Pytanie: Pytanie od Wiktorii: „Drogi Michaelu Laitman, z Pana wyjaśnień wynika, że prawdziwą miłość można poczuć tylko do Stwórcy. Czy tak jest? A co z nami? Tak więc naszym przeznaczeniem jest żyć bez miłości?“

Odpowiedź: Nie, dlaczego? Będziemy kochać się nawzajem do tego stopnia, w jakim będziemy postrzegać jeden w drugim partnera, towarzysza, przyjaciela w osiąganiu miłości do Stwórcy.

Pytanie: Jak można to zrozumieć „osiągnięcie miłości do Stwórcy”?

Odpowiedź: Muszę nawiązywać takie relacje, stany z innymi ludźmi, bliskimi i dalekimi, absolutnie ze wszystkimi – nie ma znaczenia jaki to będzie rodzaj relacji – żeby wszyscy w końcu dali mi możliwość odczuwania, badania Stwórcy.

Pytanie: Kiedy mówi Pan „Stwórca”, co ma Pan na myśli?

Odpowiedź: Tylko uczucie miłości, połączenia, wzajemności, zbliżania, zjednoczenia.

Pytanie: Czy to powinien być cel? Ciągle poruszać się w tym kierunku?

Odpowiedź: Tak. Stale poruszać się w kierunku celu. Przy czym, sam Stwórca nie istnieje. Istnieje uczucie zbliżenia z innymi, które wynika ze wzajemnej próby odkrycia właściwości miłości i obdarzania.

Pytanie: To znaczy że to uczucie nazywa Pan odkryciem Stwórcy?

Odpowiedź: Tak. Stwórca – to miłość. Nie ma to nic wspólnego z tym, co jest między mężczyzną, kobietą, dziećmi, nieważne kim i czym. To odnosi się do wszystkiego, co, powiedziałbym, jest przeze mnie odczuwane jako, poza mną.

Pytanie: Czy poza mną jest tylko miłość?

Odpowiedź: Tak.

Pytanie: We mnie jej nie ma. A poza mną jest miłość?

Odpowiedź: We mnie jest miłość egoistyczna, z góry ustalona, nad którą powinienem podnieść się i poczuć prawdziwą miłość.

Z programu telewizyjnego „Wiadomości z Michaelem Laitmanem”, 14.03.2022

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Stwórca

Pytanie: Dlaczego pojawienie się więzi między matką i dzieckiem podczas porodu następuje poprzez uczucie bólu?

Odpowiedź: Uczucie bólu jest konieczne, ponieważ podczas naturalnego porodu uwalniana jest ogromna ilość hormonów, przeciwciał i wszystkiego, o czym nawet jeszcze nie wiemy. Medycyna dopiero zaczyna dokonywać badania tego obszaru. Przy cesarskim cięciu tak się nie dzieje, i dziecku tego brakuje. Widzimy w praktyce, że przy cesarskim cięciu więź dziecka z matką jest znacznie mniejsza, a i samo dziecko jest trochę inne. Następnie jest to w jakiś sposób kompensowane, uzupełniane i nie jest tak zauważalne w zwykłym życiu. Ale jednak różnica jest duża.

Sam proces porodu jest bardzo ważny. Według Kabały jest to proces tworzenia – narodziny z jednego świata do drugiego. Wewnątrz matki jest jeden świat, na zewnątrz inny. Jeśli przejście między dwoma światami odbywa się w sposób naturalny, to dziecko jest w pełni przygotowane do następnego świata. A jeśli nie ma w nim tego przejścia, to dziecko jakby nie jest gotowe do następnego świata.

Z programu telewizyjnego „Przybliżenie kamerą. Niechciane dzieci”

Kategorie: Wychowanie, dzieci, Zdrowie

Pytanie: Dlaczego faraon cały czas się zmienia? Najpierw był dobry, potem zły i tak ciągle. Co to znaczy?

Odpowiedź: Sam w sobie faraon nie zmienia się, a zmienia się tylko jego przejaw w stosunku do człowieka. Na początku wydaje się człowiekowi, że faraon jest dobry, wyposaża go we wszystko, prowadzi, akceptuje, daje mu dobre miejsce w Egipcie.

Potem stopniowo przejawia się jakby inny faraon – zły. Tak jest powiedziane w Torze: nad Egiptem pojawił nowy Gospodarz. Ale to jest ten sam Gospodarz, na ile człowiek się zmienił i wymaga innego stosunku do siebie, to i faraon się zmienił i nie daje mu tego, czego by chciał. Oto dlaczego okazuje się że to zły faraon.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 14.04.2022

Kategorie: Praca duchowa, Święta i specjalne daty

Komentarz: Pytanie od Lidii: „W jaki sposób możemy poradzić sobie z szokiem wielkiej ilości odkrywającej się nienawiści? Czy wystarczy nam sił, aby objąć tę masę odkrywającego się zła?”

Odpowiedź: Nie, nie należy tego robić. Nie należy niczego ogarniać, nie należy z niczym radzić sobie. Powinniśmy po prostu próbować kochać. Inaczej nie da się wyjść z tego stanu. W obecnym czasie odkryło się wiele zła, ale mamy możliwość ujawnienia dobra.

Pytanie: A gdybyśmy nie mieli takiej możliwości odkrycia dobra, odkrycia miłości, czy zło zostałoby objawione?

Odpowiedź: Skądże? Powinniśmy zawczasu przybliżać się, stopniowo, powoli do uczucia dobra i miłości, aby zacząć odczuwać, że w rzeczywistości między nami jest zło i nienawiść. Świadomie zatem uzyskać właściwość miłości i połączenia.

Pytanie: Jeśli by nie odkryło się to całe zło, czy nie moglibyśmy uzyskać tej miłości dzisiaj?

Odpowiedź: Tak, oczywiście.

Pytanie: Czyli okazuje się, że jesteśmy już w stanie ją wydobyć?

Odpowiedź: Jesteśmy zdolni. I powinniśmy. W przeciwnym razie zło nie odkryło by się nam. Musimy być na to przygotowani.

Pytanie: Czy jest w tym jakieś prawo?

Odpowiedź: Prawo jest absolutnie precyzyjne, istnieje taki sinusoidalny, okresowy składnik. Miłość i nienawiść, miłość i nienawiść – właśnie tak okresowo powinna się manifestować, nakładać na siebie nawzajem i rosnąć, rosnąć, rosnąć.

Z programu telewizyjnego „Wiadomości z Michaelem Laitmanem”, 14.03.2022

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Pytania&Odpowiedzi, Wiadomości

Nasz umysł i postrzeganie rzeczywistości ograniczone są przez nasze ciało, tym, jak jesteśmy stworzeni. Kabała naucza o tym od trzech i pół tysiąca lat, nawet wcześniej, ponieważ pierwsza księga o Kabale pojawiła się 5700 lat temu. Kabała wyjaśnia, że ​​wszystko jest poznawane w odniesieniu do człowieka, trzeba o tym stale pamiętać.

Dlatego nie możemy mówić o tym, co wykracza poza ramy naszej percepcji, zachodzi poza granicami jawnego, racjonalnego zrozumienia. Człowiek nie posiada więcej niż to, co poznaje jawnie, racjonalnie. To powinno być, w pierwszej kolejności zdefiniowane jako pojmowane w naszym ziemskim umyśle, ziemskich doznaniach, ziemskich wyobrażeniach, nie ma innego sposobu.

Czyli przyrząd, za pomocą którego poznajemy, czujemy, uświadamiamy sobie, myślimy, sprawdzamy, dochodzimy do wyników – jest tym, jak jestem stworzony ja, człowiek.

Z programu telewizyjnego „Przybliżenie kamerą. Wola wszechświata”

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości

Jerozolima („ir szlema”) tłumaczona jest z hebrajskiego jak „doskonałe miasto”. Miastem w Kabale nazywa się wewnętrzny stan człowieka, kiedy wszystko, co robi, składa się w nim w jedną doskonałą konstrukcję. To jest jakby jego dom i człowiek chce zespoić swój wewnętrzny stan ze Stwórcą.

Albo dzieje się tak w wewnątrz jednego człowieka, albo całej ludzkości, kiedy nad wszystkimi istniejącymi między ludźmi kontrowersjami formuje się jedna wyższa wartość. Dlatego Jerozolima nazywana jest sercem świata, stolicą świata. Ponadto jest również nazywana „Miastem Dawida” na cześć króla Dawida, który żył 3000 lat temu i ujawnił w sobie doskonały stan.

Ale Jerozolima istniała na długo przed tym czasem. Zgodnie z pierwotnymi źródłami i tym, co jest przekazywane z pokolenia na pokolenie, nie zbudowaliśmy nic nowego. Wręcz przeciwnie, przyjęliśmy wszystko to, co było już na tej ziemi, tylko podnieśliśmy na następny poziom. W zasadzie Izrael jest dumny z tego, że bierze nieożywiony poziom i wznosi go do duchowego.

Pytanie: Jaka jest różnica między Hebronem a Jerozolimą z duchowego punktu widzenia?

Odpowiedź: Przed przybyciem do Jerozolimy król Dawid panował w Hebronie (od słowa „hibur” – „jedność”) przez siedem lat. A kiedy osiągnął doskonałą trwogę, to ze swojego wewnętrznego poznania zrozumiał, że teraz musi przenieść się do Jerozolimy i zbudować tam Świątynię. W duchowym Jerozolima dąży do góry, a Hebron dąży w dół. Hebron związany jest z pragnieniem, Malchut, dlatego tam w jaskini Makpela znajdują się groby przodków: Adama z żoną, Abrahama z żoną, Jakuba.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 22.02.2022

Kategorie: Kabalistyczna geografia, Praca duchowa