Komentarz: Klasyfikacja sekt zawiera następującą zasadę: „Grupa ogranicza się od reszty świata np. przez ubiór, jedzenie, specyficzny język, wyraźną regulację zachowań i stosunków międzyludzkich”.

Odpowiedź: Nie widzę w światowej grupie kabalistycznej żadnych osobliwości. Człowiek pracuje jak wszyscy inni, ma obowiązek posiadania rodziny, dzieci i troszczenia się o nich. Swobodnie komunikuje się z rodzicami i krewnymi, wyjeżdża na wakacje z rodziną.

W domu ma telewizor, radio, także telefony, nikt nie żyje w odosobnieniu. Docieramy z rozpowszechnianiem do szerokich warstw społeczeństwa. Nie mamy określonego rodzaju odzieży. Nikt nie jest zobowiązany do noszenia jarmułki, jeśli sam tego nie chce.

Naszą jedyną osobliwością jest to, że studiujemy Kabałę od trzeciej do szóstej rano, ale tak zwykle studiują wszyscy kabaliści. Nie różnimy się niczym od innych, poza naszym wewnętrznym zachowaniem wobec siebie – musimy dążyć do połączenia między sobą, do wewnętrznego połączenia serc. Jak jest powiedziane w Torze: „Być jak jeden człowiek z jednym sercem”. To jest nasza osobliwość.

Od człowieka nie wymaga się niczego więcej – tylko wsparcia przyjaciela w ukazaniu mu ważności celu, który jest osiągany w połączeniu między nami. To wszystko. Nie różnimy się niczym od innych. Tylko takie wymaganie. Człowiek który wchodzi do grupy zobowiązuje się do wykonania tego na ile jest to możliwe.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Kabała o sektach”

Kategorie: Kabała i religia

Pytanie: Załóżmy, że Pana uczeń wyraża słowami jakąś kabalistyczną myśl, i podobną rzecz mówi ktoś inny. Czy to może być identyczne?

Odpowiedź: Po pierwsze, mój uczeń mówi o Kabale w oparciu o połączenie poprzez grupę z wyższym źródłem, z następnego stopnia. Po drugie, kiedy wypowiada te słowa, to ci, którzy są pod jego wpływem, czy to czują, czy nie, otrzymują od niego szczególne oddziaływanie.

Na tym właśnie polega ogromna różnica między ludźmi, którzy mówią, nauczają, przemawiają: albo jest to człowiek, który jest tylko w ramach naszego świata, mądralą; albo taki, który jest kanałem połączonym z wyższym światem i przewodzącym wyższą energię do naszego świata.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Przewodnik duchowej energii”

Kategorie: Praca duchowa, Rozpowszechnianie metody

Cztery etapy przejścia ze stopnia na stopień są obowiązkowe ze względu na warunek dziesięciu sfirot lub czteroliterowego imienia Stwórcy „jud-hej-waw-hej”. Stwórca – to cała natura, jej cztery poziomy rozwoju, przejścia z poprzedniego stanu do następnego. I tak między każdym stopniem i wewnątrz każdego stopnia. Jeśli istnieje przejście, to koniecznie musi przejść przez te cztery nawet najmniejsze etapy rozwoju.

Dlatego istnieją cztery stany rozwoju, ruchu do przodu. Pierwszy – to częściowe wyjście ze stanu absolutnie zwierzęcego, na stopień człowieka. Człowiek – to ruch w kierunku solidarności, zjednoczenia, właściwości obdarzania i miłości, ale na razie jeszcze w początkowej formie.

Tak było za czasów Abrahama, kiedy wyprowadził z Babilonu pięć tysięcy ludzi i zorganizował swoje pierwsze kabalistyczne społeczeństwo. Czyli było to duchowe społeczeństwo, w którym ludzie odnosili się do siebie jak równi, chociaż każdy był inny, i każdy troszczył się tylko o siebie i społeczeństwo, ale nie o siebie. To był w zasadzie ich ideał.

Na tej podstawie Abraham wyprowadził z Babilonu tych, którzy byli gotowi iść w kierunku tego ideału.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Historia narodu żydowskiego”

Kategorie: Izrael i narody świata, Praca duchowa, Starożytny Babilon

Komentarz: Warsztat ma ciekawą cechę: w momencie jego realizacji, człowiek jakby dochodzi do pewnego rodzaju zrozumienia, odczuwa inspirację, a następnego dnia wszystko to ulatuje.

Odpowiedź: To nie ma znaczenia. Nawet jeśli ulotniło się z człowieka, to nadal jest jego. W rozwoju duchowym nic nie znika. Po prostu w danej chwili coś ulotniło się, ponieważ dodano nowy egoizm.

Nic nigdy nie idzie do tyłu, tylko do przodu. Jeśli coś jest wymazywane z twojej pamięci, to dlatego, że przychodzi nowa, jeszcze nienaprawiona egoistyczna masa, która zasłania twoje wcześniejsze osiągnięcia duchowe.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Po co potrzebne są warsztaty”

Kategorie: Praca duchowa