Komentarz: Pierwszym systemem społecznym był matriarchat. Wcześniej kobiety rządziły wszystkim.

Odpowiedź: Zaczęliśmy od matriarchatu i na nim zakończymy.

Komentarz: Ale zgodnie z prawem natury, mężczyźni w łańcuchu ewolucji, otrzymując światło, są bliżej przekazywania go kobietom.

Odpowiedź: A zatem?! Kto jest nosicielem materii naszego świata – tego, który potrzebuje naprawy i połączenia ze Stwórcą? Kobiety. Część żeńska stanie się rzeczywiście główną, a część męska naprawiającą.

Co jest dla nas ważne: narzędzia, za pomocą których się naprawia, czy to co jest naprawiane? Prawidłowe pragnienie. Kobieta w naszym świecie uosabia uniwersalne pragnienie. A za pomocą czego można je naprawić? Z pomocą mężczyzn. Naprawia się i tyle. Można to odłożyć na później.

Pytanie: Załóżmy, że naprawiliśmy to pragnienie. Jaka będzie rola mężczyzn w przyszłości?

Odpowiedź: Żadna! Wszyscy razem jesteśmy w pełni połączeni ze Stwórcą. Ale właśnie dzięki temu, że kobieca część zostanie naprawiona.

Pytanie: Dlaczego cała starożytna kultura opierała się na tym, że kobieta była na czele społeczeństwa?

Odpowiedź: Dlatego że jest podstawą natury. Dopóki nie zaczął się rozwijać egoizm, a mężczyzna nie zaczął ganiać za zdobyczą, wszystko koncentrowało się wokół kobiety. Tak samo jest u zwierząt. Najważniejsza jest część żeńska, ona rozmnaża potomstwo i troszczy się o nie. A samiec brał udział w stworzeniu potomstwa i odchodził.

Oczywiście są pojedyncze osobniki, które są związane z rodziną na całe życie, albo przynajmniej do czasu, aż dzieci dorosną. I w zasadzie wszystko toczy się wokół matki. Ona jest główną siłą, ona troszczy się o wszystko.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Czeka nas matriarchat!”

Kategorie: Mężczyzna i kobieta

Pytanie: Jakie są metody przekazywania duchowych informacji poza tekstami i dźwiękami?

Odpowiedź: Oprócz tekstów i dźwięków może istnieć bezpośrednie połączenie między dwiema osobami, tzw. „wspólny ekran”.

Komentarz: Ale powiedział Pan, że może przejść obok osoby, która znajduje się w duchowym i nie musi z nią rozmawiać, a i tak może Pan nawiązać z nią kontakt. Podobnie jak przy połączaniu dwóch modemów, jeden wysyła sygnał, a drugi odbiera.

Odpowiedź: Tak, można powiedzieć i tak. Najpierw odbywa się przybliżona konfiguracja ze wspólnym ekranem, a następnie stopniowo coraz bardziej precyzyjna.

Pytanie: Ale w naszej sferze, na poziomie ziemskim, informacje duchowe nie są przekazywane w żaden sposób?

Odpowiedź: Nie, oczywiście, że nie. Nie masz takich narzędzi. Czy można polać wodą przewody elektryczne? To są zupełnie inne właściwości.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Przekazywanie informacji duchowych”

Kategorie: Język Kabały, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Studia Kabały

Pytanie: Językiem ojczystym Pana nauczyciela Rabasza był jidysz. Jak to się stało, że znalazł Pan z nim kontakt bez wspólnego języka ojczystego?

Odpowiedź: Może z moim nauczycielem nie mieliśmy wspólnego języka ojczystego, ale mieliśmy wspólną mentalność. Rabasz doskonale rozumiał Polaków i Rosjan, dlatego że wychował się w Polsce. W 1922 przybył do Palestyny. Był to czas tworzenia się kraju, narodu, i doskonale czuł to, co działo się tutaj przez te lata.

Ale jego polskie korzenie, szczególnie korzenie Baal HaSulama, były bardzo mocno odczuwalne. Więc było mi z nim łatwo, bo pochodzę z tych samych miejsc, które łączą w sobie kulturę rosyjską, białoruską i polską, ducha, i nawet jedzenie.

Pytanie: Chociaż mieliście wspólną mentalność z Rabaszem, mimo wszystko rozmawiał z Panem w jidysz. Czy miał Pan z tym jakieś problemy?

Odpowiedź: Nie, nie czułem specjalnych problemów, aby zrozumieć go jako człowieka i być blisko Rabasza. W końcu jesteśmy prawie z tego samego czasu, tylko trochę przesunięci. Był starszy o czterdzieści pięć lat. Tak naprawdę to jest niewielka różnica w doznaniach, w podejściu do świata.

Oczywiście to, że był kabalistą i odczuwał świat z jego korzeniami z góry, to inna sprawa. Ale generalnie nie było problemów.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Nauczyciel Laitmana”

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa, Rabasz

Hebrajski jest językiem duchowych sfer. Jest to kod powiązań sił duchowych, sił naszej duszy we wszystkich możliwych kombinacjach.

Jeśli weźmiemy Biblię to od pierwszego słowa „na początku” („Na początku Bóg stworzył”) do ostatniego słowa „Izrael”, cała kombinacja tych liter przedstawia drogę, którą musi przejść dusza człowieka, dusza każdego w swoim duchowym rozwoju. Każdy człowiek musi przejść drogę od swojego pierwszego do ostatniego punktu, który nazywa się „Izrael”, czyli punkt naszego połączenia ze Stwórcą.

Pytanie: Czy to, że ludzie teraz używają hebrajskiego, nie jest wskazane?

Odpowiedź: Nie, oczywiście. Nie rozumieją tego? To nie ma znaczenia. Ale w zasadzie, w mierze duchowego poznania hebrajskiego będą używać wszyscy ludzie. Nie da się opisać świata duchowego innymi znakami, w innej kolejności i w innej kombinacji. To jest kod. Dlatego hebrajski nie zmienił się przez tysiąclecia. Inne języki przechodzą transformację, natomiast hebrajski się nie zmienia.

Jeśli weźmiesz książkę, która została napisana dwa, trzy, cztery tysiące lat temu, to spokojnie możesz ją czytać, jeśli znasz ten język. Nie będzie żadnego problemu, nie znajdziesz tam ani jednego słowa, którego nie znasz.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Wyjątkowość hebrajskiego”

Kategorie: Język Kabały, Studia Kabały

Pytanie: Co to jest śmierć?

Odpowiedź: Śmierć jest wtedy gdy człowiek czuje się całkowicie odcięty od wiecznego, wyższego, doskonałego istnienia. Na świecie jest niewielu takich ludzi. Pozostali uważani są zwyczajnie za nieistniejących. Nie odczuwają ani życia, ani śmierci, czyli ani życia w wyższej, wiecznej, doskonałej przestrzeni, ani śmierci w odłączeniu się od niej.

Innymi słowy, życie i śmierć odczuwają tylko ludzie, którzy mają już kontakt z następną warstwą, z następnym wymiarem. A tak jesteśmy na zwierzęcym poziomie istnienia, jak wszystkie zwierzęta. Załóżmy, że hodujesz kurczaki lub prosięta, a kiedy zachodzi potrzeba zarzynasz je i spożywasz. Tak właśnie jest z nami. Tylko my „zjadamy” innych, nas rzadko zjadają. Zwykle umieramy z innych przyczyn.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Śmierć”

Kategorie: Dusza i ciało, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Jak kształtuje się dusza dziecka?

Odpowiedź: Kto to może wiedzieć?!

Zarówno pod wpływem ojca, jak i pod wpływem matki, także środowiska, i wszystkich pokoleń, przez które przeszły. To wszystko jest bardzo skomplikowane. Wszystko jest tam, wewnątrz matki – kształtuje się i jest przekazywane przyszłemu człowiekowi.

Pytanie: Czyli, podczas 9 miesięcy noszenia ciąży, tam przechodzą życia, stany?

Odpowiedź: Tak. W zasadzie odczuwamy to na sobie w trakcie naszego życia – co jest w nas i ile jest w nas po naszych przodkach.

Z programu telewizyjnego „Wiadomości z Michaelem Laitmanem”, 30.03.2023

Kategorie: Dusza i ciało, Wiadomości, Wychowanie, dzieci

Pytanie: Co to jest harmonia?

Odpowiedź: Harmonia jest absolutnie całkowitym współdziałaniem między dwoma przeciwstawnymi właściwościami, gdy się wzajemnie uzupełniają. To w tym uzupełnianiu, na ich początkowej różnicy przejawia się jedność, powiedziałbym doskonałość.

Ale ta doskonałość powstaje tylko z naprawionych połączeń przeciwnych właściwości. Wówczas powstaje ogromna przyjemność, jakby głód spotkał się z nasyceniem.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Harmonia”

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Natura ma swój własny plan rozwoju. Czy do dzisiaj rozwijaliśmy się zgodnie z naszymi planami? Wszystkie plany, które tworzymy, rozpadają się. A jakie plany ma natura? Poznajmy je więc, zrozumiemy, zobaczmy. Zawsze warto wiedzieć przynajmniej to, w czym istniejemy.

Nie możemy nic zrobić z otaczającą nas naturą – jesteśmy jej częścią. Nawet kiedy myślimy, że czegoś pragniemy, to też jest ta sama natura. Nie możemy z niej wyjść, nie można wydostać się z siebie. Bez względu na to, jak bardzo się staram, wciąż jestem wewnątrz swojej natury.

Czym więc jest ten wewnętrzny program, zgodnie z którym cały czas się zmieniam? Muszę go zrozumieć, inaczej ten program popycha mnie nie wiadomo gdzie. A jeśli go poznam, to całkiem możliwe, że zgodnie z nim będę się rozwijał komfortowo, dobrze, dobrą drogą. Będzie dobrze dla mnie, i wszystkim będzie dobrze. Wystarczy już że ludzkość jest taka nierozgarnięta.

O tym mówi nauka Kabały. Dlatego teraz odkrywa się nam i wzywa przede wszystkim do studiowania natury, ale nie jak ją sobie podporządkować, ale jak się jej podporządkować.

Nie ma w tym nic trudnego. W naturze istnieją tylko dwie siły – siła otrzymywania i siła obdarzania. Siła obdarzania – to wyższa siła, która nas stworzyła i ożywia wszystko. A siła otrzymywania – to siła wszystkich stworzeń a największą ma człowiek. Ale człowiek używa jej absolutnie nierozsądnie, wykorzystując całą naturę i wszystkich wokół siebie na swoją szkodę.

Oznacza to, że musimy nauczyć się od natury, jak optymalnie wykorzystywać obie siły, dane nam do naszej dyspozycji. Jeśli zobaczymy, jak natura to robi, to będzie nam dobrze. Nazywajcie naturę Stwórcą, nazywajcie ją przyrodą, to nie ma znaczenia. To znaczy, że Kabała jest najbardziej naturalną, integralną, globalną nauką o naturze.

Komentarz: Jest jednak skomplikowanie opisana. Nie każdy człowiek może ją zrozumieć.

Odpowiedź: Nie sądzę, aby fizyka i inne nauki opisywały wszystko znacznie prościej. Wręcz przeciwnie, Kabała jest nauką prostą, ponieważ opisuje wszystko w uczuciach, które każdy może zrozumieć. Kiedy zaczynasz wykorzystywać to, co mówi Kabała, wtedy na sobie przechodzisz te działania. Stają się najbliższe tobie, najbardziej realne, najbardziej odczuwalne, są po prostu w tobie.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Iluzja świata”

Kategorie: Kabała i inne nauki, Kryzys, globalizacja, Rozpowszechnianie metody

Pytanie: Jak dziewięć miesięcy wewnątrzmacicznego rozwoju człowieka wiąże się z rozwojem duszy?

Odpowiedź: Absolutnie precyzyjnie. Jeśli rozważyć „Naukę dziesięciu Sfirot”, to jej dziesiąta część nazywa się „Zarodek”, a jedenasta część nazywa się „Karmienie”. Nie chodzi w niej o niemowlę, a o duszę, która rodzi się w duchowym systemie zwanym „Ojcem i Matką”. A to, co dzieje się w naszym świecie, jest kopią duchowych narodzin.

To bardzo interesujące czytać o tym, dlatego że tam dokładnie opisane jest bardziej precyzyjnie, szczegółowo to, co wiemy z naszego życia. Nauka Kabały opowiada o takich rzeczach, których nie możemy odkryć w naszym świecie.

Wiemy, jak człowiek zostaje poczęty, jak się rodzi, jak rozwija się płód, ale wewnętrznych procesów nie rozumiemy. Nie rozumiemy sensu, źródła, dlaczego jest to rzeczywiście tak, a nie inaczej urządzone. To, co jest w kobiecie, to bardzo interesujący system, podobny do Stwórcy.

Komentarz: To ciekawe, że kabaliści pisali o tym trzy i pół tysiąca lat temu.

Odpowiedź: Ale pisali to wychodząc ze zrozumienia wyższych systemów. Wyjaśnili więc, jak przebiega rozwój płodu, ile czasu: 7, 9 lub 12 miesięcy. Zdarzały się przypadki, gdy kobiety rodziły również w 12 miesiącu.

Kabaliści pisali, jak kobieta powinna rodzić, w jaki sposób, w jakich warunkach, jak powinien się rozwijać człowiek po urodzeniu i że jego karmienie jest możliwe do dwóch lat. Jak kobieta powinna zachowywać się po porodzie, aby szybciej się zregenerować itd. W tych księgach zawarta jest ogromna ilość danych. Warto studiować tę naukę.

Z lekcji w języku rosyjskim

Kategorie: Dusza i ciało, Kobieta, Praca duchowa

Pytanie: Jeśli człowiek prosi, aby przybliżyć go do światła, czy nie będzie to egoistyczna prośba?Przecież chce, żeby dzięki temu było mu lepiej.

Odpowiedź: To nie ma znaczenia. Nazywa się to „lo liszma” (pragnienie duchowego egoistycznie, ze względu na siebie). Człowiek chce poczuć świat duchowy, uzyskać życie duchowe, poczucie prawdziwej rzeczywistości, zobaczyć, że jego życie nie idzie na marne. Przecież ono odchodzi, i kto wie, ile jeszcze czasu zostało – nie chce zakończyć go bezsensownie.

Człowiek początkowo nie może myśleć o niczym innym jak tylko o własnej korzyści. Dlatego jeśli nie będzie egoistycznie pragnąć duchowości, przedstawiając jego dobro, to nigdy się do niego nie zwróci. Duchowa droga zaczyna się więc od egoistycznego zrozumienia (lo liszma), a następnie pod wpływem wyższego światła (Or Makif) egoistyczna postawa do duchowości zmienia się na altruistyczną (liszma).

Dlatego egoizm człowieka nazywa się „pomocą przeciwko samemu sobie” (ezer kenegdo), bo doprowadza mnie do takiego stanu, kiedy nagle widzę: „Tak oczywiście egoizm mi przeszkadza!” Ten sam egoizm, który tak bardzo mi pomagał i popychał do przodu – teraz mam go zniszczyć. Ale nie same pragnienia – tylko ich egoistyczną intencję. Więc tak stopniowo światło mnie zmienia.

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi