Kongres w Charkowie. Warsztat nr 7

W artykule „Przyszłość człowieka zależy od jego wdzięczności za przeszłość” powiedziano: W wyniku wychwalania i wdzięczności, które człowiek wznosi do Stwórcy za przeszłość, rozszerzają się jego kelim, właściwości, zdolności odczuwania i oceniania w sercu i w rozumie wpływu Stwórcy na niego. Człowiek przenika każdym szczegółem oddziaływania między nimi, zaczyna czuć, rozumieć, poznawać, dla Kogo dostarcza wynik swojej pracy, i w konsekwencji tego, rozszerzając swoje właściwości, podnosi się na nowe wyżyny, do nowych doznań.

To znaczy, że wdzięczność jest nam niezbędna. Nie wpływamy żadnym sposobem na Stwórcę, na światło. Nie rozumiemy, co dzieje się w Nim dalej. Mówimy o tych doznaniach tylko ze swojego zrozumienia, ze swoich odczuć, z tego, kim jesteśmy – w ludzkim języku, w naszych doświadczeniach. Kiedy mówimy o czymś, czy o kimś, to mówimy, jak my wyobrażamy sobie ten przedmiot. Dlatego Stwórca nazywa się „Bore” („bo”, „re”) – „przyjdź, zobacz”. Bo kiedy dochodzisz do tych właściwości, odkrywasz w nich Stwórcę i na podstawie tych właściwości, wyrażasz swoje zdanie.

Dlatego wdzięczność jest konieczna po to, aby rozszerzyć nasze kelim i zmienić ich właściwości.

Każdy z nas ma punkt w sercu i w tym punkcie teraz coś czujemy. Ale nie możemy odczuć w nim żadnego obrazu, ponieważ wszystko jest ściśnięte w jednym punkcie. Musimy go rozszerzyć, rozwinąć. Jak to można zrobić? Z jednej strony z pomocą wdzięczności dla Stwórcy. Ale żeby ten środek podziałał na nas, musimy rozszerzyć ten punkt, zbierając w sobie punkty od naszych przyjaciół.

Z 7 warsztatu kongresu w Charkowie

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

„Kto ma sto, chce dwieście”, stąd wynika, że „człowiek umiera, nie zaspokoiwszy choćby w połowie swoich namiętności”. (Nauka dziesięciu Sfirot, cz. 1, „Skrócenie i linia”, Wewnętrzna kontemplacja, rozdział 4, p. 21)

Jesteśmy skonstruowani w taki sposób, że ciągle biegniemy za podwójną nagrodą, która nieustannie sygnalizuje się nam z oddali. Okazuje się więc, że nie osiągając tego umieramy. Oznacza to, że człowiek umiera, nie otrzymując nawet połowy tego, czego pragnął.

Dlatego cierpi z dwóch stron – zarówno z powodu cierpienia wzmożonego ruchu, oraz cierpienia z powodu braku nabycia. Oznacza to, że cierpisz zarówno z powodu tego, że musisz ciągle się poruszać, szukać czegoś, jak i przez to, że nie napełniłeś się.

Takie jest nasze życie. W każdym razie będziemy ciągle pędzić, dążyć do czegoś i nie będziemy w stanie się powstrzymać. Ale bez względu na to, jakie działania podejmiemy, nadal będziemy podwójnie pustymi.

Z programu telewizyjnego „Nauka dziesięciu Sfirot (TES)”, 18.12.2022

Kategorie: Praca duchowa, Struktura Wszechświata

Pytanie: Jaka jest różnica między intelektem a umysłem?

Odpowiedź: Intelekt i umysł są w pewnym stopniu synonimami, ponieważ oba oznaczają zdolność logicznego myślenia.

Oczywiście istnieje bardzo duży udział dziedziczności w genetycznym duchowym reszimot i naszych ziemskich danych, ale ogólnie można to rozwinąć, ponieważ umysł i intelekt rozwija się wraz z pragnieniami.

Umysł kabalisty tak samo jak umysł zwykłego człowieka, jest jedynie sługą jego pragnień. Pragnienie jest materią. Jako pierwsze powstaje pragnienie, a wszystko inne przyczynia się do osiągnięciu pożądanego celu.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Czym jest umysł?”

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Czym jest pamięć?

Odpowiedź: Pamięć to stany przeszłe, które mogę wydobyć i poczuć jako teraźniejsze. W rzeczywistości nie ma czegoś takiego jak „pamięć”. Po prostu wszystkie moje stany są przechowywane wewnątrz mnie jako przeszłe „parcufim” i mogę przechodzić z jednego stanu do drugiego. Mogę podróżować między nimi jakby w czasie. W sferze duchowej jest to absolutnie realne.

Pytanie: Jaki jest sens tej podróży w czasie? Co ona może dać?

Odpowiedź: Nic. Bardzo mało. W myśl zasady, że należy iść do przodu, a nie oglądać się za siebie.

Pytanie: Czy można podróżować w czasie w przyszłość?

Odpowiedź: Nie, ponieważ w tym celu trzeba wznieść się do przyszłych stanów, osiągnąć je. My możemy tylko przejść do następnego stopnia i nic więcej. A tego, co czeka nas w przyszłości, nie możemy zobaczyć, ponieważ te stany nie zostały jeszcze w nas zrealizowane. To wszystko czysta fizyka. Nie ma tu żadnego mistycyzmu.

Są ludzie, którzy czują przyszłość w naszym świecie. Są tego słynne przykłady: Wolf Messing, Wanga, Nostradamus. Przy czym oni nie koniecznie musieli znajdować się w duchowym zrozumieniu. Nie wiedzieli nic o świecie duchowym, po prostu wychodzili ze swoich odczuć. Wolf Messing mówił, że sam nie wie, skąd ma takie zdolności. Nagle wpadał w stan, w którym czuł przyszłość, teraźniejszość lub przeszłość, ponieważ wszystkie one istnieją.

Ale kiedy mówimy o duchowości, to tam już jest wolna wola. Dlatego w zasadzie można zobaczyć przyszłe stany duchowe. Ale jak do nich dojdziesz: czy drogą cierpienia, czy drogą światła, przez swoje wysiłki, nie wiadomo, to zależy od ciebie. Na tym polega absolutnie całkowita wolna wola, która musi być realizowana przez ciebie.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Czym jest pamięć?”

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Wolna wola

Pytanie: Jak wytłumaczyć narodziny następnego stopnia?

Odpowiedź: Narodziny następnego stopnia to kontynuacja relacji męskiej i żeńskiej części na następnym poziomie. Ale ten poziom jest z reguły wyższy. Dziecko rodzi się z mężczyzny i kobiety. Jednak jego podstawą jest następny stan.

Duchowy mężczyzna i kobieta lub mężczyzna i kobieta w naszym świecie są tylko zewnętrzną przyczyną narodzin dziecka. Załóżmy, że musi urodzić się dziecko, dlatego pojawia się jakaś para, mają do siebie pociąg, łączą się i poczynają dziecko, dlatego że w naszym świecie musi się urodzić określona liczba dusz w swoim cielesnym wyrażeniu.

Sami nie wiedzą, dlaczego nagle zaczynają ze sobą flirtować, zawiązywać jakiś związek. Budzi się w nich pragnienie, gdy z wnętrza, z samej natury, wynika konieczność urodzenia kogoś. Czy coś sami z siebie robimy?! Choć wydaje nam się, że są to nasze osobiste pragnienia, w rzeczywistości wynikają z potrzeby rozwoju ogólnego systemu.

Jesteśmy wewnątrz tego pola, jak groszek. Budzi się w nas to, co jest konieczne, aby zrealizować, i mimowolnie to spełniamy. A możemy to zrealizować nie z wyboru, ale na podstawie własnego zrozumienia. Do tego prowadzi Kabała.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Czym jest mężczyzna i kobieta?”

Kategorie: Mężczyzna i kobieta, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

My, ludzie, zostaliśmy stworzeni nienaprawieni, jak małe dzieci, żeby w pocie czoła naprawić się i poprzez nasze wysiłki osiągnąć stan równy Stwórcy, upodobnić się do Niego, zrozumieć Jego Zamysł, Jego plan odnoszący się do nas.

Abyśmy przeszli całą drogę do Ostatecznej Naprawy, wyjaśniając, dlaczego Stwórca tak nas zepsuł, dlaczego sami musimy to naprawić, w jakich warunkach powinniśmy być w każdym momencie czasu i czego się z tego nauczyć. Gdy zakończymy całą tę drogę, zrozumiemy, będziemy gotowi na coś. Ale na co, jeszcze nie wiemy.

Dopiero teraz otrzymaliśmy zrozumienie, że w naszym świecie istnieje możliwość odkrycia tego, że ​​jesteśmy wadliwi, że mamy możliwość naprawienia siebie poprzez Kabałę i osiągnięcia stanu Ostatecznej Naprawy. A co się stanie z nami po tym, nie wiadomo.

Przecież naprawiony, absolutnie doskonały stan całego stworzenia osiąga się wtedy, gdy staje się jedną całością, jak jeden jedyny organizm przeciwko Stwórcy. Stwórca i stworzenie stają się równymi, podobnymi do siebie partnerami, przeciwnymi w swoich naturalnych właściwościach i absolutnie identycznymi w swoich zewnętrznych stanach miłości i obdarzania. Co się z nimi dzieje dalej, nie wiemy. Nie możemy tego jeszcze zrozumieć.

To zupełnie jest inny rozum, inne uczucia, kiedy wszystko zlewa się w jedną całość. Jest to prawdziwy stan tej jedynej siły, która nazywa się Stwórcą. Kiedyś dojdziemy do tego. Mam nadzieję, że szybko. Wówczas po naszym całkowitym zjednoczeniu w jedną całość, w jeden organizm, kiedy zostaniemy do niego przywróceni, nastąpi następny etap.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Co to jest bycie poza ciałem?”

Kategorie: Praca duchowa

Komentarz: Mówił Pan kiedyś, że zaproponowano, by dowiedział się Pan, jaka czeka Pana przyszłość, ale Pan odmówił.

Odpowiedź: Tak. A jaki jest tego sens? Powiedziano: „Nie wróżcie i nie zgadujcie”. Po co miałbym to robić, skoro tym okradam siebie duchowo? Nie chcę znać przyszłości, chcę ją stworzyć sam. Chcę iść do niej na oślep. Wszystko zależy od tego, jak bardzo do tego dążę.

Pytanie: Czy ten moment, kiedy jakby sam zmierzasz ku swojej przyszłości, nie jest iluzją wolności? Przecież to i tak jest zaprogramowane.

Odpowiedź: Przyszłość jest zaprogramowana, ale nie sposób jej osiągnięcia. Na przykład, chodzisz do szkoły. Jest absolutnie pewne, że ukończysz ją. Ale to ile razy będziesz siedział w jakich klasach, ile będzie niepowodzeń, dwójek czy piątek, zależy tylko od ciebie i od nikogo innego. Dlatego nie wiadomo, jak osiągane są przyszłe stany, ponieważ to jest w twoich rękach.

Istnieją tylko dwie możliwości osiągnięcia tych samych stanów w danym momencie: dobra droga lub zła droga. Powiedzmy, że przychodzisz do pracy, musisz ją wykonać. Skończyłeś ją, otrzymałeś wynagrodzenie, wracasz do domu. I tak każdego dnia.

A to w jaki sposób przejdziesz tę drogę od początku do końca, zależy od ciebie. Albo nauczysz się lepiej przez nią przechodzić i szybko, lekko zrealizujesz, ponieważ rozumiesz, że to jest korzystne, dobre, potrzebne. Albo będziesz poganiany do przodu kijem do szczęścia.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Czym jest pamięć?”

Kategorie: Praca duchowa, Wolna wola

Pytanie: Dlaczego człowiek posiada taką cechę jak krytyka?

Odpowiedź: Właściwie to jest egoizm.

Komentarz: Z reguły każdy ma skłonność do krytykowania innych, a nie siebie.

Odpowiedź: Tak się dzieje, jeśli tkwisz w swoim zwykłym egoizmie. A jeśli twoim celem jest by połączyć się z innymi, wtedy zaczynasz krytykować siebie – to, co w tobie jest przeciwieństwem łączenia się z innymi.

Jeśli chcesz iść w kierunku celu, nie masz innego wyjścia. Musisz postawić przed sobą cel i środki, a wszystko, co jest przeciwne temu, powinieneś krytykować.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Czym jest krytyka?”

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Co jest lepsze dla rozpowszechniania: kiedy w pełni odkrywasz jedną ideę, czy kiedy próbujesz przekazać jak najwięcej myśli?

Odpowiedź: Idea powinna być tylko jedna – integralne społeczeństwo w integralnym świecie. Obecnie następuje przejście świata od dyskretnego, egoistycznego, indywidualnego do integralnego, połączonego, wspólnego. Nie możemy od tego uciec! To wezwanie natury, wezwanie Stwórcy skierowane do nas.

Musimy to sobie uświadomić i starać się dostosować nasz ruch do przodu w tym samym tempie, w którym odbywa się to z Jego strony, w przeciwnym razie będziemy mieć kłopoty. Bez tego ludzkość nie przetrwa.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Globalna idea”

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Rozpowszechnianie metody

Pytanie: Jaki jest najlepszy sposób studiowania Kabały: w języku ojczystym czy po hebrajsku?

Odpowiedź: Pożądane jest rozumienie Kabały w swoim ojczystym języku, ale jednocześnie trzeba znać kilkadziesiąt, a być może ponad sto słów po hebrajsku. Inaczej jest to niemożliwe.

Jeśli będziesz mówił ,,twarz’’ zamiast „parcuf“, ,,głowa’’ zamiast „rosz“, „nogi” i tak dalej, to wówczas w twojej głowie pojawi się zamęt. A tak, wręcz przeciwnie, odbierzesz te słowa jako sztuczne, aby zdefiniować duszę. One w zasadzie są stamtąd wzięte. Nie ma znaczenia, że w naszym świecie używamy ich w odniesieniu do części ciała. Ale w tym przypadku to proste.

Dlatego uważam, że tłumaczenie tych słów nie ma sensu. W żadnym języku, w żadnej dziedzinie nie tłumaczy się specjalistycznych terminów. Na przykład łaciny w medycynie, języka włoskiego w muzyce, w międzynarodowych językach technicznych wszelkiego rodzaju wyrażeń z języka niemieckiego i angielskiego.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Język Kabały”

Kategorie: Język Kabały, Pytania&Odpowiedzi, Studia Kabały