Pytanie: Powszechnie uważa się, że nie należy osądzać przyjaciela, dopóki nie znajdziesz się na jego miejscu. Czy tak jest w życiu?

Odpowiedź: Osądzasz przyjaciela, dlatego że widzisz w nim swoje negatywne cechy. A gdybyś był naprawiony, to widziałbyś w przyjacielu oblicze Stwórcy.

Dopóki nie zjednoczysz się z nim we wszystkich swoich właściwościach, nie osiągniesz jedności z nim, nie możesz twierdzić że rozumiesz kim on jest. A kiedy się zjednoczycie nie pozostanie już nic: ty i Stwórca będziecie jedną całością.

Pytanie: Wychodzi na to, że nie można sądzić ani przyjaciela, ani bliźniego, ani innego człowieka?

Odpowiedź: Nikogo. Dlatego że w rzeczywistości nie widzisz nikogo, tylko siebie.

Pytanie: Jeśli patrzę na innych i widzę w nich wady, to jak powinienem z tym pracować?

Odpowiedź: Nie możesz z tym pracować punktowo. Musisz generalnie pracować nad sobą i wtedy stopniowo zobaczysz, że zaczniesz odnosić się do świata jak do manifestacji Stwórcy, który pokazuje ci na otaczających cię dookoła ludziach, w czym jesteś jeszcze nie gotowy, aby być podobnym do Niego.

Z lekcji w języku rosyjskim, 03.12.2017

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie: Jest powiedziane w Kabale: „Kochaj bliźniego swego jak siebie samego”. Rozumiem to tak, że jeśli nie kochasz siebie, nie możliwe jest pokochać bliźniego? Czym jest miłość do siebie? Co odróżnia ją od egoizmu?

Odpowiedź: Miłość własna nie jest egoizmem. Prawdziwa miłość do siebie jest to pragnienie poprawnego wyrażenia siebie w tym świecie i w całym wszechświecie. Po to aby osiągnąć najlepszy cel, jaki tylko możesz osiągnąć w swoim obecnym istnieniu.

Miłość osiągalna jest tylko poprzez połączenie z innymi. Właśnie wtedy, kiedy zaczynasz myśleć: „Co jest dla mnie najbardziej pożądanym?” W czym powinna wyrażać się prawdziwa miłość do siebie?„ – to pomyśl że miłość powinna wyrażać się w tym, że kochasz innych jak siebie samego.

W taki sposób osiągasz najwyższy, najlepszy, wieczny stan. Dlatego miłość do bliźniego można nazwać najwyższym egoizmem i prawdziwą miłością.

Z programu TV „Nowości z Michaelem Laitmanem”, 13.03.2018

Kategorie: Miłość, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Jak powinnam postąpić, kiedy odkrywam w sobie zło i ono dodaje mi sił? Boję się tego uczucia, przecież powinnam nienawidzić zło?

Odpowiedź: Zło daje siłę – to prawda. Tylko to jest nieprawidłowa siła. Postaraj się przeciwstawić jej drugą, przeciwstawną siłę i z nich dwóch stworzyć średnią linię.

Ta środkowa linia będzie właśnie twoim połączeniem ze Stwórcą, ponieważ od Niego pochodzi i lewa linia – zło, i również prawa linia – dobro. A środkowa linia, którą możesz zbudować między nimi – jest oczywiście połączeniem ze Stwórcą.

Z lekcji w języku rosyjskim, 17.12.2017

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: Dlaczego powrót do swojego korzenia zawiera poczucie takiej nieziemskiej przyjemności?

Odpowiedź: Powrót do duchowego korzenia napełnia człowieka. Gdy osiągamy kontakt ze Stwórcą, schodzi na nas Wyższa obfitość w postaci światła, poznania, napełnienia. Następuje to w formie rozwiązania bardzo poważnych sprzeczności. Jednak one nie mogą zostać rozwiązane na poziomie naszego świata.

Człowiek zaczyna rozumieć, że tylko w odkryciu Stwórcy istnieją odpowiedzi na wszystkie pytania dotyczące sensu życia.

Pytanie: Czy stereotypowe znaczenia istnienia, dla którego żyją zwykli ludzie, pochodzą również od Stwórcy? Dlaczego Stwórca nam je dał?

Odpowiedź: Dlatego że gdy nadepczesz na nie, to możesz jak niedopałek papierosa zgnieść, ale wtedy możesz podnieść się też wyżej duchowo. Wszystkie są prawidlowe, dobre, ponieważ odnoszą się do sensu istnienia człowieka na zwierzęcym poziomie, w zwierzęcym świecie.

Ze wszystkich ziemskich znaczeń człowiek musi stopniowo podnieść się do prawdziwego sensu istnienia. A prawdziwy sens, to nie ten który kończy się na tej Ziemi, w tym życiu i sprowadza się do napełnienia swojego maleńkiego egoistycznego pragnienia.

Pytanie: Okazuje się, że gdyby nie było śmierci, to nie osiągnelibyśmy sensu życia?

Odpowiedź: Wyobraź sobie, co by było, gdyby człowiek żył nieskończenie długo. Naprawdę wpadałby w ogromną depresję i nie mógłby nic z tym zrobić. Nie można by nawet umrzeć.

Dlatego Stwórca specjalnie stworzył śmierć, żeby człowiek mógł w czymś odczuwać konieczność i w odniesieniu do niej mógłby siebie zmierzyć – ponad nią. Oznacza to, że sens istnienia znajduje się ponad życiem, stamtąd, skąd pochodzi.

Pytanie: Czy Stwórca nie mógł stworzyć takiej rzeczywistości w której wszyscy żyliby dobrze, byli szczęśliwi, bogaci, istnieli wiecznie? Co jest w tym złego? Wszyscy byliby kochający i kochaliby się. Po prostu Raj!

Odpowiedź: To byłby zwierzęcy Raj dla człowieka, który nie dąży do poznania swojego korzenia, żyje bez świadomości.

Pytanie: To znaczy wszystko sprowadza sie do duchowego korzenia, który musimy poznać?

Odpowiedź: Tak, ponieważ w tym celu wszystko zostało stworzone!

Z lekcji w języku rosyjskim, 28.01.2018

Kategorie: Dusza i ciało, Postrzeganie rzeczywistości, Pytania&Odpowiedzi, Różne, Sens życia

Pytanie: Czy Stwórca jest tylko dążeniem, ideą do której rozwija się człowiek?

Odpowiedź: Nie! To nie jest idea. Znajdujemy się w bardzo wąskim zakresie uczuć, zrozumienia i dlatego nie możemy mówić o takiej właściwości jak Stwórca, nie mamy do tego żadnych narzędzi.

Dlatego na ten temat należy dużo rozmyślać, rozmawiać, dyskutować. Może zająć to nawet rok, lub dwa, ale w końcu zaczniesz rozumieć, czym jest Wyższy świat, siła, która w nim działa, czym jest Stwórca. Stopniowo zaczniesz nawet czuć i bardziej orientować się w tym, gdzie istniejemy.

Nasze ciągłe lekcje i warsztaty bardzo wiele znaczą, dlatego że naprawdę przybliżają człowieka do świata duchowego, do Stwórcy.

Z lekcji w języku rosyjskim, 21.01.2018

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Stwórca

Pytanie: Ciągle konfrontujemy się z pytaniami: dlaczego Stwórca ze mną tak postąpił? Dlaczego miało to miejsce, co nie jest pożądane? Jak rozpoznać motywy Stwórcy?

Odpowiedź: Nie możesz wiedzieć, że nie jest to pożądane? Może to jest najbardziej optymalne dla ciebie wyjście!

Pytanie: Jak czuć się szczęśliwym, a nie pokrzywdzonym?

Odpowiedź: Po pierwsze rozluźnij się. Oddaj się temu, co robi z tobą Stwórca. Mniej ruchów zewnętrznych. Niech wszystkie twoje ruchy będą wewnętrzne. Poruszaj się do przodu – do przyjaciół i do Stwórcy. Odkryj siebie.

Z lekcji w języku rosyjskim, 14.01.2018

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: W książce „Szamati” („Usłyszane”) bardzo często pojawia się termin „prawa i lewa linia”. W jakich stanach znajdujemy się w lewej linii, a w jakich w prawej?

Odpowiedź: To są bardzo trudne pojęcia.

Prawa linia to jak reguła, obdarzanie, miłość, emanacja, światło.

Lewa linia to egoizm, otrzymywanie, przyciąganie do siebie.

Musimy znajdować się w dwóch liniach, ponieważ na interakcji obdarzania i otrzymywania buduje się połączenie z człowiekiem lub ze Stwórcą.

Połączenie obu linii tworzy średnią linię – prawidłowy zestaw właściwości obdarzania i otrzymywania. W niej budujemy między sobą dynamiczny system wzajemnych połączeń. Na przykład, ile ja daję tobie, tyle i dostaję; ile ty mi dajesz, tyle dostajesz. Poprawnie nastrajając połączenie, zaczynamy między dwoma liniami odczuwać Stwórcę.

Innymi słowy, środkowa linia to sam Stwórca. Jego odkrycie buduje się na dwóch przeciwstawnych właściwościach, ale same te właściwości nie mają do Niego odniesienia.

Z lekcji w języku rosyjskim, 10.12.2017

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Czy to prawda że człowiek jest zwierzęciem?

Odpowiedź: Jest powiedziane w pismach: „Dzikim osłem rodzi się człowiek”. I nie ma w tym nic obraźliwego. Zwierzęciem będziesz do tej pory, dopóki nie wejdziesz w stan duchowego zarodka. Zaczynając od niego, potem dalej zaczniesz rozwijać się jako Człowiek.

Pytanie: Czy można powiedzieć że, materialne – to troska tylko o siebie, a duchowe – to troska o innych?

Odpowiedź: Zgadza się. Troska o siebie to materialny świat, troska o innych – duchowy świat. Ale w zasadzie, gdy troszczę się o innych, zaczynam już rozumieć, że w rzeczywistości jest to troska o siebie samego, tylko w sensie duchowym. Jest to także egoizm, ale kiedy pracuje na obdarzanie, nazywa się obdarzanie i miłość.

Celem troski o innych – jest osiągnięcie poziomu Człowieka, tj. fuzji, połączenia ze Stwórcą.

Z lekcji w języku rosyjskim, 10.12.2017

Kategorie: Praca duchowa, Rozwój egoizmu

W rzeczywistości każde stworzenie ma kontakt ze swoim Stworzycielem, jak jest powiedziane: „Cała ziemia jest pełna Jego chwały” [1] – jednak ono nie wie i nie czuje tego. (Baal HaSulam, „Ostatnie pokolenie”)

Taki kontakt istnieje przez cały czas. Przychodzi ze strony Stwórcy, a nie ze strony stworzenia i naszym zadaniem jest odczuć go. Tym właśnie zajmuje się nauka Kabały.

Z definicji wynika że, nauka Kabały jest objawieniem Stwórcy, człowiekowi na tym świecie. A odkrycie jest tylko w odczuciach.

Pytanie: To znaczy „cała ziemia jest pełna Jego chwały” pochodzi ze strony Stwórcy, a „ono (stworzenie) nie wie i nie odczuwa tego” – z naszej strony?

Odpowiedź: Oczywiście, każdy żuczek, każdy owad, każdy liść – wszystko jest bezpośrednio kontrolowane przez tę siłę, przez to pole zwane „Stwórcą”.

Jednak nie jest to dane nam w odczuciach. Natura – to obiektywna rzeczywistość dana nam w odczuciach. Dlatego to co czuję, to istnieje, a to czego nie odczuwam, dla mnie nie istnieje. Lecz mogę zdobyć dodatkowe organy zmysłów i wtedy wszystko co mogę w nich poczuć, również będzie częścią tej natury, która przejawia się w stosunku do mnie.

Pytanie: Czy kabalista ma zdolność ciągłego kontrolowania swojego postrzegania rzeczywistości?

Odpowiedź: Nikt z żyjących na Ziemi nie może tego postrzegać, dlatego że wszyscy zmierzamy w kierunku coraz większej korekty. A kiedy zaczniemy włączać się w Stwórcę, wtedy wszystko będzie się nam upraszczać.

Z programu TV „Ostatnie pokolenie”, 09.10.2017

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Jak można poczuć w tym świecie, że moja dusza rozwija się, rośnie? Czy można to zrozumieć poprzez relacje z innymi ludźmi?

Odpowiedź: Najlepsze potwierdzenie tego, że twoja dusza rośnie to osiągnięcia w zbliżeniu się z dziesiątką. Dotyczy to zarówno mężczyzn, jak i kobiet.

Musimy zrozumieć, że w postępie duchowym nie ma różnicy między mężczyznami i kobietami. Oczywiście że mają różną fizyczną pracę w grupie. Ale w zasadzie kalkulacja dotyczy tylko możliwości połączenia w grupie. Wasze zbliżenie pomiędzy sobą to jest wasze duchowe kli (naczynie).

Z lekcji w języku rosyjskim, 14.01.2018

Kategorie: Praca duchowa