Pytanie: Dlaczego Europa reprezentuje sztywny kręgosłup ludzkości? Przecież sama nie wybrała sobie tej roli.

Odpowiedź: Nikt niczego nie wybiera. Normalnie istniejący w nas egoizm musi przejść przez wszystkie etapy swojego rozwoju. Osobiście nikogo nie obwiniam. Stwierdzam wprost fakty i wyjaśniam dialektykę rozwoju. Jeśli pojawia się w nas wolna wola, to od tego momentu i dalej możemy o czymś rozmawiać. A jeśli nie ma wolnej woli, oznacza, że musieliśmy przejść przez te wszystkie stany.

Pytanie: Ale czy Europejczykom może coś pomóc?

Odpowiedź: Może. Będą musieli cofnąć się i przejść przez wszystkie cierpienia, które spowodowali innym ludziom. Głównie dlatego, że nienawidzili ich jako nosicieli duchowej wiedzy. Nienawidzili ich nieświadomie, nie rozumiejąc dlaczego, ale to nic nie znaczy. Będą zobowiązani uświadomić sobie to wszystko i przejść przez to, bo inaczej nie rozpoczną naprawy.

Co w takim razie będą musieli naprawić? Muszą rozpoznać to zło, odkryć je i naprawić. Jak człowiek będzie dalej rozwijał się, jeśli nie przez odkrycie zła i jego naprawienie? Jak osiągnie wyższy duchowy stopień? Wszyscy ludzie muszą go osiągnąć, każdy na podstawie tego zła, w którym znajdował się we wszystkich swoich wcieleniach, reinkarnacjach.

Europejczycy w taki sposób, Chińczycy w inny sposób, Japończycy jeszcze inaczej itd. Każdy na swój sposób przeszedł przez historię i każdy na swój sposób musi uświadomić sobie całą ścieżkę rozwoju swojego egoizmu, aby zacząć go naprawiać.

Zadając to pytanie, odnosisz się do ludzi, jak to mówią, po ludzku, czyli jak do materialnych obiektów. Natomiast ja traktuję ich jako pragnienie, stworzone przez Stwórcę, które musi przejść przez wszystkie metamorfozy i osiągnąć naprawę, czyli podobieństwo do Stwórcy.

Ale żeby to osiągnąć, człowiek musi poczuć się przeciwieństwem Stwórcy. Zobaczcie, ile już złego narobił w opozycji do Stwórcy. Teraz musi tylko uświadomić sobie to przeciwieństwo, a następnie je naprawić. Takie etapy jeszcze pozostały. Europa wkrótce zacznie je odczuwać na sobie.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Zbawienie Europy”

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Czym jest osobowość?

Odpowiedź: Osobowość jest tym, co tworzymy ze swoich duchowych korzeni, sami, realizując swoją wolną wolę w jedności z otoczeniem.

Jak można to sobie wyobrazić? Jesteśmy zwierzętami. Powstaje w nas duchowy gen, który jest neutralny i powinien rozwinąć się w człowieka.

Rozwijamy go w sobie własnymi wysiłkami, dążąc do zjednoczenia z całym otoczeniem, a w końcu z całą ludzkością, ze wszystkimi duszami.

Taką osobistą jedność, którą realizowałem ze wszystkimi duszami, samodzielnie własnym wysiłkiem, z własnej wolnej woli, przedkładając to nad wszystko inne, nazywa się istotnie „moją duszą” lub „moją osobowością”.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Czym jest osobowość?“

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Ludzie w naszym świecie nie mają wolnej woli. Musimy wnieść w nich właściwość przeciwną do tej, którą mają, aby w nich uformowały się dwie właściwości. A raczej nie wnosić, ale wzbudzić punkt w sercu. Każdy go ma a my musimy go przebudzić.

Kiedy przejawi się w człowieku, wtedy można z nim pracować, ale nie wcześniej. Ludzie, którzy mają tylko jedną właściwość, nazywani są zwierzętami, a ci, którzy mają punkt w sercu, są już nazywani „człowiekiem”, zgodnie z przyszłością, która może się z niego rozwinąć.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Problemy Kabały”

Kategorie: Rozpowszechnianie metody, Wolna wola

Kongres w Charkowie. Lekcja nr. 6

Jest modlitwa i jest prośba. Modlitwa jest wtedy gdy człowiek zwraca się do Stwórcy ze swoją gotową już intencją. A prośba jest wtedy, kiedy człowiek najpierw prosi Stwórcę, aby uformował dla niego modlitwę.

Około dwa i pół tysiąca lat temu król Dawid napisał w swoich Psalmach: „le-maan ahai we-reai”. Oznacza to: ze względu na moich przyjaciół proszę Cię i ze względu na całe Twoje stworzenie (nazywa się ono „domem Stwórcy”, ponieważ On je potem napełnia). Ze względu na Twój dom proszę, abyś Ty zebrał wszystkich razem, dlatego że Twój dom musi pomieścić wszystkie narody świata, jak powiedziano: „Albowiem dom Mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów”.

Szukaliśmy wspólnie, jakimi słowami zwrócić się do Stwórcy. Ale w rzeczywistości te słowa musimy otrzymać z góry. Światło musi nauczyć nas swojego języka – tak zwanego „świętego języka” zbudowanego na właściwości obdarzania i miłości, w przeciwieństwie do naszych dzisiejszych uczuć i ich wyrażeń. Tak więc w rzeczywistości nasze zwrócenie, rozpoczyna się od prośby o naprawę, o zmianę naszej prośby.

W naszym ruchu do Stwórcy bardzo ważne jest, aby próbować znaleźć, poczucie wzajemności. Nie ma Stwórcy bez stworzenia i nie ma stworzenia bez Stwórcy. „Stwórca” jest tym, co się w nas tworzy – właściwością obdarzania, która się w nas obleka. To jest pole, które odczuwalne jest na jakimś materiale. A materiał – to my. Dlatego, tylko po przygotowaniu właściwego „podłoża”, miejsca, zaczniemy przejawiać, odkrywać, odczuwać to, co nazwiemy „Stwórcą”. Chodzi tylko o odczuwanie Jego w nas. Dlatego Stwórca nazywa się po hebrajsku „Bore”: od słów „bo” i „re” – to znaczy „przyjdź” i „zobacz”.

Człowiek musi kontrolować swoje dążenie do Stwórcy. Jeśli jest prawdziwe, to w nim człowiek odczuwa dążenie Stwórcy do niego. Wzajemność jest zawsze obecna: jeśli ta intencja jest poprawna, w niej natychmiast zaczyna przejawiać się światło. Czasami jest odwrotnie – kiedy Stwórca naprawia nas, pokazując, że my nie do końca precyzyjnie dążymy do Niego, że należy robić to z głębszego punktu w sercu. Ale zawsze powinniśmy dążyć do odczuwania wzajemności.

Każda prośba, każde prawidłowe zwrócenie się, jeśli chcemy, aby było we właściwości obdarzania, musi koniecznie zaczynać się od wdzięczności. W przeciwnym razie jest to po prostu egoistyczny apel. Nawet jeśli myślimy o tym, aby otrzymać od Niego modlitwę, albo nawet jeśli chcielibyśmy zwrócić się do Niego ze względu na naszych przyjaciół, to i tak jeśli to zwrócenie jest prawidłowe, powinno zaczynać się od wdzięczności.

Dopiero wtedy, na wysokości tej wdzięczności, można prosić – i wtedy ta prośba zostanie skierowana dalej, na rozszerzenie obdarzania. Często pytany jestem o to: „Jak się zachować, jeśli nie mogę znaleźć w sobie niczego, za co mógłbym być wdzięczny?” Przecież z reguły w stanie, kiedy człowiek naprawdę chce prosić, czuje się źle, ciężko.

Należy wówczas porównać się z innymi i zobaczyć, że jesteś wyjątkowy, że Stwórca cię wybrał. Widzicie, co dzieje się z innymi ludźmi, którym On nie dał nawet odrobiny odczucia Siebie, zwanego punktem w sercu.

To jest tylko punkt, dlatego że w nim jeszcze nic nie odczuwamy, oprócz czegoś co należy do Wyższego. Dlatego popycha nas gdzieś do przodu. Jeśli ten punkt rozszerzy się, w nim utworzy się odczucie, świadomość, odkrycie. Na razie jest tylko punktem, ale prowadzi nas do przodu. A ludziom, którzy tego nie mają, niestety jest znacznie gorzej.

Oznacza to, że w tym miejscu wdzięczność jest możliwa. Nie egoistyczna – bo Stwórca uczynił mnie wyjątkowym, ale dlatego, że On powierza mi, myślenie o innych. Stwórca jest w Swojej właściwości obdarzania i nie może zbliżyć się jeszcze bardziej do stworzeń, dlatego że zwyczajnie uzależniłyby się od światła, od przyjemności i nie będą mogły w tym stanie przejść do właściwości obdarzania. Dlatego On daje nam możliwość zbliżenia się do innych i stopniowego wyjaśniania im, co to jest – kontakt z Wyższą Siłą.

W każdym razie nam jest bardzo trudno zmierzać do przodu, chociaż wiemy, że wszystko pochodzi od Stwórcy i wszystko jest naprawiane przez Stwórcę, światłem. Jedynie nasze zwrócenie się do Niego powinno być kształtowane przez nas, ale to też kształtowane jest przez naszą prośbę do Niego.

Nazywa się to modlitwą poprzedzającą modlitwę: „Daj nam możliwość właściwego zwrócenia się, prawidłowego proszenia. Daj nam możliwość prosić nie dla siebie – na ile to jest możliwe, odczuwać innych, aby prosić w ich imieniu”.

Z 6 lekcji kongresu w Charkowie

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Księga Zohar jest bardzo znaną księgą. Nie trzeba jej nawet reklamować. Wszyscy o niej słyszeli, każdy ją szanuje, nawet jeśli nie rozumie ani jednego słowa. Ta księga opowiada o tajemnicach wszechświata, jego strukturze, o jego przeszłej, teraźniejszej i przyszłej historii, zawiera w sobie wszystko.

A „Przedmowa do Księgi Zohar” w skondensowanej formie mówi o wewnętrznej treści samej Księgi Zohar.

Chodzi o to, że Księga Zohar składa się z kilku tomów, natomiast „Przedmowa” do niej jest bardzo krótka, przestronna, pojemna. Według słów Baal HaSulama, autora komentarzy do Zohar, „Przedmowa” zastępuje generalnie całą Księgę Zohar.

Z programu telewizyjnego „Przedmowa do Księgi Zohar”, 23.04.2023

Kategorie: ZOHAR

Pytanie: Czy wejście do świata duchowego zmienia wizualne postrzeganie naszego świata?

Odpowiedz: Nasz świat nie zmienia się w żaden sposób, zmieniają się tylko jego korzenie. To znaczy, zaczynam rozumieć, co się dzieje, ponieważ teraz prawidłowo postrzegam wyższą sferę.

Ale nie wszystkie działania w naszym świecie mogę odbierać prawidłowo, ponieważ wiele z nich jest wykonywanych sztucznie, w oparciu o ludzki egoizm, działający w zupełnie niewłaściwy sposób.

Dlatego nie mogę ich wcześniej poprawnie zinterpretować, tak jak dziecko, które robi coś źle. Wiadomo, że powinno było zrobić tak albo tak i dostać za to konsekwencje. A człowiek zrobił źle i nie wiadomo, jakie mogą być tego skutki.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Postrzeganie świata”

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa