Pytanie z Facebooka: Po co Stwórca stworzył nieskończony Wszechświat, jeśli mimo wszystko jesteśmy zajęci sami sobą i nie możemy pojąć nawet małego ułamka wszystkiego?

Odpowiedź: Nasz Wszechświat – to odzwierciedlenie Wyższego świata. On nam się wydaje taki nieskończony, ponieważ nasz egoizm, jako podstawowa siła natury jest nieskończony.

Dlatego jego odzwierciedlenie w naszym świecie wyróżnia się, jako nieskończona nieożywiona materia, natomiast roślinny, zwierzęcy i ludzki poziom natury na naszej maleńkiej kuli ziemskiej jest ograniczony.

Pytanie: Co powinienem w rezultacie osiągnąć? Jak dostrzec lub poczuć nieskończoność?

Odpowiedź: Ta nieskończoność przedstawia nieożywiony poziom natury: kamienie itd. Nic  innego w niej nie ma. My musimy wznieść się nad nią, nie przenikając w nieożywioną naturę, lecz przeciwnie, rozwijając naturę człowieka. Czyli za roślinnym i zwierzęcym  poziomem  musi być poziom Człowiek, który musimy rozwinąć.

Ale Człowiek – to nie jest ten człowiek, którego widzimy, przecież to jest praktycznie zwierzę. Człowiek w nas – to jest to, co rozwija się w dobroci wobec innych pomimo swojego pierwotnego,  egoistycznego zamiaru.

Okazuje się, że podnosimy się nad nieskończonością, to znaczy, nad naturą naszego świata, wchodzimy w inny wymiar i odczuwamy Wyższy świat.

Z programu TV „Aktualności z Michaelem Laitmanem”, 27.03.2017

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Pytania&Odpowiedzi

 Pytanie: Jedną z zasad poznania wyższej siły jest zasada „po Twoich działaniach poznaję Ciebie”. Jak z niej korzystać?

Odpowiedź: „Po Twoich działaniach poznaję Ciebie” oznacza, że muszę poznać działania Stwórcy na sobie.

Działanie Stwórcy – to wszystko, co dzieje się wokół mnie i we mnie. I w nich muszę odkryć Stwórcę, jako zarządzającego wszystkim..

Z lekcji w języku rosyjskim, 12.03.2017

Kategorie: Uncategorized

 Pytanie: Co to znaczy: uczeń otrzymuje całe światło swojej duszy poprzez nauczyciela? Czyżby on był źródłem, a nie świat Nieskończoności?

Odpowiedź: Jeśli moja dusza rozwinęła się wcześniej niż twoja dusza i okazało się, że ty jesteś moim uczniem, to naturalnie według hierarchii ty otrzymujesz światło przeze mnie.

Rzecz w tym, że system dusz jest wzajemnie połączony. Te dusze, które częściowo lub całkowicie przeszły już swoją naprawę i podniosły się do pewnego poziomu, przekazują światło przez siebie na pozostałe dusze.

Wszystko jest urządzone w takiej kolejności. Z jednej strony ty dodajesz mi swój egoizm, a z drugiej strony ja dzięki twojemu egoizmowi przekazuję tobie wyższe światło. A wtedy ty też będziesz przekazywać je jeszcze komuś innemu. Oczywiście, ty i teraz to robisz, tylko jeszcze nieświadomie.

Nie ma innej alternatywy tak, czy inaczej ty jesteś moim duchowym dzieckiem.

Z lekcji w języku rosyjskim, 07.08.2016

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa

 Baal HaSulam, „Wstęp do Księgi Zohar”: Wszystko, o czym mówi mądrość Kabały – to wiedza o dziesięciu sfirot’ach i ich różnych kombinacjach. I te pojęcia zupełnie wystarczą, aby rozkryć istotę dowolnej wyższej wiedzy.

Pytanie: Co to jest „dziesięć sfirot”?

Odpowiedź: Podstawa wszechświata – to światło, ale nie światło postrzegane przez nas, a szczególna energia, która rozprzestrzenia się, emanuje, tworzy, napełnia i zmienia wszystko. W swoim pierwotnym stanie ono nazywa się „Keter” (korona).

Rozprzestrzeniając się z góry w dół, światło tworzy punkt – pragnienie, które zaczyna rosnąć pod jego wpływem.

Z zerowego położenia, gdzie punkt przedstawia po prostu właściwość światła, on zmienia się w pierwszym stadium i zaczyna rozumieć, czego pragnie. To pierwsze rozprzestrzenienie pragnienia nazywa się „Hochma”.

W drugim stadium pragnienie pod wpływem światła przekształca się w przeciwstawną sobie właściwość – właściwość Biny. Ono także pragnie, ale tylko obdarzać.

Pragnienie zaczyna dostrzegać właściwości światła (emanacji) i staje się podobne do niego, jak mały człowiek w stosunku do dużego, kiedy on wzoruje się na dorosłym człowieku przyswajając sobie jego właściwości, przyzwyczajenia i poglądy.

Trzecie stadium – to pragnienie Biny, aby stać się podobnym do Keter. Ponieważ Keter stworzyła właściwość Hochma, to Bina także tworzy następną właściwość – „Zeir Anpin” (Z“A), co w  tłumaczeniu z języka aramejskiego oznacza „mała twarz“. Mała – dlatego, że pochodzi nie od  Keter, a od  podobieństwa do niej.

Następnie w pragnieniu pojawia się dążenie, aby otrzymać więcej – całe ogromne światło, które pochodzi z zerowego stadium. To – czwarte stadium, lub „Malchut”, od słowa „królestwo” – królestwo pragnienia.

Oprócz tych czterech części, istniejących w naturze, nic więcej nie zostało stworzone. Cały Wszechświat, planety, wewnętrzne części człowieka, nasza psychologia, umysł – każdy system, jaki byśmy nie wzięli, składa się z tych części i ich hierarchii.

Zeir Anpin z kolei składa się z sześciu części. W ten sposób całe stworzenie przedstawia dziesięć części lub dziesięć sfirot. Sfira (od słowa „świecąca”) – jest to świecenie określoną właściwością. Każda sfira – to cały system wzajemnie oddziałujących między sobą sił.

Z lekcji w języku rosyjskim, 05.03.2017

Kategorie: Struktura Wszechświata

 Pytanie: Co to jest za siła, która zmusza cały  świat do rozwijania się: całą naturę i człowieka?

Odpowiedź: Istniejemy wewnątrz siłowego pola, które nazywa się „natura”, które włącza w siebie mnóstwo różnych sił.

Dzielimy tę siłę na poziomy: nieożywiony, roślinny, zwierzęcy i ludzki albo zgodnie z naukowym podejściem tej siły na fizykę, chemię, biologię itd. Definiujemy ją zgodnie z osią swojego rozwoju, jako związki przyczynowo-skutkowe.

W tym polu istnieją obszary, które dla nas są nieznane i niezrozumiałe. Cała natura – to jest jedna siła. Im bardziej postępujemy w pojmowaniu rzeczywistości i im głębiej badamy naturę, tym bardziej przekonujemy się, że jest to jedna siła.

Nasze postrzeganie staje się coraz bardziej integralnym, globalnym i już rozumiemy, że nie istnieje oddzielnie fizyka, chemia, biologia, zoologia, a wszystko przedstawia jedną formę. Tylko ze względu na ograniczoność naszego postrzegania odbieramy jednolitą rzeczywistość w postaci oddzielnych fragmentów. Po prostu nie jesteśmy w stanie postrzegać całego wszechświata w postaci jednego obrazu, jednej siły.

Ale stopniowo, na miarę swojego rozwoju, zaczynamy rozumieć, że jest to rzeczywiście jeden obraz, jedna siła, wewnątrz której sami się znajdujemy. I ta siła nas rozwija i daje nam możliwość, by ją poznać. Siła, która nazywa się „natura”, jakby sama chce, byśmy ją poznali.

Człowiek bada naturę poprzez swoje właściwości dane mu od urodzenia, i z tego powodu on jest naturalnie ograniczony: czasem, ruchem, przestrzenią i swoją percepcją. On nie jest w stanie oczyścić i przeprogramować na nowo swojego mózgu. Przecież ludzkość – to jest rezultat długiego procesu ewolucji pod wpływem różnego rodzaju oddziaływań i sił na przestrzeni miliardów lat.

Człowiek – jest to rezultat rozwoju natury i dlatego pojawia się pytanie, czy on może badać naturę, będąc jej nierozłączną, integralną częścią? Przecież do tego konieczne jest wnieść się ponad naturę.

Dopiero od niedawna, na przełomie rozwoju nauki zaczynamy rozumieć, że czas i miejsce są względne, a zamiast masy może być energia. Ale energia jest czymś zanikającym, co znaczy, że masa może też zniknąć.

Okazuje się, że te wszystkie nieskończone tony materii, które widzimy we Wszechświecie – to nie jest masa, a energia, to jest coś przezroczystego i znikającego. W istocie nasz Wszechświat jest pusty!

Ponadto przyczyna i skutek mogą zamienić się miejscami i to, co wydawało nam się być przyczyną, okaże się skutkiem i na odwrót. Możliwe, że wydarzenie, które teraz powinno mieć miejsce – samo powoduje dla siebie przyczynę, a nie przyczyna powoduje  wydarzenie.

W fizyce kwantowej znane są zjawiska, kiedy cząstki oddalone od siebie nawzajem na kosmiczne odległości, okazują się być związane ze sobą. I jeśli jedna cząstka robi skręt, zwój, spiralę w odległości miliardów kilometrów od tego miejsca, druga cząstka robi to samo. I nie to, że jedna cząstka powtarza czynności drugiej, a obie są ze sobą powiązane.

Ani jedna z nich nie jest przyczyną i skutkiem, a wszystkie przedstawiają jedną całość i są w takiej formie, której nie jesteśmy w stanie postrzegać swoim umysłem ze względu na to, że jest on nadzwyczajne ograniczony.

A zatem okazuje się, że nasze wszystkie badania natury są bardzo ograniczone.

Pytanie: Należy przyznać, że niewiele wiemy?

Odpowiedź: My nie wiemy prawie nic! Przecież nasze postrzeganie matematyki i fizyki też jest – konsekwencją naszej budowy. A jeśli bylibyśmy zbudowani w inny sposób, mielibyśmy inną matematykę i „1 + 1” nie byłoby równe dwa.

Przecież jest to tylko założenie, że 1 + 1 = 2. Jeśli zamienilibyśmy swoje organy postrzegania, to zobaczylibyśmy inną rzeczywistość. Cała otaczająca nas natura wyglądałaby zupełnie inaczej.

Ale siłę, która rozwija naturę, można przyjąć za absolut istniejący poza nami. Ta siła tworzy naturę i nas samych w takiej formie, która pozwala nam badać część natury w ograniczonym stopniu. A jeśli naprawdę chcemy zbadać naturę, musimy podnieść się na poziom tej siły, a w tym celu, konieczne jest nabycie nowych właściwości.

Ciąg dalszy nastąpi…

Z rozmowy o nowym życiu, 27.06.2017

Kategorie: Kabała i inne nauki, Postrzeganie rzeczywistości, Stwórca

 Pytanie: Żyjemy w tym świecie jak małe dzieci, które czują się ukarane za to, że matka nie daje im cukierków i coca coli, wiedząc, że jest to szkodliwe. Kto jest tą matką?

Odpowiedź: Matka – jest to ogólny system, natura, naturalne prawa, w których istniejemy. System zajmuje się nami planowo, systematycznie, krok po krokuformując w nas prawidłowy stosunek do rzeczywistości i stopniowo nas z nią zapoznając, żebyśmy otworzyli oczy i zobaczyli prawdziwy świat.

Podobnie, jak małe dziecko, które widzi tylko niewielką część świata – bardzo płaski i ograniczony obraz. Ono nie rozumie systemu zarządzania krajem i światem, nie wie, jak to wszystko działa.

Nawet nie wszyscy dorośli wiedzą, jak jest zbudowane państwo i jak ono funkcjonuje, według jakiej zasady pracują wszystkie jego systemy. Większość niepokoi tylko to, co ich bezpośrednio dotyczy, na przykład niewywiezione śmieci wokół domu.

Jak człowiek w miarę wzrostu, zapoznaje się z systemami zarządzania państwem, tak i my musimy zapoznać się z naturalnymi systemami, które nami zarządzają.

Pytanie: Matka – jest to symbol ciepła, miłości, troski, wszystkiego, co jest najlepsze w życiu człowieka. A dlaczego, patrząc na swoje życie, nie widzę, żeby świat odnosił się do mnie z taką miłością i troską? Wręcz przeciwnie, ja otrzymuję ciosy ze wszystkich stron.

Odpowiedź: Myślimy, że miłość natury powinna wyrażać się w zrozumiałej dla nas formie. Ale czy my prawidłowo sobie ją wyobrażamy? Myślę, że jeśli istnieje cel, który powinienem osiągnąć w swoim rozwoju, to matka zobowiązana jest cały czas dbać o to, żebym był ukierunkowany na ten cel.

Przecież mój obecny stan w moim egoizmie jest bardzo zły. I muszę jak najszybciej wydostać się  z tego zła i przejść do dobra. Dlatego matka stwarza mi niezbędne do tego warunki. Ona nie popycha mnie na siłę i nie pogania ostrym kijem, ale cały czas daje mi możliwość postępowania naprzód. I ja muszę ją zrozumieć!

Problem jest w tym, że nie rozumiemy, jak natura nami zarządza. Jak tylko zaczynam to rozumieć i staram się włączyć w ten proces, to natychmiast wszystko się zmienia.

Przecież staram się dostrzec, gdzie jest matka, czego ona chce ode mnie w każdym momencie, w każdym stanie, dokąd ona stopniowo mnie kieruje, co muszę teraz robić i najważniejsze, o czym myśleć? Jak powinienem postrzegać świat i odnosić się do tego, co się dzieje, cały czas zmieniając swój stosunek do niego i rozwijać swoją świadomość?

Jeśli cały czas myślę, że nie ma nikogo oprócz wyższej siły, czyli że matka natura stale mną się zajmuje, zawsze chcąc dla mnie tylko dobra, to będę stale poruszać się we właściwym kierunku. Możliwe, że po drodze będę czasami popełniał błędy i natykał się na przeznaczone dla mnie granice: to z lewa, to z prawa, ale w końcu, mimo wszystko będę kontynuował poruszanie się do przodu. Będę znajdował się pod stałą kontrolą i osiągnę cel.

Matka jest ukryta, ale stopniowo odkrywam ten system, sądząc po moich zderzeniach z nią i po analizie swoich działań, co zrobiłem prawidłowo, a co nie. W ten sposób zrozumiem, co to jest nagroda i kara.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z rozmowy na temat nowego życia, 02.02.2017

Kategorie: Edukacja, Natura

 Pytanie: Co to jest reinkarnacja lub kołowrót dusz?

Odpowiedź: Można to zrozumieć na następującym przykładzie.

Na przykład, znajdujemy się w jednej dziesiątce i odkryliśmy troszeczkę siebie, swój fragment duszy, a następnie dołączyliśmy do siebie jeszcze jedną dziesiątkę i zaczęliśmy odkrywać więcej.

To przejście od jednego małego pełnego stanu do następnego pełnego stanu nazywa się reinkarnacją lub kołowrotem duszy.

I tak dusza jakby spowija się w coraz większe i większe odzienia, powiązania z innymi częściami wspólnej duszy, dopóki nie osiągnie wiecznej i doskonałej formy. Właśnie do tego prowadzą reinkarnacje duszy.

Ale to nie ma nic wspólnego ani z ziemskim życiem, ani ze śmiercią zwierzęcego ciała, ani jakimkolwiek jego stanem lub rozwojem.

Z lekcji w języku rosyjskim, 06.11.2016

Kategorie: Dusza i ciało, Dziesiątki, Praca duchowa

Ari (Izaak Luria Aszkenazi) „Drzewo Życia“: „Wiedz, że przed początkiem stworzenia było tylko wyższe wszystko sobą zapełniające światło…“

Cel stworzenia – doprowadzić stworzonych do poznania Stwórcy, stopienia się z Nim, do jego poziomu. Cały rozwój człowieka na tym świecie w przeciągu tysięcy lat ma na celu realizację tego zadania.

Było wielu ludzi w historii ludzkości, którzy byli w stanie przejść ze zwierzęcego poziomu na ludzki – począwszy od Adama, „pierwszego człowieka”. Tacy ludzie nazywają się kabalistami i w trakcie wszystkich pokoleń oni pomagali innym dojść do poznania wyższej siły, do wejścia w duchowy świat.

Całe nasze życie na tym świecie wewnątrz egoistycznego pragnienia ma na celu wydostanie się się z niego i wzniesienie się do pragnienia obdarzania, do wyższej egzystencji – wiecznej i nieograniczonej.

Dlatego warto podziękować tym wszystkim ludziom, którzy po osiągnięciu poznania Stwórcy przyłożyli wszelkich starań, aby rozwinąć naukę Kabały, która pomogłaby innym podnieść się na ten sam poziom i przejść przez te same stany w poznaniu wyższej rzeczywistości.

Cały rozwój dzieli się na dwa etapy. Początkowo ma miejsce prosty wzrost i udoskonalenie pragnienia rozkoszowania się. Ale w pewnym momencie pragnienie rozwija się tak dalece, że zaczyna żądać swojej naprawy na pragnienie obdarzania. I ten punkt zwrotny symbolizuje szczególny kabalista, którego nazywali Ari.

Ten posłaniec z góry zrobił dla nas to, czego nie zrobił nikt inny. Nie ma innego człowieka, który wniósłby większy wkład w ogólną naprawę. Począwszy od niego ludzkość wkracza w okres wyzwolenia. Przecież Ari był tym, który odkrył naukę Kabały, metodę naprawy – wziął ją z góry i mógł przekazać nam daleko w dół.

Dlatego tak ważny dla nas jest dzień dzisiejszy- dzień pamięci Ari. Wszystko, co mamy w naszym duchowym życiu, do którego dążymy, inwestując w nie całe swoje życie, w istocie przyszło od wielkiego Ari. Jest to dusza, która symbolizuje punkt zwrotny ze świata ciemności w świat naprawy.

Ari był pierwszym kabalistą, który przyniósł ludziom praktyczną metodę naprawy, łącznie z budową wyższych światów, reinkarnacją dusz, rozprzestrzenianiem światła, rozwojem. On powiązał z tym wyjaśnieniem święta i cytaty z Tory.

Ari stworzył język Kabały, odkrył ją do studiowania, badania i realizacji. Przetłumaczył Kabałę z języka przypowieści i aluzji, który był przyjęty wcześniej wśród kabalistów, na współczesny, ścisły, naukowy język: miar, stopni, „awjut” (głębia pragnienia), „kaszijut” (twardość ekranu) – naukowe terminy.

Po tym Kabała stała się prawdziwą nauką dzięki najwyższemu stopniowi, który on osiagnął, i który pozwolił mu dotrzeć do całego wyższego świata.

Dlatego zaczyna on swoją opowieść od czterech etapów prostego światła, ze wszystkimi szczegółami. Cała budowa wszechświata, której naucza nauka Kabały, przyszła od Ari. Baal HaSulam pisze, że osiągnął on swoje duchowe poznanie poprzez włączenie w siebie („zarodka”) duszy Ari. Dzięki tej szczególnej duszy Baal HaSulam dokonał swoich odkryć i kontynuował dzieło Ari.

Z lekcji w dniu pamięci Ari, 27.07.2017

Kategorie: Baal HaSulam, Praca duchowa

Tłustym drukiem wydzielone są słowa autora tego blogu

Opinia: (M. Deliagin, kierownik instytutu ds. problemu globalizacji): W naszych czasach rozpadają się wszystkie powszechne reguły i zasady. Globalny kryzys gospodarczy maskuje przejście ludzkości w jakościowo nowy stan – w integralnie połączony jeden świat.

Jeśli wcześniej zmienialiśmy otaczający nas świat, to teraz zmieniamy swoje postrzeganie tego świata. Zaczynamy zdawać sobie sprawę, że znajdujemy się w sieci praw natury, które również  zarządzają społeczeństwem i doprowadzają go do nowego, zjednoczonego stanu.

Zmieniły się motywy społeczeństwa: ludzie zaczęli świadomie ofiarować swoje zainteresowania emocjom. Człowiek według swojej istoty jest „pragnieniem napełnić się przyjemnością” i w tym celu istnieje.

Państwa zajęły podporządkowaną pozycję w stosunku do globalnego biznesu. Takie jest prawo naszego egoistycznego rozwoju: dziś można za pieniądze kupić wszystko i wszystkim rządzić. Ale to prawo już zamienia się na inne…

Wysoka wydajność informatycznych technologii sprawia, że do produkcji jest potrzebna coraz mniejsza ilość ludzi. W wyniku rozwoju technologicznego do zabezpieczenia ludzkości w to, co niezbędne potrzebny będzie udział 2-3% społeczeństwa.

Rezultat – społeczna likwidacja klasy średniej. I nie tylko średniej a w ogóle wszystkich, którzy nie są silni, a następnie i silni też „zjedzą” siebie nawzajem… jeśli, tylko odkrycie prawa rozwoju natury nie doprowadzi ich do zdania sobie sprawy, że właśnie zgodnie z nim trzeba zmienić społeczeństwo.

To niszczy tradycyjną demokrację, gospodarkę rynkową, rynkowe stosunki, zyski przestały służyć,  jako zamiennik sensu życia. Są to oznaki przejawu „z góry” (wbrew naszym pragnieniom) nowego społeczeństwa i nowego świata.

Dlatego Zachód znalazł tymczasowe rozwiązanie w utylizacji „zbędnej“ populacji. Ale to rozwiązanie ze względu na swoją nieludzkość może być tylko tymczasowe. Oczywiście, ma się na myśli popieranie bezżenności, rozpad rodziny, rozprzestrzenienie narkotyków itp..

Przyjdzie nam razem zbudować nowy świat, dlatego że stary już się skończył. Bardzo ważne jest, aby najpierw zrozumieć, że nie należy budować go według starych wzorców, a według tych, które demonstruje nam natura. Stwierdzono to już tysiące lat temu w nauce Kabały i czeka to na moment realizacji.

Kategorie: Ekonomia i pieniądze

 Pytanie: Jak zachowywać się podczas kongresu, aby osiągnąć maksymalną korzyść?

Odpowiedź: Po prostu zapomnieć o sobie i być cały czas wewnątrz wspólnego połączenia, aby poczuć jądro wspólnego zjednoczenia, wspólnej myśli, wspólnego pragnienia.

Pytanie: Na kim koncentruje się Pan na kongresie: na nowych, czy na weteranach?

Odpowiedź: Na nikim. Ja się koncentruję na połączeniu ludzi.

Na kongresie nie potrzeba skomplikowanych materiałów. Kongres – to nie nauka, a połączenie. Dlatego też, dla wszystkich będzie całkowicie przystępne i to, co zamierzam powiedzieć i to, co należy robić. Tylko dla każdego – zgodnie z jego poziomem i w zależności od osobistych duchowych stanów, w których on się znajduje.

Z lekcji w języku rosyjskim, 19.02.2017

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa