„I tylko uniżony ujrzy Stwórcę“

каббалист Михаэль ЛайтманPytanie: Jeśli wokół siebie a także w innych, widzimy swoje własne właściwości, to jak zrozumieć powiedzenie: „Wielki jest Stwórca i tylko uniżony ujrzy Go“?

Odpowiedź: Stwórca jest naprawdę wielki, według właściwości obdarzania, emanacji. Dlatego tylko taki człowiek, który czuje się uniżony, ponieważ w nim odkrył się wielki egoizm, poczuje Stwórcę.

Z lekcji w języku rosyjskim, 03.09.2017


Moje myśli na Twitterze, 23.05.19

Lag Ba Omer – to Dzień Światła, cieszymy się wtedy z tego, że Tora Światła odkryła się w narodzie Izraela. Lag Ba Omer – jest to dzień pamięci wielkiego kabalisty – RASZBIEGO. Kabalista Raszbi założył grupę kabalistyczną składającą się z 10 osób, razem osiagnęli najwyższy poziom duchowy i napisali Księgę Zohar.

@Michael_Laitman


Postrzeganie kabalisty

каббалист Михаэль ЛайтманPytanie: Czy wszyscy kabaliści mają podwójne postrzeganie na „ja” i na „swój egoizm‘‘?

Odpowiedź: To zależy od tego, z czym człowiek asocjuje się: z punktem w sercu czy ze swoim egoizmem. A jeśli z jednym i z drugim, to wtedy rzeczywiscie czuje się dualnym, podzielonym na dwie części.

Pytanie: Czy jest to dobry stan?

Odpowiedź: Bardzo dobry! W każdym punkcie życia, w dowolnym stanie kierujesz swoje myśli na to, że składasz się z dwóch części: z tego, czego pragnie twój egoizm, i z tego co ty chcesz jako człowiek.

Najlepiej jest oddzielić się od ego, popatrzeć z boku i upewnić się jakimi jesteśmy egoistami, porównać się z dobrem i zrozumieć jakimi możemy być.

Ale egoizm nigdzie nie znika i z tego powodu tak wiele nie cierpisz, odnosisz się do niego absolutnie obiektywnie. Jest to wielka właściwość natury, która pomaga człowiekowi podnieść się wyżej.

Z lekcji w języku rosyjskim, 04.02.2018


Wszystko w człowieku – pochodzi od Stwórcy

каббалист Михаэль Лайтман Pytanie: Czy dobrze uważam że działania Stwórcy – to przebudzające się we mnie pragnienia, myśli, które On mi posyła i stany, przez które przechodzę?

Odpowiedź: Absolutnie wszystko, co pojawia się w człowieku, pochodzi od Stwórcy. I najgorsze i najlepsze myśli, działania – są tylko od Niego.

Pytanie: Jeśli negatywne myśli i pragnienia przychodzą do mnie od Stwórcy, to znaczy że to w jakiś sposób mówi o Nim?

Odpowiedź: Nie. To mówi o tym, że On mnie przebudza. Nie ma znaczenia, w dobrą czy złą stronę, ale przebudza. A ja muszę skierować pojawiające się we mnie właściwości i działania odwrotnie na Niego tak, aby między nami powstało podobieństwo.

Pytanie: Jest powiedziane: „Z twoich czynów poznam Ciebie”. Chodzi o to, że nie można tego postrzegać dosłownie?

Odpowiedź: Wszystkie pobudzenia które powstają w człowieku, pochodzą od Niego, ale to w jaki sposób należy działać, zależy już tylko od człowieka.

Z lekcji w języku rosyjskim, 19.11.2017


Fragmenty z porannej lekcji 06.11.2018

каббалист Михаэль ЛайтманZ lekcji na temat „Wzajemne poręczenie“

Wzajemne poręczenie to rodzaj połączenia, miara skorygowania rozbitych części, które ponownie jednoczą się w jeden system wspólnej duszy zwany „Adam Riszon”. Jesteśmy zobowiązani do odtworzenia tej duszy zgodnie z prawem wzajemnego poręczenia.

Dlatego wzajemne poręczenie obejmuje wiele poszczególnych praw i warunków. Obejmuje to również fizyczne połączenie w grupie, organizację społeczeństwa i wszystkich jego systemów, pozwalajacych na wspieranie wewnętrznego mechanizmu poręczenia, to jest połączenia pragnień, intencji, celów. W rezultacie zaczynamy rozumieć czym jest wspólny cel, wspólne pragnienie, wspólny Stwórca.

Wzajemne poręczenie to bardzo złożone pojęcie. Ponieważ trzeba przywrócić między nami tysiące połączeń, dlatego aby osiągnąć połączenie, jak gdyby jeden człowiek z jednym sercem. Stąd też studia przeprowadzane są zarówno w praktyce, jak i w intencjach oraz w działaniach.

Za każdym razem osiągamy coraz większą precyzję, a poprzedni stan rozbija się, tak jakby był bezużyteczny. Za każdym razem podnosimy się na coraz wyższy poziom, doświadczamy wzlotów i upadków.

Poprzednie osiągnięcie wydaje się już nieprawidłowym i postrzegane jest jako grzech. Wydawało nam się, że osiągnęliśmy poręczenie i jedność, ale nie, okazuje się że nasze połączenie było niewystarczające i bezużyteczne. W taki sposób pracujemy.

Wzajemne poręczenie jest naszym celem, który należy realizować zarówno w sferze materialnej, jak i duchowej, we wszystkich formach. Dlatego w odniesieniu do poręczenia zawsze jest wystarczająco dużo pracy, bardzo poważnej i żmudnej. Nie można ignorować tego pojęcia nie uwzględniając tej kwestii.

* * *

Rozbicie dotyczyło związków między częściami duszy, a nie samych dusz. Wynika z tego, że to nie sam człowiek zostaje sądzony, ale tylko jego stosunek do innych: czy znajduje się on w połączeniu z innymi. Nie ma żadnego dobra i zła, z wyjątkiem gotowości lub niechęci, aby połączyć rozbite części duszy.

Każdy musi być gotowy, by poczuć potrzeby przyjaciela, innych rozbitych części, aby właściwie połączyć się z nimi i tylko w taki sposób przyjaciele budują Stwórcę, Bore (przyjdź i zobacz).

Jest powiedziane: „Wy stworzyliście Mnie” tym, że staraliście połączyć się ze sobą nawzajem i szukaliście gdzie w tej więzi jest święte imię, gdzie jest zaszczytne miejsce. Stwórca króluje tylko „między nami‘‘ a nie w każdym z nas.

Dlatego należy modlić się za przyjaciela, czuć jego ból. Należy przenikać troskami społeczeństwa, nie oddalać się od niego. Przykazania człowieka w stosunku do przyjaciela poprzedzają przykazania w odniesieniu do Stwórcy. Ponieważ tylko w korektach odnośnie do przyjaciela odkrywają się związki i prawa między człowiekiem i Stwórcą zwane „miejscem”.

A na razie nie ma tego „miejsca”, do którego możnaby odnieść te przykazania. Najpierw należy je zbudować. To „miejsce” znajduje się wewnątrz połączenia między nami. Budując je, jednocześnie budujemy Świątynię, dom, gdzie odkryje się świętość, siła miłości i jedności.

Musimy dokładnie wyobrazić sobie to podejście, w przeciwnym razie będziemy poruszać się w złym kierunku. Starać się koncentrować coraz bardziej na naszym połączeniu, a nie skupiać się na sobie. Wychodzimy z samych siebie i znajdujemy się w połączeniu z innymi. Dlatego pragnienie przyjaciela jest ważniejsze niż moje, przecież ono wyprowadza mnie z mojego egoizmu i pozwala mi się z nim połączyć.

Każdy istnieje osobno, ale Stwórca zamieszkuje tylko między nami.

Należy znaleźć to miejsce, wyjaśnić je, odkryć i poczuć się jak grzesznik tylko w odniesieniu do tego, zamiast szukać grzechu w sobie. W każdym z nas nie ma ani dobra ani zła – są one oceniane tylko w odniesieniu do związku między nami.

Różni się to od zwykłej dla nas moralności tego świata. Dlatego że w egoistycznej formie każdy bierze pod uwagę tylko siebie, swoje własne istnienie. A my musimy postarać sie przenieść uwagę z siebie na związki między nami, zapełnić pustkę między nami tysiącem poprawnych połączeń tak jakby wiązkami laserowymi, rozciągającymi się od jednego do drugiego przyjaciela, i w taki sam sposób „od każdego do wszystkich‘‘.

Z porannej lekcji 06.11.2018


Kongres w Ameryce Łacińskiej 2019 „Budujemy społeczeństwo przyszłości”.

Podczas gdy Izrael i kraje europejskie były zahipnotyzowane transmisją Eurowizji, byłem po drugiej stronie kuli ziemskiej – w Monterrey w Meksyku. W tym szczególnym miejscu moi studenci i przyjaciele z całego kontynentu łacińskiego zgromadzili się na międzynarodowym kongresie kabalistycznym – „Budujemy społeczeństwo przyszłości”.

Jego celem jest nauczenie się zjednoczenia ponad wszystkimi różnicami. Dziesiątki tysięcy moich studentów z wielu krajów świata również dołączyło do nas wirtualnie. Siła łączących się serc była tak mocna, że stała się prawdziwie duchowa.

[envira-gallery id=”12199″]


W jaki sposób wady przekształcić w zalety?

каббалист Михаэль ЛайтманPytanie: Bardzo wielu ludzi cierpi z powodu swoich niedociągnięć. Jak powinni z tym pracować?

Odpowiedź: Pracować należy w bardzo prosty sposób: kochać innego człowieka tak, aby poprzez zewnętrzne wady (fizyczne, fizjologiczne) zobaczyć jego wewnętrzne bogactwo. A wtedy wszystkie te zewnętrzne niedociągnięcia, wręcz przeciwnie, będą pokrywały cieniem jego wewnętrzne bogactwo.

Pytanie: Jak postrzegać swoje niedociągnięcia jako pozytywne?

Odpowiedź: W sobie widzę wszystko pozytywne. 🙂 W taki sposób jesteśmy zbudowani. Nawet jeśli czasami, w niektórych bardzo złych chwilach życia, karcę siebie, krytykuję, to należy pomyśleć o tym, kogo krytykuję?

Natura stworzyła cię w ten sposób, lub nazwij to „Stwórcą”, co jest jednym i tym samym. Dlaczego karcisz to? Skąd wiesz, może potrzebujesz tych wszystkich niedociągnięć właśnie dlatego, aby podnieść się nad nimi i osiągnąć poziom Stwórcy? Ponieważ na tym polega nasze przeznaczenie.

Pytanie: Jak prawidłowo używać niedociągnięć, aby podnieść się na następny poziom rozwoju?

Odpowiedź: Kochać. Kochać to znaczy kochać w nich to, że poprzez wzniesienie się ponad nie, owijając je w zalety, osiągamy najwyższy poziom rozwoju. A bez tego nie byłoby dla nas możliwe podnieść się wyżej.

Pytanie: Kiedy człowiek zobaczy że, to z powodu czego ma kompleksy, można skutecznie wykorzystać?

Odpowiedź: Tak. Powinien studiować naukę Kabały. Musi otrzymywać właściwe przykłady z tej nauki i siły, z pomocą których może próbować zmienić się – domagać się, prosić i ostatecznie zmienić.

Pytanie: Jaką jakość lub właściwość, która wydawała się Panu niezbyt dobra, wykorzystał Pan dla rozwoju, dla wzniesienia na następny poziom?

Odpowiedź: Jestem bardzo zazdrosny. Jestem bardzo zawistny, chciałbym jeszcze więcej chciwości.

Jedyne, co mam, to ogromna pasja do odkrycia sensu życia. I ta ogromna pasja opiera się na ogromnym egoizmie: „Dlaczego tak po prostu istnieję? Nie mogę sobie na to pozwolić, ja tego nie chcę. Muszę zrozumieć, dlaczego istnieję, jak prawidłowo realizuję każdą chwilę mojego życia”. Pochodzi to z wielkiej chciwości, z wielkiego egoizmu!

Chociaż ta moja jakość jest bardzo zła, ale ogólnie jest dobra. Dzięki temu rozwijam się. I po dziś dzień jestem bardzo chciwy – chciwy na to, aby wiedzieć, rozumieć i poznać. Jeśli u kogoś widzę, dlaczego ja tego nie mogę? Nie z merkantylnych celów, a właśnie z duchowych, naukowych itd.

Jestem bardzo zazdrosny. Oglądam w telewizji, jak ktoś gra na skrzypcach, fortepianie, dyryguje orkiestrą lub śpiewa, a ja niczego z tego nie umiem.

Pytanie: I jak Pan to uosabia?

Odpowiedź: Chcę tego wszystkiego!

Pytanie: I co Pan robi w takiej sytuacji?

Odpowiedź: Nic. 🙂 Nie mogę się rozdwoić, pracuję w swojej dziedzinie. Postanowiłem sobie, że tylko to jest dla mnie największym bogactwem, tylko to muszę osiągnąć.

Jeśli na przykład miałbym kopalnie miedzi, cynku, cyny, żelaza i diamentów. To co bym wybrał? – Oczywiste że diamenty. Nie możesz nic z tym zrobić, musisz wybrać najcenniejszą rzecz.

Tak i w tym wypadku. Wybrałem dla siebie to, że najważniejszą rzeczą w życiu jest osiągnięcie korzenia swojego rozwoju, następnego poziomu egzystencji i dążę tylko do tego celu.

Pytanie: To jest najważniejsze – mieć cel?

Odpowiedź: Tak. Najważniejszą rzeczą jest motto żyj z błyskawicą”. „Płoń, płoń, gwiazdo moja!”

Z programu TV „Nowości z Michaelem Laitmanem”, 27.01.2019


Dziesiątka – to duchowa myśl

каббалист Михаэль ЛайтманPytanie: Czy istnieje jakiś związek pomiędzy myślą i dziesiątką?

Odpowiedź: Dziesiątka – to duchowa myśl. Nawet jeśli jest zła, pomimo wszystko to jest już poważna duchowa myśl. A gdy człowiek jest sam, to jest to coś niedokończonego, tj. pewna fluktuacja, przypadkowa przeszkoda.

Grupa powinna włączyć w siebie kilka osób, niekoniecznie dziesięć. Mówimy o tym „dziesiątka,“ dlatego że jest to najbardziej optymalny, dobry warunek. Ale nawet jeśli razem zbierają się nie dziesięć, a 3-4 osoby – to już jest to grupa. Wskazane jest aby zbierało się od trzech osób i powyżej. Wtedy ich wpływ na wszechświat jest poważny i ich wspólne myśli mogą już wpływać na cały system.

Z lekcji w języku rosyjskim, 03.02.2019


Błyskawiczne odpowiedzi kabalisty, 23.12.2018

каббалист Михаэль ЛайтманPytanie: Jak właściwość wiary (chasadim) może przekształcić się we właściwość wiedzy (chochma)? Czy właściwości duchowe mogą przenikać jedna w drugą?

Odpowiedź: Nie. Właściwość wiary – to właściwość obdarzania. A jeśli posiadam właściwość obdarzania i jest ona wystarczająco silna, to wtedy mogę już otrzymać w nią odczucie Stwórcy, które nazywa się „światło chochma”.

Pytanie: Mówi Pan że: „nie ma wiary”. Ale przecież mówimy: „wiara w nauczyciela”, „wiara w przyjaciela”, „wiara w książkę”, „wiara w Stwórcę”?

Odpowiedź: To nie jest ta wiara, którą ma na myśli Kabała. W Kabale wiara – to siła, z którą mogę tworzyć, działać. Jest to możliwość, by być podobnym do Stwórcy.

Pytanie: Od czego zacząć znajomość Kabały dla absolutnie nowej osoby? Którego kabalistę lepiej czytać z pierwotnych źródeł: Rabasza, Baal HaSulama, czy może Pana książki?

Odpowiedź: Radziłbym czytać swoją książkę „Osiąganie Światów Wyższych”. Chociaż nie uważam jej za pierwotne źródło, ale myślę, że jest to najbardziej odpowiednia książka jako wstęp i pierwsze zapoznanie się z Kabałą. W pewnym stopniu jest to lekki przekład „Szamati”.

Pytanie: Jeśli rozwój człowieka był w świadomości odczucia, a on umarł w wieku 10, 12, 14 lub 17 lat, to czy przy następnej reinkarnacji świadomość i uczucia będą w tym samym wieku? I czy będzie to dusza czy duch?

Odpowiedź: To co człowiek przechodzi w tym życiu naturalnie nigdzie nie przepada, dalej kontynuuje swoją drogę.

Pytanie: Nie widzę gdzie mogę realizować się na tym świecie dla podtrzymania potrzeb materialnych. Znajduję się jak w ciemności. Czy należy skierować wszystkie wysiłki na zajęcia, znaleźć grupę i studiować z wiarą w to, że właśnie znajdę zrozumienie?

Odpowiedź: Myślę że człowiek powinien zdobyć jakiś zawód który pozwoliby mu utrzymać siebie i rodzinę na normalnym poziomie, bez żadnych zbytków. A całą resztę czasu poświęcać duchowemu rozwojowi. To z pewnością już będzie absolutnie optymalne życie.

Pytanie: Co to jest rozum z punktu widzenia Kabały?

Odpowiedź: Rozum z punktu widzenia Kabały – to światło Chochma, które napełnia światło Chasadim.

Z lekcji w języku rosyjskim, 23.12.2018


Duchowość nigdzie nie znika

каббалист Михаэль ЛайтманPytanie: Co zrobić jeśli pytanie o „sens życia’’ traci swoją ostrość po kilku latach nauki, i studiowanie przekształca się w nawyk, hobby, styl życia? Gdy czuję że nie robię postępu.

Odpowiedź: To że nauka zmienia się w styl życia – to bardzo dobrze.

Samodzielnie zacząłem zajmować się Kabałą od 1976 roku. W 1979 r. znalazłem swojego nauczyciela Rabasza i w 1982 r. przeniosłem się do niego. Zajmuję się Kabałą 40-45 lat, to jest całe moje życie.

Niczego w swoim życiu nie żałuję. Patrzę na moich rówieśników którzy wciąż są zdrowi i widzę że niczego nie straciłem. Wręcz przeciwnie rozumiem w życiu nie mniej niż oni, może nawet więcej. Cieszę się z tego że mam studentów i w nich widzę dalszą przyszłość.

Nie wyobrażam sobie, że Kabała mogłaby kogoś rozczarować. Nawet jeśli człowiek przyszedł do Kabały na jakiś czas, a potem powrócił do swego normalnego życia, to pomimo wszystko coś zyskał, dodał do swojej duszy wielkie Wyższe światło.

I chociaż to światło teraz znajduje się w stanie zamrożenia „stand by”, to jednak duchowość nigdzie nie znika. Jest to wieczny stan, tylko teraz jest „uśpiony’’. Ale przyjdzie czas że w pewnym momencie ponownie obudzi się w człowieku, a wtedy dalej będzie kontynuował swoją duchową drogę.

Z lekcji w języku rosyjskim, 11.11.2018