Pytanie: Pan mówi, że jesteśmy „po uszy w ośle”, czyli przebywamy w swoim egoizmie. Jeśli identyfikujemy się tylko z nim, to jak poczujemy swoją duchową formę? Jak odnaleźć siebie, wydobyć się z tego osła?

Odpowiedź: Można to zrobić tylko poprzez przyciągnięcie wyższej siły. Kiedy zaczynasz pracować z grupą, w której każdy dąży do wydostania się ze swojego osła, to budzi się punkt w twoim sercu, który zaczyna pytać: „Dlaczego muszę żyć w tym ośle? Co to jest za życie?

Wtedy wszyscy pomagają sobie i wspólnym wysiłkiem wypracowujecie w sobie prawdziwe pragnienie, aby każdy i wszyscy razem wydostali się z waszego wspólnego osła w istnienie poza nim.

To pragnienie pojawia się podczas studiowania źródeł kabalistycznych. I nie ma znaczenia, że są napisane w skomplikowany i niezrozumiały sposób. Nie ważne. Ponieważ kiedy je czytasz, łączysz się z następnym poziomem, z następną sferą, z której wpływa na ciebie wyższe światło – ten stan, który tam istnieje i podciąga cię ku sobie.

Z jednej strony, twoje cierpienia wypchają cię do przodu jak pestkę z wiśni. A drugiej strony jest to siła, która cię wyciąga. W taki sposób wychodzisz ze swojego osła i zaczynasz odczuwać siebie istniejącego niezależnie. Osioł nie znika, ten świat pozostaje, ale zaczynasz odczuwać że istniejesz również w następnej, wyższej sferze.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Po uszy w ośle!”

Kategorie: Praca duchowa

Każda litera hebrajska jest symbolem jakiegoś stanu duchowego, który zawsze składa się z właściwości obdarzania, właściwości otrzymywania i kombinacji między nimi. Na przestrzeni prawie 6000 lat od chwili pojawienia się języka hebrajskiego nie nastąpiły w nim żadne zmiany. Pisownia i gramatyka pozostały dokładnie takie same. Nie zmieniają się, dlatego że świat duchowy, z którego wszystko pochodzi, nie zmienia się.

Jest to zamrożony język, ponieważ nie w naszym świecie założona jest jego podstawa. Nasz świat nieustannie się zmienia, a duchowy świat – nie.

Jednak w ciągu długich lat od kiedy powstał język hebrajski ludzie bardzo się zmienili. Gdybyśmy spotkali człowieka z odległej przeszłości, powiedzmy jak Mojżesz czy Abraham, i gdyby rozmawiali z nami, mielibyśmy wielkie trudności ze zrozumieniem ich języka mówionego. Ale możemy z łatwością czytać teksty pisane.

Są napisane tak samo jak współczesne teksty, a nawet jeszcze dokładniej, ponieważ mówiony hebrajski w ciągu ostatnich stu lat z powodu używania go na ulicy został strasznie zniekształcony. Jednak w pierwotnych źródłach kabalistycznych to niczego nie zmienia.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Telepatia głosowa”

Kategorie: Język Kabały, Studia Kabały

Nasza przyszłość zależy od zrozumienia, kim jesteśmy, gdzie jesteśmy, dokąd zmierzamy i jak możemy dostosować się do praw rządzących naszym rozwojem. Kiedy to zrobimy, znajdziemy się w harmonijnym i pokojowym świecie. Aż do XXI wieku ewoluowaliśmy zgodnie z egoistycznymi popędami, które w nas rosły. Dzisiaj ludzki egoizm osiągnął swój szczyt i w związku z tym mamy teraz możliwość korzystania z wolnego wyboru w naszym dalszym rozwoju.

Czym jest nasz wolny wybór? To nasza zdolność do wzniesienia się ponad naszą egoistyczną naturę.

Wzniesienie się ponad egoizm jest naszym jedynym wolnym działaniem, ponieważ wszystko inne, co robimy, a co wynika z naszych egoistycznych popędów, funkcjonuje zgodnie z mimowolnym programem, który nieustannie zmusza nas do podążania w kierunku pożądanych przyjemności. Dlatego, kiedy możemy wznieść się ponad własny interes, myśląc i działając dla dobra innych, wykonujemy działanie, które jest poza naszą całą egoistyczną naturą. W tym wolnym akcie nie wyobrażamy sobie przyjemności skierowanej na nas samych, życząc sobie, aby cała dobroć została skierowana na innych.

Jeśli zrealizujemy nasz wolny wybór, wzniesiemy się do nowej natury z nowym postrzeganiem i odczuwaniem życia, które jest wieczne i doskonałe. Prawa natury rozwiną się niezależnie od tego, czy skorzystamy z naszego wolnego wyboru, czy nie. Jednak bez naszego udziału w tej przemianie, będziemy doświadczać życia jako coraz bardziej gorzkiego i bolesnego. Nasze egoistyczne pragnienia nigdy nie mogą zostać spełnione. Im bardziej brakuje nam przyjemności, których nieustannie poszukujemy, tym bardziej będziemy uwikłani w rosnącą sieć problemów.

Nasza zdolność do wolnego wyboru jest tym, co odróżnia nas od zwierząt i wszystkich innych części natury. To właśnie z tego powodu kabaliści twierdzą, że cała rzeczywistość została stworzona dla człowieka: Jesteśmy jedynymi inteligentnymi stworzeniami natury, które są w stanie wznieść się ponad nasz wrodzony egoistyczny stan i zestroić się z prawami natury – prawami miłości, obdarzania i połączenia.

Przed nami ogromna przemiana i jeszcze bardziej niesamowity cel. Nasz obecny stan wymaga od nas poszukiwania odpowiedzi na nowe i większe wyzwania, które napotykamy zmierzając w przyszłość. Jest to rzeczywiście pozytywna sytuacja, do której odnoszę się z wielką nadzieją, a nie z niepokojem.

Źródło: https://bit.ly/41SS87o

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Nowe publikacje, Postrzeganie rzeczywistości, Prasa i my, Rozwój, Społeczeństwo przyszłości

Pytanie: Kabalistyczne źródła mówią, że gdyby zebrać razem przyjemności wszystkich ludzi w całej historii ludzkości, to i tak nie można ich porównać z odczuciem jednego grama duchowej rozkoszy. Czy tak rzeczywiście jest?

Odpowiedź: Tak właśnie jest. Chodzi o to, że nic nie może równać się ze światem duchowym pod względem siły, głębi, szczegółowości postrzegania, aby w miarę możliwości objąć przeciwstawne właściwości, stany, znaleźć sposób ich porównania, połączenia ze sobą. Tylko nauka Kabały pozwala poczuć tę wyższą harmonię, składającą się z absolutnie przeciwstawnych właściwości.

Odkrycie Wyższego świata zbudowane jest właśnie na porównaniu maksymalnych przeciwieństw, które w naszym świecie nie mogą być, kompletnie nie tylko połączone, ale nawet porównywalne.

Każde duchowe zjawisko składa się z dwóch przeciwstawnych stanów, które na poziomie naszego świata, nie dają się połączyć i nie mogą być studiowane razem. Po prostu w naszym ziemskim umyśle, na materialnym poziomie, nie mają żadnych możliwości połączenia się, oddziaływania wzajemnego. Jakościowo są to zupełnie różne stany. Duchowy świat można scharakteryzować jako porównanie rozbieżnych obiektów i zjawisk.

To sprawia ogromną przyjemność, dlatego że odczuwa się harmonię, gdy wszystko, co można sobie wyobrazić nawet na poziomie naszego świata jako rzeczy, które wzajemnie się negują i wykluczają, w duchowym świecie wręcz przeciwnie, wzajemnie się wspierają i tworzą z przeciwieństw wyższą harmonię.

Pytanie: To znaczy, że jeśli w materialnym świecie dwa przeciwstawne stany wprowadzają człowieka w stan rozpaczy i nie potrafi wyjaśnić, dlaczego tak się dzieje, to w duchowym świecie jest odwrotnie?

Odpowiedź: W duchowym świecie stają się jeszcze bardziej przeciwstawne, krytyczne, ostro skierowane jeden przeciwko drugiemu. Ale pomiędzy nimi powstaje zupełnie nowe rozwiązanie tego pozornego konfliktu, który na poziomie naszego świata jest niemożliwy do rozwiązania. To oczywiście tworzy nową objętość, w jakiej istnieje wyższy świat.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”

Kategorie: Praca duchowa, Struktura Wszechświata

Nauka Kabały wyjaśnia te sfery, w których jeszcze nie jesteśmy w swoich uczuciach. Z wyprzedzeniem opowiada nam o tym, co powinniśmy osiągnąć. Im większą siłę obdarzania, miłości do bliźnich zyskasz, tym w wyższą sferę wzniesiesz się i będziesz czuć się coraz bardziej komfortowo, wiecznym, nieskończonym, doskonałym.

Kabała wyjaśnia, jak jest urządzony system wszechświata. W zasadzie zbudowany jest bardzo prosto, na kombinacji tylko dwóch sił – otrzymywania i obdarzania. Ale ponieważ ten system nie jest nam odkryty i ja nie czuję, gdzie mam jakąkolwiek siłę obdarzania i siłę otrzymywania, nie stykam się z nimi, nie operuję nimi, dlatego jest mi trudno.

Dla mnie to wszystko są czyste spekulacje. Ale jeśli przyjrzeć się psychologii, to tam również zaczną ci wyjaśniać takie rzeczy. Zasadniczo wyjaśniają o tobie, a ty nie odkrywasz tego w sobie i dlatego wszystko wydaje ci się bardzo skomplikowane.

Jednak Kabala jest dla nas najbliższą nauką. Mówi o naszej duszy. Co może być bardziej bliskiego? Ciało człowieka – to tymczasowy kawałek mięsa. Możesz przeszczepić jego organy z jednego do drugiego człowieka, robić z nim co chcesz.

A dusza moja jest stała, wieczna. Utożsamiam się z nią. Ja – to dusza, to nie jest ciało. W ciele wszystko można zmienić, wszystko można przerobić, oprócz duszy.

Z rozmowy „zadzwonił mój telefon. Po uszy w ośle!”

Kategorie: Dusza i ciało, KABAŁA