Pytanie: Dlaczego symbolem święta Chanuka są palące się świece? W inne święta również przyjęte jest zapalanie świec i w ogóle są one obecne w wielu kulturach.

Odpowiedź: Świeca – to symbol światła, symbol siły fizycznej i duchowej napełniającej nas i dającej nam wrażenie poczucia powyżej ograniczeń, na nieograniczonej przestrzeni.

Zapominamy o swoim ciele, nie czujemy, że nas ogranicza i wywiera na nas presję, a wręcz przeciwnie, jakby szybujemy w powietrzu.

Pytanie: Dlaczego przyjęte jest podczas Chanuki dodawanie każdego dnia kolejnej świecy, że pod koniec świąt jest ich osiem?

Odpowiedź: Każdego mijającego dnia otrzymuje nową sfirę, nowy duchowy poziom: od Malchut do Biny. Chanuka – to jeszcze nie koniec naszego rozwoju, ale tylko część. Dlatego tak się nazywa „Chanuka“, to znaczy „Przystanek“, od słowa „zatrzymali się tu“.( Chanu – ko)

W ten sposób poznajemy część świata duchowego, stosunkowo niedużą, jedynie uwalniając się od przeszkód, od „ Greków“ w sobie i łącząc się między sobą. A po tym jest jeszcze część naprawy od Chanuki do Purim. W Purim osiągamy końcową naprawę i stajemy się gospodarzami całego wyższego świata.

Pytanie: Dlaczego podczas Chanuki przyjęte jest jeść specjalne pączki „Sufganiot“?

Odpowiedź: Pączki symbolizują „olej“, światło. Chanuka – to święto światła. Osiągając pierwsze zjednoczenie między nami, czujemy, jak bardzo nie było to w naszej mocy, a zrobiliśmy to przy pomocy wyższej siły, która realizowała w nas to połączenie.

Dlatego symbolem święta jest światło, które jest nad nami, jakby światło słoneczne, światło życia, światło spalania oleju. Kiedyś ludzie nie mieli innych lamp, prócz kaganków z palącym się olejem. Olej był uważany jako źródło światła.

Jeżeli my sami, Żydzi, rozpoczniemy wojnę o nasze połączenie się, nie zwracając uwagi na żadnych zewnętrznych wrogów, i będziemy dążyli do siebie nawzajem, to nagle przyjdzie do nas światło z góry i połączy nas. I wtedy z pomocą ogromnej siły, ujawnionej między nami, będziemy mogli pokonać wszystkie przeszkody, obawy, nienawiść, ISIS, Intifadę.

Wszystko jest w naszych rękach i nasza siła tkwi w jedności. Dlatego cała Tora mówi tylko o połączeniu. To jest pierwszy warunek otrzymania Tory, czy jesteśmy gotowi, aby połączyć się jak jeden człowiek z jednym sercem, żeby „nie czynić drugiemu, co nam niemiłe“ i „ kochać bliźniego jak siebie samego“?

Wszystko ma na celu tylko połączenie, ponieważ dosłownie w nim odkrywamy swój wyższy świat przeznaczony dla nas. Jak powiedziano: „Swój świat zobaczysz podczas życia“, ponieważ w tym życiu zaczynamy odczuwać duchowy i żyć w dwóch światach.

Z programu radiowego 103 FM, 6.12.2015

Kategorie: Izrael i narody świata, Święta

 Pytanie: Jak kabaliści traktują pojęcie zdrowia?

Odpowiedź: Istnieje dobrze znane powiedzenie „w zdrowym ciele – zdrowy duch”. A kabaliści uważają wręcz przeciwnie, że „przy zdrowym duchu – zdrowe ciało”.

Zdrowy duch – to stan, kiedy człowiek pracuje dla obdarzania, dla dobra bliźnich i dla całej ludzkości.

Gdybyśmy mogli tak żyć, czulibyśmy się w wiecznej egzystencji, w absolutnym zdrowiu i nawet nie mielibyśmy pojęcia o tym, co to jest choroba lub zły stan. Człowiek byłby przez cały czas zdrowy, dlatego że wszystkie choroby są konsekwencją myśli o sobie.

Natychmiast pojawia się pytanie; „Dlaczego w takim razie kabaliści chorują?” Chodzi o to, że dopóki cała ludzkość nie zostanie skorygowana, ludzie chorują za siebie nawzajem. Kabaliści są również włączeni w całą ludzkość i oczywiście, chorują razem ze wszystkimi.

Ale zbliżając się do naprawy, będziemy mniej chorować i żyć dłużej, aż do przejścia w stan, w którym uczucie życia zmieni się w poczucie nieśmiertelności i zdrowego życia.

Z lekcji w języku rosyjskim, 20.08.2017

Kategorie: Zdrowie

Pytanie: Dlaczego Chanuka jest bardziej uważana za dziecięce święto?

Оdpowiedź: Ponieważ dziecko zaczyna postrzegać świat  jako maleńkie niemowlę. Tak i my odkrywamy wyższy świat w stanie, w którym jesteśmy jeszcze dziećmi. Innymi słowy, kiedy my dochodzimy do duchowego święta Chanuki, nasz stan nazywa się małym stanem (Katnut) – Galgalta Ejnaim.

Dlatego my w naszym świecie śpiewamy razem z dziećmi, jemy słodkie pączki. Na ogół, jest to święto bardzo wesołe, łagodne, dla dzieci. Przecież zaczynając odkrywać wyższy duchowy świat, w realizacji  jesteśmy jeszcze dziećmi.

Z programu TV „Nowości z Michaelem Laitmanem”, 19.12.2016

Kategorie: Święta

 Pytanie: Co dokładnie studiujemy na lekcjach Kabały, aby dojść do odkrycia wyższego świata – sieci sił działających na nas?

Odpowiedź: W istocie jest to jedna siła, dzieląca się na wiele sił przeciwstawnych sobie. Musimy przebudzić jej odkrycie za pomocą studiów, które prowadzone są w grupie dziesięciu osób, które budują coraz bardziej przyjacielskie stosunki między sobą. W tym celu jest przeprowadzane przygotowanie do lekcji.

Poprzez nasze połączenie i przenikanie w materiał studiów, staramy się nie tylko studiować to, co jest napisane w książce, a otrzymać od niej szczególną inspirację, szczególną siłę, która będzie jednoczyła nas coraz bardziej. W rezultacie zaczniemy ujawniać działająca na nas sieć sił i zrozumiemy, że ona nie znajduje się gdzieś na zewnątrz, ale między nami.

Ogólna siła połączenia, zwana „Stwórcą”, przejawia się wewnątrz naszego połączenia, o czym powiedziano: „Swój świat zobaczysz w tym życiu”. Dlatego nauka Kabały – to metoda odkrycia Stwórcy stworzeniom tego świata.

Wszystko to osiągamy za pomocą połączenia w dziesiątce, która jest środkiem do osiągnięcia celu stworzenia. Pierwszym etapem jest osiągnięcie miłości do stworzeń, co jest właśni realizowane w dziesiątce. A następnie od miłości do stworzeń przychodzimy do miłości do Stwórcy, ogólnej siły zarządzającej systemem natury.

Pytanie: Co jest centralnym przedmiotem studiów?

Odpowiedź: Na lekcjach Kabały studiujemy tę samą sieć, która łączy nas między sobą i nazywa się systemem wyższych światów. „Świat” (olam) pochodzi od słowa „ukrycie” (alama), czyli ukryty system.

Stopniowo zaczynamy go odkrywać. Wewnątrz tych światów, to znaczy sieci sił, odkrywamy więź, istniejącą między nami w dziesiątce. Ta więź właśnie nazywa się naszą duszą lub Szhiną, w której odkrywa się Stwórca, „Szohen”.

Pytanie: Cel studiowania Kabały jest w tym, aby poczuć ukrytą rzeczywistość lub zrozumieć ją?

Odpowiedź: Celem studiów jest odczucie wyższej rzeczywistości. A po tym, jak zaczniemy ją odczuwać, musimy ją zrozumieć w oparciu o odczucia.

Pytanie: Co dokładnie chcemy poczuć?

Odpowiedź: Chcemy poczuć szczególny, wzajemny związek między nami, który stale rośnie jakościowo, dopóki nie osiągnie poziomu miłości. Wewnątrz tego związku zaczniemy ujawniać szczególną, działającą w nim siłę, która nazywa się „Stwórcą”.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z rozmowy o nowym życiu, 20.07.2017

Kategorie: Praca duchowa, Studia Kabały

  Pytanie: Przez długi czas Kabała była ukrytą nauką dla wybranych. Czy nie wydaje się Panu, że nauka Kabały jest zbyt poważnym nauczaniem dla zwykłych ludzi?

Odpowiedź: Kabała przeznaczona jest absolutnie dla wszystkich. Jest to napisane w Księdze Zohar. O tym pisali wszyscy wielcy kabaliści: Ari, jego uczeń Marhu (Chaim Vital), Baal HaSulam, Rabbi Kook, Rabasz.

Kabała – nie jest nauką, ale ponad-religijną nauką o budowie Wyższego świata. Każdy człowiek zobowiązany jest ją poznać, dlatego że jest on częścią tego systemu. My wszyscy w wyniku swojego rozwoju musimy osiągnąć stan, kiedy zarówno rozum, jak i pragnienie zostaną włączone w ten system, jako pozytywne elementy.

Z lekcji w języku rosyjskim,10.09.2017

Kategorie: KABAŁA, Rozpowszechnianie metody

  Kongres w Wilnie „Od chaosu do harmonii”. Lekcja 1

Podobnie do tego, jak rozwija się nasz Wszechświat, rozszerzając się od Wielkiego Wybuchu (powstanie materii) do pewnego stanu, w ludziach rozszerza się egoizm. Ludzie wzajemnie coraz bardziej oddalają się od siebie, aby ponownie zacząć się gromadzić, w przeciwnym razie rozdzielenie, wzajemne oddalenie prowadzi do chaosu, do utraty połączenia.

Wcześniej podtrzymywał nas egoizm i zgodnie z nim tworzyliśmy pomiędzy sobą pewne społeczne, ekonomiczne, polityczne, rodzinne i inne więzi.

A dzisiaj do takiego stopnia oddaliliśmy się od siebie, szczególnie w ostatnim ekstra liberalnym okresie, kiedy pobłażliwość i niby absolutna wolność są uważane za naturalne, normalne tak, iż wzajemna niezależność naprawdę zaczyna tworzyć chaos.

Rzecz w tym, że cały Wszechświat i ludzkość przedstawiają zamknięty, wzajemnie powiązany system, który działa zgodnie z pewnymi prawami. Jeśli wychodzimy z ram tych praw, wówczas doprowadzamy się do chaosu i w końcu możemy zniszczyć siebie.

Dlatego nasz problem polega na tym, aby znaleźć, jak prawidłowo połączyć się między sobą, prawidłowo dążyć do tego punktu, z którego razem wyszliśmy i zaczęliśmy się rozchodzić, rozdzielać, aby potem ponownie połączyć się. O tym mówi nauka Kabały.

Okazuje się, że cały czas powinniśmy przyciągać do siebie ten punkt, który nazywa się „Stwórcą”. Innymi słowy, nasz cel polega na tym, aby zacząć się jednoczyć, nieustannie zbliżając się do punktu zjednoczenia między sobą, aż w naszym wspólnym dążeniu zaczniemy odczuwać nasze źródło – wyższą siłę, Stwórcę.

Na miarę tego, jak będziemy zbliżać się do siebie nawzajem, będziemy odczuwać bardziej komfortowy stan. I chociaż będzie nam trudno przezwyciężyć nasz wspólny egoizm, ale z drugiej strony będzie dla nas coraz bardziej zrozumiałe, na ile jesteśmy połączeni i zarządzani przez jeden wspólny system, który musimy poznać. Powinniśmy z góry zarządzać sami sobą.

O tym pisze wielki średniowieczny kabalista – Ramhal.

Cała nauka Kabały polega na tym, żeby poznać zarządzanie wyższego pragnienia, dlaczego Stwórca stworzył całe stworzenie, czego od niego wymaga, jaki będzie koniec jego rozwoju (Ramhal „138 bram mądrości”, brama 30). Na tym polega cała nauka Kabały.

Inny wielki kabalista Baal HaSulam pisze o tym w następujący sposób:

„Mądrość Kabały przedstawia ni mniej, ni więcej, jak porządek schodzenia korzeni, uwarunkowany przez związek przyczynowo-skutkowy, który podlega stałym i absolutnym prawom, które są związane ze sobą i ukierunkowane na jeden wzniosły cel – odkrycie Stwórcy stworzeniom w tym świecie“. (Baal HaSulam, „Istota nauki Kabały”)

Na to właśnie skierowane są nasze studia, wszystkie nasze działania, aby w przeciągu tego życia  nauczyć się sposobu połączenia między nami i odkryć pierwotny punkt powstania naszego świata, ludzkości, nasz osobisty punkt tak, aby połączenie z nim stale kierowało nami i dawało nam zrozumienie tego, jak się rozwijać, co robić, jakie konsekwencje będą miały nasze czyny.

Przy tym nie będzie tak, że robiąc cokolwiek dzisiaj, jutro rozczarujemy się tym, ponieważ zawczasu będziemy widzieć to „jutro“ i będziemy wiedzieć, co należy robić dzisiaj. Jeśli system jest zamknięty, nie istnieje w nim stan „dziś i jutro”, w nim istnieje tylko stan „początek działania i jego koniec”. W systemie zamkniętym koniec działania jest określany na początku. Dlatego możemy działać absolutnie bezbłędnie.

Odkrywając ten system, otwieramy oczy na cały świat i rozumiemy, co dzieje się z każdym z nas i z wszystkimi razem, pod każdym względem. Prawidłowe połączenie daje nam zrozumienie naszego życia i świata, w którym żyjemy.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z 1 lekcji kongresu w Wilnie, 03.11.2017

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Rozwój egoizmu

 Pytanie: Jak w zależności od etapu rozwoju ludzkości zmieniał się język i metoda Kabały? Przecież kabaliści pisali takim językiem, którego nie można zrozumieć.

Odpowiedź: Rzecz w tym, że na przestrzeni wieków kabaliści pisali tylko dla takich ludzi, jak oni sami. Nikt nie zajmował się popularyzacją.

Jeśli rozważymy proces rozwoju na osi czasu, zaczynając od Adama do końca całego rozwoju, uzyskamy bardzo interesujący schemat od zera do 6000 lat.

Do tego czasu nastąpił wzrost egoizmu. Najpierw metoda duchowa została odkryta przez Adama, a następnie przez Abrahama i Mojżesza. Następnie zbudowano i zniszczono Pierwszą i Drugą Świątynię.

A teraz zaczyna się wzniesienie do Trzeciej Świątyni.

Dopóki nie doszliśmy do punktu wzniesienia („my” na rys.), wszystko rozwijało się automatycznie, zgodnie z pierwotnie przypisanymi poleceniami. Tutaj nie mogło być nic nieprzewidywalnego.

I tylko z punktu, gdzie znajdujemy się „my”, zaczyna się naprawa. A cały poprzedni okres był okresem rozbicia, przygotowania.

Dlatego wszystko, co wydarzyło się do naszych czasów, było znane absolutnie wszystkim kabalistom, bez jakichkolwiek niespodzianek.

I tylko zaczynając od naszych czasów, pojawia się wolna wola, ma miejsce rozpowszechnianie Kabały całej ludzkości. Ludzie zaczynają się ożywiać, łączyć siebie i swoją przyszłość z metodą naprawy, kiedy z obecnego stanu na świecie staje się jasne, że jego naprawa jest możliwa tylko poprzez wzmocnienie więzi między ludźmi.

Okazuje się, że odkrywa się metoda, która daje nam możliwość utworzenia tego połączenia.

Z lekcji w języku rosyjskim, 23.07.2017

Kategorie: KABAŁA, Rozpowszechnianie metody

  Kongres w Wilnie „Od chaosu do harmonii”. Lekcja 1

Miłość – to nic innego, jak wzajemne zrównoważenie plusa z minusem, harmonia.

Jeśli mówimy o miłości między przyjaciółmi w grupie, to wydaje nam się, że jest to coś sztucznego, niepotrzebnego, nieprzyjemnego, nieosiągalnego. Ale w rzeczywistości jest to tylko realizacja podstawowego prawa natury. Po prostu słowo „miłość” jest trochę zatarte w naszych czasach.

W rzeczywistości, jeśli nikt niczego nie niszczy, a pragnie dopełnić, to osiągając dopełnienia w grupie między przeciwstawnymi właściwościami, które pochodzą z jednego korzenia istniejącego w naturze, rozumiemy, że to jest właśnie harmonia, miłość, wzajemne sprzężenie i innego stanu być nie może.

Dlatego jeden nic nie może zrobić. W pojedynkę człowiek nie może osiągnąć Wyższego świata, poznania systemu zarządzania światem, ponieważ nie ma w nim odpowiedniego stanu, on nie uczestniczy w tym systemie. On musi stworzyć w sobie specjalny detektor – organ percepcji Wyższego świata. I dlatego trzeba połączyć się w dziesiątce.

Nasze połączenie opiera się na tym, że u ciebie jest minus – a u mnie plus, u trzeciego plus – u czwartego minus i tak dalej, i w krzyżującym się połączeniu między sobą tworzymy sieć, która nazywa się „kli”, to jest naczynie do ujawnienia Stwórcy. Co to znaczy Stwórca? – To jest coś średnie, wspólne, co osiągamy dzięki połączeniu przeciwieństw.

Dlatego musimy osiągnąć prawidłowe połączenie między sobą: nic nie niszczyć, nic nie tłumić, a nauczyć się wykorzystać każdą właściwość dowolnego członka grupy – od najbardziej złych, do najbardziej dobrych. One wszystkie mają takie samo prawo do istnienia.

Z 1 lekcji kongresu w Wilnie, 03.11.2017

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa

  Pytanie: Ziemia – to jedyna planeta we Wszechświecie, gdzie możliwe jest życie. Nie mniej jednak na kuli ziemskiej istnieją obszary nienadające się do życia, jak na przykład – pustynia. Dlaczego na ziemi istnieją takie miejsca, w których praktycznie nie ma wody i bardzo trudno jest przetrwać?

Odpowiedź: Są miejsca na kuli ziemskiej, które nie są przeznaczone do ludzkiej egzystencji: biegun północny i południowy, a także obszar wokół równika, gdzie w większości istnieją pustynie. Wygląda na to, że dla homeostazy, równowagi w naturze, wymagane jest, żeby istniały takie ekstremalne warunki z ekstremalnym zimnem i ekstremalnym upałem.

Podobnie można zapytać, dlaczego istnieją cztery pory roku. Nie lepiej byłoby mieć stałą przyjemną temperaturę 25 stopni? Ale nie rozumiemy, że warunki zewnętrzne są odbiciem naszego stanu wewnętrznego. Na zewnątrz mają miejsce takie same procesy, jak i wewnątrz. Wewnątrz mnie zmieniają się zima, lato, wiosna, jesień: zimne stany i gorące, stany suchości duszy i życiodajnego deszczu.

Dlatego wszystkie warunki muszą być postrzegane, jako niezbędne do specjalnego cyklu klimatu, zmian nastroju w nieożywionym, roślinnym, zwierzęcym świecie i w człowieku. Cały wszechświat zbudowany jest w czterech etapach. Wszakże na świecie istnieją tylko dwie siły: siła obdarzania, emanacji (właściwość Stwórcy) i siła otrzymywania (właściwość stworzenia) a także przejście z jednej do drugiej i z powrotem.

Nie możemy znajdować się tylko w jednej sile otrzymywania – w niej nie można żyć. My teraz nareszcie przekonujemy się, że nie możemy nadal istnieć w takim egoizmie. Ale w jednej sile obdarzania też nie przeżyjemy – konieczne jest połączenie dwóch sił.

Nawet w świecie duchowym, który jest doskonały, nie możemy przetrwać bez naszego egoizmu, on jest nam potrzebny dla lewej linii, jako przeciwwaga do świętości. Bez niego niemożliwe jest uczyć się, wyobrażać sobie, zmierzyć duchowe – jedno ocenia się zawsze w stosunku do drugiego. Dlatego konieczny jest zarówno plus, jak i minus, których właściwą kombinację musimy osiągnąć.

Pytanie: Co to jest wewnętrzna pustynia?

Odpowiedź: Wewnętrzna pustynia jest gorąca i sucha. Są to bardzo trudne warunki, gdy nie ma drugiej siły – wilgotności i chłodu. Nie ma równowagi między dwiema siłami i dlatego jest tak trudno.

W przeciwstawnych warunkach, gdy jest bardzo zimno, także nie da się przeżyć. Na pustyni może być 70 stopni upału, a na biegunie – 70 stopni mrozu. I jedno i drugie – to problem.

Musimy dojść do równowagi dwóch przeciwstawnych sił, jak uczy nauka Kabały. I wtedy osiągniemy środkową linię, to jest równowagę między siłą obdarzania i siłą otrzymywania, i będziemy mogli dobrze żyć: w pokoju ze sobą nawzajem i każdy z samym sobą.

Jeśli kiedykolwiek uda nam się osiągnąć taką wewnętrzną korektę, o której mówi nauka Kabały, to tym my również wpłyniemy na zewnętrzny klimat i na naturę zwierząt, jak jest powiedziane, że wilk zamieszka wraz z barankiem.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z rozmowy o nowym życiu, 28.11.2017

Kategorie: Struktura Wszechświata

Nowości od naszych przyjaciół: W Miami odbyły się udane targi książki.

Było wielu odwiedzających w naszym pawilonie, ludzie wykazywali wielkie zainteresowanie, z radością brali nasze prospekty i kupowali książki.

Kategorie: Rozpowszechnianie metody