Pytanie: Jaki jest efekt rodzinnych warsztatów, kiedy powiedzmy, siedzi pięć par i rozmawia ze sobą? Teoretycznie dzielą się rzeczami, którymi bezpośrednio być może nie podzieliliby się.

Odpowiedź: Tak, z reguły to, czego żona nie może powiedzieć mężowi lub mąż żonie, mówią przez innych. Powodem skuteczności takiej komunikacji jest to, że ludzie tworzą wspólne pole, predyspozycję do otwartości.

Jak to się mówi, zły przykład jest zaraźliwy, ale w tym przypadku przykład jest dobry. Ponieważ kiedy inni odkrywają się, to cię wciąga, wpływa na ciebie, nieświadomie dajesz się ponieść z innymi i zaczynasz mówić to, czego nie mógłbyś powiedzieć swojej połówce na osobności.

Pytanie: Jak to się dzieje, że taka jakby intymna rozmowa tak lekko wychodzi na zewnątrz?

Odpowiedź: Dlatego że ludzie widzą, że nie ma tu nic intymnego. W innych rodzinach jest tak samo, jak u nich. Jaka może być intymność? Tylko wstyd (egoistyczna właściwość), arogancja, strach przed swoim upadkiem w oczach innych i tak dalej.

Ale kiedy nie ma obwiniania się typu „u nas jest jeszcze gorzej”, a wszyscy po prostu, szczerze rozmawiają, to wyjaśniają się prawidłowe wzajemne relacje między płciami, między małżonkami (to nie jest to samo), między rodzicami w stosunku do dzieci, i tak dalej. To naprawdę skraca rodzinne tarcia.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Rodzinne szczęście”

Kategorie: Mężczyzna i kobieta, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Jak Pana uczniowie, którzy reprezentują cały świat, mogą pomóc naprawić Żydów?

Odpowiedź: W naturalny sposób. Tym, że my, czyli grupa moich studentów rozsianych po całym świecie rozumie, że najważniejsze jest zjednoczenie wszystkich i między wszystkimi, dzięki temu naprawiamy świat.

W wyniku tego wywieramy presję na Żydów, aby zrozumieli, że ich zadaniem jest dawać przykład, pokazywać, w jaki sposób ludzie powinni dążyć do wzajemnej integracji. Chociaż dla Żydów jest to najtrudniejsze.

Komentarz: Ale to jest z góry ustalone od samego początku. Jeśli wrócimy do źródeł biblijnych, do przodków, to darowana była im Tora i zostali nazwani narodem wybranym.

Odpowiedź: Naturalnie. Wszyscy musimy zrozumieć, że w naturze istnieją najważniejsze i największe wady. Z góry objawiają się one w nas, jako najbliższe i jednocześnie przeciwne sobie.

Z programu telewizyjnego „Rozmowy. Izrael i jego wpływ na świat”, 18.11.2021

Kategorie: Izrael i narody świata, Praca duchowa

Pytanie: W jaki sposób zmiękczyć swoje serce?

Odpowiedź: Poprzez pracę w grupie, poprzez przykłady, które dajemy sobie nawzajem, światło, które chcemy przyciągnąć w trakcie nauki na lekcjach.

Nie ma innych sposobów. Nie szukajcie środków rozwoju duchowego tam, gdzie ich nie ma: ani w psychologii, ani w różnego rodzaju naukach i metodach. Cała praca odbywa się w grupie. Są przyjaciele i jest studiowanie. Ile będziemy w stanie zrealizować z rad kabalistów, tyle zapisze się na naszym koncie.

Nie mamy dokąd pójść z miejsca rozbicia, miejsca naszego połączenia. Odnajdując je, odkryjemy w nim całą głębię rozłamu systemu duchowego – tylko między nami. Także tutaj musimy odkryć zjednoczenie między nami, ducha życia, radość i dążenie do celu. Nigdzie więcej nie ma co szukać. Klucz tkwi we wzajemnej pomocy. Trzeba uczyć się na przykładach innych i pokazywać im przykłady, razem musimy o tym czytać.

Rozproszenie poszukiwaniem innych sposobów niż te, które przekazali nam kabaliści, spowoduje, że będziemy tylko bardziej zdezorientowani. Nie ma innych środków poza książkami, nauczycielem i grupą przyjaciół. Razem powinniśmy dążyć do odkrycia naszego połączenia lub jego braku, uświadomienia sobie konieczności tego, wzajemnej gwarancji, energii, wzajemnego wsparcia i Stwórcy pośród nas.

Jeśli skupimy całą naszą pracę w jednym miejscu i skoncentrujemy się na niej, to bardzo szybko osiągniemy wynik: albo poddamy się i wycofamy, albo damy się wciągnąć, przebrniemy przez to wąskie gardło, i osiągniemy nasz cel.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 26.09.2010

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie