Pytanie: Czego uczy nas korzeń naszej duszy? Jak to poczuć? Co od niego pochodzi?

Odpowiedź: Korzeń duszy uczy nas jak przekształcić się w jedną jedyną całość, w jedną strukturę, w której może objawiać się Wyższe Światło. W zasadzie jest to podstawa wszystkich naszych działań, nic więcej.

Wydaje nam się, że jest to bardzo proste, ale spróbuj i zobacz – to bardzo złożona nauka. Bardzo złożona! I nie tylko w wykonywaniu, ale nawet w tych, tak jakby psychologicznych właściwościach, które ona zaczyna tworzyć w człowieku.

Z lekcji w języku rosyjskim, 06.10.2019

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Baal HaSulam w swoim artykule „Decyzja” napisał, że dowodem konieczności rozpowszechniania Kabały jest to, że „nie ma innej egzystencji dla świata, a tym bardziej w erze bomby atomowej i wodorowej”.

Czy to oznacza, że jeśli nie dokonamy naprawy, to świat dobiegnie końca?

Odpowiedź: Tak. Stwórca będzie stopniowo poganiać nas do tego, coraz bardziej dramatycznymi stanami, abyśmy Go w końcu odkryli.

Komentarz: Dalej Baal HaSulam podkreśla, że musi istnieć proces edukacji, „zatrudniania ludzi do rozpowszechniania powyższych zasad wśród społeczeństwa”. Oznacza to, że konieczna jest odpowiednia perswazja, aby „wzbudzić w człowieku pasję lub strach, jeśli ich sam nie doświadczy”.

Odpowiedź: Człowiek jest istotą złożoną, można wpływać na niego różnymi metodami.

Najważniejsze jest środowisko. Dlatego konieczne jest zorganizowanie takiego środowiska, takich stanów wokół człowieka, które wymusiłyby, zmusiłyby, zachęciłyby, popychałyby, ogólnie rzecz biorąc, ciągnęłyby go do przodu i popychały od tyłu, do tego aby człowiek zaczął interesować się celem swojego istnienia i prawidłowo odnalazł ten cel.

Pytanie: To jest prawdziwy cel edukacji: wcześniej pokazać człowiekowi przyszły stan, w który może wejść, jeśli nie będzie naprawiać swojej natury?

Odpowiedź: Oczywiście. Edukacja powinna odkryć mu obraz, w którym się znajduje, i do czego zobowiązany jest dojść jedną z dwóch dróg: albo drogą cierpienia, albo dobrą drogą.

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 08.01.2019

Kategorie: Edukacja, Pytania&Odpowiedzi, Rozpowszechnianie metody

Kongres w Mołdawii. Lekcja nr. 5

Pytanie: Często Pan mówi, że kobietom trudniej jest zjednoczyć się niż mężczyznom. Ale jeśli przyjrzymy się bliżej, to zauważymy, że kobieta w naszych czasach, nawet mając troje dzieci, stara się wyjść poza granice swojego domu.

Organizuje różne warsztaty, żeńskie kręgi, dostrzega wartość komunikacji, rozumie, że żyjemy we „wspólnym polu”.

Kobieta rodzi – jest to już pewnego rodzaju doświadczenie wychodzenia z siebie dla innego człowieka. Kobieta ogólnie pragnie uczynić z całego świata jedną wielką rodzinę, jeden dom.

Czy zgadza się Pan, że kobieta jednak z natury jest bardziej przystosowana do zjednoczenia niż mężczyzna?

Odpowiedź: W naszych czasach wszystko zmienia się radykalnie i naprawdę widzę, że należy jakoś wszystko przemyśleć na nowo. Okazuje się, że nawet w naszych kręgach jest więcej kobiet niż mężczyzn.

Początkowo przypisywaliśmy to faktowi, że kobiety są ogólnie niezadowolone. Przecież rodzina, mąż, dzieci i koniecznie aby wszystko wokół było dobrze zrobione, żeby było spokojnie. A w naszych czasach jest to bardzo trudne do osiągnięcia. Dlatego uważaliśmy, że być może kobiety są niezadowolone z życia i to doprowadza je do Kabały.

Ale po pewnym czasie zauważyliśmy, że w naszych czasach tak naprawdę kobiety nie bardzo pragną rodziny: Myślą sobie „Po co mi mąż i dzieci? Przecież mogę bez nich funkcjonować. Stwórca, duchowość, dusza, Wyższy Świat, to jest to!

Chodzi o to że kobieta jest bardziej przyziemna i chce, aby wszyscy byli ze sobą nawzajem zjednoczeni, bo w taki sposób zbudowany jest jej egoizm. Ona czuje, że w tym będzie największe zabezpieczenie dla jej egoistycznych pragnień.

Myślę, że dziś nie ma to już znaczenia, kto jest mężczyzną a kto kobietą. Wszystko dzieje się na tyle równowartościowo, że wszystkie różnice między płciami nie są już tak naprawdę różnicami.

Przynajmniej tendencja jest taka, że coraz więcej kobiet przychodzi do Kabały. One stają się coraz bardziej poważne, są wiodące. Należy powiedzieć, że w historii zawsze tak było: kobiety prowadzą ludzkość do poważnych celów. A mężczyźni grają. Dokąd ich popycha kobieta, tam idą.

Kobieta jest bardziej wolna w swoim egoizmie niż mężczyzna. Dlatego mam wielką nadzieję, że będziemy mieć jeszcze więcej kobiet i one pokażą mężczyznom, jak należy odnosić się do stanu połączenia. I będzie to bardziej zrozumiałe.

Mężczyźni mogą obejmować się, spacerować, chodzić do sauny i będzie im się wydawać, że to połączenie. Są zdezorientowani. A kobiety – przeciwnie, nie są, bardziej wyraźnie postrzegają co naprawdę oznacza prawdziwe zjednoczenie, dlatego że nie mogą tak po prostu zwrócić się do siebie.

Być może jeszcze zobaczymy bardzo poważne zmiany w ludzkości, dotyczące kobiecej roli w naprawie natury.

Z 5 lekcji kongresu w Mołdawii, 07.09.2019

Kategorie: Duchowość kobiety, Kongresy, wydarzenia, Mężczyzna i kobieta

Kongres w Mołdawii. Lekcja nr. 4

Pytanie: Zaczynamy odczuwać ciemność, jakby z wnętrza swojego egoizmu. Ciemność, która w istocie jest tym samym co światło – jest ciemnością zewnętrzną. Czy różni się czymś od tej ciemności, którą zaczynam czuć egoistycznie?

Odpowiedź: Ciemność – to właśnie uczucie egoizmu. Kropka! Nie istnieją inne rodzaje ciemności. Istnieją tylko dwie siły: egoistyczna i altruistyczna. Egoistyczna odczuwana jest w naszym duchowym rozwoju jak ciemność, altruistyczna – jak światło.

Pytanie: Co to znaczy anulować się? Co muszę zmniejszyć w duchowości i w materialnym? I jak można znaleźć równowagę między tymi dwiema liniami?

Odpowiedź: To jest problem…, jak zrównoważyć życie fizyczne i duchowe – tego możesz nauczyć się tylko na naszych kursach, tylko na lekcjach, w stopniowym związku z nauczycielami:. Musisz pracować, mieć rodzinę, zajmować się Kabałą. Jak to wszystko doprowadzić do równowagi? Aby to zrobić, powinieneś znajdować się pod nadzorem starszych.

Pytanie: Czy swoją prośbą do Stwórcy mogę wpłynąć na postrzeganie świata przez innych ludzi? Albo jak odkryje im się Stwórca – to nie jest moje zadanie, i czy muszę skoncentrować się tylko na modlitwie o zjednoczenie?

Odpowiedź: Tylko na modlitwie o połączenie we własnej dziesiątce, a przez nią możesz już prosić Stwórcę o większe zjednoczenie niż w dziesiątce. Ale na początku powinna być dziesiątka, w przeciwnym razie nie zwracasz się do Stwórcy, ale do czegokolwiek, po prostu w powietrze.

Pytanie: Co powinienem zrobić, jeśli dzisiaj na lekcji podczas warsztatów nie chcę nic mówić, nie mam żadnych myśli, ani słów?

Odpowiedź: Znaczy, że wczoraj tak się napełniłeś, że nic już się w tobie nie mieści. Co zrobić? Stopniowo przejdzie. A to, co otrzymałeś dzisiaj, biorąc udział w lekcji, odkryje się w tobie później. Wszystko to weszło w ciebie, tylko nie możesz teraz z tym pracować.

Pytanie: Jak prawidłowo modlić się za dziesiątkę w ciemności?

Odpowiedź: W ciemności nie możesz modlić się za dziesiątkę. Musisz przylgnąć do niej, wejść w nią. Ciemność dana jest właśnie po to. I wtedy dziesiątka zacznie cię naprawiać, podnosić i wszystko się uda.

Z 4 lekcji kongresu w Mołdawii, 07.09.2019

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Pewnego razu, studiując „Nowy Testament“ i „Ewangelię“ zauważyłem, że istnieje tam wiele zbieżności z książkami kabalistycznymi.

Czy dobrze rozumiem, że Jezus posiadał również wiedzę o Kabale? Uczył miłości do bliźniego, obdarzania, służenia: „Bądźcie doskonali jak wasz Ojciec niebiański…”. I za to, że posiadał tę wiedzę, został ukrzyżowany jak kabalista?

Odpowiedź: Nic nie mogę powiedzieć odnośnie tej wiedzy. Zgodnie z posiadanymi przeze mnie informacjami Jezus rzeczywiście uczył się w Sanhedrynie, w tym i Kabały.

W tym czasie Sanhedryn był najwyższym duchowym organem Jerozolimy. Wówczas pojawił się tam problem z uczniami, którzy zostali usunięci z Sanhedrynu.

Zostali jak to się dzisiaj nazywa wydaleni, w taki sposób jak dzisiaj wydala się studentów z uniwersytetu. Ale ci uczniowie nadal głosili miłość i wzajemne połączenie ludzi.

W zasadzie taka postawa pochodzi jeszcze od Abrahama. Wszystkie religie abrahamiczne – żydowska, chrześcijańska i muzułmańska – zbudowane są na jego naukach. Dlatego widzimy podobne nurty również na Wschodzie.

Niedawno byłem w Bombaju i tam spotkałem się z jednym z największych indyjskich guru. W naszych rozmowach znaleźliśmy wzajemne zrozumienie w bardzo wyraźnych konkretnych kwestiach. I nie było to pierwsze spotkanie z nim i z sufitami. Sufizm to muzułmańska Kabała. Podobne kierunki istnieją w wielu wierzeniach. Nie ma w tym nic szczególnego.

Wiemy, że jeszcze 3000 lat temu za czasów proroków – najwyższych mędrców tamtych czasów – kabaliści, którzy byli na bardzo wysokim poziomie, przyjmowali przedstawicieli wszystkich narodów świata na swoich uczniów. Kto chciał się uczyć – temu nie broniono.

Nie ma tu nic zabronionego. Kabała to nauka o miłości do bliźniego. Dlaczego miałaby być ukryta, ograniczona? Kabała nigdy nie ukrywała się. Ukrywali ją i ograniczali tylko ci, którzy nie chcieli jej ujawnienia. A sama Kabała zawsze była za tym, by ją wszędzie rozpowszechniać.

Średniowieczni filozofowie, w szczególności wielki niemiecki filozof Reichlin, napisali że filozofia, którą otrzymali starożytni Grecy, została zaczerpnięta przez nich z Kabały, kiedy uczyli się u proroków.

Można o tym przeczytać nie tylko w naszych oryginalnych źródłach, ale także w starożytnych germańskich i innych.

W zasadzie, mówimy nawet nie tyle o religiach i wierzeniach, ale o ich wspólnej istocie – o tym, aby połączyć wszystkie narody w jedną całość. A to jest powyżej wszystkich religii, wierzeń i podziałów. O tym jest nauka Kabały.

Jeśli myślisz że jesteś ważniejszy, ponad innymi albo masz absolutną rację, to znaczy, że już nie jesteś w Kabale a nawet nie we właściwej religii, a w ich niewłaściwej interpretacji. Dlatego, że w istocie, one wszystkie mówią wyłącznie o dobrym połączeniu między ludźmi.

Oczywiste jest, że wiele zmieniło się w ciągu ostatnich tysiecy lat, i wszystko co zostało przyjęte i ujawnione w starożytnym Babilonie, uległo wielkim zmianom. Dziś widzimy jak religie, wiary i ludzie walczą między sobą, ponieważ na ludzkie społeczeństwo nawarstwił się ogromny egoizm.

Dlatego spokojnie studiujcie Kabałę, a potem zobaczycie w jakim stopniu możecie zastosować ją do zrozumienia wszystkiego, co jest w innych wiarach, religiach. Niczego nikomu nie zabraniam. Wręcz przeciwnie, sami zrozumiecie jak bardzo jest to wszystko uniwersalne.

Z lekcji w języku rosyjskim, 06.10.2019

Kategorie: Kabała i religia, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie: U Baal HaSulama spotykamy się z pojęciami „nasz świat” i „ten świat”. Czym one się różnią?

Odpowiedź: „Nasz świat” – jest tym, co odczuwamy w naszych właściwościach.

A „ten świat” – tak kabaliści mówią o niższym poziomie, który jednocześnie nazywany jest „naszym światem”.

Wszystko zależy od obserwatora. Jeśli obserwujemy, co dzieje się wokół – nazywamy to „naszym światem”. Jeśli Kabała mówi o tym, jako o niższym poziomie światów, wówczas nazywa to „tym światem”.

Z lekcji w języku rosyjskim, 06.10.2019

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Pytania&Odpowiedzi, Struktura Wszechświata

Pytanie: Czy Kabała proponuje badanie reakcji człowieka, na jego postrzeganie zarządzajacej Siły Wyższej?

Odpowiedź: Tak, poza tym jeszcze więcej.

Pytanie: Czy możemy polegać na naszych uczuciach, aby zrozumieć rzeczywistość?

Odpowiedź: Jeśli właściwie zmierzamy do celu i znajdujemy się w procesie naszego rozwoju pod wpływem studiowania Kabały, to możemy częściowo polegać na naszych uczuciach, rozumieć je w ograniczonym zakresie.

Pytanie: Co jest iluzoryczne: wydarzenia czy moje reakcje na wydarzenia?

Odpowiedź: Absolutnie wszystko.

Pytanie: Czy możliwa jest intuicyjna droga osiągnięcia naprawy bez studiowania Kabały, jedynie ogromne wewnętrzne pragnienie poznania Stwórcy?

Odpowiedź: Ale jak to możliwe? Na podstawie czego chcesz to osiągnąć? Z punktu twojego egoizmu? Z twojego bardzo wielkiego pragnienia? Jaki z tego będzie pożytek? Będziesz jeszcze bardziej powiększać swój egoizm i błądzić w jego wszelkiego rodzaju zakamarkach i nic nie osiągniesz poza tym.

Pytanie: Na każdym stopniu moje odczucie jest inne. Ono nie jest podobne do poprzedniego, ponieważ jest coraz głębsze. Czy Stwórca jest dla mnie inny, czy to ja się zmieniam?

Odpowiedź: Ty się zmieniasz, czy zmienia się Stwórca w stosunku do ciebie lub w tobie, to jest to samo. Jak możesz to inaczej określić? Ja zmieniam się, dlatego zmienia się obraz świata we mnie.

Pytanie: Jak mam zachować się, jeśli chcę przekazać ludziom miłość, a oni uważają, że wywieram na nich nacisk?

Odpowiedź: Nie należy wywierać presji, tym bardziej na tych, komu chcesz dać miłość. Najlepiej nic nie robić. Najpierw powinieneś poczuć od nich wezwanie, oczekiwanie takiej postawy. A potem będziesz napełniać to oczekiwanie.

Z lekcji w języku rosyjskim, 15.09.2019

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Dlaczego kabaliści wymagają od studentów pracy?

Odpowiedź: Człowiek powinien pracować, dlatego że musi być zajęty. Nie może przez cały dzień zajmować się Kabałą, albo przez cały dzień siedzieć na ławeczce, łuskać nasiona słonecznika i rozmawiać o polityce. Nie tego człowiek potrzebuje.

Wskazane jest aby zajmował się Kabałą najlepiej 3 godziny rano przed pracą i 2 godziny wieczorem po pracy. Jeśli ma wolny czas, to może uczyć się więcej. A resztę czasu poświęcać na pracę, sen, posiłki itp. A czego jeszcze potrzebuje w życiu? Życie powinno być bardzo proste, naturalne.

Co dotyczy snu, to powinien odpoczywać 5-7 godzin na dobę. Są ludzie, którzy muszą spać 7 godzin, a są tacy którym wystaracza 5 godzin snu.

Komentarz: Jest jeszcze sport, muzyka, teatr …

Odpowiedź: Jeśli człowiek zajmuje się Kabałą, to w niej zawarta jest i muzyka i teatr i sport.

Pytanie: Czy to znaczy, że nie pojawiają się żadne inne potrzeby?

Odpowiedź: Nie.

Pytanie: To jest idealne odczucie Stwórcy, które powinno wypełnić wszystkie brakujace nisze?

Odpowiedź: Tak, wszystko pochodzi od Niego. Tylko do nas przychodzi w różnych postaciach.

Komentarz: Zasadniczo ludzie kiedyś żyli normalnie i bez sportu …

Odpowiedź: Tak, sport jest potrzebny. Potrzebna jest także muzyka, literatura i inne rzeczy, ale to wszystko powinno mieścić się w ramach naprawy duszy człowieka.

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 01.03.2019

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Absolutna odpowiedzialność spoczywa na nas wszystkich – zajmowanie się Kabałą, bez tej pracy człowiek nie osiągnie celu swojego stworzenia.

Dlatego ciągle obracamy się w cyklach życia i śmierci, pokolenie odchodzi i pokolenie przychodzi – i tak dzieje się do naszego pokolenia, które przedstawia sobą pozostałości dusz, które nie osiągnęły jeszcze celu dla którego zostały stworzone. (Baal HaSulam, „Przedmowa do Księgi Usta Mądrego” ”)

Baal HaSulam napisał o tym, że musimy odkryć naukę Kabały, dlatego aby wszystkie dusze – a każdy z nas jest nosicielem cząstki wspólnej duszy – mogły zjednoczyć się razem w jedną wspólną duszę zwaną „Adam”, a przy tym osiągnąć stan pełnej tożsamości ze Stwórcą, tj. wznieść się do poziomu absolutnej wiedzy, nieśmiertelności, doskonałości.

Pytanie: Czy z punktu widzenia Kabały można wyobrazić sobie, że stworzenie – to ogromne pragnienie otrzymywania, które stale rozwija się, przechodzi różnego rodzaju metamorfozy wzdłuż osi historycznej? A każdy człowiek – jest indwidualnym pragnieniem otrzymywania?

Odpowiedź: Tak. I w taki sposób te pragnienia, grając między sobą jak w kalejdoskopie, wyjaśniają cały czas różne strony Stwórcy, stopniowo łącząc się między sobą.

Pytanie: Okazuje się, że cały czas są to te same dusze?

Odpowiedź: Tak. Na świat schodzą te same dusze, tylko na różnych poziomach i w różnych kombinacjach między sobą.

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 08.01.2019

Kategorie: Baal HaSulam, Rozpowszechnianie metody, Wspólna dusza "Adam"

Święto Sukkot pozwala lepiej zrozumieć pracę duchową, jest to sposób zbliżenia się człowieka do Stwórcy. Za pomocą naszego zjednoczenia i ograniczenia swojego egoizmu tworzymy dla Stwórcy miejsce, w którym On może obłóczyć się i odkryć między nami.

Charakter tej pracy zmienia się w zależności od głębi pragnienia i jego stanu na różnych stopniach zbliżania się do Stwórcy. Dlatego istnieją różne czasy, które różnią się w swojej pracy: specjalne dni, święta, dni i noce, tygodnie itd.

Teraz wyjaśniamy szczególny rodzaj, specjalną formę zbliżenia się do Stwórcy, która nazywa się „Sukkot”. Zasadniczo praca ta zawsze obejmuje w sobie te same komponenty: pragnienie czerpania przyjemności, skrócenie, ekran, odbite światło, ale z różnymi rodzajami połączenia między naprawionym pragnieniem i Wyższą Siłą, źródłem światła.

Właśnie dlatego studiujemy tradycje świąteczne – nie jako ludowe zwyczaje, ale jako metodę szczególnego zbliżenia się do Stwórcy. Ponieważ istnieje związek między gałęzią a korzeniem i dlatego w naszym świecie odzwierciedla się stan duchowych korzeni. W czasie, gdy istnieje szczególne otaczające światło, które przynosi materialne święto Sukkot na ten świat, warto studiować wyższe duchowe korzenie tego święta.

Z wyższych korzeni w nasz świat schodzą różne stany, odzwierciedlając w naszym świecie święta i szczególne tradycje.

* * *

Znajdujemy się w rzeczywistości swojego pragnienia rozkoszować się, które rysuje dla nas cały ten świat. Ale żeby zobaczyć prawdziwy świat, trzeba podnieść się ponad ten egoistyczny obraz. I dlatego konieczne jest, aby zrobić pokrycie (schach), to znaczy podnieść ważność pojęć, w których nie ma żadnego pożytku z rozsądnego, egoistycznego punktu widzenia: wiary, obdarzania, połączenia, miłości.

Nikt nie docenia takich rzeczy w naszym świecie. Z reguły najbardziej egoistyczni ludzie, którzy dążą do władzy, pieniędzy, sławy, lubią porozmawiać o miłości do ludzi. Ale my rozumiemy, że to tylko dlatego, aby zdezorientować innych i przejąć nad nimi władzę.

Sukkot to rewolucja, która ma miejsce po tym, jak człowiek decyduje się rozpocząć „Nowy Rok”, nowy okres. Wszystko, co wcześniej było dla niego nieistotnym „śmieciem”, odrzucanym przez egoistyczne pragnienie, teraz zbiera i podnosi ponad swoją głową.

Te rzeczy nie mogą być na wysokości głowy, dlatego że nie ma w nich racjonalnego znaczenia. Ale trzeba je podnieść ponad wiedzę, wbrew swojej logice, ceniąc ponad wszystkim, co istnieje na tym świecie. Najważniejsze dla mnie staje się zjednoczenie, miłość, obdarzanie – wszystko, związane z naprawą pragnienia.

Jeśli człowiek tak myśli, oznacza to, że on buduje Sukkę i uświęca ją, siedząc w jej cieniu i rozkoszując się. Tylko w takiej formie może osiągnąć „uszpizin”, miejsce dla honorowych gości. Każdego dnia coraz bardziej zbliżając się do Stwórcy. Siedem dni Sukkot znajduje się naprzeciw siedmiu sfirot, które odkrywają się w naszym naprawionym duchowym naczyniu (kli).

* * *

Z listu Rabasza nr. 36: Sukka jest „cieniem wiary” i od strony sądu powinno być „cienia więcej niż słońca”. Jeśli człowiek sam nie dodaje właściwości cienia, to z góry okazuje się jemu miłosierdzie i zakrywa się przed nim słońce. I wtedy człowiek złości się, ponieważ chce jak najwięcej słońca, a dostaje cienie.

Ale jeśli człowiek przezwycięża cień, to dają mu właściwość słońca i wtedy musi sam dodać cieni. A jeśli nie dodaje, to dodają mu właściwość cieni z góry i tak to się powtarza. Dopóki nie stanie się godny wiecznego połączenia.

To nazywa się „taniec“. Stwórca gra z człowiekiem, dając mu raz więcej, raz mniej, i sprawdzając jego reakcję. A człowiek powinien cały czas utrzymywać cień, żeby jego ekran pokrywał całą jego wiedzę, to znaczy zawsze powinien pozostawać w obdarzaniu.

Z lekcji na temat „Sukkot”, 15.10.2019

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Rabasz, Święta i specjalne daty