Pytanie: W materialnym życiu zwykle radzą być osobowością, wyrażać siebie, urzeczywistniać swoje aspiracje. Natomiast w życiu duchowym powinienem rozpływać się w grupie. Skąd ta sprzeczność?

Odpowiedź: Włączając się w grupę, nie anulujesz siebie, tylko otrzymujesz od przyjaciół siłę, za pomocą której masz możliwość rozwoju swojego Ja.

Gdy kropla nasienia przylepia się do ściany macicy, ona wyrzeka się siebie tylko po to, aby otrzymywać pożywienie, siły dla zapewnienia własnego rozwoju. Ale rozwija się właśnie ona, a nie ktokolwiek inny.

Tak samo ja, anulując cześć siebie, otrzymuję siłę od wyższego stopnia. Ale to nie znaczy, że ona panuje nade mną. Przeciwnie, z jej pomocą rozwijam swoje Ja. Nie anulując się przed nią, nie miałbym możliwość rozwoju, a na następnym etapie nie byłbym w stanie wzmocnić się na tyle, aby utrzymać się na ścianie macicy.

Tu połączone są ze sobą dwa przeciwieństwa. Z jednej strony anuluję się przed matką, aby nie być w jej organizmie obcym ciałem, powodującym intoksykację. Z drugiej strony przez anulowanie się przed nią otrzymuję jej krew, dzięki której rosnę sam. Wówczas rozwijają się moje geny, moje właściwości do takiego stopnia, że mogę nawet mieć płeć męską, chociaż ona jest kobietą.

Z lekcji do artykułu „Wolność woli”, 08.04.2011

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Rozwój