Pytanie: Czy sojusz ze Stwórcą mogę zawrzeć tylko wtedy, gdy jestem w Jego percepcji?

Odpowiedź: Tak, oczywiście.

Pytanie: A jeśli na razie nie czuję jeszcze wyższej siły?

Odpowiedź: Ale dążysz do tego. Oczywiście, że są problemy. Nie widzisz Stwórcy, nie rozumiesz, nie wiesz. Ale właśnie to, aby z takich warunków zbliżyć się do Stwórcy, jest zasadą wypełnienia umowy.

Pytanie: Czy człowiek może naruszyć sojusz ze Stwórcą na tym poziomie, który już osiągnął? Albo jeśli raz zawarł umowę, czy to wszystko jest na zawsze?

Odpowiedź: Ogólnie tak. Jak jest powiedziane: „Wznoszą w świętości, ale nie opuszczają”. Nie możesz już naruszyć umowy. Jeśli raz ją wypełniłeś, to już wniosłeś tę część do właściwości obdarzania i miłości, do połączenia.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 28.12.2021

Kategorie: Praca duchowa

„Być albo nie być – oto jest pytanie” – myślał książę Hamlet w tak zwanej „scenie klasztornej” w sztuce Williama Szekspira Hamlet. Każdego roku na całym świecie około 800 000 ludzi odpowiada na to pytanie negatywnie i odbiera sobie życie. Co gorsza, samobójstwo jest jedną z głównych przyczyn śmierci wśród młodych ludzi. Dlaczego ludzie, zwłaszcza młodzi, odbierają sobie życie? Czy można wzmocnić ich chęć do życia?

Autorzy Talmudu napisali: „Przez dwa i pół roku dom Szammai i dom Hillela spierały się. Jedna strona mówiła: ‘Dla człowieka lepszym jest się nie urodzić niż się urodzić’, a druga strona mówiła: ‘Dla człowieka lepszym jest się urodzić, niż się nie urodzić’. I doszli do wniosku, że dla człowieka lepiej jest się nie narodzić się niż się narodzić, ale teraz, kiedy się narodził, niech się przyjrzy swoim czynom” (Eruvin 13b). Rzeczywiście, gdyby jakiś obcy wylądował na Ziemi i spojrzał na nas, powiedziałby prawdopodobnie: „Żałośni ludzie wpadają na siebie, wyśmiewają się i poniżają nawzajem, i robią wszystko, aby zrujnować sobie życie. Nic dziwnego, że są tak przygnębieni. Dlaczego natura stworzyła takie nędzne istoty?”.

Samobójstwo jest skrajną konsekwencją serii problemów, które trapią ludzi do tego stopnia, że postanawiają skończyć z tym wszystkim. Ale nawet zanim te problemy staną się zbyt trudne do zniesienia, zmuszają nas do zadania sobie pytania o sens życia. W końcu, jeśli życie polega tylko na przetrwaniu drogi przez mękę, to rzeczywiście lepiej się nie urodzić niż urodzić.

Rzecz w tym, że kiedy zaczynamy zadawać pytania dotyczące życia, lub jak pisali mędrcy „przyglądać się naszym czynom”, zaczynamy wzrastać. Ból prowadzi do rozwoju duchowego, który przenosi nas w sfery, o których istnieniu nie śnilibyśmy, i nie szukalibyśmy ich, gdyby nie zmusił nas do tego ból.

Klucz do tych nowych obszarów leży w rozwijaniu pozytywnych więzi między ludźmi, w wychodzeniu z mentalności alienacji i narcyzmu, którą tak pobożnie pielęgnowaliśmy do tej pory, aby teraz odkryć, że kiedy współczujemy innym, raczej zyskujemy niż tracimy. Zdobywamy nowe perspektywy i nowe pomysły, nową mądrość i wiedzę, a także nowych przyjaciół. Zmieniając nasze nastawienie do innych, zmieniamy nasz świat.

Co więcej, wybierając, z kim się wiążemy, kształtujemy i przekształcamy nasz świat z każdą nową znajomością. W ten sposób żaden świat nie jest zbyt surowy, aby w nim żyć, ponieważ zawsze możemy zmienić ludzi, z którymi się łączymy, a tym samym zmienić nasz świat. Nie ma też końca głębi i wiedzy, którą możemy zdobyć, ponieważ zawsze jest więcej połączeń do nawiązania niż możemy stworzyć w ciągu całego naszego życia.

A co najlepsze, kiedy łączymy się z innymi ludźmi, dostrajamy się do otaczającej nas rzeczywistości, która już jest połączona i działałaby w doskonałej harmonii, gdybyśmy my, ludzie, jej nie zaburzyli. Im bardziej rozwijamy pozytywne więzi, których celem jest wspieranie i pielęgnowanie, a nie przygnębienie i uciskanie siebie nawzajem, tym bardziej poszerzamy nasze postrzeganie rzeczywistości. Odkrywamy, że rzeczywistość, którą znaliśmy do tej pory, była tylko „korytarzem” do głębszej i bardziej ekspansywnej percepcji.

Jeśli chcemy, aby ludzie nie odbierali sobie życia, musimy dać im powód do życia. Kiedy ludzie zrozumieją, po co jest życie, będą mieli cel, aby przejść przez życiowe próby i trudności. Jak napisał Nietzsche: „Ten, kto ma dla czego żyć, przetrwa w każdych warunkach”.

Dlatego naszym zadaniem dzisiaj jest przekształcenie naszych połączeń, aby przekształcić nasz świat. Świat odzwierciedla nasz stosunek do innych. Jeśli wspólnie zmienimy nasze nastawienie do innych z obraźliwego i agresywnego na troskliwe i opiekuńcze, życie nas wszystkich również się zmieni, z przegranej bitwy na gładką i przyjemną jazdę. To naprawdę zależy od nas.

Źródło: https://bit.ly/34xIbE0

Kategorie: Aktualności, Kryzys, globalizacja, Nowe publikacje, Zdrowie

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 4

Pytanie: Co to znaczy „nie żywić się chlebem wstydu”?

Odpowiedź: Chleb wstydu – to kiedy otrzymuję dla siebie.

Pytanie: Jeśli uda mi się anulować siebie, to czy mogę dać napełnienie przyjacielowi?

Odpowiedź: Tak. Jeśli osiągasz swoje anulowanie przed przyjaciółmi, to możesz już przystąpić do ich napełnienia.

Pytanie: Czy można wykorzystać swój stan, kiedy jestem ponad przyjaciółmi, dla modlitwy za nich?

Odpowiedź: Tak. Ale należy sprawdzić, czy to jednak nie wynika z mojego aroganckiego stosunku do nich.

Pytanie: W jaki sposób grupa pomaga nam realizować siebie dla wielkości Stwórcy?

Odpowiedź: Grupa pomaga w bardzo wielu stanach. Powinienem brać przykład z przyjaciół, odpracować na nich swoje właściwości obdarzania i tak dalej. To jest nasza praca.

Pytanie: Czy samo anulowanie każdego w dziesiątce wyeliminuje tarcia między nami, nad którymi musimy się podnieść, aby robić postępy na drodze duchowej?

Odpowiedź: Wszystko będzie.

Pytanie: Czy dziesiątka może wyczerpać swoją siłę w wyniku silnego dążenia do zjednoczenia?

Odpowiedź: Może. Wtedy musi prosić Stwórcę o siłę.

Pytanie: Rozumiem, i nawet czuję, że powinienem anulować siebie przed przyjaciółmi dla duchowego postępu, ale anulować siebie nie jest takie proste. Jak więc mogę modlić się do Stwórcy?

Odpowiedź: Próbować anulować się. Nie możesz anulować się – módl się, Stwórca pomoże. To wszystko. Boże dopomóż!

Pytanie: Nie rozumiem, jak mogę dawać przykład innym, nie ukrywając swoich wad?

Odpowiedź: Fakt, że w tobie są niedociągnięcia i wraz z nimi pragniesz jednak dawać dobry przykład, jest to także pełnym przykładem.

Z lekcji nr 4 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 08.01.2022

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 1

Pytanie: Jak możemy zbliżyć się do radości, kiedy w dziesiątce jest zarówno wewnętrzna, jak i zewnętrzna przeszkoda? Rozumiesz to swoim umysłem, ale w sercu nie możesz jeszcze wznieść się ponad to i poczuć radości przez tą przeszkodę. Jak możemy to osiągnąć w pracy?

Odpowiedź: Rozumiem, że z jednej strony nie możemy się radować bo są problemy. Ale dzieje się tak właśnie dlatego, że brakuje nam wsparcia grupy.

Gdy tylko zaczynamy odczuwać wsparcie grupy, to ten stan z przeszkody zamienia się w coś w rodzaju rywalizacji: jak mogę się podnieść, przezwyciężyć je. Dlatego ta przeszkoda dla mnie jest radością, jak dla sportowca.

Wszystko zależy od wsparcia grupy. Jeśli jestem sam na sam z jakimś problemem, to nie jest dobrze! Stracę na to dużo czasu, kłopoty będą powracać i nie będę wiedział, co z tym zrobić. Będę zdołowany.

Tylko razem należy radzić sobie z przeszkodami! Muszę natychmiast wejść w grupę, połączyć się z przyjaciółmi i z tego połączenia z nimi spojrzeć na przeszkodę. Może jej już wcale nie ma, ponieważ, w połączeniu z grupą, przezwyciężyłem ją.

Z lekcji nr 1 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 06.01.2022

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Na Haiti było trzęsienie ziemi, zginęło ponad 2000 osób. 40 tysięcy domów zostało zniszczonych i uszkodzonych. Rannych jest 15-20 tysięcy ludzi. Ta wiadomość zniknęła dzień później. Natychmiast została zastąpiona wiadomościami o pożarach, trzęsieniach ziemi, huraganach.

Czy można czuć empatię do drugiego człowieka?

Odpowiedź: To zależy od wychowania. Edukacja powinna być taka, żeby wszyscy zbliżyli się do siebie, jeśli chcemy dla siebie lepszej przyszłości. Egoistycznie. Jeśli nie chcemy trzęsień ziemi, erupcji wulkanów, śmierci ludzi, powinniśmy być bliżej innych.

Natura jest jednością, a my, ludzie, znajdujemy się na szczycie jej łańcucha. Jeśli stworzymy między sobą prawidłowe wzajemne relacje – pomoc, troskę, opiekę itd., to wtedy cała natura uspokoi się.

Pytanie: Czy Kabała o tym mówi?

Odpowiedź: Tak. Zupełnie spokojnie możemy w taki sposób wpływać na naturę.

Pytanie: Słowo „empatia” nie będzie wtedy dziwne?

Odpowiedź: Jest to normalny stan człowieka, kiedy rozumie, że zależy od innych, a inni zależą od niego. Mówię o egoistycznym stosunku do siebie nawzajem. Jesteśmy jak jedna rodzina, nie ma gdzie iść. Natura w rezultacie zmusza nas, abyśmy zrozumieli, że ​​jesteśmy od siebie zależni. Doprowadzi nas do tego, ale stopniowo, przez takie ciosy, że mogą być niewystarczające.

Wtedy wzajemna pomoc stanie się naturalnym pojęciem. Nie mamy dokąd pójść. Tak samo postępujemy w rodzinie, nawet jeśli kochamy się nawzajem lub nie kochamy – to nie ma znaczenia, ale rozumiemy, że jesteśmy współzależni.

Podobnie, jak idziemy walczyć za swój kraj, dlatego że jesteśmy zależni od innych, oni – od nas, nie mamy dokąd pójść. Tak samo tutaj. Jeśli ludzkość nie zjednoczy się po to, by działać ale nie przeciwko naturze, tylko zgodnie z nią, jako zjednoczony front, to natura będzie nas tego uczyć.

Pytanie: Nauczy nas mimo wszystko?

Odpowiedź: Nauczy! To na pewno. Tylko cała ziemia będzie wtedy podobna do wyspy Haitańczyków po trzęsieniu ziemi.

Komentarz: Czyli lepiej, jak zrobimy to sami.

Odpowiedź: Myślę, że tak. Dlatego że natura szykuje nam bardzo nieprzyjemne niespodzianki.

Pytanie: To znaczy że, Pan jednak wierzy, jak powiedział wielki kabalista Baal Ha Sulam, że cały świat, w taki czy inny sposób, będzie jedną rodziną, nigdzie nie ucieknie od tego?

Odpowiedź: Będziemy zmuszeni do tego, albo w wyniku światowej wojny atomowej lub dobrą drogą, poprzez zrozumienie.

Z programu telewizyjnego „Wiadomości z Michaelem Laitmanem”, 28.10.2021

Kategorie: Aktualności, Kryzys, globalizacja, Wiadomości

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 7

Na miarę tego, jak dążymy do zjednoczenia, Wyższe Światło, które kiedyś nas jednoczyło, a następnie odeszło od nas po rozbiciu, zaczyna ponownie świecić i manifestować się między nami.

Wtedy zaczynamy odczuwać, w jaki sposób możemy zbliżyć się do siebie nawzajem, być razem, na ile dostrzegamy bardziej wewnętrzne właściwości każdego z nas, a nie zewnętrzne ziemskie oznaki.

Czujemy swój udział we wspólnym pragnieniu, to pragnienie jest już duchowe, we wspólnej intencji. Wtedy mamy zupełnie inną motywację. W taki sposób zaczynamy uczyć się, jak zbliżać się do siebie nawzajem. Należy tak działać a wszystko się powiedzie..

Z lekcji nr 7 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 09.01.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 6

Pytanie: Jakie są duchowe potrzeby, dla których konieczne jest poręczenie?

Odpowiedź: Musimy zbudować duchowe kli, w którym możemy poczuć Wyższy Świat i Stwórcę. Aby to zrobić, musimy być ze sobą połączeni.

Właściwe połączenie nazywa się poręczeniem. Wzniesienie się indiwidualnie każdego ponad swoim egoizmem nazywa się „wiarą ponad wiedzą”.

Być może, należy kilka razy posłuchać tej samej lekcji, spróbować zebrać to, co jest powiedziane w jej różnych punktach. I wtedy powstanie wewnętrzne zrozumienie, wiedza, odczucie.

Z lekcji nr 6 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 09.01.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Wzajemne poręczenie