„I ten człowiek zapytał go, mówiąc: „Czego szukasz?“ To znaczy, jak mogę ci pomóc? „A on odpowiedział: «Szukam moich braci“ (RABASZ. Artykuł 3 (1984). Miłość do przyjaciół – 1)

„Szukam moich braci” – to początek pracy w grupie, gdy człowiek próbuje połączyć się z przyjaciółmi w dziesiątce, ponieważ bez tego nie ma dokąd pójść dalej. Dlatego najpierw konieczna jest praca w grupie: wspólne uczenie się, wzajemna pomoc, wzajemne wnikanie każdego w innych.

Dziesiątka jest najważniejsza. Jeśli jest większa liczba to źle, ponieważ jesteśmy tak skonstruowani, że nie możemy poczuć więcej niż dziesięć. Mniej niż dziesięć też nie jest wskazane. Dziesięć jest optymalną liczbą.

Każdy powinien dobrze zrozumieć, w jakiej dziesiątce znajduje się, co powinien z nią robić, co dziesiątka powinna robić z nim, jak przenikać się wzajemnie. W zależności od wspólnego połączenia między człowiekiem a dziesiątką, stopniowo zacznie poznawać Stwórcę. A to jest nasz główny cel.

Nie mamy żadnego innego zadania, jak tylko odkrycie Stwórcy. Wykonując to zaczniemy rozumieć, pojmować, czuć wszystko. Dlatego zebranie w dziesiątce, zbliżanie się do niej, poczucie wzajemnej obecności, wzajemnej pomocy, jest bardzo ważne. Często ludzie odsuwają się od tego, uważają, że nie jest to takie ważne. Dlatego radzę posłuchać moich słów. Wszystkie źródła kabalistyczne o tym mówią.

Najpierw dziesiątki pracują nad sobą, organizują się w sobie, a następnie łącza się w dużą grupę i tak dalej. Bez tej spójności nie osiągniemy wysokich celów duchowych. Takie jest prawo świata duchowego.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 05.04.2024

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie