Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 2

Ponieważ człowiek chce osiągnąć połączenie ze Stwórcą, co nazywa się podobieństwem form, to jest nie myśli o własnej korzyści, to dlaczego ta pokora wydaje mu się tak trudna?

Powodem tego jest to, że człowiek powinien anulować swoje „ja” i całe swoje życie, które chce przeżyć, myśleć tylko o tym, jak pracować na korzyść bliźniego, zaczynając od miłości do bliźniego, miedzy przyjaciółmi, aż do miłości do Stwórcy. („Czego żądać od zebrania przyjaciół”, Rabasz, Artykuł 30 1988 r.)

Jeśli chcę osiągnąć połączenie ze Stwórcą, a połączenie z Nim może być w wyniku podobieństwa form, to muszę całkowicie anulować swoje „ja” i wszystko, co robię w życiu, robić z intencją miłości do wszystkiego co mnie otacza. Tylko w taki sposób osiągnę miłość do Stwórcy, stopniowo ujawnię Go w stopniu mojej miłości do innych i będę mógł zjednoczyć się z Nim.

Rozumiemy, że zastąpienie naszego egoizmu właściwościami przeciwstawnymi jest obowiązkowe, konieczne. Dlatego nasza praca w grupie – to zbawienie dla nas! Gdyby nie grupa, nie mielibyśmy przejściowego stanu – od miłości do stworzeń do miłości do Stwórcy. Nic nie mógłbym zrobić. Był bym absolutnie przeciwieństwem Stwórcy i nie mógłbym zbliżyć się do Niego, rozpocząć ruchu w Jego kierunku.

Grupa istnieje właśnie po to, żeby się z nią kontaktować, wejść do niej, anulować się przed nią. W takim stopniu zaczynam zbliżać się do Stwórcy.

Mam wszelkie możliwości, aby się kontrolować i być świadomym tego, że jestem coraz bliżej i co z tym zrobię. Wszystko to dzięki swojemu połączeniu z przyjaciółmi.

Z lekcji nr 2 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 07.01.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Rabasz

Pytanie: Jak długo potrwa „korona”?

Odpowiedź: Mam nadzieję, że nie minie, a będzie się pogłębiać i rozszerzać coraz bardziej. Ustanowi między nami bariery, które pokażą nam, jak bardzo nienawidzimy siebie nawzajem, jak daleko jesteśmy od siebie.

Pytanie: Jak Pan myśli, jakie jest prawdopodobieństwo, że nie przejdzie?

Odpowiedź: Mówię to, co widzę. A jak to jest – zmierzyć nie mogę.

Pytanie: Ale to nie jest 100% przewidywanie, prawda?

Odpowiedź: Nie, ale że tak będzie jest prawdopodobne. Jeśli nie, to zmieni się w coś o wiele poważniejszego.

„Korona” zastępuje nam wiele złych wydarzeń, takich jak wojny. Oddala ludzi, ogranicza ich. Dlatego bardzo dobrze, że istnieje w takiej formie.

Jestem za tym, żeby „korona” jeszcze bardziej nasilała się, ponieważ pokazuje ludziom, na ile powinni być oddaleni od siebie nawzajem. Aby ich wewnętrzne uczucia były zgodne z zewnętrznymi. Dopóki nie zaczniesz dobrze myśleć o człowieku, nie będziesz w stanie się do niego zbliżyć!

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 21.12.2021

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Zdrowie

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 5

Pytanie: Jak wznieść się ponad nienawiść w wierze ponad wiedzę?

Odpowiedź: Niezbędnym jest zrozumieć, że wszystko przygotowuje dla ciebie egoizm, który celowo się z tobą bawi, specjalnie kpi z ciebie a jednocześnie przyjaźnie podpowiada, gdzie powinieneś poprosić Stwórcę o pomoc.

Pytanie: Co zrobić, gdy nienawiść zaślepia oczy?

Odpowiedź: Nie możesz nic zrobić! Są różne sposoby: przeczekać, posiedzieć z przyjaciółmi, jakoś się wyłączyć, zorganizować wspólny posiłek i tym podobne.

Pytanie: Jeśli przyjaciel odnosi się do mnie jak dobry i czyniący dobro, a ja widzę wszystko odwrotnie, co powinienem zrobić?

Odpowiedź: Naprawić siebie! Ale jeszcze lepiej jest poprosić Stwórcę, aby On cię naprawił. Najwyższy czas, abyście zrozumieli, że wszystkie przeszkody, które widzimy w sobie, wymagają natychmiastowego zwrócenia się do Stwórcy, aby nas naprawił.

Z lekcji nr 5 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 08.01.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 1

Pytanie: Czym możemy napełnić bliźniego? Co możemy mu dać?

Odpowiedź: Dla bliźniego możemy zrobić tylko jedno – on dąży do duchowego wzniesienia, i tego mu życzymy i chcemy mu w tym pomóc.

Nie muszę zabierać go do restauracji! Powinienem mu pomóc w duchowym podniesieniu, ponieważ tego pragnie. To wszystko czego chcę. Dlatego jesteśmy razem.

Z lekcji nr 1 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 06.01.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

W jaki sposób odbywa się duchowe wzniesienie? Podnoszą mnie ze stopnia Malchut na stopień Biny, ale ja na razie nie jestem na stopniu Biny, dlatego odczuwam to jak pustkę. Mam tutaj wybór: wrócić z powrotem do Malchut, to będzie prawdziwym upadkiem, ponieważ zlekceważyłem możliwość daną mi przez Stwórcę.

Stwórca ujawnił mi pustkę jako część wyższego stopnia, zapraszając mnie do wzniesienia się do niego. A ja nie chciałem tam pozostawać, żeby później móc wspiąć się jeszcze wyżej.

Odmawiam postępu, uciekając od uczucia pustki, proszę Stwórcę, aby opuścił mnie z powrotem do zwykłego życia. Albo pozostaję w pustym miejscu i zaczynam się w nim osiedlać. To znaczy, chcę odkryć, że to miejsce jest puste tylko w stosunku do moich egoistycznych pragnień, ale nie w stosunku do pragnienia obdarzania.

To tak jakbym zamykał jedno okno na ekranie i chciałbym zobaczyć siebie w nowym oknie, w świetle obdarzania. Wtedy zaczynam postrzegać przyszły świat. Dlatego wszystkie stany spustoszenia są nam dane po to, aby właściwie je wykorzystać: przez wiarę ponad wiedzę, siłą Biny ponad Malchut, abym zechciał pozostać w tym stanie i istnieć w nim.

To jest wejście do duchowości. Otrzymujemy takie zaproszenia od Stwórcy codziennie wiele razy, ale nie lubimy ich. Przecież wcześniej mieliśmy jakieś poczucie życia, a teraz ogólnie jest tylko jedna pustka. Nie rozumiemy, że przez tę pustkę Stwórca chce przenieść nas w duchowy świat, na wyższy stopień.

W takich stanach spustoszenia musimy zwrócić się do Stwórcy i poprosić o wypełnienie tej pustki Jego wielkością, dając nam radość z przybliżania się do Niego.

Oznacza to, iść wiarą ponad wiedzę, to znaczy, odczuwać przewagę właściwości i działań obdarzania Biny, zamiast właściwości działań Malchut danych nam od urodzenia. Chcę odkryć w sobie właściwości obdarzania, odkryć w sobie Stwórcę.

Dlatego, kiedy czujemy pustkę, musimy prosić Stwórcę, aby odkrył się w tej pustce. Jeśli poprosimy razem, to na pewno odniesiemy sukces. Jest to najkrótszy i najbardziej bezpośredni sposób do odkrycia Stwórcy.

Gdy czuję radość zbliżając się ze Stwórcą, to muszę całe osiągnięte napełnienie: uczucie radości, obdarzania, zaufania – skierować na Stwórcę. Wtedy przekształcam swój stan w duchowe kli, przenosząc całe otrzymane wcześniej napełnienie w brak, w narzędzie (kli) dla obdarzania Stwórcy.

Zawsze, kiedy podnosimy się po stopniach, poprzednie napełnienie przekształca się w niedostatek. Tak dzieje się podczas każdego wzniesienia.

Z lekcji na temat „Wiara ponad wiedzą”, 08.09.2021

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa