Jerozolima („ir szlema”) tłumaczona jest z hebrajskiego jak „doskonałe miasto”. Miastem w Kabale nazywa się wewnętrzny stan człowieka, kiedy wszystko, co robi, składa się w nim w jedną doskonałą konstrukcję. To jest jakby jego dom i człowiek chce zespoić swój wewnętrzny stan ze Stwórcą.

Albo dzieje się tak w wewnątrz jednego człowieka, albo całej ludzkości, kiedy nad wszystkimi istniejącymi między ludźmi kontrowersjami formuje się jedna wyższa wartość. Dlatego Jerozolima nazywana jest sercem świata, stolicą świata. Ponadto jest również nazywana „Miastem Dawida” na cześć króla Dawida, który żył 3000 lat temu i ujawnił w sobie doskonały stan.

Ale Jerozolima istniała na długo przed tym czasem. Zgodnie z pierwotnymi źródłami i tym, co jest przekazywane z pokolenia na pokolenie, nie zbudowaliśmy nic nowego. Wręcz przeciwnie, przyjęliśmy wszystko to, co było już na tej ziemi, tylko podnieśliśmy na następny poziom. W zasadzie Izrael jest dumny z tego, że bierze nieożywiony poziom i wznosi go do duchowego.

Pytanie: Jaka jest różnica między Hebronem a Jerozolimą z duchowego punktu widzenia?

Odpowiedź: Przed przybyciem do Jerozolimy król Dawid panował w Hebronie (od słowa „hibur” – „jedność”) przez siedem lat. A kiedy osiągnął doskonałą trwogę, to ze swojego wewnętrznego poznania zrozumiał, że teraz musi przenieść się do Jerozolimy i zbudować tam Świątynię. W duchowym Jerozolima dąży do góry, a Hebron dąży w dół. Hebron związany jest z pragnieniem, Malchut, dlatego tam w jaskini Makpela znajdują się groby przodków: Adama z żoną, Abrahama z żoną, Jakuba.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 22.02.2022

Kategorie: Kabalistyczna geografia, Praca duchowa