięczności, wypełniającej cały świat połączony w jedną całość. Dzięki czemu w człowieku występuje takie uczucie?

Odpowiedź: To uczucie przychodzi dlatego, że za pomocą wschodnich medytacji, ludzie hamują  swój egoizm i zaczynają odczuwać jeden system. Ponieważ anulowali egoizm, który rozrywał  ten system na wiele części. Ale to nie jest jeszcze podniesienie się nad materialnym światem, nad egoizmem.

Oni widzą, jak zbudowana jest rzeczywistość, ale nie mogą zarządzać nią i znajdować się w niej.  Jest to tylko przeczucie, miraż, odczucie tego, że świat jest jeden. W naszym świecie jest wielu ludzi, którzy bez jakiś medytacji czują, że natura jest jednolita i że wszystko w niej jest ze sobą powiązane.

Do takich samych wniosków przychodzą  naukowcy i wszyscy zwykli egoiści. Oni również rozumieją, że świat – jest to jeden system i dlatego jesteśmy zobowiązani  chronić zwierzęta,  ekologię, przestrzegać praw równowagi, harmonii w przyrodzie. Wszystko to jest odczuwalne w zwykłych egoistycznych pragnieniach człowieka i nie wymaga wzniesienia się nad egoizmem.

Siła,  wznosząca nas nad egoizmem – jest to zupełnie inna siła, którą można przyciągnąć do siebie z natury,  tylko poprzez specjalne ćwiczenia według metody kabały. Jest to siła, która daje nam możliwość naprawdę wznieść się ponad egoizm i przejść na następny etap naszego istnienia.

Z rozmowy o nowym życia, 25.01.2015

Kategorie: Kabała i religia

A jeżeli ktoś chce wykupić coś ze swojej dziesięciny, to dołoży do niej jedną piątą. Wszelka dziesięcina z bydła i z trzody, wszystko, co przejdzie pod laską pasterską, co dziesiąte będzie poświęcone Panu. Nie będzie się przebierać między lepszym a gorszym i nie będzie się zamieniać na inne. [Tora „Księga Kapłańska”, „Behukotaj”, 27: 31-27: 33]

Dziesiątą część naszych pragnień nie możemy naprawić sami. Ona powinna być wydzielona od wszystkich naszych wysiłków i przekazana Stwórcy poprzez koenów i lewitów, jako maaser (dziesięcina). To samo odnosi się do poziomów roślinnego i zwierzęcego: dziesiąta część jest oddzielona od plonów na polu, od zwierząt, którymi się żywimy.

To jest dziesiąta część wszystkiego, co przechodzi przez człowieka, powinna być oddana dla dobra społeczeństwa.

W Torze, istnieje wiele praw, ale wszystkie one mówią tylko o jednym: w jaki sposób możemy być prawidłowo połączeni ze sobą, żeby przedstawiać sobą jedno wspólne pragnienie, mimo że jesteśmy absolutnie różni i oddaleni od siebie. Jeśli osiągniemy stan silnego wzajemnego związku, wtedy odkryje się między nami właściwość obdarzania i miłości, nazwane Stwórca i odczujemy doskonałe, wieczne życie.

A jeśli nie będziemy do tego dążyć, to doskonałość i wieczność będzie działać przeciwko nam i sprawi, że nasze życie stanie się coraz bardziej bolesne.

Z programu TV „Tajemnice wiecznej ksiegi”, 10.12.2014

Kategorie: Praca duchowa, Tora

Kategorie: Klipy

Pytanie: W jaki sposób, każdy z nas powinien zacząć budowę swojego własnego otoczenia?

Odpowiedź: Zacznij od tego, że powinieneś natchnąć wszystkich swoim pragnieniem zbudowania takiego otoczenia. Spróbuj przekonać ich bez słów, że wszyscy powinniśmy starać się zbudować takie otoczenie, które zobowiąże nas, zmieni, zbliży i połączy.

Jest to warunek konieczny. Bez takiego otoczenia, bez odpowiedniego połączenia między nami, nie będziemy mieli miejsca, w którym może objawić się duchowe. Ono objawia się tylko w połączeniu między nami.

Forma naszego związku nosi nazwę formy świata duchowego – formy tego stopnia, na którym znajduje się człowiek. W tym momencie, w którym to na mnie wpłynie i ja wyrażę życzenie przyjść i ujawnić ją – ode mnie będzie zależeć, na jakim poziomie odkryję związek. W tej samej grupie są tacy, którzy widzą go znajdującego się na 50-tym stopniu, a są tacy, którzy widzą go na 5-tym.

Ktoś inny widzi go absolutnie naprawionym.

W sferze duchowej rzeczywistości, nie ma wcześniej określonej formy – to wszystko zależy od osoby. Dlatego tak niezbędne jest środowisko, które zobowiąże mnie do poprawnego odnoszenia się do niego – więcej nic nie trzeba.

Rzeczywiście, gdy odkrywam go naprawionym, to widzę, że to zawsze tak było i tylko mnie brakowało życzenia, wrażliwości, aby to ujawnić. My i teraz znajdujemy się w grupie, środowisku, które całe znajduje się w końcu naprawy, w świecie Nieskończoności. Niestety, ono nie popycha mnie, aby to ujawnić. Przebudzając przyjaciół, ściągam na siebie oddziaływanie, które pomaga mi zobaczyć ich ostatecznie naprawionymi.

Tak więc, w wyniku tego cyklu, wracającego do mnie, ja doprowadzam się do naprawy. Nazywa się to „ modlić się“ – oceniać siebie samego, poprzez to zwracam się ku prawidłowemu odnoszeniu się do otoczenia. Trzeba dużo o tym myśleć, dlatego że tutaj wszystko się zaczyna i tutaj wszystko się kończy.

Z lekcji „Wstęp do księgi Zohar“ 20.01.2012

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Kategorie: Klipy

Pytanie: Czy człowiek osiąga swoją duszę od razu czy stopniowo?

Odpowiedź: Istnieje 125 stopni osiągnięcia duszy. Ale już na pierwszym stopniu osiągnięcia człowiek czuje, że znajduje się w wyższym świecie, wewnątrz wyższej siły, podobnie do nasienia w łonie matki.

Jest on spowity tą wyższą siłą, ale jednocześnie zobowiązany stale utrzymywać podobieństwo do niej, inaczej będzie wyrzucony stamtąd, w odczucie tylko tego, materialnego życia.

Wyższa siła, Stwórca, za każdym razem nieco wznosi się. A człowiek powinien się starać, dostosować odpowiednio do niego, tj. również rozwijać w sobie właściwość oddawania i miłości do bliźniego. Jeśli tego nie zrobi, to wypada z duchowego łona, podobnie do poronienia. Dlatego musi być ostrożny i pracować nad sobą, żeby cały czas wzrastać we właściwości  obdarzania i miłości.

Pytanie: Jaki jest związek między miłością do ludzi i ciałem duszy?

Odpowiedź: Pragnienie miłości bliźniego – jest to właśnie ciało duszy lub naczynie, wewnątrz którego czujemy  napełnienie, zwane światłem. Naczynie i światło razem nazywane jest duszą, ponieważ dusza składa się z dwóch części: ciało duszy i jej napełnienie, światło. Tak jak wewnątrz ludzkiego ciała istnieje życie, tak wewnątrz ciała duszy istnieje światło.

Posiadaliśmy egoistyczne pragnienie miłości własnej i odwróciliśmy je w pragnienie miłości do bliźniego, i w ten sposób zbudowaliśmy naczynie duszy. W to naczynie natychmiast wchodzi napełnianie, jak herbata, wypełniająca pustą szklankę. Uczucie napełnienia,  odkrycie Stwórcy nazwane jest światłem duszy.

Stwórca – jest to wyższa siła obdarzania i miłości, siła życia, którą odkrywamy w swoim naprawionym pragnieniu.

Z rozmowy o nowym życiu, 17.02.2015

Kategorie: Dusza i ciało, Praca duchowa

Kategorie: Klipy

Pytanie: Co to jest światło, które wypełnia duszę?

Odpowiedź: Odczucie światła – jest to napełnienie miłością. Tego nie da się wytłumaczyć słowami, tylko ten, który doświadczył, będzie wiedział, jakie cudowne jest to uczucie. Jest to większe niż wszystkie rozkosze, kiedykolwiek doświadczone przez wszystkich ludzi razem na tym świecie.

Jedna bardzo mała iskra światła, którą otrzymujemy w naczynie swojej duszy, jest większa od całego tego świata ze wszystkimi jego przyjemnościami, które on kiedykolwiek otrzymał, otrzymuje i otrzyma w przyszłości. Ponieważ jest to następny stopień, a on zawsze obejmuje w sobie poprzedni, jak małe ziarnko piasku w stosunku do ogromnego wszechświata.

Dlatego też, aby dać nam możliwość osiągnięcia tak ogromnych przyjemności, musimy zbudować  w nas naczynie duszy, które nie wybuchnie od małego przedawkowania światła, podobnie do człowieka odurzonego przez narkotyki. Dopóki nie nabędziemy naczynia miłości i obdarzania, nie daje się nam spróbować światła, abyśmy nie eksplodowali, aby nas nie rozsadziło.

Otrzymując rozkosz w naczynie obdarzania, już nie wybuchniemy i będziemy w stanie wytrzymać takie ogromne napełnienie.

Jeśli już teraz dano by nam rozkosz, odpowiadającą pierwszemu duchowemu stopniu, to ona przekroczy wszystkie nasze granice i nas rozsadzi. Ani nasz układ nerwowy, ani mózg nie jest w stanie tego wytrzymać. Dlatego, aby mieć możliwość rozkoszować się duchowym światem, oswoić się z nim, zrozumieć, i jeszcze rozwijać to uczucie coraz bardziej, musimy przygotować inne naczynie.

To nowe naczynie nie powinno być pochłaniajace, ponieważ takie naczynie nie może dużo pomieścić i z pewnością wybuchnie. Przypuśćmy, że podaruję ci sto miliardów dolarów – oczywiście, że mógłbyś oszaleć od tego.

Dlatego, chcąc dać ci możliwość otrzymania tych pieniędzy prawidłowo, dobrze i aby rozwijać się dzięki nim, mówię Ci: „Dam ci sto miliardów dolarów, tylko pod warunkiem, że pokochasz ludzi i będziesz robił dla nich wszystko“.

I wtedy nie będziesz miał żadnych problemów z otrzymaniem ani stu miliardów, ani stu bilionów, bo na świecie można zrobić tyle przydatnych rzeczy za te pieniądze. I nie eksplodujesz od tego, bo przed tobą odkryją się nowe możliwości czynienia dobra.

Teraz zastanów się, czy chcesz otrzymać sto miliardów dolarów, aby następnie rozdawać  je po dolarze całej reszcie, a dla siebie nie wziąć ani grosza?

Pytanie: Gdyby to były moje dzieci, to nie ma żadnych problemów. Ale jak mogę oddać wszystko obcym?

Odpowiedź: I właśnie to się nazywa miłość do bliźniego. Jeśli pokochałbyś wszystkich jak swoje własne dzieci, to otrzymałbyś ogromną rozkosz z tego, że rozdajesz im pieniądze. Cały świat zależałby od ciebie.

I wszystko to nazywa się zbudowaniem swojej duszy. Ale gdzie ona jest, ta twoja dusza? Cały świat – to twoja dusza, całe jego napełnienie – to napełnienie twojej duszy. Wyobrażasz sobie, co to jest? .. I w dodatku, ty jeszcze odnajdujesz wieczne, nieograniczone życie.

Z rozmowy o nowym życiu, 17.02.2015

Kategorie: Dusza i ciało, Praca duchowa

Pytanie: Prawie wszyscy wierzą w istnienie duszy, tylko nie wiedzą, gdzie ona się znajduje i czym ona jest. Większość wierzy, że dusza obłócza się w ciało przy porodzie człowieka i opuszcza ciało, kiedy on umiera, kontynuuje swoją niezależną egzystencję – niewiadomo gdzie. Czym jest dusza?

Odpowiedź: Dusza – jest to część Stwórcy z góry. Stwórca – jest to wyższa siła przyrody, dobra i przynosząca dobro, siła obdarowywania i miłości. Wyższa siła miłości nieskończona i znajdująca się w bezgranicznej przestrzeni, to jest nie w naszym ograniczonym materialnym świecie, a w dużo wyższych wymiarach, których nie odczuwamy.

Cząstka tej ogólnej ogromnej, nieograniczonej siły miłości nazywa się duszą.

Pytanie: A w jaki sposób ta dusza jest związana z ciałem?

Odpowiedź: Nie ma żadnego związku między ciałem i duszą. Ciało należy do zwierzęcego poziomu i współczesna medycyna jest w stanie zastąpić prawie wszystkie jego części. Wkrótce będzie je można wydrukować na drukarce 3D. Jak to ciało może być związane z duszą?

Ciało – to jeszcze nie człowiek. Człowiek – jest to niejaka esencja, podobna do Stwórcy, siły obdarowywania i miłości. Właśnie dlatego nazywa się on „człowiek” (Adam), to jest „podobny” (dome).  Altruistyczna właściwość, podobna do Stwórcy, nazywa się człowiekiem.

Człowiek sam musi doprowadzić swoje właściwości do podobieństwa ze Stwórcą i w ten sposób przygotowuje w sobie miejsce, gdzie obłóczy się część Stwórcy, nazwana duszą. Te właściwości, które on przygotował ze swojej strony, nazywają się ciałem duszy. A obłóczające się tam światło – jest to wewnętrzne napełnienie, sama dusza, światło.

Do tego stopnia, na ile przygotowałem „ciało duszy” podobne do Stwórcy, ono nazywa się  człowiekiem. Moje właściwości obdarzania i miłość – to jest „ciało”, w które wchodzi dusza. Rzecz nie w tym, że dusza obłócza się w zwykłe fizyczne ciało, którym nie odróżniamy się w niczym od wszystkich zwierząt.

Z rozmowy o nowym życiu, 17.02.2015

Kategorie: Dusza i ciało

Wiadomość: Genetyk B. Lipton twierdzi, że jedynie siłą myśli człowiek jest w stanie pozbyć się każdej choroby – ukierunkowane psychiczne oddziaływanie, może zmienić kod genetyczny organizmu.

Przez stulecia, lekarzom dobrze znany jest efekt placebo: za pomocą wiary w uzdrawiającą moc lekarstwa człowiek zmienia zachodzące procesy w jego organizmie, w tym na poziomie molekularnym, zmienia swój kod genetyczny.

Można to osiągnąć przez odpowiednią dietę, oddziaływanie silnego bioterapeuty, za pomocą określonych ćwiczeń fizycznych. Jednak największy wpływ, który jest zdolny do zmiany naszego stanu zdrowia, jak uważa Lipton, ma moc naszych myśli.

Ogromna różnica między człowiekiem a innymi istotami na świecie jest w tym, że on może zmieniać swoje ciało, wyleczyć się z chorób dziedzicznych i śmiertelnych poprzez psychiczne nastawienie organizmu.

Problem w tym, że bardzo niewielu z tych, co uwierzyli w możliwość samoleczenia poprzez myśli, naprawdę w to wierzy – a tym samym odnosi sukces. Większość podświadomie zaprzecza tej możliwości.

Zatem, żeby osiągnąć uzdrowienie, konieczne jest przełamanie bariery ustalonej przez podświadomość na oddziaływanie naszych myśli na procesy komórkowe i kod genetyczny.

Komentarz: Nie ma niczego silniejszego niż siłą myśli. Władać myślą mogą bioenergoterapeuci, którym jest to dane od urodzenia lub nabyli to dzięki treningom. Jednak najprościej odbywa się to w zespole, kiedy człowiek anuluje siebie, swoją psychiczną barierę i pozwala pozostałym oddziaływać na siebie.

Kategorie: Kabała i inne nauki, Zdrowie