Nasz domyślny stan umysłu jest taki, że wszyscy chcą nas dopaść – to rzeczywistość, w której pies zjada psa. Żyjemy w ciągłym strachu, że wszyscy chcą nas wykorzystać, znęcać się nad nami i upokarzać nas, i że jeśli nie będziemy się pilnować, będziemy krzywdzeni na każdym kroku. Co gorsza, mamy wrażenie, że tak właśnie działa cała rzeczywistość. Ale gdyby tak było w całej rzeczywistości, to czy komórki kiedykolwiek tworzyłyby kolonie i powstawałyby organizmy? Czy molekuły łączyłyby się, tworząc organy, czy atomy łączyłyby się, tworząc molekuły? Gdyby tak było, nie istniałoby życie, nie byłoby nawet wszechświata. Istniałyby tylko pojedyncze, oddzielne cząsteczki, które nigdy nie stworzyłyby niczego bardziej złożonego niż one same.

Rzeczywistość, której doświadczamy, nie jest więc prawdziwą rzeczywistością – tą, która nas stworzyła, utrzymuje i pozwala nam czytać te słowa.

W prawdziwej rzeczywistości wszystko istnieje w harmonii ze wszystkim innym, a wszystkie jej części razem tworzą doskonałą całość. W prawdziwym świecie nic i nikt nie bierze więcej, niż potrzebuje do utrzymania siebie, a system jest doskonale harmonijny.

Tak jak nasze komórki funkcjonują automatycznie i tworzą harmonijny organizm, którym jesteśmy, tak samo działa pozostała część przyrody. Myślą przewodnią rzeczywistości nie jest wyzysk, lecz harmonia, do której wszystko i wszyscy się stosują, oprócz nas, ludzi.

Jesteśmy jedynym elementem rzeczywistości, który chce brać dla siebie więcej, niż potrzebuje, który chce konsumować i niszczyć, poniżać i podbijać, wykorzystywać i protekcjonalnie traktować, i który czerpie przyjemność z krzywdzenia innych. Ponieważ myślimy i działamy w ten sposób, sądzimy, że wszyscy też tak myślą i działają. A ponieważ żyjemy zgodnie z tym założeniem, stworzyliśmy obrzydliwy świat na swój własny, obrzydliwy obraz.

Istnieje jednak dobry powód, dla którego zostaliśmy stworzeni w tak złośliwy sposób. Dążenie do wyjścia z tego niepokojącego stanu doprowadzi nas do zrozumienia, jak naprawdę działa cała rzeczywistość. Odmówiono nam naturalnych instynktów, które popychają wszystkie stworzenia do harmonii, właśnie po to, byśmy mogli rozwijać tę harmonię z własnej woli i dzięki własnej świadomości. Staliśmy się brzydcy właśnie po to, by móc wybrać piękno.

Różnica między działaniem w harmonii z całym stworzeniem w sposób instynktowny lub świadomy jest taka, jak różnica między byciem częścią organizmu a byciem umysłem, który rządzi organizmem i kieruje jego działaniami. Przeznaczeniem ludzkości jest stać się tym umysłem, tą świadomością.

Aby to osiągnąć, musimy zacząć praktykować harmonijne relacje, zamiast podążać za naszą wrodzoną, eksploatacyjną naturą. Aby to osiągnąć, musimy uświadomić sobie, że żyjemy w fałszywej rzeczywistości, że prawdziwa rzeczywistość jest harmonijna i kompletna, i że tylko nasze błędne postrzeganie jej nie pozwala nam zobaczyć prawdy i żyć w tym doskonałym świecie.

Źródło: https://bit.ly/36MziHk

Kategorie: Artykuły w mediach, Kryzys, globalizacja, Nowe publikacje, Postrzeganie rzeczywistości, Zdrowie

W ostatnich latach gorącym tematem dyskusji stał się temat inżynierii społecznej, którą można zdefiniować jako mimowolne manipulowanie ludźmi w kierunku działań i poglądów zgodnych z wolą manipulatora. Tak było od wieków, ale teraz zdaliśmy sobie z tego sprawę. To straszna rzecz, którą ludzie robią sobie nawzajem, ale kiedy już wiemy, że istnieje, wiemy przynajmniej, jak łatwo można nas oszukać, jak również to, że prawda jest kwestią perspektywy, a nasza perspektywa zależy od tego, kto lepiej potrafi nami manipulować.

Inżynieria społeczna jest wszędzie – w wiadomościach, które pokazują tylko jedną perspektywę, w gazetach, które przekręcają historie, aby pokazać coś przeciwnie do tego, co się faktycznie wydarzyło, na zdjęciach zrobionych w jednym otoczeniu, a których podpis mówi coś zupełnie innego, w fałszywych badaniach finansowanych przez korporacje lub akcjonariuszy, którzy dyktują swoje „naukowe” ustalenia, w „cytatach” z anonimowych źródeł, których nie można zweryfikować, ale które podają nam „informacje”, które inżynier społeczny chce przekazać, i na niezliczone inne sposoby.

Dawniej władcy i rządy wykorzystywali żołnierzy, tajne służby i policję, aby wzmocnić swoją kontrolę nad społeczeństwem. Dzisiaj, rządzą oni poprzez manipulowanie społeczeństwem, aby wierzyło w to, w co oni chcą, aby wierzyło.

Ale nie możemy winić rządów i władców za to, że są tak manipulacyjni. My sami chcemy być manipulowani. Nikt nie chce znać prawdy, a jak na każdym rynku, nikt nie sprzeda produktu, jeśli nie ma na niego popytu. Co więcej, jeśli powiesz ludziom kłamstwo, które chcą usłyszeć i opatrzysz je etykietką „prawda”, znajdzie ono wielu nabywców.

Obecnie to, co podoba się naszemu ego, uważane jest za prawdę. To tak, jakby cała rzeczywistość była przede mną, ale cała moja uwaga jest skupiona na pudełku, w którym się znajduję. Nie widzę otaczającej mnie rzeczywistości, a jedynie pudełko.

Pudełko jest moim ego i wyświetla mi tylko to, co podoba się mojemu ego. W rezultacie myślę, że to jest rzeczywistość, ponieważ jestem skupiony tylko na pudełku i nie widzę prawdziwej rzeczywistości.

Tymczasem ci, którzy manipulują pudełkami przedstawiającymi naszą rzeczywistość, robią, co chcą. Nie czują potrzeby ukrywania swoich wad, ponieważ korupcja daje im sławę, a dzięki inżynierii społecznej wszystko może ujść im na sucho. Nie ma ucieczki, chyba że uwolnimy się z uścisku pudełka, naszego ego, które determinuje naszą percepcję.

Jest tylko jeden sposób, aby uwolnić się z pudełka: przyjąć przeciwny tryb pracy. Zamiast skupiać się na tym, co możemy otrzymać od wszystkiego, z czym się stykamy, powinniśmy skupić się na tym, co możemy dać.

Tylko wtedy, gdy skupiamy się na dawaniu, a nie na otrzymywaniu, możemy doświadczyć prawdziwej wolności – wolności od ego. Kiedy jesteśmy wolni od ego, będziemy oceniać wszystko zgodnie z jego prawdziwą naturą. Jeśli wystarczająco dużo ludzi przyjmie taki sposób myślenia, cała nasza rzeczywistość się zmieni i nie będziemy musieli ciągle walczyć, aby narzucić wszystkim nasz punkt widzenia.

Kiedy jest wojna, wszyscy przegrywają. Ale kiedy ludzie starają się wspierać i pomagać sobie nawzajem, wszyscy wygrywają. Naszym zadaniem dzisiaj jest uświadomienie sobie tej prostej prawdy i jak największej liczbie ludzi. Kiedy zrozumie wystarczająco dużo ludzi, będą oni współpracować, aby stworzyć nową rzeczywistość, w której każdy jest otoczony opieką i nikt nie jest manipulowany.

Źródło: https://bit.ly/3BWPUaC

Kategorie: Artykuły w mediach, Kryzys, globalizacja, Nowe publikacje, Zdrowie

Międzynarodowy Komitet Olimpijski pisze na swojej stronie internetowej, że olimpijskie zawieszenie broni zostało ustanowione w starożytnej Grecji poprzez podpisanie traktatu pomiędzy trzema greckimi miastami-państwami – Elis, Pizą i Spartą – aby umożliwić bezpieczny udział w Igrzyskach Olimpijskich wszystkim sportowcom i widzom, którzy w przeciwnym razie byli ze sobą w ciągłym konflikcie. Dzisiejsze trzy supermocarstwa – USA, Chiny i Rosja – postępują dokładnie odwrotnie, wykorzystując Olimpiadę jako scenę do walki politycznej, która tylko wzmaga wrogość. Co gorsza, pomimo rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 25 października 1993 r. o przestrzeganiu olimpijskiego zawieszenia broni, reszta świata staje po stronie tej waśni.

Nawet bez oficjalnego bojkotu, jak w przypadku tegorocznych Zimowych Igrzysk Olimpijskich, wojna wciąż trwa, a sportowcy płacą za to cenę. Są oni poddawani dopingowi, cierpią z powodu częstych kontuzji i często są wykorzystywani werbalnie, fizycznie, a nawet seksualnie przez swoich trenerów. Widzowie również są nastawieni przeciwko sobie w imię dumy narodowej, co jest dokładnym przeciwieństwem ducha jedności, który powinien panować na igrzyskach olimpijskich.

W idealnej sytuacji igrzyska powinny aspirować do budowania „pokojowego i lepszego świata wychowując młodzieży poprzez sport uprawiany bez jakiejkolwiek dyskryminacji i w duchu olimpijskim, który wymaga wzajemnego zrozumienia w duchu przyjaźni, solidarności i fair play”. Dzisiejsze „igrzyska” olimpijskie nie mogłyby być dalsze od tego ducha.

Konkurencja jest wspaniała, gdy motywuje nas do doskonalenia się. Ale nie ma samodoskonalenia w byciu gotowym do zabijania się nawzajem, ponieważ jedna osoba skoczyła z drążkiem o centymetr wyżej niż jej konkurent. A co z całą kwestią definiowania płci w sporcie kobiecym? Cała koncepcja sportu stała się tak egocentryczna i wypaczona, że straciła swoją wartość.

Z tego powodu całkowicie zlikwidowałabym te zawody. Jeśli sprowadzamy wojny do igrzysk, zamiast wykorzystać je do ich zakończenia i promowania pokoju i jedności, to nie ma sensu w ogóle ich organizować.

Powinniśmy konkurować o to, kto najbardziej pomaga światu, a nie o to, kto najbardziej wykorzystuje i maltretuje innych. Czy to są wartości, które chcemy przekazać naszym dzieciom? Czy na takich ludzi chcemy, aby wyrosły? Jeśli chcemy, aby żyły w świecie, w którym będą mogły ufać innym i mieć przyjaciół, musimy przynajmniej spróbować dać im przykład jedności i wzajemnego szacunku. Następnie powinniśmy zachęcać je, aby poszły w nasze ślady. Ale jeśli olimpiada nie promuje ducha jedności, to nie powinniśmy jej organizować.

Źródło: https://bit.ly/3teo8Tb

Kategorie: Artykuły w mediach, Kryzys, globalizacja, Nowe publikacje, Zdrowie

Konsekwencje tej wojny są znacznie głębsze niż tylko wpływ, jaki wywrze ona na tych, którzy są bezpośrednio zaangażowani w konflikt. Zmieni ona kształt całego świata, ponieważ jest prawdopodobne, że w wyniku sytuacji na linii Rosja – Ukraina uaktywnią się inne ukryte tarcia między państwami i terytoriami. Ta wojna właśnie otworzyła erę wojen, małych i dużych, między różnymi narodami.

Premier Wielkiej Brytanii Boris Johnson powiedział niedawno, że ta wojna może z łatwością stać się „największą wojną w Europie od 1945 roku”, i ja się z tym zgadzam. Jeśli kraje o podobnym pochodzeniu nie mogą dojść do porozumienia, to o ileż bardziej prawdopodobne jest, że kilka krajów, między którymi istnieją duże różnice i które są od dawna skłócone, może łatwo popaść w wojnę bez wyraźnego, uzasadnionego powodu.

Osobiście jest mi smutno, gdy widzę, jak los się odwraca i po raz kolejny znajdujemy się w stanie wojny. Jestem smutny i niespokojny, ponieważ mam wielu uczniów w Rosji i na Ukrainie, którzy są zagrożeni i czują, jak pogarszająca się sytuacja wpływa na nich i na cały świat. Również w Izraelu mam wielu uczniów, którzy z niepokojem śledzą to, co dzieje się w Europie Wschodniej, martwiąc się o los swoich rodzin i przyjaciół.

Mam nadzieję, że wkrótce ustaną przejawy nienawiści między Rosjanami i Ukraińcami, dwoma narodami, które żyły obok siebie przez całą historię. Gdyby to było jeszcze możliwe, dałbym wszystko, aby to wyciszyć, uspokoić, uniknąć eskalacji, ale na razie jest to niemożliwe.

Na tym etapie niewiele możemy zrobić. Możemy jedynie tęsknić za pokojem i zawieszeniem broni, mówić o tym, aby wszystkie strony wykazały się powściągliwością. Strony konfliktu mogłyby pójść za przykładem rdzennych plemion amerykańskich, które pogrzebały swoją wrogość w ceremonii, podczas której zwaśnione wcześniej plemiona zgodziły się rozstrzygnąć dzielące je różnice i żyć w zgodzie, a porozumienie przypieczętowały zakopaniem w ziemi, przez wodza każdego z plemion, topora wojennego.

W obecnych warunkach taki scenariusz nie wydaje się realistyczny. Dlatego ponad siłami wrogości, ponad egoizmem i kontrolą, które są siłą napędową wszystkich konfliktów na świecie, możemy jedynie wznieść globalną modlitwę o pokój, prosząc, abyśmy wszyscy dogadywali się ze wszystkimi innymi. Ponieważ tylko w sile więzi i w więzi między naszymi sercami może powstać wielka pozytywna siła, siła, która jest w stanie zjednoczyć wszystkie strony, pogodzić nienawidzących się, obudzić w nas wszystkich prawdę, że wszyscy należymy do jednej duszy. Jak napisano: „Kto czyni pokój na swoich wysokościach, niech uczyni pokój nad nami…” (Księga Hioba, 25, 2)

Źródło: https://bit.ly/3HvagJk

Kategorie: Aktualności, Artykuły w mediach, Kryzys, globalizacja, Nowe publikacje, Nowości, Prasa i my, Świat

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 7

Pytanie: Z jednej strony musimy podnieść modlitwę wielu, która nie powinna być sumą, ale integralną częścią. Z drugiej strony każdy z nas powinien być w stałym dialogu ze Stwórcą. Jak te dwie rzeczy są powiązane?

Odpowiedź: Musimy zjednoczyć wszystkie nasze prośby i wysiłki tak, abyśmy mogli zbiorowo przekazać je Stwórcy. Możemy mieć wtedy nadzieję na to, że On zareaguje. Jeśli osiągniemy to, co nazywa się „jeden człowiek o jednym sercu”, jeśli zbierzemy się w taką strukturę, wtedy zasłużymy na Jego odpowiedź.

Tylko w wielkim pragnieniu, dążeniu, tęsknocie, gdy skierujemy się ku Stwórcy, możemy osiągnąć jakąś odpowiedź, reakcję. Musimy jednak sformułować nasze pragnienie tak, aby było najbardziej wewnętrzne, serdeczne, duchowe, wtedy otrzymamy odpowiedź. Stwórca wymaga od nas, abyśmy byli maksymalnie czystymi z Nim. Maksymalna czystość!

Z lekcji nr 7 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 09.01.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 6

Pytanie: Jak możemy już teraz wyrazić poręczenie za siebie nawzajem?

Odpowiedź: Swoimi myślami, uczuciami, serdecznymi porywami.

Pytanie: Jeśli nie przychodzę na spotkania dziesiątek z powodu wielu okoliczności, ale myślę o przyjaciołach, czy jestem z nimi w poręczeniu?

Odpowiedź: Myślę że nie. Nie znam wszystkich twoich problemów, ale to bardzo trudna sprawa. Opuszczać spotkania z przyjaciółmi to skrajny przypadek.

Pytanie: Co zrobić, jeśli czuje się poręczenie tylko z jednym człowiekiem w dziesiątce a nie ma na razie żadnej możliwości, aby to było z całą dziesiątką?

Odpowiedź: Myślę, że powinieneś jednak postarać się, aby połączenie w dziesiątce było wspólne i jak najbardziej serdeczne. To jest obowiązek całej dziesiątki. Nie patrzcie jeden na drugiego jak dawniej, musicie rozpocząć nowe życie, nowe połączenie.

Pytanie: Czy jest sposób na to, żeby dowiedzieć się, czy prawidłowo anuluje się przed przyjaciółmi?

Odpowiedź: Jeśli anulujesz się poprawnie przed przyjaciółmi, to poczujesz ich wpływ na siebie. Poczujesz, że przyjaciele znajdują się w tobie. Do tego powinniśmy dążyć.

Pytanie: Jeśli nie powinno prosić się za siebie, to jak odnosić się do prośby o podciągnięcie siebie do zaawansowanych w nauce przyjaciół?

Odpowiedź: Poprzez nich. Jeśli prosisz za nich, tylko w taki sposób podciągasz się do nich. A jeśli prosisz za siebie, to opuszczasz siebie. To są odwrotne prawa duchowych i ziemskich stanów.

Z lekcji nr 6 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 09.01.2022

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Do czasu Karola Marksa, nie udało się komunistom poprzez swoje działania doprowadzić do rozprzestrzenienia na świecie komunizmu.

Stało się to dlatego, że wszyscy członkowie kolektywnego społeczeństwa musieli by być idealistami- altruistami, tak jak sami założyciele.

A ponieważ 90% członków społeczeństwa, nawet najbardziej rozwiniętego, było egoistami, nie mogli wprowadzić porządków kolektywnego społeczeństwa, które według swojej natury jest wyłącznie altruistyczne. (Baal HaSulam, „Ostatnie pokolenie”)

Pytanie: Dlaczego 90% społeczeństwa jest egoistyczna? Dlaczego istnieje taki dysonans?

Odpowiedź: Jest to stworzone przez naturę i nie można tego zmienić. Ponieważ nie rozumiemy natury, pozostaje nam tylko wydawać swój werdykt, czy jest to dobre, czy złe.

Baal Ha Sulam napisał, że w naturze istnieje 10% altruistów. Ale, po pierwsze, ja nie widzę, żeby 10% ludzi z całej ludzkości dążyło do nauki Kabały, która prowadzi do prawdziwego, rzeczywistego altruizmu. Maksymalnie 1-2%. Gdyby tę metodę studiowało 10%, to byłaby to kabalistyczna rewolucja.

Po drugie, dlatego, aby rozpoznać potrzebę istnienia społecznego ustroju, który opiera się na wzajemnej pomocy, wzajemnym dopełnianiu, kolektywizmie, potrzebny jest bardzo duży egoizm, który zademonstrowałyby swoją całkowitą niedoskonałość, niezdolność zapewnienia ludziom normalnej egzystencji, szczęścia, rodziny.

Niniejsze społeczeństwo mogłoby już dawno dojść do rozczarowania w swojej naturze i do właściwych wniosków, jeśli by nie ogromny mechanizm środków masowej informacji, który otumania ludzi, zmuszając ich do chodzenia w kółko, jak małe dzieci: „Pobiegnij tam, przynieś to. Popatrz w co teraz będziemy się bawić“. Ludzie kupują te wszystkie „fałszywe nowości”, łapiąc się na ich przynętę.

Jak długo będzie to trwało? Myślę, że w ciągu następnych pięciu lat środki masowej informacji na tyle zdyskredytują samych siebie, że społeczeństwo zmieni do nich swój stosunek.

We wszystkich czasach uważano, że egoizm jest dobry, dlatego że porusza naturę i społeczeństwo. Widzimy, jak żyją zwierzęta, ludzie żyją również według tej samej zasady, tylko na wyższym poziomie. Wprowadzają pewne zasady zachowania, aby nie zjeść siebie nawzajem jak zwierzęta, ale są do tego zdolni.

Prymitywne społeczeństwa były komunistyczne: jednakowe środki pracy, domy dla wszystkich, wspólne ognisko, dzieci, żony. Były takie okresy, kiedy wszystko było uważane za wspólne.

Dlatego komunistyczne społeczeństwa nie są nowością dla ludzkości, zależy, w jakich stanach. Albo społeczeństwo jest jeszcze całkowicie nie rozwinięte w swoim egoizmie, człowiek, nie czuje się indywidualny, czuje się częścią naturalnej grupy, która wychodzi z jaskini i ugania się za mamutem.

Albo jest to społeczeństwo, w którym egoizm na tyle wzrósł, że niemożliwe jest dogadać się, wtedy ludzie zbierają się już nie wokół ogniska, a w międzynarodowym parlamencie i myślą, jak mimo wszystko okiełznać swoją naturę. Stopniowo dochodzą do wniosku, że nie ma sposobu.

Z programu TV „Ostatnie pokolenie”, 13.11.2017

Kategorie: Rozwój egoizmu, Społeczeństwo przyszłości

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 6

Pytanie: Czy możemy zmienić formę poręczenia, aby lepiej poczuć dziesiątkę?

Odpowiedź: Zmierzaj do przodu, a będziesz coraz bardziej czuł dziesiątkę. Rozwijaj się, w dziesiątce wszystko poczujecie.

Pytanie: Czy pojęcie poręczenia ma takie kategorie jak jakość i ilość? Czym różni się jakościowe poręczenie od ilościowego?

Odpowiedź: To wszystko musisz zobaczyć na sobie.

Pytanie: W czym wyraża się pełne poręczenie?

Odpowiedź: W całkowitej naprawie, kiedy wszystko, co mam, przekazuję tylko na obdarzanie dla ludzi, dla społeczeństwa.

Pytanie: Jak mimo wszelkich przeszkód mogę związać się więzami bezwarunkowego poręczenia?

Odpowiedź: To po prostu wysiłek. Nie mogę tu nic powiedzieć. Musimy pracować w tym kierunku.

Pytanie: Jaki jest właściwy sposób modlitwy za przyjaciół? Czy zaszkodzi przyjacielowi, gdy poprosimy o rozwiązanie problemów materialnego świata?

Odpowiedź: Nie. Materialne problemy przyjaciela są moimi problemami duchowymi.

Pytanie: Jeśli ktoś w dziesiątce nie jest w poręczeniu, i większość przyjaciół postrzega to w taki sam sposób, czy jest to konsekwencja naszego egoistycznego postrzegania, czy tak jest rzeczywiście?

Odpowiedź: To nie ma znaczenia. Musimy tylko dalej kontynuować działanie cierpliwie, czekać, aż nasze działania wpłyną na tego przyjaciela.

Pytanie: Zawsze wydaje mi się, że mogę zrobić więcej dla grupy. Ale jak tylko to robię, zaczyna sypać mi się materialne. Jak żyć? Jak zwiększyć wysiłki w poręczeniu?

Odpowiedź: Należy starać się, żeby materialne i duchowe, nie stykały się szczególnie ze sobą nawzajem. Wtedy odniesiesz sukces.

Z lekcji nr 6 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 09.01.2022

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Z powodu rozprzestrzeniania się wirusa ludzie byli zamknięci w domach, teraz nie są w stanie odnaleźć się w tym samym społeczeństwie. Jest bardzo dużo rozwodów, przemocy w rodzinie. Dzieci nie chcą się uczyć, powracać do szkół. Ludzie nie chcą powracać do pracy.

Amerykański rząd zdecydował się pomóc ludziom społecznie, drukuje pieniądze i rozdaje je. Jest tam duże bezrobocie, a nikt nie chce pracować, wszyscy siedzą i czekają na rządowe pieniądze. Ma się wrażenie, że w Ameryce chcą zbudować odrębny socjalizm. A może jednak kapitalizm powoli się skończy?

Odpowiedź: Rzeczywiście, kapitalizm dobiega końca, ponieważ to nie jest ostatnia faza rozwoju ludzkości i na niej nie zakończy się. Ale pytanie jest, co jeszcze może zrobić państwo z tymi ograniczonymi możliwościami, jakie ma?

Komentarz: Nie zachęcać ludzi do pozostawania w domu i życia za darmo. Drukują pieniądze, ale nie mają rezerwy złota, okazuje się, że pieniądze to zwykła kartka papieru. W jakiś sposób to przypomina Związek Radziecki.

Odpowiedź: Co zrobić? Nie ma znaczenia, czy to Ameryka, czy Związek Radziecki. Prawa ekonomii, prawa komutacji między warstwami, między społeczeństwem i ludźmi są wszędzie takie same – ludzkie! Nie socjalistyczne, nie komunistyczne, nie kapitalistyczne. To są ogólne naturalne prawa. Ale nikt nie chce ich znać i przestrzegać. Dlatego, dzieje się to, co się dzieje.

Z programu telewizyjnego „Spotkania z Kabałą”, 05.01.2022

Kategorie: Ekonomia i pieniądze, Kryzys, globalizacja

Międzynarodowy kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 4

Pytanie: Czy powinniśmy próbować zwiększać znaczenie środowiska i anulować siebie również przed przyjaciółmi spoza grupy? Jaka powinna być lista priorytetów w pracy z samo anulowaniem?

Odpowiedź: Nie może być żadnego samo anulowania poza grupą. Tylko przed przyjaciółmi i tylko w grupie. Tylko w imię zjednoczenia.

Pytanie: Jeśli proszę Stwórcę, żeby dał siłę przyjaciołom, aby poczuć Go w dziesiątce, poczuć Jego wielkość, czy będzie to również anulowanie przed przyjaciółmi?

Odpowiedź: Oczywiście. Mimo wszystko prosisz nie za siebie, a za przyjaciół.

Pytanie: Czy samo anulowanie powinno być ciągłym stanem? Czy jest to jedna chwila, a potem znika?

Odpowiedź: Powinno pojawiać się i znikać. Tak nieustannie na coraz większych i wyższych stopniach.

Pytanie: Jak można podnieść między sobą wielkość Stwórcy, jeśli Go nie czujemy, nie odczuwamy?

Odpowiedź: Przedstawiamy Go sobie. „Nie czujemy, nie odczuwamy…” Zacznij czuć i odczuwać swój stosunek do drugiego człowieka jak do Stwórcy. Wtedy Stwórca pojawi się w tobie i zaczniesz Go odczuwać.

Pytanie: Jakie konieczne właściwości powinniśmy zbudować w żeńskiej dziesiątce, aby przyjść do Stwórcy?

Odpowiedź: Bardzo prostą właściwość – obdarzanie i miłość.

Pytanie: Jak prawidłowo przejawić inicjatywę w połączeniu w grupie?

Odpowiedź: Pokaż swoim przyjaciołom, że ich kochasz, szanujesz, cały czas życzysz sobie aby mieli pomyślność, odnosili sukcesy, byli wielkimi.

Pytanie: Ważność Stwórcy i wielkość Stwórcy to sekwencyjne stany czy jedno i to samo?

Odpowiedź: Wielkość Stwórcy bardziej odnosi się do odczuć w rozumie, a ważność Stwórcy jest bardziej odczuwalna w uczuciach.

Z lekcji nr 4 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 08,01.2022

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie