W procesie duchowej pracy zaczynamy mieć krytyczne myśli w odniesieniu do przyjaciół. W takim przypadku musimy natychmiast powstrzymać się, zrozumieć, że Stwórca specjalnie przeprowadza z nami taką pracę, obciąża serce, podstawia nieprzyjemne sytuacje, abyśmy zostali ożywieni i zachęceni do szukania Jego pomocy, w pomaganiu przyjaciołom i umacnianiu się w tej intencji w połączeniu z innymi.

Dlatego musimy być przygotowani na ciągłe odłączanie się od połączenia z innymi, na to, że cały czas będziemy zapominać o tym, ponieważ pojawi się tysiące powodów, które nas odciągną. Ale to nie ktoś nas odciąga, to Stwórca oddziałuje na nas poprzez kogoś.

Należy być zawsze dostrojonym do „nie ma nikogo oprócz Niego”, i jednocześnie pracować według swojego systemu, zrozumieć, że pracujemy przeciwko Stwórcy, a On cały czas nas uczy. Tak samo uczymy małe dziecko chodzić, stawiając je na podłogę. Płacze, boi się zrobić krok, a my popychamy je i tak stopniowo zaczyna chodzić.

Aby odkryć właściwość obdarzania, Stwórcę, wystarczy jedna intencja połączenia z innymi. Jeśli coś w nas sprzeciwia się przeciwko temu, to takie uczucie celowo pochodzi od Niego, abyśmy zwiększyli nasze wysiłki. Z większymi wysiłkami zmierzać do przodu, Stwórca nas cały czas „ustawia”: obciąża serce i stawia coraz większe trudności.

Dlatego gdy patrzymy na przyjaciół, należy zrozumieć, że jeśli widzimy w nich coś negatywnego, to nam „podsuwa” nikt inny, tylko Stwórca. Robi to specjalnie, abyśmy wznieśli się ponad nasze uczucia, zaczęli usprawiedliwiać przyjaciół, kochać ich, doceniać, pomimo tego, że specjalnie dostajemy inne myśli i poglądy o nich. Nigdy nie wolno nam o tym zapominać.

To samo dotyczy grupy. Jeśli zaczniemy lekceważąco myśleć o grupie: „Po co i dlaczego jest potrzebna?”, powinniśmy cały czas myśleć, że to Stwórca dowodzi nami.

Z wirtualnej lekcji

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie