Pytanie: Stwórca – to miłość. Gdy po raz pierwszy przyszedł Pan do swojego nauczyciela Rabasza, czy w jakiś sposób łączył Pan Kabałę z miłością?

Odpowiedź: Nie. Przed przyjściem do Rabasza, a nawet na początku, w moim wyobrażeniu Kabała była utożsamiana z czystą, suchą, sztywną nauką, którą powinienem opanować.

Pytanie: Jak po raz pierwszy odniósł się Pan do tego, że należy kochać bliźniego?

Odpowiedź: Wziąłem to, jak jakiś dodatek: „Z pewnością, tak się to przejawia”. To znaczy, rozumiałem, że te słowa są ziemskie, bardzo ograniczone, bardzo małe, oparte na nieduchowych materialnych właściwościach. A duchową miłość wyjaśniłem sobie jak pożądanie czegoś wyższego, możliwość przynależności do tego ideału.

Zasadę „kochaj bliźniego, jak siebie samego” należy realizować w dziesiątce. Brać w prawdziwej żywej formie i realizować między nami. Wtedy możemy to osiągnąć. Musimy możliwie jak najszybciej postarać się to zrobić, zanim wszystkie możliwe naturalne cierpienia nie zmuszą nas do pójścia tą długą, bolesną drogą.

Z lekcji w języku rosyjskim, 06.08.2017

Kategorie: Dziesiątki, Praca duchowa

  Pytanie: Człowiek, który odczuwa niezadowolenie ze swojego życia, ucieka na pustynię, szukając samego siebie. Wszakże pustynia – to cisza, poczucie wieczności, coś pierwotnego, zupełnie różniącego się od tego cyklu życia, w którym nieustannie się poruszamy.

Dlaczego ludzie właśnie na pustyni szukają wewnętrznego napełnienia?

Odpowiedź: Ja bym nie polecał zamykania się na zewnętrzny obraz pustyni. Kiedy w Torze wymienia się pustynię, ma się na myśli wewnętrzny stan człowieka. Wewnętrzna pustynia – jest to poszukiwanie pośród nijakiego życia, nieprzynoszącego żadnych owoców.

Egoizm całkowicie wysuszył człowieka i nie daje mu odpowiedzi na pytanie o sens życia, jego cel i dlatego on czuje się, jak na wewnętrznej pustyni. I tutaj, oczywiście, on koniecznie musi znaleźć studnie z życiodajną wodą, to znaczy wyższe światło manifestujące się właśnie, jako susza na pustyni.

Pytanie: Jak wykopuje się studnię na pustyni?

Odpowiedź: Studnia powstaje z pytań. Studnia najpierw zawsze pokryta zostaje kamieniem, a potem kamień odsuwa się na bok, otwierając studnię… Wokół studni zawsze toczą się spory.

Pytanie: Jakie są te pytania, które przebijają ziemię?

Odpowiedź: Człowiek chce dotrzeć do źródła życia. Cały czas sprawdza siebie i bada rzeczywistość: gdzie można znaleźć źródło swojego życia. On szuka właśnie pośród suszy pustyni, nie uciekając przed tym pytaniem, a coraz bardziej zagłębiając się w swoje życie.

Musi znaleźć swoje źródło i zrozumieć, dlaczego on żyje, w jakim celu, jaki jest wynik tego krótkiego, pełnego cierpienia życia. Dzięki takiemu kopaniu, człowiek w końcu dociera do źródła.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z rozmowy o nowym życiu, 28.11.2017

Kategorie: Praca duchowa

 Pytanie: Z jednej strony mówi Pan o wierze ponad wiedzą. Z drugiej strony, że w Kabale w ogóle nie ma wiary, a tylko zrozumienie. Jak to zinterpretować?

Odpowiedź: Wiara ponad wiedzą – to jest właśnie zrozumienie. Wiara – to właściwość obdarzania, właściwość Biny. Obdarzanie ponad egoizmem nazywa się „wiarą ponad wiedzą”. Za pomocą tego warunku człowiek odkrywa dla siebie Wyższy świat.

Z tym, że w naszym świecie pojęcie wiary zostało zniekształcone, już nic nie można zrobić. W naszym świecie wszystko jest zniekształcone.

Tylko o człowieku, który podniósł się do właściwości obdarzania, można powiedzieć, że jest wierzący.

Z lekcji w języku rosyjskim, 24.09.2017

Kategorie: Praca duchowa

 Pytanie: Dlaczego na świecie jest tak mało kabalistów?

Odpowiedź: Po to, by odkryć wyższy świat wystarczy jeden-dwóch kabalistów, później jeszcze kilkudziesięciu innych. A do nich już powinni przyłączyć się pozostali. Wszystko idzie według piramidy zstępującej z góry w dół.

Dzisiaj ci, którzy systematycznie angażują się w naszą światową społeczność, tworzą wystarczającą ilość ludzi, zdolnych przyciągnąć wyższe światło do naszego świata. Zostaje tylko, żeby cały świat choć jakkolwiek przyłączył się do nas.

Z lekcji w języku rosyjskim, 03.09.2017

Kategorie: Praca duchowa, Rozpowszechnianie metody

 Pytanie: W jaki sposób kabalista używa szóstego zmysłu do analizy swoich działań i pragnień?

Odpowiedź: Kiedy przychodzi wyższe światło i ujawnia w tobie właściwość obdarzania (Biny), której wcześniej w tobie nie było i stajesz się obdarzającym, rozumiejącym, widzącym wszystko w odbitym świetle, wtedy masz zupełnie inny wzrok. Równocześnie zyskujesz nowy wymiar nad naszym ziemskim, i wszystko staje się jasne.

Z lekcji w języku rosyjskim, 03.09.2017

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa

  Pytanie: Jak bardzo kabalista jest odporny na uczucie cierpienia, pustki, rozczarowania?

Odpowiedź: Kabalista nie jest wytrwały na fizyczne cierpienia. Podobnie jak wszyscy inni egzystujący w materialnym ciele, on pozostaje zwierzęciem i wszystko tak samo postrzega. Nie ma żadnej różnicy między nim a innymi ludźmi.

Inną rzeczą jest jego stosunek do Źródła cierpienia. On w pełni usprawiedliwia Stwórcę, ponieważ rozumie, jak bardzo pomaga mu to oderwać się od egoizmu. Dlatego kabalista zupełnie inaczej odnosi się do chorób i wszelkich udręk.

Z lekcji w języku rosyjskim, 03.09.2017

Kategorie: Cierpienie, Praca duchowa

  Pytanie: Kabaliści biorą teksty z Tory, wyjaśniają je, komentują i potem mówią, że to jest Kabała. Czy istnieje różnica między Torą i Kabałą?

Odpowiedź: Tora jest Kabałą. Kabała w języku hebrajskim nazywa się „Torat emet”, to znaczy „prawdziwa Tora”. Ona mówi o wewnętrznym znaczeniu tego, o czym opowiada się alegorycznym językiem w Torze.

W „Przedmowie do Nauki Dziesięciu Sfirot“ Baal HaSulam pisze, że kabaliści nie mieli innego wyjścia, jak wyjaśnić strukturę Wyższego świata ziemskim językiem.

W rzeczywistości w Torze nie mówi się o naszym świecie, a tylko o wzajemnym oddziaływaniu sił i właściwości świata duchowego.

Pytanie: Co było wcześniej: Kabała czy Tora? Jaka jest różnica między nimi?

Odpowiedź: Tora została napisana około 3000 lat temu, a Kabała – nauka o systemie sterowania naszym światem – pojawiła się znacznie wcześniej.

Z lekcji w języku rosyjskim, 24.09.2017

Kategorie: KABAŁA, Tora

 Pytanie: Dlaczego nie współpracuje Pan z innymi, podobnymi organizacjami?

Odpowiedź: Nie znam organizacji, które naprawdę zajmują się Kabałą. Są oczywiście ci, którzy podają się za kabalistów, ale w rzeczywistości są albo wierzącymi, albo psychologami. Są jeszcze tacy, którzy pod sztandarem Kabały zajmują się wzbogacaniem.

Prawdziwą Kabałą zajmuje się tylko nasza organizacja i ja osobiście. Nie chcę przez to powiedzieć, że stawiam siebie wysoko. Mówię tylko o tym, że zajmuję się według metody Baala HaSulama i Rabasza, i uważam tę metodę za jedyną właściwą Kabałę.

Z lekcji w języku rosyjskim, 24.09.2017

Kategorie: KABAŁA

 Pytanie: Baal HaSulam pisze, że u ludzi konieczne jest pobudzić pragnienie duchowości. On interpretuje: człowiek, dla którego życie społeczeństwa jest ważniejsze niż własne życie, nazywana się duchowym.

Ale jak można wychować egoistę, żeby nagle zaczął w ten sposób odnosić się do innych?

Odpowiedź: Chodzi o to, że wszyscy jesteśmy wychowywani w polu wyższego światła. I dlatego, jeśli ludzie zbierają się razem, to dzięki temu, że wpływają na siebie nawzajem, tworzą pole, które ich utrzymuje.

Jak magnes trzyma kawałek żelaza nad powierzchnią, tak i to pole stworzone przez społeczeństwo może powstrzymać egoistyczną jednostkę by nie popadła we własny egoizm, a istniała ponad nim. To jest właśnie wzajemne poręczenie.

Z lekcji w języku rosyjskim, 24.12.2017

Kategorie: Edukacja, Praca duchowa, Wzajemne poręczenie

  Komentarz: Twierdzi Pan, że do studiowania Kabały człowiek nie potrzebuje żadnych zdolności umysłowych, tylko przyciągania wyższego światła. Myślę, że Panu odpowiada mieć niewykształconych uczniów.

Odpowiedź: Rzecz w tym, że ty mówisz o zwierzęcym, egoistycznym umyśle, który pomaga człowiekowi na tym świecie. Zakres jego umysłu może być od głupca do Einsteina, ale nie będzie miał nic wspólnego z Kabałą.

Dlatego najważniejsze dla człowieka to – pragnienie poznania Stwórcy, a ono nie zależy od żadnych zdolności umysłowych.

Niemniej jednak większość moich studentów ma wyższe wykształcenie.

Pytanie: Ale jeśli oni nie mieliby wykształcenia, czy to w ogóle nie ma dla Pana znaczenia?

Odpowiedź: Absolutnie! Ważne jest tylko pytanie o sens życia i bardzo wielkie pragnienie, by je zrealizować.

Z lekcji w języku rosyjskim, 24.09.2017

Kategorie: Studia Kabały