Pytanie: Dlaczego sytuacja, kiedy Pana słowa wywołują w uczniu zaprzeczenie, i próbuje wtedy „położyć Pana na łopatki”, daje Panu możliwość powiedzenia więcej, niż gdyby uczniowie słuchali Pana jak przysłowiowe mlecze?

Odpowiedź: Człowiek, który rozwija w sobie krytyczne podejście, ma jakieś swoje myśli. Nie mówi po prostu : „A, głupoty jakieś!” Są tacy ludzie, którzy nawet nic nie słysząc, machają ręką. Z nimi lepiej nie mieć do czynienia. Brakuje im normalnego przyswajania myśli i możliwości uczenia się.

A z tym, kto wchłania w siebie, nawet jeśli nie ma racji, głęboko się myli i słyszy cię z zupełnie innej perspektywy, z innego, bardzo odległego stanu, to i tak zaczynam z nim stopniowo pracować, przybliżać go. Pomaga to w wyrażaniu swoich myśli. Dlatego odnoszę się do niego cierpliwie. Są uczniowie, którzy mnie męczą. Nawet jeśli każdy z nich jest bardzo przeciwny do całej grupy, to mimo wszystko warto wyrazić siebie w stosunku do niego, dlatego że to później pomoże podobnym do niego osobowościom.

Daję lekcję nie tylko dla tych, którzy są tutaj czy ogólnie na świecie. Lekcja nagrana na wideo i audio w jakiś sposób później przejawi się. Ponieważ to, co dajesz światu, to, co mówisz, to, co myślisz, czujesz, pozostaje w przestrzeni. Jak Baron Munchausen, rozmarza się a potem rozbrzmiewa.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Krytyka Kabały”

Kategorie: Nauczyciel i uczeń