Co to znaczy „kochać bliźniego swego jak siebie samego”? Żeby te pragnienia, które są w innych, kochać jak w swoim dziecku i napełniając je, mieć z tego przyjemność. Masz możliwość robić to bez końca, bez ograniczeń, wielokrotnie więcej, niż gdybyś próbował napełnić je w sobie. Więc czego nam brakuje? Połączenia z innymi w miłości.

Praktyczna realizacja jest bardzo prosta: aby się wzajemnie napełnić i mieć przyjemność z siebie, brakuje nam tylko miłości między nami.

Jeśli wszyscy wokół to moje dzieci i mogę je cały czas napełniać, to jakiej rozkoszy przy tym doświadczam, przekazując przez sobie przyjemność, napełnienie ich, i odczuwanie ich rozkoszy!Staję się bowiem przewodnikiem siedmiu miliardów niczym nieograniczonych przyjemności, jak ZAT de-Bina, jak matka, która może nakarmić wszystkich.

To jest prosta idea Stwórcy: „”Obyście się wzajemnie miłowali i bądźcie szczęśliwi!”

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Jak wykorzystać innych ludzi?”

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: Kim są „Egipcjanie” i „Izraelczycy” w pracy duchowej?

Odpowiedź: Tora mówi o człowieku jako o obiekcie, który zawiera w sobie cały świat. Wszystko znajduje się w człowieku.

Egipcjanie w nas – to egoistyczne siły; Izraelici – to altruistyczne siły lub siły, które chcą być altruistyczne, ale są pod władzą Egipcjan (egoizmu). Faraon reprezentuje cały egoizm, w którym się znajdujemy.

Stwórca – to wyższa siła, która rządzi zarówno faraonem, jak i Mojżeszem i całą resztą. Jego zadaniem jest doprowadzenie całego stworzenia do podobieństwa do Siebie, do altruizmu. Wymaga to jednak uświadomienia sobie egoizmu jako zła i wydostanie się z niego.

Mojżesz – to siła, wyrażająca część Stwórcy, która znajduje się w człowieku i ciągnie go do przodu w kierunku odkrycia i osiągnięcia wyższych duchowych właściwości. Między tymi siłami zachodzą interakcje, kiedy człowiek czuje w sobie, które z jego pragnień są egoistyczne, które altruistyczne, które wymagają połączenia ze Stwórcą, a które pochlebiają faraonowi.

W taki sposób człowiek porządkuje je w sobie i w efekcie swojej pracy rozumie, co w nim przemawia – widzi, że całkowicie jest pod władzą faraona. Wszędzie gdzie się obróci, faraon ukrywa się w nim.

Wydaje mu się, że już pracuje na rzecz obdarzania i miłości do bliźniego, że jest ponad wszystkimi ziemskimi egoistycznymi pragnieniami, ale jednak kontynuuje odkrywanie ich w sobie. W końcu nie tylko rozpacza, ale nabiera przekonania że faraon panuje nad nim w 100 procentach.

Ale jednocześnie wyróżnia się w nim szczególny punkt, zwany Mojżesz, który sprzeciwia się faraonowi. Człowiek zmaga się z nim, skazując się na dziesięć egipskich plag, które muszą przejść przez egoizm. Człowiek zaczyna więc rozumieć, że można się pozbyć egoizmu. Ale w jaki sposób? Tego póki co nie rozumiemy.

Z tym uczuciem wkracza w ciemną noc, gdzie z jednej strony nie może zobaczyć ani zrozumieć, w jaki sposób odbywa się wyzwolenie, ale z drugiej strony, gorąco tego pragnie. Ta noc nazywana jest nocą wyjścia z Egiptu, którą obchodzimy w Pesach.

Z programu telewizyjnego „Wiadomości z Michaelem Laitmanem”

Kategorie: Praca duchowa, Święta i specjalne daty

Pytanie: Czy czuje Pan, ile człowiek inwestuje w to, co jest mu dane?

Odpowiedź: Po pierwsze, powinien brać udział we wszystkim, czym zajmuje się główna grupa. Po drugie, koniecznie powinien wykonywać pracę wewnętrzną, którą w zasadzie wykonuje główna grupa i stale o niej mówi. Wypełniając to wszystko będzie szedł do przodu.

Ile zainwestować? – Inwestuj i zobaczysz. Kiedy pracujesz razem ze wszystkimi, to stopniowo angażujesz się we wspólną pracę duchową, nic nie poradzisz. Tak to właśnie wygląda.

Pytanie: Czy czuje Pan, że inwestycja danej osoby jest, lub nie jest maksymalna?

Odpowiedź: Jaka różnica?! To jego osobista sprawa. Jaki tu może być rodzaj sprawdzania? On w ten sposób buduje swoją duchową przyszłość!

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Czego możemy oczekiwać od Kabały?”

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie