Pytanie: Do tego aby osiągnąć Stwórcę, należy maksymalnie rozwijać swój egoizm. A jeśli człowiek nie jest egoistą?

Odpowiedź: Nie trzeba rozwijać egoizmu. To absolutnie nieprawda. Egoizm będzie rozwijał się sam!

My nie powinniśmy starać się o to aby być złymi. Przeciwnie, musimy troszczyć się o to, aby być dobrymi, a wtedy będziemy złymi, gdy zacznie się w nas odkrywać coraz więcej negatywnych właściwości, abyśmy mogli je naprawić.

A jeśli będę przegranym albo nieudacznikiem w naprawie, to nie dodadzą mi jeszcze więcej złych właściwości. Dlaczego? Przecież nie mogę sobie poradzić z tym co już mam.

Pytanie: Egoizm jest jak nerw w zębie, bez niego ząb jest nieżywy. A czy kabaliści, podobnie jak stomatolodzy powinni wyleczyć chory ząb czy go usunąć?

Odpowiedź: Usunąć się nie uda. Ludzie mimo wszystko będą musieli naprawić egoizm, bo nic innego tutaj nie świeci. Tylko jeszcze przez bardzo długi czas będziemy cierpieć od „bólu zęba”.

Z lekcji w języku rosyjskim, 18.08.2019

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Rozwój egoizmu

Kongres w Mołdawii. Lekcja nr. 2

Pytanie: Jak to zrobić aby nie bać się odczucia rozpuszczenia siebie?

Odpowiedź: Jeśli człowiek czuje się bardzo źle, to gotowy jest rozpuścić się bez lęku. Każdy ma w życiu takie chwile, kiedy chciałby zniknąć, nic nie słyszeć, najlepiej nie istnieć.

Jeśli podnosimy ważność duchowości, to osiągamy taki stan kiedy dla osiągnięcia duchowości należy rozpuścić swój egoizm.

Z 2 lekcji kongresu w Mołdawii, 06.09.2019

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa

Kongres w Mołdawii. Lekcja nr. 0

Pytanie: Jak wykorzystać różnicę pomiędzy wywyższaniem Stwórcy a wdzięcznością okazaną Mu w modlitwie?

Odpowiedź: W modlitwie istnieje bardzo dużo wszelkiego rodzaju wyrażeń. Jest to i prośba i wysławianie i wdzięczność za przeszłość, a nawet w pewnym sensie moje obietnice na przyszłość.

Modlitwa – to rozmowa ze Stwórcą. Nie powinieneś zwracać się do Niego za pomocą frazesów. Zwracaj się tylko od siebie. Może to być w formie wewnętrznego dialogu, kiedy każdy z was rozmawia ze Stwórcą. Może być też w formie prośby w jednym kierunku. Jak chcesz, tak jak uważasz.

Przykładem modlitwy są Psalmy Króla Dawida. Król Dawid był wielkim kabalistą, żył w IX wieku pne. Napisał zbiór modlitw „Psalmów”, które są popularne na całym świecie, we wszystkich religiach. Przeczytaj, tam też ujrzysz siebie, ponieważ obejmują one absolutnie wszystkie stany – od zerowego, aż do 100% całkowitej naprawy wszystkich dusz.

Z lekcji nr. 0 kongresu w Mołdawii, 05.09.2019

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa

Kongres w Mołdawii. Lekcja nr 0

Pytanie: Jaka jest różnica między wywyższaniem Stwórcy i wdzięcznością wobec Niego?

Odpowiedź: Nie możesz być wdzięczny Stwórcy do czasu, dopóki nie wywyższysz Go w swoich oczach.

Kiedy możesz być wdzięczny Stwórcy? Wtedy jeśli uznasz że On jest wielki. Jeśli On całkowicie zarządza wszystkimi stworzeniami – ogarnia nie tylko Wszechświat, a wszystkie światy, wszystko co istnieje. To znaczy że najpierw musisz docenić Jego wielkość. A najważniejsza Jego wielkość jest w tym, że to On zarządza wszystkim, co jest w tobie. On definiuje wszystko.

Czując Jego wielkość, możesz już Mu dziękować za to, że cię przyciągnął, zajmuje się tobą, kształci, wychowuje. Przy czym każdego z nas traktuje wzruszająco osobiście, bardzo uważnie rozumie absolutnie wszystko, tworząc w nas uczucia, właściwości, myśli – za i przeciw.

Tak samo jak my bawimy się z dzieckiem – raz tak, a raz inaczej. W ten sam sposób Stwórca wychowuje nas, abyśmy dorastali, składając się z przeciwnych sił, myśli, uczuć.

To wszystko jest ogromną pracą wielkiego systemu zwanego „Stwórcą“. To nie jest po prostu właściwość obdarzania, a system działający na obdarzanie. Za to możesz być wdzięczny Stwórcy.

Z 0 lekcji kongresu w Mołdawii, 05.09.2019

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Stwórca

Pytanie: Co przejdzie od nas w następne życie?

Odpowiedź: Tylko nasze wysiłki, które były skierowane w tym życiu na zjednoczenie.

A czego jeszcze potrzebujemy? W przeciągu wielu żyć powinniśmy formować swoją duszę, tj. jednoczyć się w jedną dobrą siłę, dobry system.

Nic innego nie pozostaje z każdego życia, z wyjątkiem takich jak się to nazywa, dobrych uczynków.

Z lekcji w języku rosyjskim, 18.08.2019

Kategorie: Dusza i ciało, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Gdy oglądamy jakiś serial, włączamy się w niego, to przy tym odczuwamy potok myśli, przeżyć. Czy jest to także miarą połączenia?

Dlaczego jeśli czuję myśli i pragnienia innych osób, czy to jest znakiem duchowego zjednoczenia?

Odpowiedź: Znak duchowego zjednoczenia może być tylko wtedy, gdy odczuwam odrzucenie od przyjaciół i jednocześnie modlę się o to, aby powstał między nami związek duchowy.

Tylko te dwie przeciwstawne tendencje we mnie, wskazują na duchowe wywyższenie.

Z lekcji w języku rosyjskim, 18.08.2019

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Ludzkość rozwija się, czy to oznacza że staje się coraz bardziej miłosierna i sprawiedliwa?

Odpowiedź: W żadnym wypadku! W procesie rozwoju egoizmu stajemy się coraz bardziej twardzi, arogantcy, przestajemy odczuwać siebie nawzajem.

Oczywiście można powiedzieć: Jak to? ‚,Przecież to kiedyś ludzie byli jak barbarzyńcy!” Tak, ale oni byli bardziej zdolni zrozumieć siebie nawzajem. A my jednocześnie stajemy się bardziej zmysłowi i bardziej wyrafinowani.

Pytanie: Nasze zajęcia, rozpowszechnianie, czy działa to z wystarczającą prędkością, czy też nie poruszamy się za wolno?

Odpowiedź: Prędkość zależy od was.

Pytanie: Jak mój egoizm może pragnąć prawdy, jeśli on zależy od społeczeństwa i do tego zaprzecza temu społeczeństwu, wywyższając się nad nim?

Odpowiedź: Najpierw musisz nauczyć się tego wszystkiego w swojej dziesiątce i tylko potem myśleć o czymś innym. Być może zajmie ci to nawet kilka lat. Dlatego o żadnym innym społeczeństwie na razie nie może być mowy. Nie rób sobie żadnych złudzeń. Dlatego że wszystko musi być dokładnie organizowane w dziesiątce.

Z lekcji w języku rosyjskim, 28.07.2019

Kategorie: Dziesiątki, Praca duchowa, Rozwój egoizmu

Komentarz: Naucza Pan że należy starać się, żeby wspólnie poczuć upadki?

Odpowiedź: Są upadki i wzloty które czujemy razem i są te odczuwane – indywidualnie.

Pytanie: Co to znaczy odczuwać stan upadku całą grupą?

Odpowiedź: To zależy od tego kto jak traktuje upadek.

Ja traktuję upadek jako odłączenie od Stwórcy lub od grupy, tj. od posuwania się do przodu. Na przykład, mogę czuć pewnego rodzaju ciężkość, ale jeszcze nie mogę tego określić, że zostało mi to dane dla postępu, po prostu znajduję się pod jej wpływem.

Ale kiedy zaczynam postrzegać że ta ciężkość jest dana jako narzędzie posuwania się do przodu, to wtedy ona zamienia się dla mnie w środek mojego postępu. I teraz pracuję z nią z radością, bo rozumiem że dzięki temu będę robić postępy.

Kiedy mamy wspólny cel, wspólne działania, żyjemy wspólnym życiem, to wtedy w czymś pojawia się wspólne wzniesienie i wspólny upadek, ale są też indywidualne stany. Należy wykorzystać ten fakt, że możemy pracować razem i w taki sposób osiągnąć wspólny wynik.

Studiując Kabałę mniej więcej rozumiem, w jakim stanie znajdują się moi przyjaciele i jak muszę im pomagać biorąc w tym udział. Na przykład przed kongresem bardzo ważne jest dla nas, abyśmy byli natchnieni, rozmawiali o ważności celu, ważności naszego spotkania, ważności kongresu, ważności naszych studiów. Wszystko to musimy zebrać między sobą i inspirować się nawzajem.

W ten sposób powstanie wspólne pole: Stwórca nie będzie przejawiać się w jakimś osobistym odczuciu, a we wspólnym polu. Jest to bardzo ważne, dlatego że Jego manifestacja może nastąpić tylko wtedy, gdy jesteśmy już połączeni w dziesiątce, w jakimś podobieństwie do wspólnego kli / naczynia.

Z lekcji w języku rosyjskim, 13.02.2019

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Co zrobić, by trudna praca duchowa była pożądana?

Odpowiedź: Odbywa się to stopniowo, w przeciagu wielu lat, pod wpływem otaczającego nas światła, które powraca do Źródła.

Jeszcze na początku swojej drogi, kiedy tylko zaczynałem uczyć się u Rabasza, opowiedział mi on jak Baal HaSulam odkrył Kabałę.

Pewnego dnia Baal HaSulam po raz kolejny przyjechał do swojego nauczyciela, do niewielkiego miasteczka pod Warszawą. Nauczyciela nie było w domu i Baal HaSulam zaczął przeglądać książki w jego gabinecie. Nagle zobaczył zupełnie mu nieznaną książkę, wziął ją i zaczął przeglądać i stwierdził, że mówi się tam o świecie duchowym. Było to „Drzewo życia” („Ez Chaim”) Ari. Baal HaSulam był zdumiony: okazuje się, że wszystko jest napisane, tam to wszystko istnieje!

Ale potem wszedł nauczyciel i powiedział: „Połóż to na swoim miejscu. Ta książka nie jest dla ciebie”. Baal HaSulam postawił ja na miejscu, ale już wiedział, czego szukać. Następnego dnia kupił ją w sklepie i zaczął się nią zajmować.

I tutaj Rabasz dodał frazę, która mnie zszokowała: „Ale mój ojciec nie wiedział, że zrozumienie tego, co jest napisane w tej książce zajmie mu 30 lat”. Pamiętam jak schwyciłem go za rękaw i wykrzyknąłem: „30 lat?!”. Miałem wtedy 33-34 lata.

Jednak w naszych czasach nie zajmuje to tyle czasu, ponieważ ma miejsce przyspieszenie rozwoju. Niemniej jednak, aby zrozumieć to, co jest napisane w Kabale i zobaczyć obraz w całości, potrzeba co najmniej 20 lat. Ale i tego nie widzę, żeby tak było. Ale 30 lat, to już całkiem realna liczba.

Wszakże światło, które nawraca człowieka do Źródła i odkrywa mu Stwórcę, działa stopniowo. Zasadniczo działa ono z zadziwiającą kosmiczną prędkością! Ale rzecz w tym, że musimy pokonać takie same kosmiczne odległości, nawet nie te, które w naszym świecie mierzone są w miliardach kilometrów, parsek itd., a o wiele więcej!

Światło działa w nas nieprzerwanie i na ile podłączam swoje pragnienie – przyspieszam wpływ światła na siebie. Ale mimo wszystko jest to ogromna liczba maleńkich napraw zachodzący w każdą sekundę. I dlatego nic nie zrobisz, musimy uzbroić się w cierpliwość.

Jeśli człowiek ma pragnienie, by osiągnąć duchowość, należy je rozwijać. Jeśli nie, to mimo wszystko należy zbliżyć się do źródeł, aby przynajmniej w jakiś sposób wziąć w tym udział.

Ale ja na miejscu dowolnego ucznia wybrałbym sobie niszę, w którą mógłbym inwestować. Wszyscy nie możemy zajmować się z maksymalnym oddaniem Kabałą, ale on może zajmować się rozpowszechnianiem, drukowaniem, weryfikacją, archiwizacją itd. To bardzo pomaga i przyspiesza czas.

Oczywiście ludzkości zajmuje to dużo czasu. Gdyby nie my, nie ten okres, przez który przechodzimy, ludzkość siedziałaby w zacofanych czasach i nic by się praktycznie nie zmieniło.

Gdyby zmiany zachodziły w naturalny sposób, bez światła, które wpływa na całą ludzkość, na całą naturę, rozwój byłby bardzo powolny. Ludzie żyliby jak w średniowieczu i z roku na rok nie byłoby żadnych zmian.

Z lekcji w języku rosyjskim, 13.02.2019

Kategorie: Baal HaSulam, Praca duchowa, Rabasz, Rozwój

Pomimo faktu, że kabalistyczny kongres w Bolonii, na północy Włoch był krótki i nie duży, odczuwany był bardzo jako mocny i wywarł ogromne wrażenie. Przybyło na niego kilkudziesięciu naszych przyjaciół z Włoch i sąsiednich europejskich krajów, a dziesiątki tysięcy ludzi było podłączonych do niego wirtualnie.

[envira-gallery id=”12788″]

Kongres nazywał się „Radość zjednoczenia” i ta radość była naprawdę odczuwalna. Radość zjednoczenia została stworzona przez ciepło serc połączonych w jedno wielkie serce. A celem kongresu było wsparcie i wzmocnienie włoskiej grupy przed wielkim europejskim kongresem, który odbędzie się w Bułgarii za półtora miesiąca.

Przecież Europa dzisiaj bardzo potrzebuje wsparcia. Przeżywa głęboki kryzys społeczny i kulturowy, masowa imigracja doprowadziła do tego, że Europejczycy mogą utracić swoją tożsamość, stosunki między krajami stały się bardzo napięte …

I dlatego, jeśli Europa chce się naprawdę zjednoczyć, musi zacząć budować między żyjącymi w niej narodami te same ciepłe stosunki, które były na naszym kongresie we Włoszech.

Kategorie: Kongresy, wydarzenia