Kongres na pustyni Arava. Lekcja 2

Pytanie: Oglądałem film, jak w mózg małpy wszczepiono jakiś mikroczip i w rezultacie ona dostawała banany, poruszając sztuczną ręką. I wtedy zdałem sobie sprawę, że moje ciało nie istnieje, ponieważ ono też może być tak samo sztuczne. Gdzie znajduje się to pragnienie odkryć Stwórcę, które w sobie czuję?

Odpowiedź: Pragnienie do duchowości nie znajduje się wewnątrz materialnego ciała. Pragnienie w ogóle nie znajduje się w ciele. Mylimy biologiczne, zwierzęce ciało działające zgodnie z naturalnymi instynktami, charakterem, skłonnościami, definiujące jego naturalne pragnienia i potrzeby – i pragnienie oddzielone od tego ciała, i odnoszące się do duchowego osiągnięcia.

Nasze ciało jest zwierzęciem, jak ta małpa z bananem. Ale kiedy budzi się w nas nowe pragnienie, powyżej naszych zwierzęcych potrzeb, jest to zupełnie inny poziom, nie znajdujący się w ciele. Ciało może żyć lub umrzeć, a z duchowym pragnieniem nic się nie dzieje.

Zwierzęce ciało żyje i umiera i wszystkie jego zwierzęce pragnienia, dążenia i cele umierają razem z nim. Jednak istnieje jeszcze pragnienie zwane „punkt w sercu”, które musimy rozwijać.

Jeśli połączymy je z innymi takimi samymi pragnieniami, które są w innych, to zbudujemy z nich wspólne pragnienie, w którym jest już możliwość odkryć duchowe życie.

We mnie istnieje kropla duchowego nasienia, która nazywa się „punkt w sercu”. Mogę ją rozwijać, dodając do niej coraz więcej i więcej „mięsa” – podobnie jak dziecko rośnie z kropli nasienia w brzuchu matki.

I w jaki sposób mogę przyłączyć duchowe mięso do mojego punktu, kropli duchowego nasienia? Aby to zrobić, muszę połączyć się z innymi i tak zbuduję naczynie swojej duszy i zacznę żyć w niej, wewnątrz tego nowego, zebranego przeze mnie pragnienia.

A jeśli nie zbuduję go, to pozostanę z początkową kroplą nasienia, z jednym informacyjnym genem (reszimo) i znowu będę powracać i przechodzić reinkarnacje, jedna po drugiej, otrzymując możliwość, aby rozwinąć to nasienie.

Moje zwierzęce ciało tylko towarzyszy tej kropli nasienia, punktowi w sercu. Dlatego przestań koncentrować się na swoim ciele, daj mu to, co jest mu potrzebne do normalnej egzystencji. A całą uwagę skup na punkcie w sercu – na tym, jak połączyć go z innymi punktami, żeby zbudować z nich wspólne naczynie dla odkrycia duchowego świata.

A mikroczipy pozostaw małpom …

Z 2 lekcji kongresu w Arava, 23.02.2012

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

 Pytanie: Dlaczego świat został stworzony poprzez drugą literę – Bet, a nie pierwszą – Alef?

Odpowiedź: Litera Alef pojawiła się znacznie później – w świecie Acylut. Najpierw w wyższym
świecie pojawiła się litera Jud, a w ogóle nasz świat został stworzony poprzez literę Bet – „Bereszit“ („Na początku“), dlatego że ta litera wskazuje właśnie na początek.

W przedmowie do Księgi Zohar, w artykule „Litery rabina Amnona Saby” opowiada się o wszystkich literach alfabetu hebrajskiego.

Pytanie: W tym artykule mówi się, że każda litera przychodziła do Stwórcy i prosiła, aby to nią rozpocząć stworzenie świata: „Ode mnie zacznij“. W każdej literze znajdował On jakąś wadę. Co to znaczy – przyszła litera i powiedziała: „Zacznij ode mnie”?

Odpowiedź: Oznacza to, że Stwórca wykrywał stosunek każdej litery do Swojego światła – czy może ona być początkiem Jego programu rozwoju stworzenia. I okazało się, że tylko litera Bet jest w stanie stworzyć świat, dlatego że od niej rozpoczyna się słowo „bracha” – „błogosławieństwo”.

W literze Bet istnieje związek między samą literą, która jest już kli (naczyniem, stworzeniem), i Stwórcą. Takiego wewnętrznego związku nie ma w żadnej innej literze. A bez błogosławieństwa, bez tej wewnętrznej właściwości, która jest w literze Bet, inne litery byłyby odcięte od światła i nie mogłyby przewodzić Jego energii, Jego siły.

Z lekcji w języku rosyjskim, 17.07.2016

Kategorie: Język Kabały

 Pytanie: Czy można myśl nazwać Stwórcą?

Odpowiedź: Stwórca – to nie jest myśl, a ruch duszy. Istnieje pragnienie i wektor jego kierunku: do siebie lub od siebie. Jeśli budujemy swój świat ponad pragnieniem, jeśli skierowany on jest poza nas, to, to nazywa się „duchowy świat”.

A skierować świat poza nas pozwala Tora i nauka Kabały. Z ich pomocą mogę go obrócić, rozszerzyć, stworzyć cały obszar, w którym będę mógł istnieć poza sobą, ponad sobą. Ten obszar będzie nazywał się „wyższym światem”. I w niego się przenoszę.

W miarę im pełniej w niego wchodzę, zaczynam widzieć, że wszystko w czym kiedyś istniałem: moje ciało, ten świat itd. – jest to matryca, która dawała mi wyobrażenie w którym żyłem. Ludzie, historia, ja, nieożywiona, roślinna i zwierzęca natura istniały w moim poprzednim wyobrażeniu „we mnie”, „ze względu na mnie”.

A teraz, kiedy zaczynam wyobrażać to sobie, nie wewnątrz, nie w „wizji” w sobie, а w „wizji” poza sobą, stopniowo tworzę duchowy świat, wchodzę w niego i żyję w nim. Zaczynam czuć, że poprzednia „wizja“ tak naprawdę nie istniała – to było jak we śnie. Dlatego mówi się w Psalmach Króla Dawida, że kiedy wchodzimy w wyższy świat, to wyobrażamy sobie poprzedni świat, jakbyśmy byli wtedy we śnie.

Z programu TV „Tajemnice wiecznej Księgi”, 16.09.2015

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa, Stwórca

 Pytanie: Światowe Uniwersytety przeprowadzają w dziedzinie wychowania różnego rodzaju badania. W Północnej Karolinie naukowcy doszli do wniosku, że wszystko zależy od miejsca, w którym dziecko się urodziło. Na przykład w Kenii śledzą każdy krok dziecka, podczas gdy w Europie uważa się to za przemoc.

Czy istnieje jedna metoda, zgodnie z którą można wychowywać dzieci?

Odpowiedź: Wychowywać można na wiele różnych sposobów. Ale najważniejsze – aby rozwijać w dziecku poczucie braku drugiego ramienia stojącego obok, aby ludzie byli sobie bliżsi.

Podstawa psychologiczna człowieka może być różna, ale ludzie muszą zdać sobie sprawę, że ich wspólnota, wzajemne zrozumienie, zbliżenie – nie fizyczne, a właśnie wewnętrzne, powinno się obowiązkowo rozwijać. W przeciwnym razie może nic nie pozostać z ludzkości.

Musimy zrozumieć, że żyjemy w integralnym środowisku, gdzie wszystko jest ze sobą powiązane. Dziecko powinno uczyć się tego od dzieciństwa. Ono musi wiedzieć, że tylko w ten sposób ludzkość ma prawo istnienia, i dlatego ono musi dobrze odnosić się do innych, a oni – do niego.

Wzajemna pomoc, wzajemne relacje, wzajemne zrozumienie – te kategorie od urodzenia muszą znajdować się w aparacie pojęciowym dziecka! Żeby ukierunkować małego człowieczka na współpracę z innymi, należy go prawidłowo wychować. I nawet jeśli on nie bardzo chce, nawyk staje się drugą naturą.

Ale cała ludzkość musi zrozumieć, że sami wpędzamy się w katastrofę!

Jeśli spojrzeć na nowoczesne bajki, tam tylko jeden drugiego bije i jeszcze się przy tym śmieją! A gry jakie są okrutne! Wszystko to jest bardzo okrutne, straszne, złe, a powinno być wręcz przeciwnie, zupełnie odwrotnie!

Jest mi bardzo przykro, że ludzkość niczego nie słyszy. Niemniej jednak, nie dziwi mnie to, ponieważ, to jest cała nasza natura. Ale fakt jest taki, że niemniej jednak tę naturę należy naprawiać i wznieść się ponad nią, ludzkość w końcu musi to zrozumieć. A na razie, niestety jeszcze nie rozumie tego.

Dlatego konieczny jest na całym świecie zorganizowany zespół, aby cała ludzkość zaczęła się poruszać w kierunku zjednoczenia, w przeciwnym razie świat nie ma żadnych szans na przetrwanie.

Z programu TV „Aktualności z Michaelem Laitmanem”, 24.08.2016

Kategorie: Edukacja, Nowości, Wychowanie, dzieci

 Pytanie: Co pojawiło się pierwsze – Kabała czy hebrajski?

Odpowiedź: Kabała – jest to system poznania wyższego zarządzania, w którego procesie zaczynasz odkrywać dla siebie jego sygnały i siły, tj. język zarządzania. On nazywa się „hebrajski”.

Pytanie: Czy można wytłumaczyć ten proces na przykładzie litery „alef”? Przecież ona wiele w sobie zawiera.

Odpowiedź: We wszystkich literach hebrajskiego zawarte jest bardzo dużo.

Alef – pierwsza litera alfabetu hebrajskiego.

Górny prawy jej element, który jest graficznym przedstawieniem litery „jod”, dziesiątej litery alfabetu, odpowiada Galgalta Einaim – oddającym kelim (naczyniom). Niższy lewy element, reprezentujący czwartą literę alfabetu „dalet”, odpowiada AHAP – otrzymującym kelim.

Przecina oba elementy tak zwana parsa (granica) – rozdziela część, która oddziela jedną literę od drugiej.

Praktycznie litera „alef” zawiera w sobie całe duchowe kli. Jeśli weźmiemy dziesięć sfirot: Keter, Hochma, Bina, Zeir Anpin i Malchut, to do granicy, do Biny, u góry znajduje się Galgalta Einaim (GE), a na dole – AHAP.

Z lekcji w języku rosyjskim, 17.07.2016

Kategorie: Język Kabały

 Pytanie: Jak Kabała odnosi się do małżeństw nierównych wiekiem, jeśli mężczyzna jest młodszy od kobiety?

Odpowiedź: O tym w Kabale nic się nie mówi. Ale w zasadzie mężczyzna powinien być rzeczywiście starszy od kobiety, ponieważ we wszystkich aspektach powinien być większy od niej, jak Zeir Anpin w odniesieniu do Malchut, która jest tylko jego małą częścią.

Ale znowu to jest z duchowego punktu widzenia. Co dotyczy różnicy wieku w naszym świecie – to wszystko jest względne.

Pytanie: Czy mężczyźni kiedyś rodzili? Czy mieli cykl miesięczny? Jeśli tak, to co się zmieniło?

Odpowiedź: Jeśli rodzili, to znaczy byli kobietami.

Pytanie: Jeśli kobieta ma poważne pragnienie iść ścieżką duchową, czy koniecznie jest jej potrzebny do tego mężczyzna, który jest również związany z Kabałą?

Odpowiedź: Nie, niekoniecznie. Kobieta może rozwijać się nawet jeśli nie ma mężczyzny, ale jest w kabalistycznej grupie. Podczas gdy mężczyzna jest zobowiązany do zawarcia małżeństwa i wtedy jest pełnowartościowym egoistą, razem z nim istnieje jego egoistyczny dodatek – żona, która będzie pomagać mu w rozwoju duchowym.

Pytanie: Dlaczego niektórzy mężczyźni mają jedną kobietę, a inni potrzebują całego haremu?

Odpowiedź: Jest to naturalna właściwość, nie można nic zrobić. Rzeczywiście istnieje monogamia, są tacy, którzy są oddani jednej kobiecie, a są tacy, którzy nie są w stanie żyć z jedną kobietą. To jest natura, i jestem pewien, że jej nie można zmienić. Wszystko zależy od właściwości duszy. To nie jest po prostu zwierzęca właściwość, przecież taki mężczyzna może kochać pewną kobietę, a jednocześnie być w związku z innymi.

Pytanie: Czy można wykorzystać zazdrość do pozytywnych celów, do rozwoju osobistego?

Odpowiedź: Nigdy! Powinno być dążenie do wspólnoty, do wsparcia, ale nie do zazdrości. Jest to fałszywe uczucie. I mężczyzna bardzo tego nie lubi, jego to bardzo ogranicza, naciska na niego. On chce, jak dziecko, uciec od tego.

Pytanie: Czy jest to możliwe, że po studiach Kabały zmienia się odczucie miłości do dzieci? To znaczy, że miłość jest, ale jakaś inna.

Odpowiedź: Studium Kabały bardzo zmienia człowieka we wszystkim, tym bardziej w odniesieniu do rodziny, męża, dzieci. Ale to zawsze są pozytywne i zrównoważone właściwości.

Pytanie: Co to jest – prawidłowa kobieta? Do czego powinna dążyć?

Odpowiedź: Właściwa kobieta dąży do tego, żeby być za mężczyzną i popychać go do połączenia się z przyjaciółmi.

Z lekcji w języku rosyjskim, 24.04.2016

Kategorie: Mężczyzna i kobieta, Pytania&Odpowiedzi

 Pytanie: Uważa się, że ludzie z depresją są największymi realistami. A optymistów psychologia postrzega jako ludzi żyjących w pewnej iluzji. Dlaczego oszukujemy samych siebie?

Odpowiedź: Dlatego, że nasza istota – jest to pragnienie otrzymywania przyjemności. Po co widzieć prawdę i cierpieć? Lepiej będę oszukiwał sam siebie i rozkoszował się życiem.

Pytanie: Istnieją dane, które mówią o tym, że tylko 2% całej populacji postrzega rzeczywistość taką, jaką ona jest, nie upiększając jej. Wszyscy oni są pacjentami psychiatrycznych szpitali. Dlaczego rzeczywistość jest taka, że ​​ciągle jestem zmuszony chronić siebie i swoje pragnienie rozkoszować się? Dlaczego ciągle odczuwane jest jakieś zagrożenie?

Odpowiedź: W istocie zadajesz pytanie: „Dlaczego nie jestem zwierzęciem? Dlaczego jestem człowiekiem?” Zwierzęta nie mają pytań. One muszą wiedzieć wszystko o swoim życiu, inaczej nie mają szans na przetrwanie. A my odczuwamy zagrożenie i mamy możliwość utrzymać się na powierzchni tylko za pomocą poprawnych wzajemnych relacji między nami.

I w przeciwieństwie do zwierząt posiadamy wolny wybór. Obecnie doszliśmy do takiego rozwoju, kiedy zobowiązani jesteśmy zbudować społeczeństwo, które uzupełni nam to, co nie jest nam dane przez naturę. Wtedy będziemy w stanie całkowicie napełnić swoje pragnienie rozkoszować się, które jest istotą naszej natury, przecież nie mamy nic innego.

Pytanie: A dlaczego nie pójść do psychologa?

Odpowiedź: Jeśli twój psycholog wie, co to jest integralne wychowanie i może pomóc ci stworzyć prawidłową wzajemną relację z otaczającą rzeczywistością, to oczywiście idź. Dziś naprawdę musimy koniecznie stworzyć taką profesję, która nazywać się będzie „integralny psycholog”.

Pytanie: Czy ten siedzący naprzeciwko mnie człowiek pomoże mi poznać siebie?

Odpowiedź: Psycholog nie może pracować z tobą twarzą w twarz. Integralna edukacja wymaga pracy w grupie. Twój psycholog powinien dać ci ćwiczenia do wykonywania w twoim środowisku, pod wpływem których będą zachodzić w tobie zmiany, i dzięki temu nauczysz się prawidłowo komunikować z całym światem.

Z rozmów o nowym życiu, 07.11.2013

Kategorie: Zdrowie

 Pytanie: Głównym zadaniem, nad którym obecnie pracują władcy świata – jest przedłużenie sobie fizycznego życia i uzyskanie fizycznej nieśmiertelności. Wszystko inne jest temu podporządkowane.

Właśnie w tym celu inwestowane są ogromne środki w molekularną biologię, genetykę. Co mówi Kabała na temat możliwości przedłużenia życia do 200 lat lub więcej?

Odpowiedź: Że jest to możliwe, ale po co, jeśli nieśmiertelność można osiągnąć wcześniej.

Kategorie: Dusza i ciało, Pytania&Odpowiedzi

 Pytanie: Przez całe życie staramy się poznać siebie. Ale w przeciwieństwie do zwierząt człowiekowi zawsze czegoś brakuje: czy to wiedzy, czy umiejętności … Dlaczego rodzimy się takimi – nie znamy samych siebie, nie rozumiemy, co jest dla nas dobre, a co złe?

Odpowiedź: Ponieważ znajdujemy się ponad zwierzęcym poziomem i należymy do poziomu człowiek. Na przykład koty przez dwa tysiące lat praktycznie nie zmieniły się.

Podczas, gdy człowiek nie stoi w miejscu, buduje dla siebie środowisko, które również przechodzi proces rozwoju: zmienia swoje cele i zadania. Dlatego człowiek – to istota społeczna. O zwierzętach nie możemy tego powiedzieć. Pomiędzy nimi też istnieją pewne wzajemne relacje, ale wszystkie one są założone przez naturę, pochodzą bezpośrednio od niej.

Retrospektywne spojrzenie na historię ludzkości dowodzi, że my również rozwijamy się według pewnego programu. Przy czym cały czas znajdujemy się w poszukiwaniu: jaką specjalność nabyć, jak usytuować się w społeczeństwie, w czym tkwi tajemnica szczęśliwej rodziny.

Człowiek musi obrabiać ogromną liczbę parametrów, z których każdy znajduje się w pewnej korelacji z innymi. Przypomina to w pewnym sensie pasjans w kartach, które za każdym razem można rozłożyć w inny sposób.

Pytanie: Według jakiej zasady ​​rozkładamy te „karty”?

Odpowiedź: Istnieje wiele parametrów i tylko część z nich jest nam znana. Ponieważ my wszyscy jeszcze nie do końca poznaliśmy swoją naturę. Nagle odkrywa się nam integralność kuli ziemskiej: my wpływamy na świat i świat wpływa na nas. I nie jesteśmy w stanie przetworzyć wszystkich tych parametrów.

Aby mieć choćby jakieś punkty orientacyjne w naszym życiu, zaczynamy badać ludzkie społeczeństwo. I widzimy, że w tej mierze, w jakiej człowiek jest zrównoważony ze swoim otoczeniem, czuje się dobrze, komfortowo, bezpieczne. Innymi słowy również w społeczeństwie ludzkim przestrzega się naturalnego prawa równowagi zgodnie z którym, przykładowo, powstaje balans pomiędzy ciepłem i zimnem.

Pytanie: Czy po to, aby osiągnąć równowagę z otaczającym środowiskiem, ważne jest dla człowieka poznanie samego siebie?

Odpowiedź: Dowiedzieć się, kim jestem i co sobą przedstawiam – to już jest specjalne badanie powyżej natury człowieka. Podobnie, jak możemy badać kota, a sam kot nie jest w stanie siebie badać – tak i my możemy badać siebie pod warunkiem, że wejdziemy na stopień, znajdujący się powyżej tego poziomu, na którym dzisiaj istnieje ludzkość. Tego naucza nauka Kabały.

Z rozmów o nowym życiu, 07.11.2013

Kategorie: Edukacja

 Pytanie: Dlaczego atakują Pana religijni, studiujący Torę?

Odpowiedź: To jest całkowicie naturalne, że istnieją ludzie, niezadowoleni z faktu, że odkrywamy Kabałę, dlatego że ona obala wszystko. Wtedy światu nie będą potrzebne żadne inne nauki i kultury, ani poezja i literatura, ani balet i muzyka – nic.

Ujawnienie Stwórcy da człowiekowi poczucie wyższej harmonii, która będziego go całkowicie wypełniać. I wszystkie nasze wewnętrzne, najgłębsze nisze duszy będą napełniać się wyższym światłem – najbardziej naturalnym, najbardziej doskonałą rozkoszą.

Właśnie dlatego wszyscy, którzy zaangażowani są w różne dziedziny nauki i sztuki, od razu zaczynają sprzeciwiać się Kabale. Przecież wychodzi, że zabieramy im chleb. I co wtedy im pozostanie?

Nic nie pozostaje i u religijnych ludzi, dlatego że mówimy im wprost, że Kabała zajmuje się bardzo prostą i najbardziej prawdziwą metodą: „Kochaj bliźniego swego jak siebie samego“. W pierwotnych źródłach powiedziano, że to jest główne prawo Tory.

Czy wypełniają oni zasadę „kochaj bliźniego swego jak siebie samego”? Gdzie jest ich miłość do bliźniego? Wszystkie religie nienawidzą i niszczą się nawzajem. Na przestrzeni tysiącleci zabijają ludzi z imieniem Boga na ustach. Czy to jest właściwe podejście do ludzi i wypełnianie Bożego przykazania? Boskie przykazanie jest tylko jedno: „Kochaj bliźniego swego”. Więc wypełniajcie je. Tego wymaga od wszystkich wyższa siła, Stwórca.

Ale z tym nikt nie może się zgodzić, ponieważ religie zajmują się wszystkim, co tylko możliwe,  tylko nie dobrym stosunkiem do siebie nawzajem. Wręcz przeciwnie, one nastawiają ludzi przeciwko sobie.

Religie są produktem egoizmu, konsekwencją tego, że Żydzi upadli z poziomu „kochaj bliźniego swego jak siebie samego” we wzajemną nienawiść.

Dziś nawet nie rozumiemy, co znaczy nienawiść. My po prostu w niej istniejemy, przyzwyczailiśmy się do niej. Dlatego takie życie, takie nastawienie wydaje nam się normalne.

Zwykłemu człowiekowi jest trudno to zrozumieć. Tylko później zaczyna rozumieć, jak głęboko jest on pogrążony w nienawiść, przyzwyczaił się do tego i uważa za normalne.

Wszystkie religie pojawiły się przez to, że Żydzi upadli z wzajemnej miłości we wzajemną nienawiść, z której 2000 lat temu, po zburzeniu Świątyni, pojawił się judaizm. Potem wyszło z niego chrześcijaństwo, a jeszcze później, w VI-VII wieku naszej ery – islam.

Tak one istnieją po dziś dzień: każda wewnątrz swojego oddzielnego kręgu, w konflikcie i konfrontacji ze sobą.

A teraz i Żydzi, i chrześcijanie, i muzułmanie powinni zjednoczyć się i wznieść się ponad wszystkimi religiami, które zaczną się ujednolicać, i cała ludzkość, jak pisze Baal HaSulam, przyjdzie do jedynej religii na świecie – „Pokochaj bliźniego swego jak siebie samego”.

Pytanie: Czy w tym istnieje wolność wyboru u przedstawicieli religii?

Odpowiedź: Nie, to jest założone w programie rozwoju. Dopóki Kabała nie odkryje się w pełni, wszystkie religie będą się jej sprzeciwiać. I tylko dopiero po jej końcowym odkryciu nie będą mieli żadnej innej możliwości, jak zgodzić się z Kabałą i połączyć się z nią.

Pytanie: Jaką rolę grają religie w celu stworzenia?

Odpowiedź: Religie są potrzebne po to, żeby człowiek zaczął rozumieć, o czym mówi Kabała.  One stanowią odwrotne odzwierciedlenie Kabały. Religie rozwijają człowieka, przywodzą do pewnego stanu, kiedy on zaczyna czuć, widzieć, rozumieć, że nie tak po prostu znajduje się na płaszczyźnie tego świata.

Nawet nie wyobrażamy sobie, z jak niskiego punktu ludzie się rozwijają! Sami w sobie jesteśmy gorsi niż zwierzęta, przecież nawet nie posiadamy zwierzęcych instynktów.

Dlatego, żeby rozwinąć ludzkość do poziomu odkrycia wyższej natury – Stwórcy, potrzeba wiele takich narzędzi, jak religii, przekonań, filozofii, muzyki, kultury, nauki. Wszystkiego, co możliwe tylko, aby ludzkość była w stanie poczuć, co niesie jej Kabała.

Pytanie: To znaczy, że nie jest Pan przeciwny sztuce, literaturze itd.?

Odpowiedź: Nie! W żadnym wypadku! To wszystko rozwija ludzi, w tym również religie. Są one dane specjalnie, żeby rozwinąć ludzkość i przygotować ją do poznania duchowego systemu.

Z lekcji w języku rosyjskim, 15.11.2015

Kategorie: Kabała i religia