Pytanie: Dlaczego sytuacja, kiedy Pana słowa wywołują w uczniu zaprzeczenie, i próbuje wtedy „położyć Pana na łopatki”, daje Panu możliwość powiedzenia więcej, niż gdyby uczniowie słuchali Pana jak przysłowiowe mlecze?

Odpowiedź: Człowiek, który rozwija w sobie krytyczne podejście, ma jakieś swoje myśli. Nie mówi po prostu : „A, głupoty jakieś!” Są tacy ludzie, którzy nawet nic nie słysząc, machają ręką. Z nimi lepiej nie mieć do czynienia. Brakuje im normalnego przyswajania myśli i możliwości uczenia się.

A z tym, kto wchłania w siebie, nawet jeśli nie ma racji, głęboko się myli i słyszy cię z zupełnie innej perspektywy, z innego, bardzo odległego stanu, to i tak zaczynam z nim stopniowo pracować, przybliżać go. Pomaga to w wyrażaniu swoich myśli. Dlatego odnoszę się do niego cierpliwie. Są uczniowie, którzy mnie męczą. Nawet jeśli każdy z nich jest bardzo przeciwny do całej grupy, to mimo wszystko warto wyrazić siebie w stosunku do niego, dlatego że to później pomoże podobnym do niego osobowościom.

Daję lekcję nie tylko dla tych, którzy są tutaj czy ogólnie na świecie. Lekcja nagrana na wideo i audio w jakiś sposób później przejawi się. Ponieważ to, co dajesz światu, to, co mówisz, to, co myślisz, czujesz, pozostaje w przestrzeni. Jak Baron Munchausen, rozmarza się a potem rozbrzmiewa.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Krytyka Kabały”

Kategorie: Nauczyciel i uczeń

Na świecie trwa ogromna walka człowieka, ludzi, narodów, państw, cywilizacji samych ze sobą, dopóki nie poddadzą się sensownej kabalistycznej metodzie, która nie wymaga żadnego rodzaju adoracji dla nas, kabalistów, i naszego wywyższenia się ponad nimi, nic! Przychodź, bądź najważniejszy, kto ci przeszkadza?!

A jednak mimo wszystko, wciąż jest ją trudno zaakceptować, dlatego że jest skierowana przeciwko egoizmowi. To będzie bardzo ciężka walka. Ale powoli musimy jak najszerzej rozpowszechniać tę wiedzę w świecie a sami pracować tak do głębi, jak to tylko możliwe. Stopniowo nasyci swoimi sokami wszelką egoistyczną suchość, i z reszimot, z tych ziaren, które są w każdym, zaczną wyrastać kiełki.

Myślę, że bardzo szybko ujawnimy wspólną siłę, która będzie świecić nam w zjednoczeniu między nami, ale wtedy ludziom nie będzie łatwiej. – Nie. Pojawią się nowe trudności, tylko dla nich będzie to już, jak przebyty etap, odnaleziona studnia „żywej” wody, eliksir życia. Wewnątrz grupy bije źródło, z którego każdy może pić chłodną, ​​czystą wodę. Wtedy otwierają się oczy, otwierają się wszystkie zmysły, zaczynasz wszystko widzieć, czuć a wszystko to w połączeniu ze wszystkimi.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Prognoza na przyszły rok”

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Rozpowszechnianie metody

Pytanie: Jaka jest różnica między tym, co oferuje ludzkości nauka Kabały, a tradycyjnym wychowaniem, gdzie mówi się: „Kochajcie się nawzajem, bądźcie dobrymi dziećmi”? Na czym polega nasze know-how?

Odpowiedź: Nasze know-how polega na tym, że powinniśmy tworzyć grupy, w których ludzie będą się między sobą komunikować i zaczną czuć, że zbliżając się do siebie, naprawdę wchodzą w zupełnie inne odczucie świata, że to właśnie w zbliżeniu, i to nawet nie dzieci, ale dorośli powinni wznieść się ponad swój egoizm, ponad siłę, która ich od siebie oddziela.

Ludzie powinni zrozumieć, że zbliżając się pomimo przeciwstawnych egoistycznych sił, będą mogli poczuć zupełnie inny stan swój i innych, związek między sobą i innymi. Ludzie powinni zacząć odczuwać nowy stan społeczeństwa, który opiera się na przyjaźni, miłości i wzajemnej pomocy. Właśnie tego musimy ich nauczać.

To w zasadzie jest założone w podstawie święta Tu be-Aw (Dzień miłości), które następuje po 9 Awa, uosabiającym rozbicie, oddalenie. A 15 Awa (Tu be-Aw) oznacza, wręcz przeciwnie, zjednoczenie, zbliżenie.

Z programu telewizyjnego „Kabała Expres”, 05.08.2022

Kategorie: Praca duchowa, Święta i specjalne daty, Wychowanie, dzieci

I kiedy Stwórca postanowił stworzyć światy i stworzenia je zasiedlające,

Otwierając tym doskonałość Swoją,

Co stało się przyczyną stworzenia światów,

Skrócił Siebie w punkcie centralnym swoim… (Ari, „Drzewo życia”)

Stwórca zapragnął stworzyć stworzenia, które odczułyby potrzebę osiągnięcia Jego poziomu – poziomu Stwórcy. Innymi słowy, odkryłyby w swoim pierwotnym stanie absolutną pustkę i zechciałyby być na poziomie Stwórcy.

Stwórca daje im możliwość wzniesienia się ze stanu, w którym znalazły się na początku stworzenia, do Jego stanu – najdoskonalszego, który oznacza koniec naprawy.

Aby stworzenia mogły stopniowo odkrywać poziomy Stwórcy, zostały stworzone w najniższym stanie i muszą stopniowo poznawać Stwórcę, czyli coraz wyższy i wyższy stan. Dlatego powiedziano, że stworzenie światów jest przejawem Jego doskonałości.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 05.07.2022

Kategorie: Praca duchowa, Struktura Wszechświata

Pytanie: Mówimy o prawdziwej miłości. Ale prawdopodobnie istnieje takie pojęcie, jak prawdziwa nienawiść, prawdziwa konfrontacja.

Jak pracować z tą drugą częścią, która idzie w parze z miłością? Czy człowiek powinien zwracać na nią uwagę?

Odpowiedź: Tak, jest to konieczne, ponieważ wszystkie negatywne właściwości pojawiają się w nas właśnie po to, abyśmy z ich pomocą, wznosząc się ponad nimi, mogli przejść do świadomości, odczuwania, rozwoju w nas połączenia i miłości.

Z programu telewizyjnego „Kabała Expres”, 08.05.2022

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: Język Ari nazywany jest systemem ekranów. Ekran – to antyegoistyczna właściwość, kiedy człowiek może wykonać jakieś działanie bez uwzględniania swoich osobistych interesów. Czym jest ten system i na czym polega?

Odpowiedź: System ekranów oznacza, że człowiek może połączyć się z wyższym światem, wznosząc się ponad swoją ziemską naturę. Ziemska natura człowieka jest bardzo prosta – to nasz egoizm, który istnieje w każdym z nas i zmusza do wykonywania pewnych działań, które nazywają się pragnieniami przyjemności. Człowiekowi wydaje się, że przeznaczone są dla napełnienia samego siebie. W rzeczywistości tak nie jest.

Nasze wewnętrzne poczucie, że działając egoistycznie, dla własnego dobra, napełniamy się i dlatego czujemy zadowolenie, to jest właśnie nasza natura. Ale jest też przeciwieństwo – nie zajmowanie się przyjemnością dla siebie, ale podejmowanie wysiłków, by napełniać nie siebie, a innych. To nie jest proste. Człowiek nie jest w stanie tego zrobić. Ale próbując tak postępować, zaczyna czuć, że istnieje druga część natury, przeciwna do naszego świata, jakby kraina po drugiej stronie lustra.

I jeśli będziemy stopniowo rozwijać w sobie właściwości obdarzania, miłości do innych, co jest przeciwstawne naszemu egoizmowi, możemy zacząć odczuwać tę krainę, ten odwrotny świat. On istnieje obok nas, ale my go nie czujemy, dlatego że nie mamy jego właściwości. Wszystkie nasze właściwości są egoistyczne, zamykające nas w sobie.

Pytanie: Czy ekran pozwala obiektywnie patrzeć na rzeczywistość?

Odpowiedź: Tak. Ari po raz pierwszy opisał właściwości ekranu i wyjaśnił, w jaki sposób możemy go stworzyć w sobie, rozwinąć antyegoistyczne właściwości i poczuć pozaziemski świat nie w egoizmie, ale poza egoizmem. Dlatego wyższy świat nazywany jest „pozaziemskim”, czyli niezakłóconym przez nasze egoistyczne zmysły.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 02.08.2022

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: Baal HaSulam, opierając swoją metodę na systemie Ari, napisał, że jeśli człowiek wymawia nazwy świateł i kelim/naczyń, to w taki sposób wywołuje na siebie otaczające światło, ponieważ człowiek jakby przypomina sobie to, co jest napisane o jego duszy. Co to znaczy?

Odpowiedź: Chodzi o to, że człowiek chce osiągnąć takie stany, które mówią o właściwościach obdarzania i miłości, o właściwościach przeciwnych jego egoizmowi. Dążąc do tego, wywołuje na siebie szczególne świecenie, szczególną siłę.

Wzbudza w sobie siły, które znajdują się w nim, ale w stanie głębokiego pogrążenia.

Tak wiec, dążąc do przeciwieństwa, czyli ograniczając się we wszystkim i rozdając wszystko, co ma innym, doprowadza się do stanu, kiedy podnosi się nad egoistyczną naturą, która w zasadzie nie jest dla niego tak ważna, i zmierza do altruistycznej natury.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 02.08.2022

Kategorie: Praca duchowa

Podejmij wysiłki, aby połączyć się z przyjaciółmi a poczujesz, że w odstępach między wami nie ma miejsca, gdzie mógłby odkryć się Stwórca. Im bardziej się zbliżamy, nie zawężamy tym miejsca, a wręcz przeciwnie, otwieramy miejsce dla odkrycia się Stwórcy. Ponieważ to podlega odwrotnym prawom.

W duchowości nie ma miejsca, to zero! Dlatego jeśli jednoczymy się tak bardzo ciasno, żeby całkowicie przylgnąć do siebie nawzajem, to tym tworzymy miejsce dla Stwórcy. Duchowe miejsce – to potrzeba odkrycia Stwórcy we wspólnym pragnieniu, w jednym kli.

Musimy tak zjednoczyć nasze pragnienia, aby stały się jak jedno pragnienie.

Z lekcji według listu Baal HaSulama nr 38, 10.08.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Kabała – to nauka o tym, jak otrzymać odkrycie Stwórcy w naszym świecie, poczuć je i przyswoić do tego stopnia, że ​​można przekazać je innym ludziom i przyszłym pokoleniom. Kabała uczy tego, jak postrzegać rzeczywistość, która nie jest odczuwana przez pięć zwykłych organów zmysłów człowieka.

A jeśli nie jest do uchwycenia przez nasze narządy percepcji, to jak może być postrzegana przez nasz umysł? Nie może! Ponieważ nasz umysł jest konsekwencją wrażeń z naszego świata. W takim stopniu, w jakim rozwijamy się w tym świecie, budujemy w swoim mózgu różne formy, definicje, obrazy, wszelkiego rodzaju połączenia, synapsy.

Dlatego nie jesteśmy w stanie postrzegać świata duchowego. Do tego musimy rozwinąć nowe narządy percepcji: odkryć nowe połączenia między nami w mózgu i w sercu, których nie ma w zwykłym człowieku. Ale my możemy to zrobić. Jeśli stopniowo budujemy takie połączenia, to one działają jak synapsy w mózgu, łącząc dla nas wszelkiego rodzaju pojęcia i przeciwieństwa.

W istocie są to formuły połączenia w materii i przestrzeni wszystkiego, co istnieje. W taki sposób budujemy w sobie narzędzia do postrzegania rzeczywistości, która znajduje się ponad materialnymi zmysłami i umysłem, i zaczynamy odczuwać duchowy świat.

Z lekcji według artykułu „Nauka Kabały i jej istota”, 10.08.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, KABAŁA, Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa

Komentarz: Pan powiedział, że na duchowej drodze każdy przechodzi te same stany.

Odpowiedź: Ale w naszym życiu wszyscy też przechodzą dokładnie tą samą drogę. Niemniej jednak różni ludzie przechodzą różne życia.

Komentarz: Jednak człowiek, przechodząc przez stany duchowe, może w nich utknąć na długi czas.

Odpowiedź: To zależy od jego włączenia się we wspólny system. Przyśpieszenie może być tylko dzięki zewnętrznym siłom: na ile człowiek uczestniczy w pracy grupy, na ile otrzymuje energię od przyjaciół.

Pytanie: Jak człowiek może nie pomylić się, pamiętać, że powinno upłynąć dużo czasu, aby coś przyswoić?

Odpowiedź: A to nie jest jego sprawa. W tym człowiek niczego nie określa. Określa tylko jedynie wpływ grupy na siebie. Jeśli włącza się w grupę, jest bliżej nauczyciela i dziesiątki, to dzięki temu porusza się do przodu.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Właściwa droga duchowa“

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi