Ze względu na wszystkie wydarzenia mające miejsce na świecie, Stwórca stopniowo wprowadza do naszej świadomości, że rozwijamy się w niewłaściwy sposób, od ciosu do ciosu, zarówno każdy indywidualnie, jak i wszyscy w ogóle. Musimy w końcu zrozumieć prawa systemu, w którym się znajdujemy. Naiwnością jest sądzić, że sami budujemy te systemy.

Widzimy, że nasz wszechświat i cała rzeczywistość istnieje zgodnie z pewnymi prawami, które ujawnia fizyka, chemia, biologia, astronomia. Wszystko działa zgodnie z prawami, i my, ludzie, również podporządkowujemy się im. Dlaczego nagle myślimy, że sami możemy wymyślać nowe prawa, jak nam się podoba?

Jeśli każdy chce ustanowić swoje prawa dla istnienia świata tak, jak mu odpowiada, to wynikną z tego tylko wojny i konflikty między ludźmi. Nikt nie rozumie, co to jest właściwy system zarządzania światem. Na wyborach wszyscy krzyczą na siebie nawzajem, że wiedzą lepiej, jak zbudować świat. Ale świata nie trzeba budować, należy tylko zrozumieć, jak on już jest zbudowany i jak bardziej poprawnie jest włączać się w ten system, który już istnieje.

Mówi się, że „Świat działa tak, jak zwykle” i nie ma potrzeby niczego w nim zmieniać. Zmienić należy tylko siebie, dostosowując się do systemu ustanowionego wewnątrz rzeczywistości. To jest zadanie w tym, żeby zmienić człowieka, a nie zmieniać świat. Dla zrozumienia tego, dano nam właśnie naukę Kabały.

Kiedy zaczynamy wyjaśniać, jak bardzo zaprzeczamy prawom powszechnej rzeczywistości i odnajdujemy w sobie przyczynę tej opozycji – nasz egoizm, to możemy go naprawić drogą przyłączenia się do systemu stworzenia, wznoszącego się ponad wszelkie stworzenie, jak Stwórca. Jak jest powiedziane: „I staniecie się jak bogowie, poznającymi prawa dobra i zła”.

Otrzymujemy wtedy nieograniczone możliwości w całym stworzeniu. I to nie tylko w naszym materialnym świecie odczuwanym w pięciu fizycznych organach zmysłowych, gdzie możemy swobodnie przemieszczać się z jednego krańca rzeczywistości do drugiego – ale także w duchowej rzeczywistości. Wszystko to można osiągnąć, ale oczywiście jest to długi proces, w ciągu którego będziemy musieli edukować siebie i nasze dzieci. On może rozciągać się na kilka pokoleń, aż całe społeczeństwo ludzkie przejdzie w harmonię z naturą.

Nieożywiona natura, rośliny i zwierzęta nie potrzebują naprawy, gdyż działają zgodnie z naturalnymi instynktem. Tylko my, ludzie, jesteśmy przeciwni naturze i dlatego wyrządzamy zło sobie i całej naturze. Dlatego naszym obowiązkiem jest studiowanie praw natury i zmienić siebie w zgodności z tymi odkrytymi przez nas prawami. Teraz u wielu wynikają pytania, które powodują niezrozumienie i ból: dlaczego na świecie mają miejsce takie wojny i cierpienia?

Na razie tylko studiujemy prawa natury, a następnie stopniowo zaczniemy je wypełniać, to znaczy coraz bardziej przybliżać się do zjednoczenia i nawet do miłości między wszystkimi ludźmi, najwyższego stopnia jedności. I wtedy zaczniemy rozumieć, jak możemy się zmienić. A zgodnie z naszymi zmianami zacznie zmieniać się natura, zwracając się ku nam i stając się dobrą i przyjazną. Nauka Kabały uczy nas, jak musimy się zmienić, aby odkryć prawdziwe prawa natury.

Z lekcji według artykułu „Pokój na świecie”, 02.11.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kryzys, globalizacja, Praca duchowa

Pytanie: Pomimo przywiązania do innych kabalistów, musi Pan przekazywać metodę duchową dalej do ludzi. Czy ten łańcuch jest niezbędny?

Odpowiedź: Jest to konieczne. Począwszy od Ari i dalej, rozwój Kabały był niemożliwy bez przyłączenia do siebie coraz większej części ludzkości. Wcześniej Kabała była tylko dla tych, którzy byli kiedyś w duchowym poznaniu, czyli dla potomków Żydów.

A od końca XIX wieku i początku XX wieku rozpoczął się kolejny etap, kiedy Baal HaSulam napisał, że cała ludzkość – to jedna rodzina. Wtedy całkowicie zakończył się okres duchowego przemieszania wszystkich pragnień, wszystkich dusz. Dlatego dzisiaj nie możemy myśleć tylko o konkretnych obszarach czy grupach populacji.

Pytanie: Dlaczego ważne jest, aby docierał Pan do szerokich mas bezpośrednio poprzez swoich uczniów? Dlaczego nie może to być bezpośrednio poprzez ogromne wykłady publiczne?

Odpowiedź: Przygotowuję uczniów do tego, aby kontynuowali tę drogę naprawy, która pochodzi od Adama, idzie przez Abrahama i tak dalej. Chcę przekazać im całą metodę w teorii i praktyce, aby mogli ją dalej kontynuować. Ile jeszcze mogę nauczać i ogólnie żyć na tej ziemi? Cóż, jeszcze pięć, dziesięć lat, a co po tym czasie? Dążę więc do tego, aby uczniowie uczyli się ode mnie jak najwięcej i stopniowo dążyli do przodu.

Potem, fizycznie nie będę mógł być we wszystkich punktach świata, uczestniczyć we wszystkich wydarzeniach. Dlatego bardzo się cieszę, że moi uczniowie na całej kuli ziemskiej zajmują się Kabałą i odnoszą sukcesy.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Nowe pokolenie kabalistów”

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa, Rozpowszechnianie metody

Pytanie: Na jakie ogólne prawo systemu człowiek powinien przede wszystkim zwrócić uwagę? Człowiek ma cel – powiedzmy harmonię…

Odpowiedź: System ma też ten sam cel. System zmierza w kierunku, aby doprowadzić wszystkie swoje elementy do stanu harmonijnej interakcji.

Pytanie: Na czym człowiek może oprzeć się?

Odpowiedź: Wyjaśnić, która siła przeważa, w jaki sposób doprowadza system do stanu wzajemnej równowagi itd.

Innymi słowy, człowiek musi określić dla siebie, że taka siła w zasadzie istnieje. A ponadto koniec rozwoju systemu nie polega na tym, żeby zatrzymał się, zastygł we wszystkich swoich częściach, lecz może wręcz przeciwnie: jego określony wzajemny rozwój będzie uważany za najlepszy stan – stan spokoju.

Z programu telewizyjnego „Kabała expres”, 18.11.2022

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: Co to jest system nieczystych sił?

Odpowiedź: Nieczyste siły odnoszą się do tych pragnień, które popychają nas do otrzymywania, a nie do obdarzania. Ponieważ są przeciwne do Stwórcy, to mówimy o nich jako o nieczystych siłach.

Pytanie: Okazuje się, że cały nasz świat znajduje się w systemie nieczystych sił? Przecież mamy tylko pragnienie otrzymywania ze względu na siebie.

Odpowiedź: Oczywiście. Świętość – to pragnienie otrzymywania ze względu na Stwórcę, a nieczyste siły – to pragnienie otrzymywania ze względu na siebie.

Z programu telewizyjnego „Nauka Dziesięciu Sfirot (TES)”, 20.11.2022

Kategorie: Praca duchowa, Struktura Wszechświata

Pytanie: Czy po śmierci Baal HaSulama na świecie zaszły wielkie przemiany?

Odpowiedź: Tak, świat nabrał rozpędu w swoim rozwoju, bardzo przyspieszył. Muszę powiedzieć, że po śmierci Baal HaSulama w 1955 roku, skończył się okres II wojny światowej i zaczął się gwałtowny rozwój: młodzież, Beatlesi, wszystko to poszło do przodu. A kolejny etap miał miejsce na początku lat 90: upadek Związku Radzieckiego, zmiany na świecie. Wszystko to było przygotowaniem do uświadomienia sobie duchowego upadku i potrzeby duchowego podniesienia.

Pytanie: Dlaczego jeden człowiek tak bardzo wpłynął na cały świat?

Odpowiedź: To nie jeden człowiek. To w ogóle nie człowiek. Dlaczego uważasz, że świat to pojedyncze jednostki ludzkie? To nie są jednostki ludzkie, ale specyficzna egoistyczna masa, nad którą trzeba pracować. Kabalista również nie jest indywidualną osobą, ale jest rodzajem sondy, przekaźnika, który schodzi do naszego egoistycznego świata i przez siebie przekazuje mu szczególną energię duchową. Dzięki której świat zmierza w lepszym kierunku, czyli do pierwotnie zamierzonego celu.

Kiedy kabalista umiera, na świecie zachodzą wszelkiego rodzaju zmiany na gorsze. Świat już nie podąża drogą dobrego rozwoju, a złego, ale jednak, mimo wszystko rozwoju. I tak to się działo – skokowo od 1955 roku do teraz. To jest rozwój mutacyjny, drapieżne plądrowanie przyrody, amerykański sen i tak dalej.

A potem od 1991 r. upadek Związku Radzieckiego i wspólnego rynku, wszystkiego. Aż do dzisiejszego dnia, idzie to coraz dalej i dalej. Ale w naszych czasach istnieje możliwość złagodzenia drogi i przyspieszenia naprawy ludzkości, w przeciwnym razie dogonią nas od tyłu „kijami”.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Jak umiera kabalista?”

Kategorie: Baal HaSulam, Praca duchowa, Rozpowszechnianie metody