Nieprawidłowo wyobrażamy sobie nieskończoność, jako jakiś rodzaj nieskończonej przestrzeni. Ale nieskończoność w świecie duchowym oznacza nieograniczone napełnienie. Jest to stan, w którym wszystkie nasze pragnienia, same w sobie ograniczone, naprawiane są na obdarzanie.

Dziesięć sfirot – to nieskończoność, 125 stopni duchowych – to nieskończoność. W świecie duchowym wszystko jest nieskończone. Tylko w celu, abyśmy mogli ustalić naszą postawę, duchowość jest podzielona na dziesięć sfirot, 125 stopni w każdym świecie itd.

Cały ten podział istnieje tylko w stosunku do nas, ale w rzeczywistości każda duchowa jakość jest nieskończona. Bez względu na to, jakiej właściwości dotykam, za nią odkrywa się Nieskończoność.

W istocie całe stworzenie – to HaWaJaH, pięć etapów. Ale kiedy to HaWaJaH chce upodobnić się do Stwórcy, zaczyna dzielić się coraz bardziej, coraz więcej, więcej… I dlatego staje się nieskończone.

Gdyby Malchut świata Nieskończoności przyjmowała światło w takiej formie, w jakiej została stworzona, byłoby to po prostu HaWaJaH. Ale ponieważ nie może otrzymać światła za jednym razem, musi pracować w odwrotnej formie do pierwotnej, całe stworzenie rozdziela się do nieskończoności.

Nieskończoność nie jest miarą liczbową, lecz jakościową. W naszym świecie nie istnieje takie pojęcie nieskończoności, dlatego my jego nie rozumiemy. Do tego można tylko „przyjść i przekonać się”. Nawet jeśli w naszym świecie spróbujesz wniknąć głębiej w jakieś pojęcie, spróbować czegoś, to w nim zacznie odkrywać się nieskończona ilość smaków.

Stworzenie absolutnie nie jest ograniczone granicami tego świata, które ustalamy w naszych narządach percepcji. Postrzegamy wszystko w swoim pragnieniu otrzymywania przyjemności, które rysuje nam wyimaginowaną, ograniczoną rzeczywistość, celowo uproszczoną w taki sposób, abyśmy mogli w niej jakoś istnieć ze swoim prymitywnym, egoistycznym zrozumieniem.

Ale jak tylko rozbijemy tę skorupę, to zrozumiemy, czym jest Nieskończoność. Nieskończoność odkrywa się w naszej percepcji, wtedy sami stajemy się nieskończeni. Wtedy rozumiem, że wszystko jest nieskończone, ponieważ sam jestem nieskończony, i moja percepcja jest nieskończona, dlatego nie ma w tym nic trudnego.

Z lekcji „Nauka dziesięciu sfirot”, 27.03.2018

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Struktura Wszechświata

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 7

Pytanie: Im bardziej tworzymy między nami pustą przestrzeń, tym bardziej Stwórca jest gotowy ją zapełnić. To, co Go przyciąga, to radość od naszego pragnienia? Stwórca chce nam pomóc podnieść się po stopniach duchowej drabiny? Tak stajemy się Jego partnerami?

Odpowiedź: Tak, ale musimy jeszcze dodać, że pustą przestrzeń między sobą, nie my tworzymy, a Stwórca, i On ją zapełnia.

Stwórca robi wszystko, co jest nam potrzebne, abyśmy uświadomili sobie charakter tej przestrzeni, zrozumieli, co powinniśmy zrobić, w oparciu o poczucie pustki. W taki sposób popycha nas do uświadomienia sobie oddalenia między nami, do tego, co powinniśmy naprawić.

Pytanie: Stwórca ma dwie ulubione gry: zabawa w chowanego i w berka. Jak można to wszystko przekształcić na korzyść grupy?

Odpowiedź: I dlatego też grajcie w te gry. Macie rację, Stwórca albo zbliża się, albo oddala. Działajcie odpowiednio. Uczcie się od Niego, tak jak On działa, w taki sposób sami działajcie.

Z lekcji nr 7 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 09.01.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 6

Pytanie: Czy dziesiątka powinna odnawiać i potwierdzać poręczenie dla siebie nawzajem?

Odpowiedź: Przyjaciele powinni stale troszczyć się o to, aby wszystkie dobre uczynki były odkryte w dziesiątce, dlatego że to pobudza także wszystkich innych do działania w ten sam sposób.

Powinniście zadbać o wkład w grupę i nie wymagać niczego od przyjaciół, a postarać się zrobić tak, aby oni zrozumieli, jak powinni odnosić się do grupy. Głównie dotyczy to wzajemnego poręczenia.

Pytanie: Jak pokazać przyjacielowi poręczenie?

Odpowiedź: Stwórca potrzebuje tylko jednej rzeczy – abyś kochał przyjaciół, i przez tą miłość mógł przenieść swoją miłość do Niego.

Między tobą i Stwórcą znajdują się przyjaciele. Oni mogą przekazać twój stosunek do Stwórcy tylko w takim stopniu, w jakim ich kochasz, jesteś z nimi związany. Tak więc działaj.

Z lekcji nr 6 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 09.01.2022

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 4

Grupa, dziesiątka jest wyżej jakiegokolwiek mędrca czy kabalisty, ponieważ jest to zbiór małych, dążących do celu ludzi, którzy jeszcze nie rozumieją, gdzie się znajdują, i nie mogą nic zrobić. Ale dążą do jednego wspólnego celu, po to zebrali się razem.

Dlatego ich zebranie według duchowej konstrukcji jest wyżej jednego wielkiego kabalisty. W rzeczywistości tak jest, ponieważ budują wewnątrz siebie Stwórcę. Ich stan jest bardziej obiecujący i dlatego Stwórca bardziej się nimi zajmuje.

Z lekcji nr 4 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 08.01.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Międzynarodowy kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 3

Pytanie: Dlaczego na tym kongresie miałem tak silne wahania dobrych i złych stanów, uczuć?

Odpowiedź: Doszliśmy do takiego stanu, kiedy naprawdę zaczynamy gromadzić się w jednym wspólnym, potężnym kli/naczyniu, które może akumulować w sobie taką energię naszych serc, że w nich odkryje się Stwórca. Zbliżamy się już do tego stanu. Pod tym względem kongres ten jest – wyjątkowy. Nie jest tylko uroczysty, ale już bardziej wewnętrzny, zbiorowy.

Pytanie: Jest takie uczucie, że na tym kongresie rozpłynęliśmy się w jednym pragnieniu. Poczuliśmy się inaczej niż na innych kongresach. Chcieliśmy zrobić postęp i osiągnąć cel. Co to oznacza?

Odpowiedź: To pokazuje nam, że już znajdujemy się we właściwym stanie, musimy go tylko zwiększyć. Czuję to samo i bardzo cieszę się z tego kongresu.

Pytanie: Pragnienie połączenia zebrało nas razem. Kobiety zapragnęły modlitwy o takiej sile, że zarówno serce zareagowało, i rozum się zgodził. Co możemy zrobić, aby osiągnąć taki wynik?

Odpowiedź: Powinniście mentalnie zamknąć w swoich objęciach cały „Bnei Baruch”, żeby nam wszystkim zrobiło się od tego ciepło i radośnie, lekko na sercu i miękko wewnątrz. W takim stanie poruszajcie się dalej. Dacie radę to zrobić.

Z lekcji nr 3 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 07.01.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 5

Aby uznać was za grupę, musicie się uczyć razem, kształtować razem, pomagać sobie nawzajem.

Istnieją określone warunki połączenia poszczególnych egoistów w grupę, kiedy zobowiązują się anulować swój egoizm i powoli jednoczyć. Oznacza to, nie ustępować sobie, ale pomagać sobie nawzajem.

Jest to cały system połączenia w dziesiątkę indywidualnych osób, które muszą anulować siebie w stosunku do innych. Wtedy mogą uzyskać zorganizowanie takiego zespołu, w którym będą anulować swój egoizm. W tym naprawionym egoizmie odkryje się Stwórca – według podobieństwa Jego właściwości w stosunku do właściwości grupy.

Pytanie: Jak nie postrzegać rzeczy krytycznie, ale całkowicie oddać serce i umysł dziesiątce?

Odpowiedź: Tylko z pomocą przyjaciół. Jeśli zjednoczysz się z nimi, to osiągniesz właściwość obdarzania, ponieważ w takim stopniu, w jakim anulujesz siebie przed przyjacielem, wywołujesz na siebie wyższe światło, które cię kształtuje.

Z lekcji nr 5 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 08.01.2022

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 1

Pytanie: Poprosiłem Stwórcę, aby był dobry dla moich przyjaciół, aby ich podniósł, ale to wszystko jest materialne. Jak mogę zrobić dla nich coś duchowego?

Odpowiedź: To nie ma znaczenia, że znajdujemy się w materialnej, egoistycznej części stworzenia. Ważne – że prosimy.

Zawsze naprawiamy się z egoistycznej części stworzenia na altruistyczną. W taki sposób następuje wzniesienie modlitwy – MAN („chisaron”, „brak”) – kiedy zwracam się do Stwórcy ze swojego nienaprawionego stanu, proszę Go, aby przeniósł mnie do naprawionego. Nic innego tutaj nie może być!

W naprawionym stanie wyobrażam sobie, że jestem związany ze swoimi przyjaciółmi i wszyscy razem jesteśmy skierowani na nasze wspólne zjednoczenie, które nazywamy „Stwórcą”. Chcemy, wszyscy – każdy z siebie na zewnątrz, w stosunku do innych – oddać wspólnemu zjednoczeniu wszystko, co jest w nas dobrego. To jest prawidłowe dążenie człowieka poprzez grupę, do Stwórcy.

Z lekcji nr 1 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 06.01.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie